|
Ongelooflijk maar waar. Het moet je maar overkomen.Wij zijn 8o en 79 jaar oud en hebben het vruchtgebruik over een huisje in de Molenhuisstraat 50 te Deinze (Sint-Martens-Leerne).Een drietal jaat geleden verhuurden we het - we zijn argeloze en onervaren verhuurders- aan een onbekend koppel dat naar het schijnt in Gentbrugge bij een vriend woonden. Ze haddeen reeds herhaaldelijk telefonisch gesmeekt om het huis te mogen huren Ze waren zeer vriendelijk en je zou ze "ons Heer gegeven hebben zonder te biechten" zoals ze hier zeggen.Ze waren maar wat blij met de gezellige woning die amper 35 jaar oud was en gebouwd onder de leiding van een gekend architect. De kleder was kurkdroog, er was centrale verwarming met stookolie, overal grote vensters, een ruime baedkamer, warm en koud water met elektrische boiler ernz...Het is daarrbij nog zeer rustig gelegen, in landbouwzone, toch aan bushalte en op amper 15 km van Gent. In het begin betaalden de huurders tamelihjk regelmatig de huur, maar het viel op dat geen van beiden scheen te werken en dat er voortdurend andere auto's, vrachtwagens, jeeps op de oprit stonden, gezien hun levenswijze zagen we ook dat ze over ruime inkomsten moesten beschikken; ze hadden contacten met een dievenbbende uit de streek enz...Ze hieldenook zonder onze toestemming twee arabische volbloedpaarden en steeds was het hekken gebarricadeerd, niemand kon er binnen kijken, soms liep er een grote groenendaler, soms wipten ze door het venster naar binnen...
Op een geven moment, betaalden ze hun huur soms pas na lang aandringen en iedere keer als we het waagden de huur te komen vragen, dienden ze klacht in bij de politie in Deinze; het was net of we dat zelfs niet mochten vragen; ze zeiden dat ze niet konden betalen en daarmee was de kous af. We hoorden ook via een toevallig gesporek met kennissen dat hij zich bezighield met mensenhandel. W ehadden al eens geenblik kunnen opvangen vanmatrasjes op de grond langs het venster van de woonkamer.
Begin dit jaar in maamrt kregen we totaal onverwacht een deurwaarder over de vloer met een dagvaarding van die huurders (hij bleek geboren te zijn in Brazilie en ons had hij wijsgemaakt dat hij van Luik was) om voor de vrederechter van Deinze te verschijnen om schadevergoeding van ons te eisen voor de woning aan de Molenhuisstraat die onbewoonbaar was verklaard. We dachten dat het om een flauwe grap ging of een misverstand, want wij vielen uit de lucht. We wisten van niets. Ongeveer een week lalter kregen we een aangetekend schrijven van de burgemeester van Deinze dat de woning aan de Molenhuisstraat onbewoonbaar en ongeschikt was verklaard. We dachten dat we droomden.Wie stuurt nu een dagvaarding vooraleer er een beslissing is genomen. We wisten enkel dat er een verzoekschrift was ingediend door die huurders met name door hun Gentse advocaat DM aan burgmeester De Ruyck te Deinze, ook een advocaat , om de woning aan de Molenhuisstraat onbewoonbaar te verklaren.We dachte dat die huurders gek geworden waren en dienden aangetekend een bewzwaarschrift in en vertelden dat het huis in perfecte staat was, dat we nooit een woord van klacht hadden gehoord van de vorige huurders enz dat er veel venster waren, centrale verwarming Ze mochten gerust komenkijken...
Toch verklaarde Jacques De Ruyck ons huis onbewoonbaar en ongeschikt. We wisten dat hij vals was, maar dat hij daartoe in staat was, hadden we nooit gedacht.We belden hem op en hij zei dat we geen bezwaren hadden ingediend; hij wist van niets, beweerde hij. Hij stak de schuld op Paul Frère van de technische dienst in Deinze, die het dossier had behandeld. "Neem een advocaat" zei hij en haakte in. U moet weten dat de burgemeester van Deinze vaart onder katholiileke vlag!
Kort daarop belde eerste schepen Jan Vermeulen ons op , hij zou de zaak rechttrekken, hij zou een expert sturen om te zien of dat allemaael waar was. We zagen niemand ondanks ons herhaalde aandringen ook bij de burgemeester zelf die noit antwoordt op zijn e-mails..
Ondertussen tekenden we beroep aan bij de minister van huisvesting Marino Keulen.
Kort daarop kwam de zaak voor bij het vredegerecht van Deinze .Er was ondertussen beroep aangetekend tegen de beslissing van de burgemeester, dus had de vrederechter noiet hetr recht uitspraak te doen ivm een eventuele schadevergoeding voor de huurders. Maar toen ik die noodlottige woensdag het Deinse vredegerecht binnenstape, was het niet mevrouw de vrederchter zelf maar een plaatsvervanger, J. Van Malleghem, een advocaat, die zitting hield. D.M, de advocaat van de tegenpartij en de huurster waren aanwezig;; het viel op dat ze met een stralendn gezicht rondliepen.Advocaat D.Matthys wist niet waarover het ging, hij had het over verbreken van een huurovereenkomst, want er waren problemen geweesst eueuhhhh.....Ik legde uit dat het huis op een valse manier onbewoonbaar verklaard werd en dat er beroep was aangetekend tegnn de beslissing van de burgemeester. De plaatsvervaznger knikte poeslief dat hij ermee rekening zou houden en daarmee was de kous af. We ovoerhandigden hem wel het bewijs van het beroep dat we hadden aangetekend bij de minister.
Enkele weken later kwame de aap uit de mouw;;de plaatsvervangernd vrederechter had ons veroordeeld een schadevergoeiding te bealen van meer dan 500.000Bef voor geleden huurschade, gezien we geen bewijs leverden dat we het huis hadden gerestaureerd. Met het beroep hield hij helemaal geen rekinig. Daarbij mochten de huurders er nog maandenlang gratis blijven wonen tot ze een nieuwe woning hadden gevonden en mochten ze ook de waarborg afhalen in de bank.
We lelgeden klacht neer tegen de burgemeeser van Deinze, tegen het agentschap Wonen Vlaanderen, tegen de plaatsveranger maar er kwam natuurlijk niets van in huis.
Enkele maanden later kregen we bericht van Marina Keulen dat andere leden van het agentscvhap Wonen Vlaanderen het huis opnieuw zouden komen bekijken en dat we dat uur die dag moesten aanwezig zijn. Toen ik; de echtgnoete dus op het afgesproken uur toekwam, mocht ik niet binnen van de man van het agentschap. Hij duwde de deur voor mijn neus dicht. Hij zou wel bericht opsturen, zei hij.
Enkele weken later kwam het bericht van Agentschap Wonen dat het huis onbewoonbaar en ongeschikt bleef. Er zou geen waterkraan zijn in de keuken, overal zouden ontplofbare gaskachels staan, geen enkel vertrek kon verluchten, overal vochtinsijpeling...U mag gerust komen kijken naar de Molenhuisstrat 50 om met egen ogen te zien dat niet waar is. Korotom een echte schande.
Daargij vergat ik nog te zeggen dat die Van Malleghem, die plaatsvervanger van het Deinse vredegerecht dus, het vonnis dat hij had geveld uitvoerbaar verklaarde bij voorraad, dat wil zeggen dat we binnen de 24 uur dat bedrag moesten storten of dat de huurders met een deurwaarder beslag mochten leggen op onze bezittingen ook al tekenden we tegen de beslissig van dei plaatsvervanger beroep aan.Beroep blokkeerde dus de uitvoering van het vonnis niet.
We waren dea wanhoop nabij en verstopen onze spulletjes waaraan we gehecht waren zo goed en zo kwaad als het kon; We verwittigden dat Stafhouder van de Orde van de Gentse advocaten en misschien heeft die een beslag verhinderd. Er is hier toen wel een deurwaarder gewewest met het bevel binnen de vierentwintg uur het bedrag te storten op zijn rekening..
Kort daarop tekenden w<e beroep aan tegen het vonnis van Van Mallegehm bij de rechtbank van eerste aanleg te Gent.De zaak werd ingeleid op 7 september. Daar we heel toevallig die dag ook in het vredegerecht van Zomergem moesten zijn op hetzelfde uur, stuurden we tevoren een aangetekend schrijven dat we wilden dat de zaak niet op de inleidende zittng werd behandeld omdat we op datzelfde uur in Zomergem moesten zijn (we staken er de nodige bewijsstukken bij en ook omdat we nog geen tijd gehad hadden om tegenbesluiten te nmen, omdat D. Matthys pas enekele dagen tevoren zijn besluiten aan ons had overgemaakt.Voor alle veiligheidi stuurden we ook nog onze kleindochter die dag en dat uur naar Gent met een brief om af te geven aan de voorzitter van de negende kamer in Gent ; die weigerde echter dte brief te aanvaarden en vooral een van de bijzittes snauwde haar af en lachte haar uit toen ze ermee dreigde de Hoge Raad van Justitie te verwittigen.
We hoorden een tijdlang niets meer. Plots kregen we echeter een drietal weken geleden een vonnis van de negende kamer in de bus. De zaak zou op 26 oktober zijn voorgekomen zonder dat we van iets wisten, geen brief, geen gerechtsbriefg niets, ook D.Mathys liet niets van zich laten horen. Nu moeten we nog veel meer schadevergoeding betalen, bijna 700.000 Bef en iedere dag koimen er weer verwijlintresten bij en vorige week kwam opnieuw een deurwaarder met het bevel tot betalen binnen de 24 uur zoniet beslag op geld of roerend goed.
We weten niet meer waarin noch waaruit.Mag dat allemal zomaar? Een advocaat onder de arm nemen doen we nooit meer, die h eulen toch mee met de tegenpartij die over veel geld schijnt te beschikken, gezien ze zo'n duure advocaat, al die deurwaarderskosten enz kunnen betalen en geen officieel inkomen hebben.
Toen ze er begin augustus eindelijk vertrokken, na maandenlang gratis wonen in een huis dat toch onbewoonbaar was verklaard, lieten ze er een ware ravage achter; de droge kelder (getuigen kunnen dat bevestigen) hadden tot de helft met water gevuld en al hun huisvuil bokaals enz erin gekieprd, een van de stallingen waar de verwarmingsketel stond zat letterlijk tot aan de deur volgestampt met afval vooral lege plastiekzakken van paardenvoer en paardenstrooisel, de marameren vensterbanken in huis waren in stukken gebroken, de deuren en trap geschonden, het douchegordijn aefgescheurd , de wc- bril vernield, de zolderling zwartgerookt, de zolder eveneens vol rommel, autobanden enz...Ze hadden zelf nog door het venster geroepen toen we de huur kwamen opeisen, dat ze gingen maken dat we het huis nooit meer konden verhuren.Wat inderdaad zo is.De tuin was helemaal vernield, overal hoge hopen paardenmest ook tegen de muur van de buren, de takken van de fruitbomen op de kleine weide was veranderd in een modderpoel, veel te klein voor twee dure vobloedarabieren die we gratis zouden krijgen als ze vertrokken, waarschijnlijk gestolen en wisen ze er geen blijf mee. De ramen waren uit de stalling geduwd door die paarden die zich hele dagen stonden te vervelen in de modder.De haag was nooit gechoren, het gazon in geen jaar gemaaid. Heel de oprit kapot door die zware vrachtwagens die er soms een paar maanden stonden,allemaal modellen uit het Oostblok.
We namen de nodige foto's en de ploltie van Deinze maakte pv op vooral van die mesthopen aan de achterdeur, tegen de muur van de buren en tegen de muur van de stalling.We waren van plan een procedure te starten om schadvergoeding te eisen, maar wat levert dat op want officieel bezit die kerel niets.Hij is nu verhuisd naar Tollembeek, Zeunigenstraat 17 en zal daar de buurt onveilig maken en de huisbaas zijn geld afpersen zoveel hij kan, ook voor het plezier van het pesten, wees daarvan maar overtuigd
Tegen dat verstekvonnis van de Gentse negende burgerlijke kamer kunnen we wel verzet aantekenen met een deurwaarder maar wat levert dat op gzien de zaak weer door diezelfde rechters behandeld zal worden.
Langzaam maar zeker wordt het ons, gezien onze leeftijd allemaal teveel; we zijn er ziek van vooral door die machteloosheid en dat onrecht. De huurders hebben geen enkele factuur van schade, ze hebben nooit een woord van klacht geuit, nooit een aangtekend schrijven gstuurd enkel kort vooraaleer ze de procedure voor het vredegerecht van Deinze startten, stuurden ze een aangetekende brief. Duidelijk ineengestoken kaart, die nooit zou mogelijk zijn geweest zonder de burgemeester van Deinze.
Het wordt langzaam maar zeker onze ondergang.Alle hulp wordt dankbaar aanvaard. Wij zijn radeloos.
Familie De Baere Damstraat 40 9850 Nevele 09 371 52 88
09-12-2007, 15:53 geschreven door moeder
|
