"...the food industry is not just aiming to satisfy its customers. The industry, including the growers, concocters, testers, packagers, marketers, distributors and retailers, is investing in hyperstimulating foods - creations with the power to keep us eating. There are scientists hard at work right now devising ways to get you to eat more than you naturally desire".
De voedingsmiddelenindustrie streeft er niet alleen naar om haar klanten te bevredigen. De industrie, inclusief de telers, samenstellers, testers, verpakkers, marketeers, distributeurs en kleinhandelaars, investeert in hyperstimulerende voedingsmiddelen die de macht hebben ons voortdurend aan het eten te houden. Op dit eigenste moment zijn wetenschappers hard aan het werk om manieren te bedenken om je meer te laten eten dan je van nature verlangt.
(uit: Wendy Wood (2019). Good Habits, Bad Habits: The Science of Making Positive Changes That Stick)
Jongeren slaan 49-jarige Duitse brandweerman dood op kerstmarkt
Vreselijk bericht op de websites van kranten vandaag. Weer een uiting van zinloos geweld, van opgekropte frustraties, en gewoon van een gebrek aan hersencellen. Een verstandig mens wordt gewoon niet agressief t.o.v. een vreemde, waarschijnlijk om een of andere onbenulligheid.
De reacties op deze berichten zijn natuurlijk - terecht - verontwaardigd. Maar steeds vaker valt me op hoezeer mensen zich hierbij laten leiden door veronderstellingen. Vooral de veronderstelling dat het qua criminaliteit steeds erger wordt, ook bij ons. We stevenen af op een totaal wetteloze, uiterst gevaarlijke samenleving, als je velen mag geloven. Mensen durven niet meer buitenkomen. Maar wat blijkt? De criminaliteitscijfers voor moord en doodslag zijn de laatste jaren achteruitgegaan (met evenwel een stagnatie in 2018). De jaren 70, 80 en vooral 90 waren erger, soms veel erger (met voor Duitsland een zeer hoge piek midden jaren 90, cijfers die drie keer hoger liggen dan nu). Maar door de media, inclusief en waarschijnlijk vooral de sociale media, én de mogelijkheid van mensen om te reageren op dit soort krantenberichten, waarbij ze mekaar voortdurend ophitsen, wordt het allemaal veel erger voorgesteld dan het is, wat die cijfers betreft. En wie bij dit alles al eens een kritische noot durft laten horen, wordt digitaal bijna gelyncht. Zo iemand wordt dan verweten gevoelloos te zijn, en 'het moest u zelf maar eens overkomen'. Natuurlijk zijn die individuele gevallen verschrikkelijk. Maar dit mag geen vrijgeleide zijn om het gezond verstand los te laten. Voor je het weet worden er weer heksenjachten ontketend, dit keer op (meestal allochtone) jongeren. Het andere uiterste is natuurlijk de feiten minimaliseren. Maar eerst en vooral: laat je leiden door feiten, feiten en nog eens feiten. En geen 'alternative facts'.
Toen ik een tijdje geleden op de weegschaal ging staan - iets wat ik zo goed als nooit doe - was het even schrikken. Heel hard schrikken, zelfs. Het pijltje kwam vervaarlijk dicht bij de 100 kg. Nu ben ik met mijn 1,86 meter niet direct één van de kleinsten, toch was dit veel te zwaar. Decennialang heb ik rond de 86 kilo gewogen. Ik had wel een vermoeden dat ik de laatste jaren 'enigzins' was bijgekomen, en ergens rond de 90 kg zou wegen, maar niet dus. Op de weegschaal van de diëtiste, waarmee ik kort daarna een afspraak had, bleek het nog erger te zijn. Dat veel preciezere onding gaf iets boven de 100 kg aan (hiervoor een kort applausje graag. Dank u).
Ik heb dan tamelijk drastisch de raadgevingen van mijn diëtiste gevolgd: een karig maar gezond ontbijt ("s' morgens ontbijten als een keizer" blijkt een hardnekkig bijgeloof), bestaande uit een drietal lepels yoghurt (best magere of halfvolle, maar ik moet bekennen dat ik tot nu toe volle gebruik), samen met een paar soeplepels havermout, een soeplepel muesli, wat noten en zaden, en een handvol rood fruit. Gezond en lekker. 's Middags eet ik meestal licht, met veel groenten. Geen tussendoortjes, tenzij gezonde (gedroogde tomaatjes, of kerstomaatjes, of olijven). En 's avonds een maaltijd met (niet te veel) vis of vlees, en alweer veel groenten (regelmatig neem ik daarvoor - vooral - de boeken van Pascale Naessens ter hand). Of gewoon een vegetarische maaltijd. Voorts ben ik drastisch verminderd met alcohol, uiteraard. Ik ben geen alcoholieker, maar een (zwaar) streekbiertje, meerdere keren per week, af en toe een wijntje, en af en toe een single malt whiskeytje, gingen er maar al te vlot in.
Maar tot mijn eigen verbazing gaat het volgen van die raadgevingen vrij vlot (enkel met de raad minstens anderhalve liter water per dag te drinken - koffie e.d. niet meegerekend - heb ik wat moeite). Intussen ben ik toch iets meer dan 2 kg afgevallen sinds mijn laatste bezoek aan mijn diëtiste, een maand geleden. Dat is dus een halve kg per week. Lijkt niet veel, maar volgens de diëtiste is dit prima. Te drastisch afvallen is nooit goed. Hopelijk gaat het verder, langzaam maar zeker, de goede richting uit (ik denk nu plots aan een citaat uit 'In de Gloria': "Door doorzettingsvermogen, nie waar Rita, bereikt de slak de ark". )
Een uitstekend boek dat mijn diëtiste me aanraadde, is 'Eten als een expert'. geschreven door vier Nederlandse voedingsdeskundigen. Heel veel Hollandse - en wetenschappelijk gefundeerde - nuchterheid, en interessante recepten.
Iets helemaal anders, maar ook Hollands, ook nuchter, en vooral zeer grappig en goed geschreven is 'Het dovemansorendieet' van Maarten 't Hart, één van mijn favoriete schrijvers. 't Hart vertelt op luchtige wijze over wat er in zijn kinderjaren zoal op tafel kwam (of net niet kwam), en dit in een streng calvinistisch gezin. "Schraalhans was er keukenmeester", zoals een oud spreekwoord zegt. En nog steeds eet Maarten zeer karig en sober, waardoor hij ondanks zijn lengte (1m86) maar een goeie 76 kg. weegt. Ooit woog hij teveel, o.a. door een relatie met een vrouw die lekker maar te zwaar eten kookte.
Naast deze jeugdherinneringen heeft hij het in zijn boek vooral ook over wat nu gezond eten is. Als ervaringsdeskundige én als bioloog, kan hij erover meespreken. En hij heeft ook een aantal vuistregels. Hou u vast:
Overal mag ik in bijten, mits ik daarvan flink ga sch*ten (geen idee of Seniorennet censuur toepast, vandaar het sterretje)
Niet ontberen, maar laxeren.
Eet met mate koolhydraten.
Niets pleit tegen veel bewegen.
Mijd suiker en zoetjes, laat staan alle toetjes.
alcohol rijmt op bol (maar ook op lol, denk ik er zelf dan even bij).
Zijn basisprincipe is echter "eet vooral niet te lekker, dan eet je vanzelf minder". Niet direct een principe waarmee hij veel aanhangers gaat krijgen voor zijn dieet, vandaar de titel 'Het dovemansorendieet'. Zelf kan ik me in dat basisprincipe trouwens ook niet echt vinden. Een mens moet af en toe ook kunnen genieten - iets wat ook mijn uitstekende diëtiste zegt. Misschien ben ik te veel Vlaming (en dus Bourgondiër) om volgens dat door-en-door calvinistische principe te kunnen leven. Nochtans is 't Hart zelf ongelovig, hij gruwt van de calvinistische geloofsleer (en godsdienst tout court) die hij met de paplepel ingegoten kreeg (bepaald lekker zal die pap bij hem thuis trouwens niet gesmaakt hebben). Maar helemaal loskomen van dat waar je in je kinderjaren mee doordrenkt bent, in het geval van Maarten dus die calvinistische ondertoon, zal toch nooit lukken.
Maar Maarten 't Hart zou niet Maarten 't Hart heten als hij dit alles niet met een flinke portie zelfrelativering en humor zou neerpennen. Of wat dacht u van deze raad aan de obese medemens: laat jezelf een leuke lintworm aanmeten. Of zijn verklaring over het feit dat de afstand tussen bepaalde noten in de pianomuziek van de componist Brahms zo groot is: dat komt, volgens Maarten, doordat Brahmetje zo obees was geworden dat hij niet meer met zijn handen dicht bij elkaar kon spelen.
'Het dovemansorendieet' is een onderhoudend, goed geschreven en grappig boek, met toch ook heel veel wetenschappelijk gefundeerde stellingen. 't Hart is niet alleen schrijver, maar ook bioloog, en wetenschappelijkheid staat bij hem hoog aangeschreven. Kortom, een aanrader. En misschien zet het u aan om meer te lezen van Maarten 't Hart. O.a. 'Het woeden der gehele wereld' kan ik u van harte aanbevelen.
Een klein beetje uitleg over dat stoïcisme: het gaat om een zeer praktische filosofie. Anders dan het gros van de Westerse filosofie, die vooral academisch van aard is – en voor veel ‘gewone’ mensen onleesbaar – kan je hier in je dagelijks leven gebruik van maken. Eén van de basisregels is dat je lang niet alles kan controleren in je leven, en dat je je over die dingen dan ook niet hoeft druk te maken. Als je dat ten volle beseft, valt er al heel wat van je schouders af. Nog zo iets: het zijn niet de dingen die ons ongelukkig maken, maar onze meningen over de dingen. Of nog: bekijk alles eens vanuit het perspectief van ‘de andere’. Of nog: bekijk je eigen leven en dat van anderen, en je eigen problemen daarin, eens letterlijk vanuit vogelperspectief, alsof je vanop een zeer grote hoogte naar het gebeuren hier kijkt. Heeft een heel ontspannend (en zelfrelativerend) effect.
Ik schrijf het hier allemaal zeer beknopt en daardoor wat simplistisch neer. Wie meer wil weten, raad ik twee uitstekende boeken aan, eentje in het Engels (ik weet niet of dat boek al vertaald is), en eentje dat gelukkig wel vertaald is:
1) A Guide to the Good Life: The Ancient Art of Stoic Joy door William B. Irvine (1 citaat, dat ikzelf vrij vertaal: voor een optimist is een glas halfvol; voor een pessimist is het halfleeg. Een stoïcijn is al blij dat hij een glas hééft. )
2) ‘Hoe word je een stoïcijn? Oude filosofie voor het moderne leven’ van Massimo Pigliucci
Het eerste zal je via Amazon of dergelijke moeten bestellen, het tweede ligt momenteel in de boekhandel (FNAC of Standaard Boekhandel bijvoorbeeld).
Hallo, welkom op mijn allereerste blog (die hopelijk door iemand gelezen wordt :) ). Dit alles is nog geheel nieuw voor mij, het zal dus aanvankelijk met vallen en opstaan zijn.
Ik weet nog niet hoe vaak ik iets op deze blog zal zetten, waarover ik iets zal schrijven, enz., maar we zien wel. Intussen bijna drie jaar geleden ben ik radicaal gestopt met Facebook. Daar postte ik praktisch dagelijks wel iets op, maar om meerdere redenen ben ik ermee gestopt. Niet in het minst omdat ik het niet kon laten nu en dan commentaar te geven op de Facebook-pagina's van sommige kranten. Soms kwam er op mijn reactie geen andere reactie, heel af en toe mondde dat uit in een interessante en beleefde discussie, maar jammer genoeg kwamen er steeds vaker onbeschofte en lompe reacties van bepaalde personen (heel vaak steeds dezelfde). Ik heb geen enkel probleem met andere meningen, maar die moeten dan wel op een beleefde en intelligente manier verwoord worden.
Maar het schrijven van korte teksten, mijmeringen (en vaak ook gewoon onzin) is iets wat ik toch wel mis. Vandaar deze poging tot blog. Momenteel weet ik dus nog niet hoeveel hier iets zal te lezen zijn, en of ik er mee verder ga. Als ik sowieso al lezers krijg... Maar als het leuk is, doe ik gewoon verder, ook al zou blijken dat ik de enige lezer ben.
Om persoonlijke redenen blijf ik liever anoniem. Op deze blog gebruik ik de naam Marcus Aurelius. Marcus Aurelius was een Romeinse keizer, en één van de bekendste namen van het stoïcisme, een oeroude en vooral zeer praktische filosofie die me aanspreekt. Stoïcisme is echter niet de enige filosofie die me aanspreekt, hetzelfde geldt bijvoorbeeld ook voor Oosterse religies (bepaalde richtingen binnen het hindoeïsme, boeddhisme, taoïsme), en allerlei mystici uit Oost en West.
Verder luister ik graag naar muziek, allerlei genres: vooral klassiek (steeds meer, naarmate ik ouder word), maar ook pop en rock - vooral ook new wave en aanverwante: ik ben geboren in het 'jaar onzes heren' 1964 (dus nog maar een jonge senior) en was dus een tiener begin jaren '80, de gouden periode van new wave en electro-pop. Verder ook blues, wereldmuziek, nu en dan wat jazz en kleinkunst.
Mijn vriendin en ik zijn ook boekenjunks: onze kasten puilen uit van Nederlandstalige en Engelstalige boeken, fictie en non-fictie. Ook dat zal nu en dan blijke uit de stukjes die ik hier mogelijk ga neerpennen (of 'neertoetsen').
Film en TV-series bekijken is nog zo een favoriete bezigheid en interesse van me. Verder hou ik me graag op in de natuur, en amuseer ik me met (pogingen tot) kokerellen. Al doe ik dat laatste de laatste tijd wat meer bewust, want ik ben bezig met gewicht te verliezen. Toen mijn weegschaal richting de 100 kg ging, ben ik wakker geschoten. Intussen ben ik iets meer dan een maand op mijn voeding aan het letten, en is de wijzer toch al gedaald tot bijna 95...
Voilà, dat is voorlopig alles... Wordt waarschijnlijk wel vervolgd.
Hallo, welkom op mijn allereerste blog (die hopelijk door iemand gelezen wordt :) ). Dit alles is nog geheel nieuw voor mij, het zal dus aanvankelijk met vallen en opstaan zijn.
Ik weet nog niet hoe vaak ik iets op deze blog zal zetten, waarover ik iets zal schrijven, enz., maar we zien wel. Intussen bijna drie jaar geleden ben ik radicaal gestopt met Facebook. Daar postte ik praktisch dagelijks wel iets op, maar om meerdere redenen ben ik ermee gestopt. Niet in het minst omdat ik het niet kon laten nu en dan commentaar te geven op de Facebook-pagina's van sommige kranten. Soms kwam er op mijn reactie geen andere reactie, heel af en toe mondde dat uit in een interessante en beleefde discussie, maar jammer genoeg kwamen er steeds vaker onbeschofte en lompe reacties van bepaalde personen (heel vaak steeds dezelfde). Ik heb geen enkel probleem met andere meningen, maar die moeten dan wel op een beleefde en intelligente manier verwoord worden.
Maar het schrijven van korte teksten, mijmeringen (en vaak ook gewoon onzin) is iets wat ik toch wel mis. Vandaar deze poging tot blog. Momenteel weet ik dus nog niet hoeveel hier iets zal te lezen zijn, en of ik er mee verder ga. Als ik sowieso al lezers krijg... Maar als het leuk is, doe ik gewoon verder, ook al zou blijken dat ik de enige lezer ben.
Om persoonlijke redenen blijf ik liever anoniem. Op deze blog gebruik ik de naam Marcus Aurelius. Marcus Aurelius was een Romeinse keizer, en één van de bekendste namen van het stoïcisme, een oeroude en vooral zeer praktische filosofie die me aanspreekt. Stoïcisme is echter niet de enige filosofie die me aanspreekt, hetzelfde geldt bijvoorbeeld ook voor Oosterse religies (bepaalde richtingen binnen het hindoeïsme, boeddhisme, taoïsme), en allerlei mystici uit Oost en West.
Verder luister ik graag naar muziek, allerlei genres: vooral klassiek (steeds meer, naarmate ik ouder word), maar ook pop en rock - vooral ook new wave en aanverwante: ik ben geboren in het 'jaar onzes heren' 1964 (dus nog maar een jonge senior) en was dus een tiener begin jaren '80, de gouden periode van new wave en electro-pop. Verder ook blues, wereldmuziek, nu en dan wat jazz en kleinkunst.
Mijn vriendin en ik zijn ook boekenjunks: onze kasten puilen uit van Nederlandstalige en Engelstalige boeken, fictie en non-fictie. Ook dat zal nu en dan blijke uit de stukjes die ik hier mogelijk ga neerpennen (of 'neertoetsen').
Film en TV-series bekijken is nog zo een favoriete bezigheid en interesse van me. Verder hou ik me graag op in de natuur, en amuseer ik me met (pogingen tot) kokerellen. Al doe ik dat laatste de laatste tijd wat meer bewust, want ik ben bezig met gewicht te verliezen. Toen mijn weegschaal richting de 100 kg ging, ben ik wakker geschoten. Intussen ben ik iets meer dan een maand op mijn voeding aan het letten, en is de wijzer toch al gedaald tot bijna 95...
Voilà, dat is voorlopig alles... Wordt waarschijnlijk wel vervolgd.
