Op dinsdag 4 april sterven in Khan Sheikhoun (NW van de provincie Idlib) 80 mensen door het uiterst giftige sarin en worden 200 mensen gewond. De westerse luidsprekers schreeuwen hun verontwaardiging meteen uit tegen president Bachar al Assad. Antonio Guterres, secretaris van de VN spreekt van een oorlogssmisdaad en ook president Donald Trump noemt het een belediging van de mensheid en zegt dat er geen twijfel is over de schuld van de Syrische president. Syrië en Rusland krijgen de volle laag. De Amerikaanse VN ambassadeur Nikki Haley toont met walgelijke huichelarij de grote Hollywood foto’s van stervende kinderen aan de UNO Veiligheidsraad en vraagt Rusland of het dan niet geïnteresseerd is in vrede in Syrië, terwijl geen enkel ander land zoals Rusland de bevolking heeft beschermd, gered en massaal van humanitaire hulp voorzien. Bovendien heeft de UNO Veiligheidsraad geen enkel bewijs van schuld van Syrië kunnen leveren. En onze vrt journalisten slaan wat uit hun nek, as usual, aangepast aan de openbare opinie van het ogenblik.
Laten we even ons geheugen opfrissen. Obama kondigt in 2012 onder grote mediabelangstelling aan dat het gebruik van chemische wapens een rode lijn is, d.w.z. een reden om militair Syrië binnen te vallen (waar ‘de internationale gemeenschap’ al een tijd ongeduldig op zat te wachten). Syrië bezorgt de VN en hun instanties tientallen brieven met bewijzen van chemische aanslagen door rebellen, wat door zusters in een ziekenhuis in Aleppo bevestigt wordt. Geen enkele brief wordt beantwoord en geen enkele aanslag wordt onderzocht. Begin augustus 2013 worden 11 dorpen in Lattakia overvallen. Er wordt gemoord, verwoest en vele kinderen worden gekidnapt. In de media werd hierover met geen woord gerept. Er wordt een officiële onderzoekscommissie naar Damascus gestuurd en wanneer deze goed en wel gearriveerd is, heeft er eind augustus onder hun neus een massale chemische gifgasaanslag in Ghouta plaats. De westerse staatshoofden spreken onmiddellijk hun afschuw uit over deze gruwel van Assad, voordat de commissie enige vaststelling heeft gedaan. Daarbij geven de staatshoofden heel erg verschillende cijfers, van 1.200 doden tot 200 doden. Over de schuldige hebben ze onderling beter afgesproken: eensgezind wijzen ze naar Assad. De 35 professionele video’s (onmiddellijk na de aanslag al!) van een massa stervende kinderen gaan de wereld rond, terwijl de streek al lang verlaten was omwille van de gevechten. En nergens een moeder of ouder te zien! Ouders van Lattakia herkennen hier hun ontvoerde kinderen, die op verschillende foto’s in een verschillende houding liggen. Obama stuurt alvast zijn oorlogsvloot maar de Engelsen voelen nattigheid en doen deze keer niet mee. Syrië zal door bemiddeling van Poetin aan Obama zijn gezichtsverlies besparen. Ze stellen voor alle oude rommel van chemische wapens in Syrië op te ruimen. Ook voor Syrië een goede zaak. Ze hebben die niet gebruikt en zijn niet van plan die te gebruiken en zo komen ze er goedkoop van af. De OPCM, de opruimdienst krijgt de Nobelprijs voor de vrede. In 2014 zijn alle chemische wapens in Syrië onder strikte internationale controle opgeruimd. Toch blijven chemische aanvallen plaats vinden. Bij de bevrijding van Aleppo werd een laboratorium voor chemische wapens en een opslagplaats van rebellen ontdekt. Vanwege de internationale organisaties, geen enkele reactie. Dan besloot het Syrische leger om dinsdag deze opslagplaats en laboratorium in het NW van Idlib te bombarderen. Dit is blijkbaar uitgelekt of uitgelokt en door de “oppositie” gebruikt al valstrik. Op dezelfde wijze als in augustus 2013 werden onmiddellijk de meest professionele foto’s van stervende kinderen wereldwijd verspreid om Assad te beschuldigen. Alle nieuws komt uitsluitend van de rebellengroepen zelf. De Russen bezorgen beelden van het gebeuren maar niemand is geïnteresseerd. Fayssal Mikdad geeft de OPCW namens het Syrisch ministerie de nodige bewijzen van het opslaan en het transport van chemische wapens door al Nousra. Geen reactie. Bahram Qassemi, woordvoerder van het Iraanse ministerie van buitenlandse zaken klaagt eveneens het gebruik van chemische wapens aan door terroristische groepen en vraagt dat uiteindelijk het gebruik van chemische wapens zou verboden worden altijd, overal en door iedereen. Dit maakt evenmin enige indruk. Ook onze vrt heeft “specialisten” genoeg die zonder verdere aanduidingen kunnen bewijzen dat het de schuld van Assad is en dat de uitleg van de Russen niet juist is alsof het bombarderen van een laboratorium en opslagplaats van chemische wapens geen nadelige effecten kan hebben!?
Wie nog een beetje kritische geest heeft stelt zich de vraag: hoe kan Syrië een chemische aanval uitvoeren wanneer onder het strengste internationaal toezicht alles is opgeruimd? Bovendien, zou een chemische aanval niet het aller domste zijn, juist op een ogenblik dat het leger flinke overwinningen behaalt en dat een toenadering met de VS mogelijk lijkt? Tenslotte wijst alles er op dat het een voorwendsel is om Syrië toch nog helemaal kapot te krijgen, wat het doel was en blijft van de ‘internationale gemeenschap’.
Zie hieronder een toelichting van de “golfbrekers” die een getuigenis geven van de voormalige UK ambassadeur in Syrië: het is niet Assad, het is de oppositie. In verdere video’s spreekt Ron Paul over een zoveelste “valse vlag”. Verder: al Nousra had al sarin-gas langs Turkije bekomen. Tenslotte wijst info wars met een beschuldigende vinger naar de Amerikaanse senator John McCain en de Witte Helmen omwille van hun medewerking met de terroristen: http://www.golfbrekers.be/gifgas-in-syrie-cui-bono/
Van provocatie naar chantage?
Turkije trekt zich plots terug uit Syrië met de mededeling dat het zijn doel bereikt heeft. Dit laatste is duidelijk niet het geval. Zij stelden dat ze in Manbij zouden geraken en Raqqa bevrijden. Noch het een noch het ander heeft het verwezenlijkt. Duidelijk is wel dat Ankara zowel met Washington als met Moskou overhoop ligt. De Amerikanen blijven de Koerden steunen in hun strijd tegen de IS, tot grote woede van Ankara. Moskou eist van de Turken dat ze samenwerken om IS te bestrijden en dus ook het gezag van Syrië erkennen. Waarom stopt Turkije er mee? Is het in feite om nu achter de schermen volop Al Nousra en het zogenaamde Vrije Syrische leger te steunen in hun strijd tegen Syrië en tegen het Syrische leger? Op deze wijze heeft Turkije de handen vrij om zich niets aan te trekken van de onderhandelingen in Genève en toch de ontwrichting van Syrië ongehinderd te kunnen verder zetten.
Dit laatste schijnt overigens ook het doel te blijven van de oppositie zoals Bachar al-Jaafari in zijn laatste persmededeling na Genève 5 stelde. De oppositie, die in feite het Saoedisch koningshuis vertegenwoordigt, blijft maar één illusie nastreven, zo zei deze leider van de delegatie van de Syrische Arabische Republiek in Genève, dat wij hen de sleutels van Syrië zouden overhandigen en hen alle macht zouden geven over het land en het volk. Zij zijn niet geïnteresseerd in de strijd tegen het terrorisme. In naam van hun broodheren trachten zij deze onderhandelingen te boycotten en ondertussen de terroristen te steunen. Syrië zal met Rusland en Iran hoopvol blijven verder gaan naar Genève 6.
Voor de vrede in Syrië
Nagenoeg iedereen wil vrede en een politieke oplossing voor Syrië. Hoe komt het dan dat de oorlog tegen Syrië blijft voortduren? Omdat sommigen hún politieke oplossing willen en hún vrede en niet de vrede van Syrië zelf. Saoedi-Arabië heeft al miljarden uitgegeven en verspild om de vrede van zijn wahabisme aan Syrië te kunnen opleggen. Zoals de “pax Romana” niet de “pax Christi” was, zo is ook de “pax Americana” niet de vrede van het Evangelie, zoals John Dower overduidelijk aantoont in zijn recent boek: The Violent American Century. War and Terror since World War II. Schijver is professor emeritus van geschiedenis aan het M.I.T en winnaar van verschillende prijzen (o.a. Pulitzer Prize). In dit boek beschrijft hij de Amerikaanse eeuw van massaslachtingen en wijst er op dat een religieuze overtuiging hieraan ten grondslag ligt, die vooral door de presbyteriaanse missionaris Henry Luce succesvol gepredikt werd. Zo ontstond na WO II de overtuiging dat Amerika een “speciaal” en “superieur” land is dat met zijn rijke technische en wetenschappelijke mogelijkheden geroepen is om aan heel de wereld zijn vrijheid en democratie, zijn welvaart en waarden op te leggen. En Amerika werd een militaire supermacht met een “full spectrum dominance” over de hele aardbol. Het werd een overheersing te land, op zee, in de lucht, in de ruimte én in de berichtgeving. In zijn State of the Union (januari 2016) riep Obama nog vol trots uit: “De VS zijn de machtigste natie op aarde… Wij besteden meer aan onze militaire opbouw dan de acht volgende naties samen”. Volgens de UNO waren er in 1996 37,3 miljoen vluchtelingen en in 2015 65,3 miljoen. Al is het moeilijk dood en ellende in juiste cijfers weer te geven, deze wereldoverheersing “voor de vrede” kost veel te veel mensen het leven en veroorzaakt veel te veel lijden en armoede. Enkele dagen geleden was er grote hoop op een toenadering tussen de VS, Rusland en Syrië. Duistere machten zijn er weer in geslaagd om hierin ene totale ommekeer te bewerken zodat de vrede in Syrië weer verder af is.
Nogmaals Hongarije
De Hongaarse regering o.l.v. Viktor Orban heeft maatregelen genomen tegen de privé universiteit CEU (Central European University), gesticht door de van oorsprong Hongaarse miljardair Georges Soros met Amerikaans kapitaal. Met zijn ”Open Society Foundation” wil hij massale moslimimmigratie promoten, de landsgrenzen uitwissen, het traditionele gezin afschaffen, een radicaal cultuurrelativisme bevorderen en een onbeperkte “seksuele diversiteit”. Zoals hij Poetin wil ten val brengen, wil hij ook de Hongaarse regering omverwerpen. De CEU zal nu in Hongarije moeten sluiten. Proficiat Viktor Orban.
Ondergang van Europa. Opstanding dank zij Hongarije?
Het gaat niet goed in ons land en in de andere Europese landen. Het gaat niet goed met de Europese Unie en met heel Europa. Frankrijk en België zijn bezig aan een langzame, gematigde, democratische zelfvernietiging. Om de toestand te kunnen verbeteren moeten we een goede kijk hebben op de situatie en een duidelijke analyse maken. Daarvoor zijn er studiebureaus, instellingen en bollebozen genoeg. Ik wil slechts enkele elementen aanduiden die iedereen kan waarnemen.
Europa kiest de verkeerde vrienden en vijanden. De golfstaten die hun fascistisch islamisme aan de hele mensheid willen opleggen en daarvoor miljarden uitgeven aan terroristen, worden met open armen als vrienden onthaald. Immers, zij zijn de vrienden van de VS. Zij mogen ook in Europa investeren in megaprojecten om islamitische centra op te richten. Moskees alom, terwijl er bij hen zelfs geen sprake is van godsdienstvrijheid voor christenen. Het is een fatale vergissing. N. Sarkozy verkocht half Frankrijk aan Qatar en Fr. Hollande verkocht de andere helft aan Saoedi-Arabië en nu maar wachten op het moment dat in Frankrijk officieel de sharia wordt ingevoerd. Als het in Parijs regent druppelt het al in Brussel. Bovendien heeft de Europese Unie vanaf het begin geflirt met Turkije, dat precies het tegendeel is van de authentieke Europese waarden. Met een opgewarmde veroveringsgeest van het Ottomaans Rijk wilde men blijkbaar de christelijke wortels van Europa neutraliseren. En de vijanden? Dat zijn de Russen! Het meest negatieve uit de geschiedenis van de Sovjetunie wordt boven gehaald om een ware hysterie tegen Rusland te kweken en sancties af te kondigen. Waanbeelden van een Rusland dat klaar staat om Europa binnen te vallen, dienen om een waanzinnige oorlogsopbouw te beginnen, mét kernwapens. Alle landen van het voormalige Warschaupact alsook een aantal voormalige Sovjetlanden worden in versneld tempo in de NAVO ingelijfd. Waar is het nuchtere besef van het Europa van Lissabon tot Vladivostok, het Europa van de heilige Benedictus en van de heilige Vladimir, prins van Kiev die in de 9e eeuw op de Krim werd gedoopt, het begin van het christelijke Rusland?
En dan de verhouding van de Arabische wereld tot Europa! Het is een echte liefde-haat verhouding, een relatie van bewondering en verwerping. Ze zijn gefascineerd door de wetenschappelijke en technische bijdragen van het westen, waartoe zij met hun achterstand totaal niet in staat zijn. Tegelijk is er een radicale verwerping. Zij willen zich in niets aanpassen aan het volk of het land waarin zij zich vestigen. Zij willen wel het geld, hun werklozensteun, de sociale zekerheid, hun uitkering met behoud van hun eigen leven, maar ze willen geen Fransman, geen Belg zijn… En hoe reageren wij? Met een links liberale dodelijke ideologie. Wie op deze onredelijkheid wijst, wordt als racist of islamofoob uitgescholden. We verloochenen onze eigenheid om alle ruimte te geven aan hun ontkenning van onze cultuur. Alle christelijke en menselijke waarden van respect voor het leven, voor de eigenheid van huwelijk en gezin, de eigenheid van man en vrouw en onze christelijke wortels worden ontmanteld. En terwijl wij van binnenuit onze eigenheid afbreken is er nog de georganiseerde afbraak van buiten uit, vanuit de mondialisatie, die het christelijk Europa wil vervangen door een islamitische cultuur. Daarvoor dient een massale immigratie van moslims. In plaats van de landen in het Midden Oosten met rust te laten zodat de mensen er kunnen blijven wonen, worden ze ontwricht om een vluchtelingenstroom op gang te brengen en dan de Europese landen tot edelmoedige opvang aan te sporen. Nadat we ons van het communisme en nazisme hebben bevrijd, worden we nu aangemoedigd om een fascistische islam te omhelzen.
Als er bij de volgende Franse verkiezingen geen grondige veranderingen komen, zo stelt pater Henri Boulad, gaan we naar een burgeroorlog. Deze 86-jarige jezuïet stamt uit een christelijke familie van Damascus, werd geboren in Alexandrië, Egypte, studeerde in Frankrijk, werd priester gewijd in Libanon, behaalde een doctoraat in de psychologie aan de universiteit van Chicago en doceert theologie in Caïro. Hij wil dat Europa zich ontdoet van een fascistische islam, ook in het voordeel van de moslims zelf. Hij ziet wel een belangrijk lichtpunt in de houding van Hongarije en zijn moedige eerste minister Victor Orban, die door Europese politici ten onrechte wordt verguisd. Het christelijke Hongarije sluit zijn grenzen voor de stroom van moslims en koestert zijn christelijke waarden en eigenheid. “Het kleine land Hongarije is in staat een omwenteling te bewerken in Europa en ik ben van plan me hiervoor in te zetten” aldus p. Henri Boulad. Toen hij deze maand Hongarije bezocht, ontmoette hij de eerste minister Victor Orban en ontving de Hongaarse nationaliteit.
Uitgerekend vandaag krijgen we bezoek van twee Hongaren, die volmondig beamen wat we hierboven schreven. Zij zijn ridders van de orde van Malta en de Hongaarse verantwoordelijken van deze katholieke Caritas organisatie. Zij zijn ook door hun regering erkend als officiële partners voor humanitaire hulp. Zij willen nu in Syrië helpen en kunnen het ook, maar zij zoeken betrouwbare partners. Daarom willen ze moeder Agnes-Mariam contacteren en ook naar Aleppo reizen om er onze megakeuken te zien. Zij vertelden dat de Hongaarse regering weigert de verplichte bijdrage voor de vluchtelingen te betalen aan de UNO en aan de EU. In de plaats daarvan geven zij rechtstreeks het geld aan de christelijke kerken. Dat noemen we moedige solidariteit aan de bedreigde christenen, die overigens zelf zonder onderscheid mensen in nood helpen. Proficiat Victor Orban, volhouden!
Voor een Cultuur van het Leven
Een Europese waarde?
In een voltallige vergadering van dinsdag 21 maart 2017 heeft het Europees parlement in Straatsburg abortus verheven tot een van zijn belangrijke waarden. Het is “bezorgd” om de “negatieve effecten” op de “ontwikkeling” van de volken wegens de beslissing van president D. Trump om geen geld meer te geven aan organisaties die abortus bevorderen. Het Europees parlement wil nu opkomen voor “de gezondheid”, “de veiligheid” en zelfs “de bescherming van het kind” (!) door abortus met alle mogelijke middelen te steunen. Het wil zogenaamd de Europese waarden verdedigen! Jawel, enkele vertegenwoordigers (uit Slovakije, Duitsland, Polen…) bleken nog voldoende gezond verstand, menselijkheid en geweten te hebben. Zij stelden dat abortus moord is en dat dit thema overigens niet onder de bevoegdheid van het Europees parlement valt. Het kon evenwel allemaal niet baten. Er werd een overweldigend pleidooi gehouden om abortus en de dokters “die het leven redden” (!) te steunen. Kortom, deze vergadering toont aan dat de meerderheid van onze Europese parlementariërs, wat dit betreft, volkomen gek geworden is. Ze hebben alle gevoel voor de bescherming van de zwaksten in de samenleving – het waarmerk van iedere democratie en van iedere beschaving! – verloren. Het is een rechtstreekse bijdrage aan de geestelijke en materiele zelfvernietiging van Europa. Het Amerikaans congres heeft inmiddels de financiering stop gezet van klinieken van Family Planning die abortus uitvoeren. Hoe meer de VS het ongeboren leven beschermen, hoe meer Europa de cultuur van de dood wil aanmoedigen.
Met verschillende Europese landen werd ondertussen een initiatief genomen om te verhinderen dat het Europees parlement nog meer afbraakpogingen zou ondernemen tegen de menselijke waardigheid, tegen de rechten van het kind, tegen huwelijk en gezin. Ze hebben al 700.000 handtekeningen gekregen. Je kunt nog tekenen tot 3 april: http://www.mumdadandkids.eu/nl
Mars voor het leven
Tot algemene tevredenheid hebben zondag 26 maart 2017 te Brussel een 3000 mensen deelgenomen aan de mars voor het leven onder het motto: De zwaksten beschermen voor een meer menselijke maatschappij. Een bijzondere gast dit jaar was prof. Stephane Mercier, door de UCL (Université Catholique de Louvain) tot nader orde geschorst omwille van zijn openlijke afkeuring van abortus. Hij krijgt blijkbaar wel de steun van kardinaal J. de Kesel en de betrokken bisschoppen. Eerbied voor het leven en verwerping van abortus behoren tot het onvervreemdbaar menselijk, christelijk en katholiek erfgoed. De volgende mars voor het leven is voorzien op zondag 22 april 2018. Sta op! Kom met een miljoen naar Brussel! De ontworteling van Europa en ons land is zo dramatisch dat we alleen massaal de cultuur van de dood kunnen stoppen.
Martelaar van het leven en de waarheid
Tijden kunnen grondig veranderen. Een foto van de bisschoppen die aanwezig waren op het Tweede Vaticaans concilie (1962-1965) is nagenoeg vlekkeloos wit. Ook de leer was bijna zuiver westers. Wanneer verschillende westerse kerkleiders en hun gezaghebbende theologen de fatale vergissing van hun oordeel over contraceptie openlijk verkondigden, maakten de heftige protesten van bisschoppen uit de ontwikkelingslanden (zoals van Dom Helder Camara van Brazilië, V. D’Souza van India, Sinn van de Filippijnen…) hierop geen enkele indruk. Tijdens de gezinssynode van 2014 en 2015 zijn de rollen precies omgekeerd. Sommige westerse bisschoppen beleggen bijna geheime vergaderingen over hun plannen om het evangelie aan de moderne modetrends aan te passen, terwijl bisschoppen uit de derdewereld onbevangen het licht van het Evangelie en de rijkdom van de authentieke kerkelijke leer laten schijnen. De huidige slappe houding van sommige westerse prelaten is niet opgewassen tegen de heldere visie van een aantal “zwarte” bisschoppen.
Een van de Afrikaanse bisschoppen met een sterke boodschap voor onze tijd is kardinaal Robert Sarah (° 1945, Guinea), nu prefect van de congregatie voor de liturgie en de sacramenten. Als felle tegenstander van de westerse ontwrichtingen inzake huwelijk en seksualiteit, verkondigt hij zijn mening onverbloemd en wereldwijd. Hij schreef al enkele opmerkelijke boeken (God or nothing. A conversation on faith, Ignatius Press, 2015; La force du silence, Fayard, 2016). Op zaterdag 25 maart 2017 hield hij in Parijs een conferentie naar aanleiding van de verjaardag van het sterven van de vermaarde Franse geneticus, professor Jérôme Lejeune (3 april 1994) die de oorzaak van het zogenaamde mongolisme ontdekte. In zijn eerbetoon noemde kardinaal Sarah hem “een martelaar van het leven en van de waarheid”. J. Lejeune was als overtuigde katholiek en als groot wetenschapper een onvermoeibare verdediger van de waardigheid van het menselijk leven vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood. Wereldwijd getuigde hij van de onmiskenbare menselijke waardigheid van de zwaksten. Zijn uitgesproken verdediging van de kerkelijke leer werd in wetenschappelijke en zelfs in kerkelijke middens niet altijd gewaardeerd. Hoewel hij ruimschoots een Nobelprijs voor geneeskunde verdiende, heeft hij die nooit gekregen. Ziehier enkele bemoedigbende gedachten uit het treffende huldebetoog van kardinaal Robert Sarah (http://belgicatho.hautetfort.com/archive/2017/03/27/le-bel-hommage-du-cardinal-sarah-a-la-memoire-du-professeur-5926170.html).
Alleen het christelijk geloof – zo stelde J. Lejeune – heeft een Kind als model, nl. het Kind van Bethlehem. Indien dit Kind geminacht wordt is er geen sprake meer van christelijk geloof. Hij had een oneindig respect voor de wetten die de Schepper in het leven van ieder mens geschreven heeft en was vooral een vriend van de zieke kinderen. Zijn wetenschap én zijn liefdevol geloof gaven hem zijn bekende stralende glimlach. Alleen gewapend met waarheid en liefde heeft hij de eindstrijd ingezet die in het laatste Bijbelboek, de Apocalyps, beschreven wordt en die gevoerd wordt tussen God en Satan. Het grote gevaar komt niet meer van de barbaren van Attila of van de Hunnen en ook niet meer van de verschillende vormen van totalitarisme waartegen de pausen van Pius XI tot Johannes Paulus II gestreden hebben. Het zijn nu de theorieën die kiemvrij in laboratoria worden uitgewerkt en uiterst efficiënt door de media in de openbare opinie worden gebeiteld en door financiële en juridische machten langs wetten worden opgelegd om het leven te vernietigen. Als de jonge David heeft J. Lejeune met het steentje van het Evangelie en het Woord Gods deze arrogantie van Goliath in het voorhoofd getroffen. Op paasmaandag, daags na zijn sterven, schreef zijn grote vriend paus Johannes Paulus II aan kardinaal Jean-Marie Lustiger van Parijs: “Wij maken het sterven mee van een grote christen van de 20e eeuw, een man voor wie de verdediging van het leven zijn apostolaat geworden is en wij willen dank brengen aan God, de Schepper van het leven voor alles wat professor Lejeune was en voor alles wat hij gedaan heeft om de waardigheid van het menselijk leven te verdedigen en te bevorderen”.
(“Ik heb niet het voorecht gehad, zo zei Kardinaal R. Sarah, prof. J. Lejeune gekend te hebben maar ik heb wel zijn weduwe ontmoet.” Zelf heb ik dit voorrecht wel gehad omdat ik hem uitgenodigd heb in de jaren ’80 in Vlaanderen een voordracht te houden. Hij wilde gans de dag blijven en zo vernam ik van hem verschillende merkwaardige uitspraken. Hierover schreef ik in een boek dat volgende maand verschijnt en dat ik over twee weken zal voorstellen.)
De goedheid van de Vader, de vergeving van de Zoon en de kracht van de heilige Geest kome over u allen.
Op 14 maart ontvangt Donald Trump in Washington Mohammad ben Salmane, de kroonprins van Saoedi-Arabië. De volgende dag zijn er twee moordende aanslagen in Damascus (in het justitiepaleis en in een populair hotel). Algemene onverschilligheid hierover in de westerse pers. Ondertussen hebben de leiders van de zogenaamde Syrische oppositie de gesprekken in Astana geboycot. Zij zijn niet geïnteresseerd in een vrede in Syrië, integendeel, zij willen alleen tijd winnen om zich te herbewapenen. Op 17 maart is Israël met vier gevechtsvliegtuigen komen bombarderen in de buurt van al Raqqa. Het Syrische leger heeft een vliegtuig neergehaald. Israël ontkent, maar reageert wel razend op de zelfverdediging van Syrië. De zionisten zullen alles doen om de oorlog in Syrië te laten voortduren en om uiteindelijk de bezette Golan definitief te kunnen inlijven. Op 18 maart bombarderen de VS (nog eens per ongeluk?) de moskee van Al-Jana (provincie Aleppo) met biddende moslims: 40 doden en meer dan 120 gewonden En woensdag 22 maart bombardeerde de internationale coalitie de al Baduyah Addakheliya school (al-Raqqa) die 30 kinderen en moeders doodde en tientallen verwondde (dat had Rusland eens moeten doen!?). Syrië vraagt aan de UNO Veiligheidsraad dat ze eindelijk hun verantwoordelijkheid zouden opnemen en de massaslachtingen door de internationale coalitie in Syrië zouden stoppen.
De buitenlandse politiek van de VS zit vol tegenstrijdigheden. Het ene deel van de regering weet niet wat het andere doet. Wat wil je met een CIA die een jaarlijks budget van 50 miljard dollar krijgt en ruimschoots de middelen heeft om een regering buiten de regering op poten te zetten. De tegenkrachten tegen Donald Trump zijn zeer sterk. Hij zoekt andere bondgenoten. Het zal ook nodig zijn wil hij echt de IS bestrijden, afzien van alle militaire interventie in andere landen en steun aan terroristen wil opgeven. Wie echt IS wil bestrijden kan nu niet anders dan meewerken met hen die het nu doen: Syrië, Rusland. President Trump wil met de Chinese president Xi Jinping afspraken maken en China wil de zijderoute herstellen, die langs Damascus loopt. Er is al een akkoord met de Syrische president waardoor China op alle terreinen aan de heropbouw van Syrië kan meewerken. Als Trump het klaar krijgt om eveneens mee te werken aan de Chinese zijderoute, wordt het in feite onmogelijk voor UK, Saoedi-Arabië, Turkije, Duitsland, Frankrijk om hun oorlog tegen Irak, Syrië en in Oekraïne verder te zetten. Ondertussen blijft het Syrische leger op vele plaatsen overwinningen behalen. De eenheid en weerstand van het Syrische volk blijven toenemen. En de Syrische president zou in deze omstandigheden onmogelijk kunnen overleven als hij niet het grootste deel van de bevolking achter zich had. Is de “internationale gemeenschap” met haar oorlog tegen Syrië aan haar stuiptrekkingen bezig of bereidt ze een nieuwe vernietigende fase voor?
Een ongemakkelijke waarheid
Van nature verlangen we een samenleving waarin een zekere harmonie heerst en waarbij het officiële gezag – zij het op onvolmaakte wijze – aan iedereen tracht te geven wat hij of zij nodig heeft. Daarbij verlangen we dat het nieuws dat ons wordt voorgehouden – zij het ook onvolmaakt of onvolledig – ons iets van de waarheid en de werkelijkheid tracht mee te delen. De meesten blijven dit standpunt vasthouden al is het onhoudbaar. Wie even nadenkt, tuimelt van de ene ontgoocheling in de andere. Het begon met de alom geprezen: “Arabische Lente” en de “spontane volksopstand” van mensen die in vrede protesteerden tegen een dictatuur. Met eigen ogen zagen we het tegendeel en een steeds efficiënter georganiseerde gruwel van vreemden, van buiten af, om een land en volk uit te moorden en te ontwrichten. Voor de politieke en economische belangen van een wereldelite? Eensgezind verspreiden de media goed uit gedachte leugens. Lees het verpletterend getuigenis van Udo Ulfkotte van de Frankfurter Allgemeine Zeitung (waarvan de vertaling “Gekochte journalisten” kortelings bij de Blauwe Tijger zal verschijnen).
“We hebben te maken met een criminele onderneming op wereldvlak... de globale oorlog tegen het terrorisme is een verzinsel, gebouwd op valse veronderstellingen. We leren dat Amerika en het westen tegen een ingebeelde vijand vechten, nl. de islamitische staat, omdat deze islamitische staat in feite volop gesteund en gefinancierd wordt door een westerse militaire alliantie en de bondgenoten van de Golfstaten. Het leert dat moslims terroristen zijn terwijl de terroristen in werkelijkheid het waarmerk “made in Amerika” dragen...” Dr. Michel Chossudovky (http://www.collective-evolution.com/2017/03/06/declassified-cia-report-exposes-25-years-of-u-s-plans-to-destabilize-syria/)
De oorlog tegen Syrië wordt mede in stand gehouden door de macht van de media en de massa mensen die dagelijks “het nieuws op de voet volgen”. Toch geloven steeds meer mensen niet meer in de MSM of mainstream media. De meeste Amerikanen weten nu dat de aanslag op de Twin torens in New York een voorwendsel was om zeven landen aan te vallen (zoals de vier sterren generaal Wesley Clarck ook zei): Irak, Libië, Syrië, Libanon, Somalië, Soedan en Iran. Saoedi-Arabië, waar de terroristen vandaan kwamen, werd de grote bondgenoot van Amerika! Vele mensen weten nu dat de massavernietigingswapens van Irak, de moorden van Kadhaffi op zijn eigen volk, de gruwelijke dictatuur van de Syrische president... verzinsels zijn, maar hun landen zijn ondertussen wel verwoest. Leugens in de media én oorlog in de landen gaan nog onverminderd verder. Geen wapens om oorlog te voeren maar oorlog voeren voor de wapenindustrie. De wapenindustrie groeit als nooit voorheen. En daarom worden mannen zoals Edward Snowden en Julian Assange die af en toe een gordijn neerhalen om de criminele werkelijkheid te tonen, zwaar vervolgd.
Geestelijke verdoving
Iemand die dagelijks de kranten leest of doorneemt en dagelijks het tv-nieuws volgt, is niet meer in staat om te begrijpen in welke wereld hij leeft. Hij zal zich perfect aanpassen aan de oorlogspropaganda, door een gewetenloze elite geleid, om het ene land na het andere te ontwrichten, “regeringswissels” te rechtvaardigen en militaire interventies goed te keuren in dienst van een Nieuwe Wereldorde. Hij zal ook precies vertellen wat er in de verschillende landen eigenlijk mis is en hoe de internationale gemeenschap daar welvaart en democratie zal brengen zonder ge merken dat er chaos gebracht wordt. En daardoor blijft hij volkomen blind voor de werkelijke motieven.
Vele mensen voelen zich veilig onder de paraplu van wat in de algemene opinie aanvaard wordt en volgen dus wat door de openbare opinie wordt opgelegd. Ze zijn geërgerd wanneer ze iemand ontmoeten die van deze algemene opvatting afwijkt. Er zijn vrome mensen en gemeenschappen (niet alle!) van ijverige religieuzen die daardoor niet meer in staat zijn “de tekenen van de tijd” te onderscheiden. Zij hebben niet voldoende innerlijkheid om een weerstand op te bouwen. Ze zijn geestelijk verlamd. Dit lijkt mij een van de grote problemen van onze tijd, helaas ook onder gelovigen. Ziehier tot hoever deze geestelijke verdoving kan leiden.
Vorige dinsdag 21 maart 2017, deelde M. Stéphane Mercier, een jonge professor filosofie aan de Université Catholique de Louvain nota’s uit waarin abortus bestempeld wordt als moord en erger dan verkrachting. Hierop lanceerde een groep anti-katholieken een genadeloze aanval tegen hem. En dit is niet alles. In een communiqué reageerde de UCL dat het “recht op abortus” tot het “Belgisch recht” behoort en dat het verspreiden in het kader van de lessen van nota’s, die hieraan tegengesteld zijn, onaanvaardbaar is omdat ze ingaan tegen de waarden die de universiteit verdedigt, nl. het Belgisch recht. Dat deze universiteit in 1425 als kerkelijke instelling is opgericht en juist dank zij het christelijk geloof zulk een geestelijke en wetenschappelijke hoogte kon bereiken als “gist” in het “deeg” van de maatschappij, komt niet meer aan de orde. Bovendien wordt deze jonge professor veroordeeld met een praktijk uit de middeleeuwen, nl. voordat hij zelf gehoord is. Enkele jaren geleden werd een debat geopend over de vraag of de C in de UCL moest bewaard blijven en men koos voor het behoud van de C. Haar huidige reactie toont dat zij niet alleen de meest katholieke maar ook de meest menselijke principes verloochent, nl. het recht op leven voor iedereen.
Graag bevelen we aan:Mars voor het Leven: zondag 26 maart 2017 te 15.00 u, Kunstberg, Brussel.
Zo beschrijft dr. Nabil Antaki de huidige toestand in Aleppo (Lettre d’Alep nr 29, mondialisation.ca, 16 maart 2017). Op 23 december 2016 eindigde daar de nachtmerrie die meer dan vier jaar heeft geduurd. Rebellen en terroristen vertrokken onder neutrale begeleiding naar Idlib, vanwaar ze nog af en toe aanslagen plegen. ‘n 15.000 personen, familie en sympatizanten verlieten met hen de stad. De meer dan 100.000 bleven en waren gek van vreugde. Samen met de 1,5 miljoen inwoners van W Aleppo was de stad weer een. Maar... het opbouwwerk is immens, materieel en geestelijk. Hoe de wonden helen en weer een leefbaar leven realiseren voor klein en groot?
Om het leven te bemoeilijken gaan de leugens in de media verder. De onafhankelijke Canadese journaliste Eva Barlett die tijdens de bevrijding van Aleppo de grote nieuwsankers op 2 minuten tijd in hun hemd zette, wordt nu zwaar aangevallen door de eigen Canadese media. Zij gaat evenwel onverminderd verder en getuigt met gedetailleerde bewijzen dat IS en Al Qaida gesteund worden door de VS, de NAVO, Saoedi-Arabië en Israël, die van Syrië een terroristenstaat willen maken. Onze VRT maakt het nog groffer met zijn artikel: “Syrië is in zes jaar burgeroorlog “folterkamer” geworden”. Na zes jaar kan de VRT nog steeds niets anders dan alle monsterleugens als een papegaai herhalen. Deze grootste humanitaire ramp zou dan de schuld zijn van de president, het leger en het volk zelf. Dat alle mensen van goede wil nu meehelpen om land en volk helemaal van de kaart te vagen en er een rijk voor terroristen van te maken dan kan het westen met zijn vrienden uit de Golfstaten de bodemrijkdommen redden!
Nu de overwinning van Syrië onafwendbaar is en uiteindelijk de vrede toch in zicht komt, worden terroristische aanslagen als wanhopige pogingen opgevoerd. Een zelfmoord-aanslag woensdag in het justitiepaleis van Damascus heeft 31mensen gedood en 60 verwond. Volgens Najm al-Ahmad, minister van justitie was het de bedoeling om de bewijzen van de misdaden van IS in Syrië te vernietigen. Later was er een tweede aanslag in een hotel met nogmaals 20 gewonden. En vorige zaterdag was er al een dubbele zelfmoordaanslag geweest bij Bab al-Saghir in Damascus met 40 doden en 120 gewonden. Deze aanslagen samen met het aanhouden van de sancties willen beletten dat de oorlog tegen Syrië zou beëindigd worden.
De derde ronde van de voorbereidende gesprekken in Astana werden op 14 en 15 maart gehouden tussen Syrië, Rusland en Iran. Amerika en grote bondgenoten UK en Frankrijk zijn er merkwaardigerwijze niet bij. En de “oppositie” wilde niet komen. De vragen waren: Hoe kunnen we de vijandelijkheden stoppen? Hoe kunnen we het terrorisme bestrijden? Hoe kunnen we de gewapende groepen scheiden van IS en Al-Nusra? De minister van buitenlandse zaken van Kazakhstan, Akylbek Kamaldinov zei dat deze gesprekken ondanks alles een integraal deel zijn van de gesprekken in Genève.
Waar de VS verwoesten, bouwt Rusland op
De Russen worden als de wrede indringers en agressors voorgesteld. Zij moeten weg om aan de VS, de NAVO en vrienden van de Golfstaten de vrijheid te geven hun vredesmissie te voltooien door een andere leider aan te stellen in Syrië. Wanneer je eenmaal weet dat het de CIA is die rechstreeks de westerse media beheerst en manipuleert om de Amerikaanse belangen wereldwijd te doen gelden, begin je achter de berichtgeving de werkelijkheid te ontwaren. Ook voor de houding van de hoge hakkenmadame van het Europees buitenlands beleid, Frederica Mogherini, kunnen we geen eerbied opbrengen. Zij wil dat de E U een grotere rol speelt om vrede te brengen in Syrië. Spontaan denk je dan, dat zal wel goed komen. De helft van de mensen die Syrië ontvluchten, doen dit uit vrees voor het terrorisme, maar de andere helft doet het omdat hun leven wegens de sancties geen toekomst meer heeft. Gaat Frederica nu helpen om die sancties op te heffen? Helemaal niet. Ze wil meer inspraak in de zogenaamde nieuwe grondwet om tot het laatste moment toe, in plaats van het Syrische volk te kunnen beslissen hoe de westerse belangen opgelegd kunnen worden aan een bevolking en een land dat ze heeft helpen uitmoorden en verwoesten. Wat een huichelarij.
En wat komen de VS eigenlijk doen in de landen van het Midden-Oosten? Het ligt aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, terwijl het voor Rusland buurlanden zijn. En hoe zijn de VS en Rusland in feite in Syrië geraakt? De Amerikaanse politieke commentator Randy Martin (die schrijft voor worldburning.com) zegt het zo: ”De VS zijn en waren altijd alleen maar in het Midden-Oosten betrokken om de uitbuiting van zijn grote oliebronnen... De enige manier waarop Amerika zijn aanwezigheid in het Midden-Oosten kan handhaven is door met militaire macht over anderen te heersen. Met andere woorden, door op te treden als een agressor, zij het onder de cynische schijn van een beschermer”. En het contrast tussen de twee landen is het duidelijkst in Syrië. “Het is Rusland dat onder Poetin geloofwaardig een uitweg zoekt voor de oorlog. Ondertussen zijn de VS en hun bondgenoten verantwoordelijk voor de uitbuiting en verwoesting van het land met hun criminele oorlogen en hun complot van regeringswissel”. Generaal Wesley Clark liet zich ontvallen dat de VS na 2001 van plan waren om 7 landen om te vormen: Irak, Syrië, Libië, Libanon, Somalië, Soedan en Iran. Allemaal om de bodemrijkdommen te plunderen. Tegelijk speelt hierbij het uitschakelen van Rusland en Iran mee. En daarom willen de VS en hun vazallen met militaire overmacht aanwezig blijven.
Rusland heeft een defensieve militaire macht, de VS en hun partners zijn agressors maar doen alle moeite om het omgekeerde beeld in de openbare opinie te prenten. Rusland is nu duidelijk de voornaamste speler in het Midden Oosten omwille van zijn integer politiek beleid. Moskou wil een multipolaire wereld en een regio van vrede waar de soevereiniteit van de landen gerespecteerd wordt alsook het UNO handvest. Precies het tegendeel van wat Washington en Europa nastreven. Rusland handelt volkomen volgens internationaal recht in Syrië. Washington en hun lakeien respecteren hier geen enkel internationaal recht.(Finian Cunningham, Russia Builds Where US Destroyed, Sputnik International, 13 maart 2017). Ondertussen moeten de 180 Amerikaanse kernbommen (B-61), geïnstalleerd in Italië, Duitsland, België, Nederland en Turkije vervangen worden door een nog grotere vernietigingsmacht: B61-12. Laten we hier toch iets goede bijvoegen van de huidige Amerikaanse president. Trump blijft weigeren abortus te promoten en te betalen uit respect voor het menselijk leven. En hij heeft beslist de helft van de Amerikaanse bijdrage aan de UNO te schrappen. Dit kan helpen om de UNO te dwingen hun werkwijze te herzien. Nu worden onrechtvaardige oorlogen zoals tegen Syrië en Donbass juist vanuit de UNO gesteund. De UNO zou daarentegen een garantie moeten zijn voor respect voor de soevereiniteit van de landen.
Sta op en getuig!
Onze moderne democratieën zonder grenzen en waarden zijn op weg naar een dodend totalitarisme. Een onbeperkte verheerlijking van de zelfontplooiing en zelfbeschikking leidt tot een absoluut relativisme, waarbij het recht van de ander wordt ontkend. Alles wordt geregeld met onderlinge overeenkomst of consensus, die geen rekening houdt met de werkelijkheid of waardigheid van de mens. Hier geldt alleen de macht van de sterkste. Ideologieën worden onder dwang opgelegd en het openbaar gezag vertegenwoordigt de terreur van een tirannieke staat. Het zijn waarschuwingen van de heilige paus Johannes II, al bijna een kwart eeuw geleden (Veritatis splendor, 1993, o.a. nrs 99 en 101; Evangelium vitae, 1995, o.a. nrs 20 en 96). Hij reageerde hiermee o.m. tegen de abortuswetgeving in de huidige democratieën. De ideologie van “baas in eigen buik” wordt als recht en zelfs plicht opgelegd om het meest kwetsbare menselijk leven te vermoorden. Hiertegen is dan zelfs geen gewetensbezwaar mogelijk. Zwangerschap wordt beschouwd als een ziekte die “behandeld” moet worden door moord en deze “zorgverlening” mag niet geweigerd worden. Of hoe democratie tot waanzin verwordt. Je kunt hiertegen ook reageren door deze petitie te tekenen: http://petit.io/petition/droit-de-naitre/defendons-la-liberte-de-conscience-des-medecins
Er zijn concrete acties mogelijk om een Cultuur van het Leven te herstellen. Rose DELATTRE, Pardon les enfants, Salvator, 2016 biedt ons een schitterend voorbeeld. Het lijkt een roman maar het is de authentieke ervaring van een vrouw. In haar chaotisch leven zocht ze naar geluk, maakte de verkeerde keuzes, werd verkracht en koos voor abortus. Sindsdien verloor ze de zin van haar leven, had schuldgevoelens en werd depressief. Haar abortus bleef zij als een knagende pijn meedragen. In deze ellende kwam ze tot een grondige bekering. Ze ontdekte de barmhartigheid van de Vader en een levende ontmoeting met Christus wekte in haar nieuw leven. Vanuit eigen ervaring getuigt ze nu dat er genezing mogelijk is op drie voorwaarden: berouw hebben, biechten en getuigen. Ontelbare vrouwen en meisjes blijven hun abortus als de grootste verscheurdheid in hun leven meedragen, uur na uur, dag na dag, jaar na jaar. Ze durven er niet van getuigen omdat de openbare opinie deze diepe pijn radicaal ontkent en voorhoudt dat er na abortus alleen maar bevrijding is. Ontelbare vrouwen die kozen voor abortus betreuren ten diepste deze keuze en geen enkele vrouw die er uiteindelijk voor koos om haar kindje te houden heeft er spijt van. Dikwijls werden de laatsten afgeschrikt door de voorspelling dat het kind gehandicapt zal zijn. Talrijk zijn de getuigenissen van hen die zeggen dat hun kindje toch als normaal geboren werd. Volgens Rose Delattre kan de grote menigte van al deze vrouwen de dodelijke kanker van de abortuswetgeving in onze samenleving wegnemen door hun weerstand te overwinnen en openlijk te spreken over wat ze beleven. Voor deze massa getuigenissen zullen alle valse voorstellingen van abortus in het niet verdwijnen. Sta op en getuig! Tot eer van God, de barmhartige Vader, van Jezus Christus onze enige Redder, van de heilige Geest, die leven (her)geeft.
P.S. Weer ontvingen we het vorig bericht, mooi geïllustreerd met video’s (over de Akathist hymne, het leven van Efraem de Syrier, een CIA rapport over de geplande ontwrichting van Syrië, de echte reden van de oorlog: een pijplijn, de bevrijding van Palmyra, het voor de VS vernietigend getuigenis van Robert Kennedy jr. enz...) http://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-19/
Op 23 februari werd in Genève de vierde gespreksronde besloten van de delegatie van de Syrische Arabische Republiek met de vertegenwoordigers van de oppositiegroepen. Wie als nuchtere buitenstaander (en slachtoffer) kijkt naar deze gesprekken in Astana en Genève, die handelen over het staken van de vijandelijkheden in Syrië, het staken van het bloedvergieten en het herstel van de vrede, ontdekt dat het een vreemde bedoening is. Immers, grote aanslagen en verwoestingen schijnen gewoon door te gaan. De algemene visie die de westerse media over de situatie brengen luidt als volgt. Syrië is een dictatuur waarbij de verschillende volks- en geloofsgroepen in een bittere burgeroorlog met elkaar zijn verwikkeld: soennieten, sjiieten, druzen, alawieten, christenen... Ze kunnen er zelf niet uit komen en daarom moet de internationale gemeenschap langs de UNO hen helpen om bevrijd te worden van deze spiraal van onderling geweld door een overeenkomst over een goede constitutie, een regering van nationale eenheid en een aanvaardbare president. Dit lijkt een eenvoudige beschrijving van de situatie te zijn, maar komt totaal niet overeen met de werkelijkheid. Syrië heeft al vanaf 2012 een nieuwe constitutie met een democratisch meer-partijen-stelsel en een president die eveneens democratisch gekozen is en door de grote meerderheid van alle bevolkingslagen aanvaard. Daarom zie je op vlaggen, winkels en auto’s de foto van de president. Er heerst geen onderlinge burgeroorlog. Syrië was en is een model van echte lekenstaat, waar het fanatieke islamisme niet wordt geduld en waar alle geloofs- en volksgroepen in harmonie samenleven. Vanaf het allereerste begin van de oorlog tegen Syrië, is het volk eensgezind blijven protesteren tegen het terrorisme dat vanuit het buitenland wordt gevoed. De overgrote meerderheid van het volk wil geen islamitisch fanatisme maar de harmonieuze lekenstaat. Een CIA rapport uit 1980, bedoeld om Syrië te destabiliseren vermelde toen al de voor hen grote moeilijkheid dat de president “een stabiliteit in Syrië heeft gebracht zoals nooit voorheen”.
En hierover gaat de grote strijd. Op 12 november 2012 werd in Riyad al een zogenaamde “Syrische oppositie” samengesteld onder de naam “Nationale Constitutie”. De huidige leider is Nasr-al-Hariri die in feite de Saoedische koninklijke familie vertegenwoordigt die hun wahabisme willen verspreiden. Daarom heeft hij nogmaals herhaald dat Bachar al Assad weg moet. Na de voorbereidende gesprekken in Astana werd op 24 januari 2017 nochtans een gezamenlijke verklaring uitgegeven van Iran, Rusland en (schoorvoetend) Turkijke waarin herbevestigd worden: “... de soevereiniteit, onafhankelijkheid en territoriale integriteit van de Syrisch Arabische Republiek als multi-etnische, multi-religieuze, niet-confessionele en democratische staat, zoals door de UNO Veiligheidsraad werd erkend” En dit blijft voor de westerse machthebbers en hun bondgenoten van de golfstaten onaanvaardbaar. Syrië moet in een islamitische chaos en dictatuur veranderd worden opdat het westen en zijn vrienden vrij zouden kunnen beschikken over het land en zijn grondstoffen en om eindelijk zijn pijplijn voor Saoedi-Arabië en Qatar te kunnen aanleggen tegen Rusland en Iran. Robert F. Kennedy Jr. spreekt daarom van “een andere oorlog om de pijplijn in Syrië”.
Ziedaar in grove lijnen de samenstelling van het internationale poppenspel in Genève. De VS, Israël, de golfstaten, de NAVO en Europa zijn de acteurs en aanvallers van Syrië op het terrein. De afgevaardigden van de oppositiegroepen in Genève zijn hun marionetten. Syrië, Rusland, Iran en de Hezbollah zijn de verdedigers op het terrein en in Genève. De half miljoen doden, de grootste vluchtelingenstroom sinds W O II en een prachtig land dat nu verwoest is, dat zijn niet de zorgen van de acteurs-aanvallers in dit poppenspel.
Het einde van de poppenkastvoorstelling is nog niet duidelijk. Bepaalde actoren zijn zelf nog in volle evolutie. Tot en met Obama, overheerste in de VS de steun aan de “Arabische Lente”, aan de djihadisten, de moslimbroeders, een willekleurige militaire tussenkomst in elk land dat nog onafhankelijk wil blijven. Dat alles onder de vlag van een “nieuwe wereldorde”, een wereld zonder grenzen, een neoliberalisme, een globalisatie, geleid door de wapenindustrie en de banken. In zijn verkiezingscampagne heeft D. Trump als een olifant in een porseleinenwinkel enkele pronkstukken tegen de grond gegooid, zoals de onaantastbare waarheid van de gevestigde media, de diabolisering van Rusland, de heilige alliantie met de NAVO, de steun aan de terroristen... Sinds hij president is heeft de Amerikaanse onderwereld efficient een aantal onderwerpen terug in de uitstalraam kunnen zetten, maar de strijd tussen D. Trump en de gevestigde machten gaat door en is nog lang niet beslecht. Hopen maar dat hij uiteindelijk toch een radicale ommekeer kan en wil bewerken.
Europa met de NAVO volgde tot heden trouw Big Brother in al zijn wensen en bevelen tot en met de actieve medewerking aan de verwoesting van o.a. Libië en Syrië, alsook de waanzinnige oorlogsopbouw tegen Rusland. Europa komt echter steeds meer voor een beslissende keuze. Ofwel werkt het gewoon verder aan zijn zelfvernietiging met zijn landen zonder grenzen, zonder waarden en zonder identiteit, zijn multiculturalisme, zijn steun aan de nieuwe wereldorde, zijn morele decadentie en doodscultuur zonder grenzen. Ofwel gaat het de moeizame weg van de terugkeer naar zijn christelijke wortels en de herwaardering van het gezin met de eigenheid en rijkdom van de afzonderlijke landen. Dan zal het aanleunen bij de heropstanding van Rusland en daadwerkelijk meehelpen om de christenen in het Midden-Oosten te steunen en van uitroeiing te behoeden. Europa quo vadis?
De volgende voorbereidende voorstelling van de poppenkast gaat door in Astana, hoofdstad van Kazakhstan op 14-15 maart 2017.
Palmyra weer bevrijd
In mei 2015 werd Palmyra met zijn kostbaar werelderfgoed door IS ingenomen. Tien maanden lang zorgden ze voor barbarij en verwoestingen. Op 27 maart 2016 werd Palmyra bevrijd en de Russen organiseerden er een historische concertuitvoering. Helaas, met hulp van de “internationale coalitie” kon IS Palmyra op 11 december 2016 weer veroveren door een verrassingsaanval op het ogenblik dat Syrië en Rusland hun krachten wijdden aan de bevrijding van Aleppo. Hierdoor werden weer andere kostbaarheden verwoest zoals een deel van het Romeins theater dat helaas gebruikt werd voor gruwelijke massaslachtingen. Sindsdien werd de herovering nauwkeurig voorbereid met behulp van de ervaringen van vorige keer. Kolonel Generaal Andrei Kartapalov, opperbevelhebber van de Russische troepen in Syrië gaf vorige zondag meer uitleg over de goede samenwerking tussen de Russische luchtmacht en de Syrische landmacht. Hij prees de Syrische soldaten om hun inzet en moed. Nu IS hier verdreven is, zal de strijd verder gaan tegen de Koerden en Turkije, die hier beiden hun eigen droom willen verwezenlijken.
“Mary’s Meals” in Aleppo
In zijn pastorale brief “Een vasten van tranen” schetst de Maronitische aartsbisschop van Damascus, Mgr. Samir Nassar een erg somber beeld van de toestand in Syrië. Hij spreekt van een Apocalyps met ruines alom, ingestorte gebouwen, uitgebrande huizen, spookwijken en dorpen die met de grond gelijk gemaakt zijn. Weinige families zijn nog ongeschonden en 3 miljoen kinderen kunnen niet naar school. Voor deze laatsten heeft “Mary’s Meals” een nieuw initiatief genomen. De organisatie “Mary’s Meals” is werkzaam in 14 landen (o.a. Malawi, Liberia, Zambia, Kenia, Haïti, Indië en Zuid-Soedan). Het doel is de honger van kinderen bestrijden en helpen bij de opbouw van hun leven in landen die door oorlog worden verwoest. Ze geeft schoolmaaltijden, waardoor kinderen aangemoedigd worden terug naar school te gaan. Vorig jaar werden deze maaltijden uitgebreid tot Libanon, waar nu ongeveer 1,5 miljoen Syrische vluchtelingen hun toevlucht hebben gezocht. Dagelijks kregen kinderen van Syrische vluchtelingen samen met hun Libanese klasgenootjes een maaltijd in een school vlakbij de hoofdstad Beiroet. De Stichter en directeur Magnus MacFarlane-Barrow heeft nu besloten deze maaltijden, samen met de regionale partner Dorcas ook in Aleppo te verstrekken. Hierdoor krijgen ongeveer 1500 kinderen in zes scholen over de stad verspreid iedere dag een maaltijd. De gemiddelde kostprijs om een kind gedurende een volledig jaar via Mary’s Meals een maaltijd te bezorgen op school, bedraagt momenteel slechts €15,60. De Vlaamse afdeling is nog verbonden met Nederland (www.marysmeals.nl), vandaar het Nederlands rekeningnummer voor wie wil helpen: Nl 123 Rabo 0166 2733 41 (Rabonl2u) op naam van Mary’s Meals Nederland, Melkerstraat 2 Nl 5469 SL ERP (Veghel).
Ondertussen trachten ook wij de mega-keuken in Aleppo nog een tijd te kunnen volhouden door 25.000 warme maaltijden te bezorgen, 5 dagen op de week. Ook dit kan gesteund worden:IBAN BE 32-068-2083244-02 BIC GKCCBEBB, Abdijlaan 16 B-2400 MOL-POSTEL, Befius, Pachecoln 44, Brussel.
v De vorige week reeds vermelde Duitse TV-uitzending over de westerse berichtgeving als de grootste leugen van deze tijd, nu in het Nederlands vertaald: www.kla.tv/10103
Zaterdagavond waren we met de hele groep van fraters weer aanwezig bij de wekelijkse samenkomst van de pastoor van Qara met een aantal gezinnen voor een bijbelse en christelijke vorming. Het is een levendig gebeuren. Voor hen is het een aanmoediging en voor ons leerrijk. Er was een uitzonderlijk lange stroomonderbreking, nl. tot zondag morgen. Er zijn namelijk nabij Homs weer zware aanslagen gepleegd waardoor een 50-tal mensen werden gedood en meer dan 24 gewond. Er werd ook een belangrijke elektriciteitscentrale getroffen. Voor de westersemedia is dit allemaal het werk van het wrede ”regime” dat het volk onder de knoet wil houden. In werkelijkheid zijn het terroristen (deskundig gesteund door de westerse geheime diensten van...,) die op de derde dag van de vredesonderhandelingen in Genève roet in het eten trachten te gooien. Dit is o.m. de mening van de speciale UNO gezant Staffan de Mistura zelf.
Zondagavond vierden we een eenvoudige vastenavond. In de Romeinse ritus was dit de zondag van “Quinquagesima”. ’s Namiddags hadden we op het grote plein voor de nieuwbouw eerst een voetbalmach gespeeld samen met de kinderen. Dan zongen we de vespers en daarna aten we allen samen. Tenslotte zongen we de plechtige completen van de vasten, die ruim een uur duren. Op het einde zijn er een reeks voorbeden waarbij vele intenties vermeld worden, o.a wordt gebeden “voor hen die ons haten en voor hen die ons liefhebben”. Dus iedereen is er bij. En maandagavond waren we nogmaals allen samen om een verjaardag te vieren. Eigenlijk begon deze maandag de vasten in de byzantijnse liturgie, die in de Latijnse traditie pas met aswoensdag begint.
Op aswoendag vierden we de dienst van de “vooraf geconsacreerde gaven”. In de byzantijnse liturgie is de eucharistie zo sterk met de verrijzenis verbonden dat ze in de vasten enkel op zondag wordt gevierd, de andere dagen is het een soort uitgebreide vesper-communiedienst. Zo was het vandaag een uitgebreide communiedienst, nl vespers met gebeden van de eucharistie. Tijdens de processie met de gaven draagt ieder een brandende kaars omdat de gaven al het Lichaam en Bloed van Christus zijn. Op het einde van de dienst hebben we er toch de Latijnse asoplegging bijgevoegd en iedereen getekend met het kruis. Een heel bijzondere zegen vandaag kwam van boven. Heel de nacht en de dag heeft het geregend, een weldaad voor de woestijn en de gewassen.
Vermeldenswaard is dat enige zusters deze week voor het eerst het staatsziekenhuis in Der Atieh bezocht hebben. In 2013 werd dit zwaar beschadigd en personeel werd vermoord. Nu schijnt alles prima hersteld te zijn en de dienst is nog precies zoals voor de oorlog: alles gratis (behalve medicamenten), ook voor ons vreemdelingen die tot een Syrische gemeenschap behoren. Wat een verademing.
De vasten nodigt ons uit om meer oprecht God boven al te beminnen en de naaste als onszelf. Dit uit zich in het klassieke drietal: dienst en hulp aan de anderen, bidden en vasten. Het gaat er om Jezus meer van nabij na te volgen en over te gaan van de oude mens, aan het aardse gebonden naar een nieuwe mens, vervuld van de Heilige Geest. De meest eenvoudige manier van vasten die vrij algemeen wordt toegepast is dat men ’s morgens niets eet of drinkt en pas ’s middags (om 14.00 u) voor het eerst iets gebruikt. Tevens hebben we met elkaar gedeeld over het verloop van de vasten in de verschillende landen. In het Oosten van Nigeria, waar onze fraters vandaan komen en dat nagenoeg helemaal katholiek is, zijn de uiterlijke tekenen van het christelijk leven blijkbaar nog zeer sterk in het openbare leven aanwezig. Goede Vrijdag is hierbij een hoogtepunt. Er worden processies gehouden, waarbij het lijden en de kruisdood van Jezus worden uitgebeeld. Hiervoor valt het openbare leven stil en de straten worden afgesloten. Zo was het bij ons voor de processies... heel lang geleden.
Slachtoffer van westerse huichelarij
De ellende in Syrië blijft voorlopig nog voortduren. Regelmatig zijn er zware aanslagen, die niet veroorzaakt worden door enkele onschuldige “gematigde” rebellen die alleen maar wat “kunnen prutsen aan de keukentafel” (zoals onze VRT het destijds voorstelde). Het zijn uiterst gesofistikeerde misdaden, mede gesteund door de geheime diensten van westerse mogendheden, waardoor miljoenen Syriërs plots zonder water, zonder elektriciteit of zonder gas gezet worden. De Amerikaanse senator John McCain komt niet voor niets illegaal naar Syrië (John McCain à nouveau en Syrie, Réseau voltaire, 25 februari 2017). Ondertussen doen deze westerse mogendheden zich op het wereldtoneel voor als de grote weldoeners van de mensheid.
In plaats van de huidige sancties op te heffen en het Syrische volk te helpen zijn leven weer op te bouwen hebben de VS, Engeland en Frankrijk nu een resolutie ingediend bij de UNO veiligheidsraad om nieuwe sancties op te leggen aan Syrië, zogenaamd als straf voor de chemische aanvallen. De grote gifgasaanval in Ghouta, door terroristen in augustus 2013 gepleegd, werd mede door de indieners van de huidige resolutie gepland en gesteund. Ze waren wel in staat om onmiddellijk de schuld te geven aan de Syrische president en zijn leger maar ondanks jarenlange pogingen zijn ze er echter niet in geslaagd enig bewijs van betrokkenheid te leveren. Ondertussen zorgden ze dat terroristen volop chemische aanvallen pleegden waardoor ze rapporten konden maken om hun leugens levendig te houden. Met een schijn van objectiviteit werd dan telkens vermeld dat het gebeurde “wellichtdoor rebellen zowel als door het Syrische leger” terwijl er nooit één bewijs voor het laatste kon gegeven worden. Trouwens, al die gevaarlijke rommel was al deskundig opgeruimd. En nu maar jammeren omdat Rusland en China hun veto gesteld hebben tegen deze nieuwe sancties. Syrië helemaal trachten kapot te maken, dat verkoopt het westen aan de openbare opinie als de “bevrijding” van Syrië. En een grote menigte blijft dat helaas nog geloven ook. Uiteraard delen allen die Syrië echt willen helpen in dezelfde lastercampagne. Als er iets slechts kan gezegd worden over Rusland, Iran of de Hezbollah komt het in het nieuws. Rusland zou de verkiezingen in Amerika beïnvloed hebben. Duitsland wilde eens met hun gekende “grundsetzlichkeit” Rusland uitborstelen en aantonen hoe zij ook de Duitse politiek beïnvloeden. Een grondig onpartijdig onderzoek wees echter uit dat er geen enkele beïnvloeding kon aangetoond worden. De media repten over dit resultaat geen woord en Angela Merkel wilde onmiddellijk een nieuw onderzoek (Ray McGovern, Interférence, mondialisation.ca, 24 februari 2017). Ondertussen is D. Trump in een gevaarlijke strijd verwikkeld met de duistere machten van de Amerikaanse onderwereld, die kost wat kost het Amerikaanse imperialisme van militaire wereldheerser overeind willen houden. We hopen dat er toch nog iets van zijn eerste inzichten overblijft (Voor wie meer tijd, geduld en interesse heeft dan ik: Dr. Paul Craig Roberts, L’Enjeu pour Trump et nous tous, mondialisation.ca 27 februari 2017; Thierry Meyssan, Le dispositif Clinton pour discréditer D. Trump, Réseau voltaire, 28 februari 2017; Patrick Martin, L’adulation de McMaster et l’effondrement de la démocratie américaine, mondialisation.ca 25 febreuari 2017; Elena Freeland, Confinement planétaire, géoingénierie et “Etat profond”, mondialisation.ca 24 februari 2017).
Ondertussen blijven in Syrië de oppositiegroepen, gesteund door de golfstaten en het westen alle moeite doen om de vredesonderhandelingen tegen te werken. Vooreerst dringen ze voortdurend aan op een uitstellen van de onderhandelingen. Vervolgens willen ze alleen maar praten over de zogenaamde dringende noodzaak van een overgangsregering alsof dit moet beslist worden in Washington, Brussel, Doha en Ryaad. Ondertussen hebben Syrië en Rusland al hun diplomatie nodig om het wezenlijke op tafel te houden: over de efficiënte bestrijding van het terrorisme in Syrië, maar daaraan is het westen niet geïnteresseerd, integendeel (Gatilov: Western draf resolution on imposing sanctions on Syria under pretext of chemical weapons use unacceptable, Sputnik International 27 februari 2017; Maxime Perrotin, Manipulations médiatique: La Serbie hier, La Syrie aujourd’hui, mondialisation.ca, 9 januari 2017). Hoelang gaat deze walgelijke huichelarij nog duren?
Waarom reageren christenen niet?
Wat wij het westen noemen is ontstaan uit de joods-christelijke en romeins-griekse beschaving. Hierbij heeft de Kerk alle landen zien geboren worden en zal ze wellicht ook zien sterven. Alle grote universiteiten zijn als kerkelijke instelling ontstaan. Deze christelijke overtuiging is inmiddels grotendeels verdwenen. Groepen moslims zijn in onze landen binnen gekomen, zijn in alle lagen en instellingen binnen gedrongen, meestal zonder zich aan te passen en zijn nu al op verschillende plaatsen klaar om de dictatuur van de sharia feitelijk te doen heersen. Een strategie in drie stadia: migratie, infiltratie, installatie. En waar dit nog niet het geval is, worden heel behoedzaam de nodige voorbereidingen getroffen. Het islamisme is bescheiden en onderworpen totdat het de macht kan grijpen. Het probleem hierbij zijn niet de moslims maar de islam als een wereldwijde oorlogs- en veroveringsorganisatie. De golfstaten en grote islamitische organisaties besteden miljarden aan de propaganda om hun islam wereldwijd te doen heersen. Heel de wereldbevolking moet onder een islamitisch kalifaat komen. De volken die nu al onder de islam leven, worden ”de wereld van de vrede” genoemd, de anderen leven nog in “de wereld van de oorlog”. De islam kan niet aangepast worden, het leven van alle volkeren moet aangepast worden aan de islam. Moslims kennen vrede, de islam kent geen vrede. De islam kent alleen oorlog en onderwerping. En deze sterke islamisatie wordt bevorderd door onze “democratische” wetten, ons multiculturalisme, onze ‘ruimdenkendheid’, een opgeblazen angst voor islamopfobie en anti-racisme. “Verlichte geesten” sporen ons aan om de niet bestaande arabisch-islamitische wortels van Europa te ontdekken en de apostelen van de islam spiegelen ons een gematigde, aan het westen aangepaste islamitische beschaving voor. Inmiddels verdwijnen steeds meer christelijke symbolen, feesten en gebruiken uit het openbare leven om plaats te maken voor een dwingende islamitische cultuur met hun feesten, halalvoeding, ramadanpraktijken enz. Klokkentorens zwijgen en verdwijnen, het aantal minaretten groeit. Wie denkt dat het zo’n vaart niet zal lopen kan de verpletterende realiteit vinden in het boek dat we al eerder vermeld hebben: Philippe de Villiers, Les cloches sonneront-elles encore demain? Albin Michel, 2016. Onze geestelijke leegte wordt nu in versneld tempo ingevuld door de veroveringsstrategie van de islam. Als wij al zouden beginnen met de meest elementaire regels van gelijkheid en anti-racisme toe te passen, zou er al heel veel opgelost zijn. Moslims uit landen waar christenen hun geloof niet mogen beleven, mogen dat hier ook niet. Moslimlanden die de bouw van kerken niet toestaan mogen ook hier geen moskee’s bouwen. Dit komt helaas niet eens ter sprake. Het is door onze “democratische” wetten zelf dat wij in eigen land door de islam worden gekoloniseerd.
Het eigenlijke probleem is dat wij onze christelijke wortels en beschaving verloochenen. Welnu, de vasten is een goede gelegenheid om een tegenbeweging op gang te brengen. Laten we eens kijken wat wij niet alleen persoonlijk maar ook als christelijke gemeenschap kunnen doen. Het mag gerust beginnen met een kleine groep overtuigde christenen. Beginnen we met ons eigen Vlaamse land, dat eens doordrongen was van het christelijk geloof en leven. Daardoor is Vlaanderen groot geworden. Trouwens, onze zo hoog geprezen sociale zekerheid is uit niets anders ontstaan dan uit een diepe christelijke overtuiging van enkele moedigen (jawel, pastoors, zusters, leken) die een kas hielden voor de meest behoeftigen of onderwijs en verzorging gaven aan hen die in de maatschapij toen verwaarloosd werden. We moeten een gezonde christelijke fierheid herwinnen. Op verschilllende plaatsen in onze steden en dorpen staat er nog een Calvarie: een groot kruis met Maria en Johannes. Laten we ze onderhouden en er af en toe een gebed bidden, een wake houden of een kruisweg. Er zijn zovele mooie kapellen die opgefrist kunnen worden om plaatsen te worden van eenvoudig gebed en zegening in het maatschappelijk leven. Wat Clem de Ridder (+2013) dichtte en door Emiel Hullebroeck (+1965) op muziek werd gezet, zongen Vlamingen decennia lang uit volle borst: “Hoge Vrouwe in de hemel... Zo was Vlaandr’en: hoofs, eenvoudig en devoot. Kersten van geloof en zeden bleef het in zijn hoogste nood. ’t Bouwd’ u tempels en kapellen van de zee tot in de hei, ’t Schilderd’ u in pracht van kleuren, ’t zong u lied’ren in de mei”. Waarom zouden we deze rijke traditie niet verder zetten op onze eigen wijze? ’s Middags luidde het klokje voor de “angelus”, het werk werd onderbroken en het leven viel even stil voor het bidden van “de Engel des Heren”. En hoe heeft kardinaal Cardijn zich niet ingespannen om de “kajotters” aan te moedigen op Goede Vrijdag in de fabriek om drie uur enkele minuten stilte te houden als een gebed en zegen over het werk? Op Sacramentsdag waren er de kleurrijke en levendige processies. We hebben onze diep christelijke dichters en schrijvers zoals Guido Gezelle en Felix Timmermans, onze voorbeelden van sociale inzet zoals priester Wardje Poppe en priester Daens. We hoeven onze idolen niet te zoeken in de goden van de voetbal of bedenkelijke acteurs uit Hollywood of uit een tv-serie, die heel even populair zijn. Of wachten we totdat onze Maria-kapellen en Calvaries bij wet uit het straatbeeld verwijderd worden omdat het (onszelf? en) de moslims stoort die op openbare pleinen op hun matje willen zitten?
Wij christenen moeten aangemoedigd worden om de diepe rijkdom van het christelijk geloof te ontdekken en te beleven. Moslims moeten geholpen worden om bevrijd te worden van de mens- en God-onwaardige elementen van de islam. Het is de taak van de christenen om het christelijk geloof te verkondigen aan de moslims en de beweging “Jezus voor moslims” ter harte te nemen.
Voor een cultuur van het leven
Er is nog een andere strijd waarvoor onze inzet dringend vereist is. Het is een strijd die letterlijk op leven en dood gevoerd wordt. Wereldwijd zijn er sterke krachten die abortus als gewone vrijblijvende praktijk willen aanvaardbaar maken, terwijl het moord is op een weerloos ongeboren kind en bovendien een geestelijke verwoesting bewerkt bij allen die er bij betrokken zijn.
Het begon allemaal met de invoering van de contraceptie. In Frankrijk gebeurde dit door minister Lucien Neuwirth op de dag gewijd aan de moord op de onschuldige kinderen in Bethlehem: 28 december 1967, onder impuls van de grootmeester van de Loge, Pierre Simon en Amerikaanse organisaties zoals Fondation Rockefeller en Population Council. In België werd de pil wettelijk op 9 juli 1973 met de bedoeling abortus te voorkomen. De werkelijkheid is echter precies het omgekeerde: meer contraceptie veroorzaakt meer abortussen. Inmiddels had het Hoogste Gerechtshof in Amerika het trieste vonnis geveld in de beroemde rechtszaak “Roe tegen Wade” op 23 januari 1973, waardoor abortus “een recht” werd. Jane Roe, in werkelijkheid Norma McCorvey, werd de icoon van abortus. Op 14 februari 2017 heeft het Europees parlement een resolutie aangenomen die de landen oproept beduidend meer financies te geven voor abortus omdat D. Trump beslist heeft dat de internationale organisaties geen geld meer mogen krijgen voor abortus. En nu op 2 maart 2017 hebben de Nederlandse en Belgische minister van ontwikkelingssamenwerking in Brussel een conferentie gehouden om geld in te zamelen en de doodscultuur nieuw leven in te blazen (waartegen al geprotesteerd werd: http://belgicatho.hautetfort.com/archive/2017/03/01/citizengo-mobilise-contre-la-conference-internationale-des-d-5916344.html). Het Nederlandse abortusschip “Women on waves” is gisteren in de haven van Guatemala toegekomen om abortussen uit te voeren die daar verboden zijn.Tenslotte is het afraden van abortus op internet in Frankrijk al strafbaar: 2 jaar gevangenis en 30.000 € boete!
Toch groeit er ook een sterke weerstand, waarover we ons verheugen en die we met al onze mogelijkheden willen steunen. Obianuju Ekeocha, voorzitster van de “Cultuur van het leven in Afrika” spreekt van de “dictatuur van de rijke schenkers”. Westerse landen (Nederland, België, Canada, Denemarken, Zweden...) willen abortus promoten in Afrika. Hun geld gaat niet naar voedselhulp, watervoorziening of Afrikaanse fondsen. Ze vragen zelfs niet wat de Afrikanen zelf verlangen. Welnu, de Afrikanen vragen hulp voor meer veilige bevallingen! En Rusland herleeft. In volle sovjetperiode werd al in 1920 abortus gelegaliseerd en massaal toegepast. Helaas zit deze prakijk nog diep ingeworteld maar er is een ommekeer bezig. In de geest van “oecumene en solidariteit” hebben de orthodoxe en katholieke Kerk besloten samen te werken tegen abortus en voor de verdediging van het leven. Hierover heeft het Patriarchaat van Moscou eind januari een internationaal seminarie gehouden en Kerk in Nood steunt dit gezamenlijk initiatief. Ook de regering doet haar best. Minister van volksgezondheid, Veronika Skvortsona heeft allerlei maatregelen genomen om abortus af te raden en prijst zich gelukkig dat abortus in 2016 reeds met 13% gedaald is. Verheugend is ook het hele verhaal te vernemen van Norma McCorvey, de fameuze Jane Roe van het bekende hoger vermelde proces. In haar boek “Won by love” onthult ze hoe heel het proces één manipulatie was vanwege haar advocaten die carrière wilden maken en verder hoe zij zich tot het katholicisme bekeerde en een fervente verdedigster werd van het leven tegen abortus. Zo werd ze in feite een icoon van de pro-vita-beweging. Ze stierf op 18 februari 2017 op 70-jarige leeftijd. Moge de Heer van alle leven haar opnemen in Zijn Licht en moge zij voorspreekster zijn voor ons. Endan de “40 Days for life”, (https://40daysforlife.com/) een boeiende vastenactie! Gedurende de vasten, nl van 1 maart tot 9 april (Palmzondag) worden in 340 steden in de VS en 30 elders, dag en nacht gebedswaken gehouden voor abortuscentra. Is het niet de moeite om dit op een of andere wijze ook in ons land na te volgen?
Tenslotte nog een aansporing voor hulpbisschoppen en priesters, waarvoor ik op dit ogenblik alleen uit mijn geheugen kan putten. Lang geleden mocht ik in Den Haag een priesterretraite leiden. Op de laatste dag was de hulpbisschop van New York, Mgr Vaughan in het land. Vrienden vroegen hem of hij geen getuigenis wilde geven voor de priesters en voorgaan in de slotviering. En zo gebeurde het. Hij bracht een ernstige én grappige boodschap. Als professor theologie was hij voorheen eerder een afstandelijke intellectueel, maar vrouwen van de ”Rescue”-beweging hadden hem over de brug geduwd, zo zei hij. En hij deed mee met het bidden voor een abortuscentrum. Samen met de anderen werd hij door de politie opgepakt en moest zich voor de rechter verantwoorden. Deze vroeg hem of hij zich dan niet bewust was van zijn bijzondere verantwoordelijkheid als bisschop. Hij antwoordde dat hij van zijn voorganger een ring gekregen had waarop drie personen stonden die alle drie veroordeeld en gedood werden, niet door een terroristengroep maar door het wettelijk gezag, terwijl ze niets anders deden dan getuigen van de waarheid: Jezus, Petrus en Paulus. Tot ons priesters zei hij dat wij eigenlijk nog best van al in de gevangenis kunnen zitten omdat we geen directe verantwoordelijkheid hebben voor een gezin met vrouw en kinderen. En een hulpbisschop heeft niet de eindverantwoordelijkheid van een bisdom en is dus vrijer dan de bisschop-ordinarius zelf. Lakoniek voegde hij er aan toe: ondertussen gaat ons werk wel even door... en onze wedde trouwens ook!
Reeds in de achtste eeuw vóór onze tijdrekening zei de profeet Jesaja al duidelijk namens God wat een authentieke vasten is en wat een waarachtige religieuze weerstand voor christenen betekent: “Is dit niet het vasten zoals Ik het verkies: boosaardige boeien staken, de strengen van het juk losmaken, de geknechte de vrijheid hergeven en alle jukken door te breken. Is vasten niet dit: uw brood delen met wie honger heeft; arme zwervers opnemen in uw huis; een naakte kleden die ge ziet en u niet onttrekken aan de zorg voor uw broeder?” (Jesaja 58, 6-7).
Heer Jezus, geef ons een grote creativiteit en moed om U na te volgen, op een wijze die onze tijd nodig heeft en die deze doodscultuur verandert in een cultuur van het leven, tot uw glorie en tot ons heil.
Deze link naar een Duitse TV geeft een hele reeks getuigenissen over de schandelijke manipulatie van het nieuws over Syrië, eindigend met een getuigenis van mijnentwege: https://www.kla.tv/9981
De grote schande van de Amerikaanse (en Westerse) pers
XII/8
Vrijdag 24 februari 2017
Uit het leven van de gemeenschap
Tijdens de eerste helft van de week hadden we nog te lijden onder een koudegolf met het nare gevolg van bevroren waterleidingen in de nieuwbouw. Oud nieuws voor jullie, telkens nieuw voor ons. Een gast uit Libanon die twee dagen bij ons verbleef vooraleer hij naar Aleppo vertrok om daar te helpen, hebben we in de refter te slapen gelegd bij het houtvuur, om te vermijden dat hij verkleumd van de kou zou moeten vertrekken. De tweede helft van de week was het weer iets zachter en vooral, de zon scheen ’s morgens heerlijk. Een andere gast, een jonge Fransman kwam een week om zich voor te bereiden op het doopsel. We hebben de eerste stappen in het geloof met hem kunnen zetten. Voor ons, die het christelijk geloof met de moedermelk hebben meegekregen is het een onbekend gegeven: een gewone westerling die geen weerstand heeft tegen het christelijk geloof maar er ook geen enkel contact mee gehad heeft, noch van zijn ouders, noch van zijn opvoeding, noch van zijn omgeving. Zelf zegt hij lakoniek: “c’est la France”. Was Frankrijk niet “de oudste dochter van de Kerk?”. Tenslotte hebben we de avond voor zijn vertrek hartelijk afscheid gevierd. We zouden met de fraters pannekoeken bakken op het houtvuur. Het plezier van de hele onderneming was minstens even aangenaam als het eten zelf. De pannenkoeken waren eerder kleine aangebrande broodjes en... ze waren eetbaar.
Gedurende het tweede deel van de week was het tijdens de lange voormiddag erg aangenaam werken op het terrein. De zon geeft heerlijke warmte en daar hoeven we niets voor te doen. In de late namiddag, de avond, ’s nachts en ’s morgens is het wel echt koud. Dan hebben we ons houtvuurtje, maar daarvoor moeten we op het terrein flink wat hout zoeken en zagen. Ondertussen wel bereiden we ons voor op de grote vasten.
De grote schande van de Amerikaanse (en westerse) pers
Volgens Stephen Kinzer zal de berichtgeving over de oorlog in Syrië de geschiedenis ingaan als “een van de meest beschamende episodes in de geschiedenis van de Amerikaanse pers”, aldus het opinie-artikel The media are misleading the public on Syria in de krant Boston Globe, 18 februari 2017. Neen, deze man is geen voorvechter van een anti-Amerikaanse beweging en geen vertegenwoordiger van een alternatieve pers, maar een sterreporter van The New York Times. Hij doceert journalistiek en buitenlands beleid aan de Northwestern University van Chicago. Hij is een voorbeeld van een gewone, goede kritische journalist. De selectieve manier waarop de Amerikaanse en westerse pers berichten, vindt hij veronrtustend. “De media misleiden het publiek over Syrië”. Vooral de nieuwsberichten over Aleppo neemt hij op de korrel. “Gematigde rebellen” die Aleppo hadden “bevrijd” blijken in werkelijkheid wreedaards te zijn, die de bevolking terroriseerden, op brutale en niets ontziende manier zodat de bevolking het Syrische leger als echte bevrijders verwelkomde. De meeste Amerikaanse (en westerse) media berichten precies het omgekeerde van wat er echt aan het gebeuren is. Van de mensen wordt verwacht dat zij hopen op een overwinning van een oprechte coalitie van Amerika, Saoedi’s, Turken, Koerden en de ‘gematigde oppositie’. Dit vindt hij onzin. Hij is mild voor het Amerikaanse volk, dat niet beter weet. De schuld van deze leugens ligt bij de media. De berichten worden geschreven in de redactielokalen in Washington en journalisten gaan hun informatie halen bij het Pentagon, het ministerie van buitenlandse zaken, het Witte Huis en de “experts” van denktanken. Van al Noesra wordt gezegd dat het rebellen en “gematigden” zijn maar niet dat het al Qaida is. Saoedie-Arabië zou “vrijheidstrijders” steunen terwijl het in werkelijkheid de hoofdsponsor is van IS. Ondertussen wordt al wat Rusland, Iran of Syrië doen, als negatief beschreven. En het is deze leugenachtige, officiële berichtgeving die de situatie in het Midden-Oosten verergert. De onwetendheid van het Amerikaanse volk is niet groter dan die van andere volken maar wel veel gevaarlijker, want ze heeft gevolgen voor een interventie. Wanneer een man met zulk gezag op deze wijze schrijft, mogen we aannemen dat de kloof tussen de waarheid en de berichtgeving over Syrië in de mainstream-pers zo groot geworden is het ze hopelijk onhoudbaar wordt. De erkenning van de waarheid zal Syrië helpen op zijn weg naar vrede.
Misleidende gevoeligheden
In het westerse “correcte” denken op maatschappelijk en politiek gebied blijven enkele grote gevoeligheden leven. Een daarvan betreft de Syrische president en het Syrische leger. Je moet vooral ieder positief woord in hun richting vermijden. Zelfs journalisten die nu stilaan de gruwelen van de terroristen schoorvoetend erkennen, voelen zich nog altijd verplicht er bij te voegen dat “het Syrische regime” een vreselijke dictatuur is. Als ze dat niet doen, komt heel hun artikel ongeloofwaardig over, want “iedereen weet dat” (behalve de Syrische bevolking zelf!). De media zijn er in geslaagd om de Syrische president als de echte zondebok af te schilderen, zonder dat daarover kritisch wordt nagedacht. Een zondebok is iemand die door iedereen wordt verafschuwd en waar niemand persoonlijk contact mee heeft. Om dat levendig te houden krijgen we op cruciale momenten van die nep-rapporten zoals onlangs van Amnesty International over de gevangenis hier in de buurt. En voor een journalist lijkt het heerlijk te zijn iemand te kunnen afschilderen als een bewonderaar van de Syrische president. Die man is dan voor goed afgebrand. Daar is geen verdere commentaar meer bij nodig.
Bij het bezoek van onze Belgische delegatie met parlementariërs en journalisten aan Syrië hebben ze ook ons klooster bezocht, zoals we eerder vermeld hebben. Het was toevallig een zonovergoten morgen. De journalist van onze VRT wilde een interview. En wat was de eerste vraag? Luister: Jij bent een fan van Assad? En ziehier ongeveer hetgeen ik heb gezegd, aangevuld met wat ik wilde zeggen: Als ik openlijk zeg dat ik er tegen ben dat onze Belgische premier Michel door terroristen wordt vermoord, ben ik dan een fan van Michel of een geheim agent van het “Belgische regime”? Ik ben een christen en christenen behoorden altijd tot de meest loyale burgers in de maatschappij, zelfs in het Romeinse Rijk, maar ze werden daarvoor niet beloond. Zij kregen de schuld van al wat er misliep, omdat ze met de afgodenverering niet wilden meedoen. Welnu, de Syrische regering is een volkomen wettig gekozen regering en de president wordt door alle lagen van de bevolking meer dan ruimschoots gedragen. Wat is het probleem als men het wettig gezag erkent en verdedigt, ook al heeft het zijn eigen gebreken en onvolmaaktheden? De tweede vraag ging dan over de Syrische burgeroorlog, waarbij ik nog eens probeerde uit te leggen dat er nooit een burgeroorlog van binnenuit geweest is en ook niet zal komen. Van buitenaf wordt geprobeerd een zogenaamde burgeroorlog uit te lokken. Kortom, voor de VRT wellicht een “onbruikbaar” interview. Het is, meen ik ook (nog) niet uitgezonden.
Een tweede gevoeligheid betref Rusland en zijn president. Ook in hun richting laat je best openblijk geen enkele waardering merken of al wat je zegt wordt als “gekleurd” en “eenzijdig” afgewezen. Je moet het huidige Rusland zien met alle misdaden van het verleden, dan pas kom je objectief over. Dan kun je ook de huidige “politiek correcte” mening steunen: Rusland is de grootste bedreiging, staat klaar om de Baltische staten binnen te vallen, is de schuld van de ellende in Oekraïne en heeft brutaal de Krim geannexeerd... Dat de NAVO tegen zijn belofte in alle landen van het voormalige Warschau-pakt heeft “ge-annexeerd” alsook enkele voormalige Sovjetrepublieken en delen van Joegoslavië, wordt niet gezegd. Dat ze een staatsgreep gepleegd hebben in Oekraïne wordt ook verzwegen. En dat de prins van Kiev, Vladimir in de 10e eeuw op de Krim werd gedoopt wat het begin werd van het christelijk Rusland is al lang vergeten. Als de NAVO zich nu agressief op de stoep van de voordeur van Rusland wil neerzetten is het nogal logisch dat Rusland reageert!
Misschien heeft de “officiële” westerse afkeer van Rusland of de russofobie, een diepere grond dan het verlangen naar een militaire overheersing, nl. een diep ingewortelde jaloezie die uiteindelijk tot geweld leidt (met een knipoog naar René Girard, in Frankrijk gedurende heel zijn leven afgewezen en nu, na zijn dood geprezen als de “meest originele denker van de laatste honderd jaar”!). Het sterke Rusland met zijn gigantische energiebronnen en zijn top-technologie, herrezen uit het puin (en het ongekende goede) van de Sovjet-Unie, wordt voor het zwakke westen ondraaglijk. Bovendien respecteert Rusland, in tegenstelling tot het hele westen, in de Syrische oorlog het internationaal recht en het charter van de UNO. In de geopolitiek heeft het nu de leiding, die het ruimschoots verdient. Rusland lijkt ook de enige grootmacht die zelf trouw blijft aan zijn christelijke waarden en de christenen daadwerkelijk beschermt. Ongeveer 200 gebouwen, die tijdens het communisme staatseigendom geworden zijn, werden al terug overgedragen aan het Russisch orthodox patriarchaat en vele honderden gebouwen zullen nog volgen. Het voormalige “museum van het atheisme” in St Peterburg dat vanaf 1937 het “museum van geschiedenis en kunst” werd, wordt nu teruggegeven aan de orthodoxe kerk en in zijn oorspronkelijke waardigheid hersteld, nl. als indrukwekkende kathedraal van St Jakob, de derde grootste van Europa (na St. Pieter in Rome en St. Paul in Londen). Het is precies het omgekeerde van wat er in heel het westen gaande is.
Het wordt tijd dat het westen zich bevrijd van zijn dodelijke fantasieën (o.a. over Syrië) en zijn even verwoestende ideologieën los van de werkelijkheid (globalisatie, nieuwe wereldorde, multiculturalisme, landen zonder grenzen en mensen zonder identiteit). Ideologieën sterven, de werkelijkheid blijft. Terwijl in onze landen de opening gevierd wordt van een nieuwe mega-dancing of een mega-winkelcentrum, wordt in Rusland een nieuwe kathedraal ingewijd of de iconostase van een nieuwe kerk. In plaats van een agressieve jalouzie te voeden, zouden we eerder beschaamd moeten zijn. Ja, van het goede in Syrië en in Rusland kunnen we nog heel veel leren, tot spijt van wie het benijdt.
De kapitulatie van Trump?
De verkiezigsoverwinning van Donald Trump gaf ons grote hoop terwijl anderen zich blauw ergerden. Doorheen zijn impulsieve en soms botte uitspraken konden we merken dat hij de vernietigende nieuwe wereldorde niet wilde dienen, dat hij de unipolaire wereld waarbij Amerika tegen alle internationaal recht in willekeurig landen kon ontwrichten voor eigen politieke belangen, niet genegen was. Hij bleek naar samenwerking met andere grootmachten te willen streven in plaats van provocatie en de agressie steeds meer op te drijven. De NAVO noemde hij bij haar naam: een verouderde instelling. Zij had al een kwart eeuw moeten opgedoekt zijn, nl. toen het Warschaupakt ontbonden werd. Juist toen zijn de VS begonnen hiervan een oorlogsmachine te maken. Hij juichte de Brexit toe. Hij schold de grote nieuwsankers uit voor leugenaars. Hij zou het menselijk leven verdedigen vanaf de ontvangenis. En dit laatste heeft hij ook gedaan, zoals we al vermeld hebben. Geen geld meer om abortus te promoten. Prima. Al de rest schijnt nu plots op losse schoeven te komen. Wij hadden gehoopt dat de opbouw van de “nieuwe wereldorde” als een soort “Vierde Rijk van het ultra liberale fascisme” (Jean-Yves Jézéquel, Bilan de la situation en Europe, mondialisation.ca, 23 februari 2017) met Trump zou stilvallen om plaats te maken voor een meer rechtvaardige wereld. Van deze nieuwe politiek zou Michael Flynn, adviseur voor de nationale veiligheid de centrale figuur zijn. Hij moest echter al op13 februari ontslag nemen. In de overgansperiode, vlak voor dat de nieuwe president aantrad had hij blijkbaar een vrienschappelijk telefoongesprek met de Russische aambassadeur Sergey Ivanovich Kisleya over het eventueel opheffen van de sancties. De CIA maakte er een soort misdaad van staatsspionage van. En Trump aanvaardde het ontslag. Daarna gaven toppolitici van de administratie Trump allerlei verklaringen, tegegesteld aan de vroegere uitspraken van Trump. De VS zouden een trouwe bondgenoot blijven van de NAVO, Rusland wordt verantwoordelijk geacht voor de onrust in Oekraïne, moet de Krim teruggeven en van samenwerking lijkt er geen sprake meer te zijn. Ondertussen is de NAVO een waanzinnige oorlogsvoorbereiding tegen Rusland aan het opbouwen, ook met kernwapens, zoals nooit voorheen (Manlio Dinucci over de “gewapende vredesduiven” van Europa: https://ilmanifesto.it/le-colombe-armate-delleuropa/). En zo kan senator John McCain, de uitgesproken verdediger van de IS én van een oorlog tegen Rusland, illegaal zijn vrienden komen bezoeken in Syrië en Irak. We zijn geen politiek analyst en willen er ons niet in verdiepen (zie volgende paragraaf). We stellen ons slechts een aantal vragen. Zijn er in het Pentagon en de inlichtingendiensten zulke grote krachten dat zij de imperialistische overheersingspolitiek kunnen verderzetten? Is Trump onbekwaam of onwillig om zijn beloften na te komen of speelt ook hij het spel van de “nieuwe wereldorde” gewoon mee, met zijn eigen nuances?... We hopen dat er teminste iets mag overblijven van de oorspronkelijke verwachtingen. Als zijn verkiezing een protest was van een groot deel van het Amerikaanse volk dat de corruptie en huichelarij van een elite beu is, dan mogen we hopen dat dit protest niet zal verdwijnen met een eventueel verraad van D. Trump.
Inzicht, hart en ruggengraat
Een halve eeuw geleden schreef paus Paulus VI zijn encycliek Populorum progressio (26 maart 1967). In volle euforie van de “golden sixties” gaf hij flinke kritiek op de consumptiemaatschappij en het liberale kapitalisme, stelde dat de universele bestemming van de aardse goederen vóór het privaat bezit gaat en dat er in plaats van rivaliteit een samenwerking moet komen, als in een gemeenschap van volkeren. Als nieuwe naam voor vrede noemde hij de ontwikkeling. Kortom, hij wees er op dat het gaat om het heil van de mens, van iedere mens, van heel de mens en van alle mensen. Om het gouden jubileum van deze encycliek te vieren hebben de Belgische bisschoppen reeds deze verklaring uitgegeven: Populorum communio, 26 maart 2017. Zij hernemen de inspiratie van de encycliek en vullen deze aan met de tekenen van deze tijd en het huidige kerkelijke leergezag. Zij willen christenen aansporen als verantwoorde burgers te reageren, solidariteit te betonen en de armen te integreren. Zij beseffen dat er achter de façade van democratie dikwijls dictaturen schuilen, geleid door een elite die het belang van enkelen dienen. Een politiek van oorlog en geweld leidt naar een wereldanarchie, terwijl we een gemeenschap van volkeren moeten zijn waarbij respect heerst voor ieder. Dit vraagt een weg van grondige verandering. De moeilijkheid bij deze soms rijke kerkelijke teksten is dat de band met de werkelijkheid niet wordt opgemerkt.
Toen ik eens met verlof was in België kwam een groepje vrome gelovigen na de eucharistieviering naar me toe en een van hen zei: “Het is toch wel erg hé, die houdingvan de Russen!” Ik voelde het aan alsof ik door de grond zakte. Rusland had juist weer zijn veto gesteld tegen een militaire invasie in Syrië en deze vrome mensen begrepen niet dat het daardoor Syrië van de vernietiging gered had.
Het is niet onze bedoeling om zonder meer commentaar te geven op wat er in de maatschappij gebeurt. We willen bijdragen tot een verantwoordelijkheidszin en tot de opbouw van een samenleving die op gezonde fundamenten gebouwd is. Als christen en als priester richt ik mij uiteraard vooral tot christenen. Ik ben ook fier op het christelijke geloof, het mooiste en rijkste goed op aarde, omwille van Jezus Christus, de Messias van Israël, de Zoon van God en de enige Redder van alle mensen. Ik waardeer evenwel ook verschillende “anders-gelovigen” die zich inzetten voor de waarheid en die de waardigheid van de mensen verdedigen. We trachten “de tekenen van de tijd” te zien en te begrijpen. Een nauwkeurige ontleding van de politiek en geopolitiek laten we aan anderen over. We willen een goed globaal inzicht verwerven om tot enig wijs inzicht en overzicht te komen. Een opstapeling van weetjes leidt nog niet tot wijsheid. Hetgeen gebeurt beoordelen we vervolgens in het licht van het Evangelie en van de menselijke waardigheid. Wanneer God in de samenleving niet wordt erkend, wordt ook de mens niet in zijn diepe waardigheid erkend. Tenslotte willen we ook aansporen opdat ieder vanuit zijn/haar mogelijkheden zich hiervoor zou inzetten: blijf trouw aan de waarheid, plaats u aan de kant van de verdrukten en onschuldige slachtoffers, huil niet mee met de wolven in het bos om een wereldwijde vernietigende oorlogsmachine te dienen. Mogen er steeds meer mensen komen met een gezond inzicht, een goed hart en een stevige ruggengraat. Zij kunnen zorgen voor de weg van de verandering, waar de Belgische bisschoppen in hun huidige verklaring naar verlangen. Mogen wij actieve bouwers worden van het Rijk Gods op aarde, tot Zijn glorie en tot heil van de mensen.
P.S. 1. Ik wil hier hulde brengen aan de Russische ambassadeur bij de UNO, die deze week geheel onverwachts overleed. Door zijn zesmaal opgeheven arm (vijfmaal gesteund door China) heeft hij verhinderd dat Syrië het lot van Libië zou ondergaan. Heer, neem hem op in uw blijvende Vreugde, waar geen veto geldt voor het eeuwig geluk.
2. Wij hopen dat de Belgische bisschoppen volgend jaar eveneens een sterke verklaring zullen uitgeven om het gouden jubileum te vieren van de encycliek Humanae vitae, eveneens van Paulus VI, 25 juli 1968. Hiermee zou de dubbelzinnige verklaring met theologische acrobatie van de Belgische bisschoppen (- 1) van 30 augustus 1968 hersteld kunnen worden.
In de byzantijnse liturgie wordt de grote vasten voorbereid door vier zondagen met een rijke liturgie (wat in de oude Latijnse liturgie eigenlijk ook het geval was). Omdat abouna Georges, de pastoor van de St. Michael in Qâra juist zondags moeilijk kan komen, werd overeengekomen dat hij een dag in de week zou komen en dan de zondagsliturgie vieren. En zo hadden we woensdag een intense byzantijnse dienst. Op zondag vier ik dan de Latijnse liturgie met de nodige Arabische aanpassingen. En zo vieren wij op oecumenische wijze de katholieke vasten, vanuit de twee bronnen uit oost en west, zoals een mens ook uit twee longen ademt.
Binnen werken
Een nieuwe koudegolf zorgt er voor dat we niet op het terrein kunnen werken, hoewel er nog vele bomen moeten geplant worden. Anderzijds is er werk genoeg dat binnen kan gedaan worden. Het inpaken van kaarsen is een ideaal “bandwerk”. Op een gedrukt sierkaartje met de naam “morgenster”-kaarsen en de gegevens van de gemeenschap moet met de hand het aantal kaarsen geschreven worden. Dit gaat samen met de kaarsen in een plastiekzakje, dat met een machientje gesloten wordt (als er elektriciteit is, zoniet met plakband). En zo gaan er 20 zakjes in één grote plastiekzak. Het werk wordt gedaan in de refter waar het houtvuurtje voor wat warme gezelligheid zorgt.
Versterking van ons christelijk leven
Samen met de pastoor van Qâra en enkele jonggehuwden hebben we besloten iedere week samen te komen voor de studie en de meditatie van een Schrifttekst. Het is de bedoeling dat ons christelijk leven ook concreter in de dagelijkse omstandigheden gestalte krijgt en vooral de gehuwden daarmee gesteund worden in het christelijk geloof. Zo hielden we onze eerste samenkomst. Abouna Georges begon met een toelichting op de bekende tekst van het “hooglied van de liefde” van St Paulus in 1 Kor. 13. Het was een aangename uitwisseling, aanmoediging en versterking, zowel voor ons als fraters als voor de gezinnen.
Er beweegt iets...
Op 8 februari steeg er een storm van verontwaardiging op vanuit de hele Atlantische pers. Je zou voor minder, zeg. Nu heeft die dictator van Syrië weer verschrikkelijk toegeslagen: 13.000 gevangenen gemarteld en opgehangen! En het lijvige rapport hierover is uitgebracht door Amnesty International, wereldwijd erkend voor zijn verdediging van de waarheid, waardigheid en rechten van de mens. De openbare opinie die al jaren lang grondig ingelicht is door dergelijke rapporten van de CIA, wist dit eigenlijk al. Iedereen weet het. Die Syrische dictator, eens een geheel onbekende gemoedelijke oogarts in Londen, die omwille van het sterven van zijn broer president moest worden, werd dank zij de grondige voorlichting van de CIA de meest beruchte dictator op deze aardbol. En CIA kan het weten! Dank zij hen wist plots heel de wereld wat die man in Syrië zowat heel de dag doet: zijn eigen volk doodmartelen. Wordt het nu geen hoogtijd dat de internationale gemeenschap ingrijpt en die man uit de weg ruimt tot heil van de wereld en van zijn volk?
Edoch, steeds meer mensen doorzien het sluwe spel van gewetenloze wereldheersers, die telkens weer dergelijke verhalen verzinnen en kunnen doen geloven om hun eigen belangen te dienen en om landen aan zich te onderwerpen en zo hun perverse macht steeds maar uit te breiden. Door de verontwaardiging die zij in de openbare opinie weten op te wekken, voelen ze zich veilig en gesteund om onder de mantel van humanitaire dienstbaarheid het Syrische volk en land naar hun welbehagen te plunderen, verder uit te moorden en te verwoesten. En hiertegen groeit er eindelijk weerstand.
In de populaire talkshow La Gabbia (de kelder) van de Italiaanse tv werd op zondag 11 januari 2017 Guiletto Chiesa (bekend om zijn scherpe “politiek niet correcte” analyses) uitgenodigd. Hij toonde aan dat de officiële versie van de aanslagen in Parijs vals is en dat die aanslagen juist deel uitmaken van de buitenlandse politiek. Journalisten en anderen trachtten weerwerk te bieden. Opmerkelijk was echter dat hij, zonder al te veel onderbroken te worden zijn hele uitleg kon doen en nog flink applaus kreeg van het publiek. In dezelfde lijn toont Amir Nour met een uitgebreide studie overtuigend aan dat het terrorisme in het Midden-Oosten in feite deel uitmaakt van de westerse buitenlandse politiek (Amir Nour, Les racines occidentales du “terrorisme moyen-oriental”. Exposé d’un point de vue politiquement incorrect, Mondialisation.ca, 5 februari 2017) : “Al 50 jaar lang heeft het westen, vooral het UK en de VS , radicale islamitische individuen en groepen in het geheim ingezet in dienst van hun buitenlandse politiek”. Dit veroorzaakte talrijke tragedies voor volkeren van het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Het barbaarse terrorisme is maar “het topje van de ijsberg van misdaden van een kleine minderheid van hypermachtige acteurs zonder scrupules”.
Daags nadat ik vorige vrijdag mijn wekelijks bericht verstuurd had, kreeg ik het al terug, aangevuld en geillustreerd met niet minder dan veertien deskundige video’s. En het kwam van iemand uit mijn eigen geboortestreek, de Kempen. De video’s handelen over de steun van de EU aan de Wahabi-terroristen, over een ‘Blauwe zuster’ uit Aleppo die vertelt over de hel van de terroristen en de bescherming van het Syrische leger, over de vermoorde pater Frans van der Lugt die vertelt hoe mensen in Homs toen leden en echt honger hadden, over de Franse député Nicolas Dhuicq die getuigt hoe de media met hun “ vision monomaniaque” (door de barbaarsheid van de terroristen geheel te negeren) gelogen hebben over Aleppo en in enkele video’s wordt het recente rapport van A I over Saydnaya naar de prullenmand verwezen. Geniet er zelf maar van: http://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-15/ En als toemaat krijg je er dit nog bovenop: http://www.golfbrekers.be/amnesty-intl-geeft-zelf-toe-dat-het-saydnaya-verslag-verzonnen-was/. Bovendien kreeg ik vanuit de Vlaanders, de Belfort-group (Klokke Belfort), gelijkaardige bevestigingen: Van Nayirah naar Saydnaya. De dochter van de Koeweiti ambassadeur getuigde in 1990 hoe Iraakse soldaten babietjes uit de couveuses rukten om ze op de ijskoude grond te laten sterven. Verschrikkelijk. Wereldwijd werden mensen hierdoor tot tranen toe bewogen. Kort daarop viel Amerika Irak binnen om het arme Iraakse volk zogenaamd ter hulp te komen (in feite om het uit te moorden en het land te vernietigen). En jawel, dit bericht van die babietjes kwam ook van onze alomgeprezen Amnesty International en bleek verzonnen te zijn om de inval van Amerika te rechtvaardigen. Verder vernemen we in dit bericht dat A I zwaar gefinancierd wordt door G. Soros (de CEO krijgt jaarlijks 150.000 €!) en dan kun je toch wel eens een berichtje de wereld insturen dat hij graag heeft. Overigens wordt het nieuws in het algemeen grotendeels bepaald door de geheime diensen van CIA (VS), M15 (UK) en de Mossad (Israël). Dit rapport van A.I. over Saydnaya werd helemaal in Engeland gefabriceerd op de manier zoals filmen voor de ontspanning gemaakt worden. Alleen de satellietfoto van de gevangenis is echt.Tenslotte kondigt de Belfort-group nog enkele bijzonder boeiende voordrachten aan over onderwerpen die duidelijk maken hoezeer wij door goed georganiseerde leugens worden overstelpt o.a. over de aanslag op de Twin Torens in New York (9/11/2001). Peter Ford, oud ambassadeur van Engeland in Syrië (2003-2006) zegt dat hij herhaaldelijk Saydnaya bezocht en dat die gevangenis vroeger al de voornaamste gevangenis was voor politieke gevangenen. Ze is zo klein dat ze nauwelijks één tiende van de aantallen kan herbergen die A I opgeeft. Hij vindt het hele rapport ongeloofwaardig en merkt op dat het niet toevallig komt na de bevrijding van Aleppo en bij de hoopvolle gesprekken van Astana om de oorlogsretoriek weer terug op te rakelen en te proberen de oorlog in Syrië te laten voortduren. Tenslotte krijgen we nog een bericht van de zelfverklaarde verdedigers van de mensenrechten, Human Rights Watch. Zij willen niet achterblijven en pakken nu uit met de chloorvaten die het Syrische leger zou gedropt hebben op de bevolking in Aleppo (die bij de bevrijding dansend hulde bracht aan het leger en de president!) Ook met dit nep-bericht wordt de draak gestoken (http://www.golfbrekers.be/human-rights-watch-heeft-ook-een-rapport/). Een bijzonder valse noot in het rapport van Amnesty International gaat over de Syrische grootmufti Ahmad Badreddin Hassoun. Hij zou opdracht gegeven hebben de gevangenen op te hangen. Welnu, deze grootmufti is zelf slachtoffer. Zijn zoon werd door terroristen vermoord. Hij heeft openlijk de moordenaars vergiffenis geschonken en opgeroepen het geweld af te zweren en de weg van verzoening te gaan. Hij is nu, samen met andere hoge burgerlijke en religieuze leiders, een icoon van de verzoenigsbeweging mussalaha. Juist hem vals beschuldigen is bijzonder gemeen vanwege Amnesty International.
Ja, er beweegt iets, ook in ons eigen Vlaamse land. Steeds meer mensen beginnen in te zien dat je nagenoeg niets kunt geloven van wat er in de dagbladen en op de tv verschijnt over de oorlog in Syrië en in zovele andere landen. Mensen doorzien steeds meer de voorwendsels die dienen om voortdurend oorlog te kunnen voeren. Moge de weerstand tegen leugen en bedrog, corruptie en oorlogspropaganda steeds sterker worden en ons keren tot Hem die terecht kon zeggen: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven”
Van wereldoverheersing naar samenwerking
De voorbije jaren bleek de NAVO meester te zijn in het voeren van oorlogspropaganda. Op dit ogenblik is de NAVO de russofobie zo aan het opdrijven dat het een verantwoording wordt om hun waanzinnige oorlogsmachine aan de grens met Rusland zo maximaal mogelijk te ontplooien. Het gevaar dat Rusland nu de Balkan gaat binnenvallen is een hersenspinsel in de kopstukken van de NAVO. Het laat hen toe de oorlogsvoorbereiding op volle toeren te laten draaien. Donald Trump neemt duidelijk afstand van deze hysterie. Ondertussen dient de ongegronde aanklacht van The Russian connection in de VS zelf om hem zoveel mogelijk te kunnen aanvallen. Overigens verklaarde Ted Malloch, zijn ambassadeur bij de EU zondag 5 februari 2017 op BBC dat zijn president “...niet houdt van een supranationale organisatie die niet gekozen is en waar technocraten zich kunnen uitleven en die, eerlijk gezegd, ook geen democratie is”. Een doordenkertje.
Je kunt kwaad worden omwille van dergelijke frontale aanvallen op de EU en de NAVO maar je moet toch toegeven dat de regeringen van de Europese landen steeds meer evolueren naar een bepaalde vorm van dictatuur die door het volk niet gewild is. Bij iedere aanslag worden nieuwe dictatoriale wetten opgelegd. Over de hoofden van het volk heen wordt er bestuurd, maar “besturen” wordt steeds meer gereduceerd tot oorlog voeren. Ja, oorlog voeren blijkt de voornaamste vorm van regeren te worden. Capitaine Martin geeft een onthusend beeld van de oorlogen die Frankrijk de laatste jaren gevoerd heeft in Libië, Côte d’Ivoire, Mali, de Centraal Afrikaanse Republiek... om het Midden-Oosten nog even terzijde te laten (La guerre est devenu un moyen de gouverner, mondialisation.ca, 13 februari 2017). Wat al middelen worden hierdoor niet onttrokken aan een mogelijke welvaart van het Franse volk. Anderzijds is het resultaat in de landen waar het leger militair ingrijpt niet veel anders dan ellende: miljoenen doden, gewonden, vluchtelingen, armoede. Het is een brutaal neokolonialisme in de oude kolonies. En inderdaad, kolonialisme is een misdaad, zoals de Franse presidentskandidaat Emmanuel Macron zegt. Een niet minder angstwekkend beeld geeft de Europarlementarier Manlio Dinucci over zijn land Italië. Hij legt uit hoe in het zogenaamde “Witboek” verschillende artikels van de constitutie zo aangepast zijn dat het leger kan ingezet worden om zogezegd bij te dragen aan de vrede, rechtvaardigheid, stabiliteit in de wereld. Eigenlijk wordt hierdoor een vrijgeleide gegeven om overal en altijd voor eigen belang oorlog te kunnen voeren: “Het Witboek vernietigt zo de constitutionele peilers van de Italiaanse republiek, die omgevormd wordt tot een macht die zich het recht toeëigent om militair tussenbeide te komen in de Middellanse zee, Noord Afrika, het Midden-Oosten, de Balkan omwille van eigen economische en strategische belangen en, buiten deze gebieden, overal in de wereld waar de belangen van het westen vertegenwoordigd worden door de NAVO onder het bevel van de VS”. (https://ilmanifesto.it/il-libro-del-golpe-bianco/).De vergadering van de NAVO-ministers te Brussel op 15 februari 2017 heeft blijkbaar goed en slecht nieuws opgeleverd. Er werd besloten de spionagevluchten van de NAVO boven Syrië stop te zetten. Hierdoor werd immers aan de terroristen de nodige informatie verstrekt. Het slechte nieuws is dat het anti-Russische oostfront en de zuidelijke pool (om Afrika en het Midden-Oosten te controleren), nog versterkt worden waardoor de oorlogsmachine blijft draaien, ondanks de verklaringen van D. Trump. En op deze ontmoeting was de nieuwe Amerikaanse staatsecretaris James Mattis aanwezig.
Voor een klein land zoals België zal het wellicht zulk een vaart niet lopen. Toch doet ons land ook gewoon mee met de illegale westerse oorlogsvoering zoals bij de verwoesting van Libië en nu van Syrië, onder het voorwendsel van de strijd tegen het terrorisme. Het is de moeite om eens na te gaan in hoeverre ook het Belgisch bestuur bepaald wordt door het mee oorlog voeren.
In de VS en de rest van de wereld is er een strijd bezig op leven en dood. De huidige president van de VS wil de alom heersende economie van de oorlog omvormen tot een economie van de vrede. Zo heeft hij zich voorgesteld. Hij wil samenwerking met Rusland en China in plaats van confrontatie en hierdoor zijn oorlogen zoals in Oekraïne en Syrië niet meer nodig. Of hij opgewasen is tegen de machtige stromingen die de vernietigende oude/nieuwe wereldorde willen redden en of hij zelf trouw wil en kan blijven aan zijn beloften, zal moeten blijken. Het gaat wel hard tegen hard, waarbij de oude machthebbers in staat zijn niet alleen de media maar ook het gerecht in te schakelen. En Trump zal steeds meer ondernemers en mensen uit de business moeten inschakelen als hij niet genoeg bekwame politici vindt om hem te steunen. Vergeten we bovenal niet dat de VS veel te veel wapens, oorlogsmateriaal en militaire bases hebben en veel te weinig wijsheid of diplomatie om er verstandig mee om te gaan.
Mogen eens zwaarden omgevormd worden tot ploegijzers zoals de profeet Jesaia al vroeg.
