Waarom gemakkelijk maken als moeilijk ook gaat.Even bij de kinderen blijven. Elk jaar in september nieuwe bengels..De eerste dagen is het verkennen van elkaar.Kennen komt pas later.Kortom mijn doel was steeds:zorgen dat ze graag naar school kwamen. Dan was de helft van mijn werk gedaan. Soms lukte dat.soms niet.
Doetjes zijn er altijd geweest. Als de meester spreekt dan zwijgen de kinderen.Als een kind spreekt zwijgt de meester.
Samen maakten we korte moetjes om onrust te vermijden. Hoor je de bel!Een nette rij hoort erbij. In stilte naar binnen is goed om te beginnen. Wil je spreken,vingertje opsteken,niet knippen en niet wippen....enz. Meestal met wat geduld lukte het wel.
Actueel! Tien minuutjes babbelen over ..alles en nog wat. Vaak stuurde ik zo'n gesprekje in een bepaalde richting. Om te weten en niet te vergeten.
Ik mocht heel lang met kinderen spelen in een klasje. Mijn ervaring wil ik delen. Stelt zich een probleem.? Een eerlijke benadering is de hoofdzaak. Ook jongeren stellen zich vragen in deze snel veranderende tijden.Ouders hebben het soms lastig met hun kinderen.Ook hun relatie lijdt daaronder. Ga zo maar door... Natuurlijk zijn de hulpwegen talrijk. Wie die weg vind is geholpen.
Ik heb zo mijn eigen wegeltje. Vroeger en nu. Waarden en normen zijn nodig om samen te leven. Ik noem ze nu"doetjes en moetjes".Ze zijn voor iedereen weer gelijk. Zo nu ken je mij al een beetje. Misschien nog enkele hobbys doorfluisteren.Geboren met een bal in de buik. Een grote natuurvriend. Een praktisch psycholoog, met diploma. Veel humoren een pintje drinken na de tennis.
