Vandaag hebben we gewandeld in het Gagelbos. Het woord Gagel deed me denken aan gargamel, de (slechte) bij de smurfen. Maar daar had het niets mee temaken. We hadden om 14h afgesproken in de taveerne "Peerdenkoetserij". Voor we thuis in de auto sprongen was het al een beetje aan het regenen. Zeveren noemen ze dat bij ons. Maar onderweg op de autostrade ging het van gieten naar stortregen. Pijpestelen heet dat. Gewoonlijk zijn we nooit als eerste op de afspraak, eerder meer als laatste. Altijd dezelfde denken de anderen dan. Daarom verwonderde het mij dat er nu nog niemand op de afspraak was. Ik leg mijn zetel plat en denk: 'Ik doe mijn wandelschoenen (bottinnen liever gezegd) nog niet aan. Er komt waarschijnlijk toch niemand opdagen.' Ze sturen de kat. Is het spreekwoord. Na ongeveer 10 minuten kwam er toch nog een auto op de parking gereden. En nog één en nog één. Alla ten slotte waren we met twaalf man en dat is een redelijke grote opkomst. Zeker met zo'n slecht weer. Pokkenweer zeg maar. We vertrokken voor een kleine wandeling van zeven en een halve km. 'Rond de blok' verbeterde mijn vrouw. Geloof het of geloof het niet maar de regen stopte om kwart na twee en bleef over tot we terug in taveerne waren. H.....chance zeggen ze bij ons. Daarna hebben we lekker gegeten en nog een pintje gedronken. Uiteindelijk was onze dag geslaagd. Eind goed al goed. Zeg ik maar.
Baronie. Mijn schuilnaam. Vele trekken nu reeds hun neus op. Weer een dikke nek. maar wat is baronie? De eigendom van ene baron. Ik ben helemaal geen baron, maar ik heb wel eigendom. Mijn zitje voor mijn pc. Niet altijd, maar, net als een baron, zit ik daar af en toe. Alleen en ongestoord. Dat zijn mooie mommenten. Ik voel me als een baron. Mijn eigendom, hoe klein ook maar het is van mij. Op dat ogenblik toch. Ik streel de toetsen, kijk naar het scherm en voel me rijk. Ik tover de meest romantische plaatsjes op voor mijn ogen. Ik schrijf eender wie aan. Ik surf over de bergen en dwaal door donkere steden. Ik beluister de ene momment tiroler muziek en ga recht naar een klassiek concert. Voor mij is dat een baronie. het geeft mij vrijheid en tevredenheid, verstrooiing en spanning. Wat wil een mens nog meer? Welkom in mijn baronie.
