Ik ben socialer aan het worden. Ik heb daartoe heel wat initiatief ontplooid. Maar dat de medemens meer te vertellen heeft dan ik, dat staat voor mij als een paal boven water. Ik ben dan anderen voortdurend aan het uitvragen. Daar ben ik best goed in. En omdat de meeste mensen liever praten dan luisteren - wie hoort niet graag zijn eigen stem - is deze strategie niet helemaal succesloos. Gisteren was het weer een topdag. 10 uur aan 1 stuk sociaal evenement. Ja, we leven in een goede wijk. Er wordt hier georganiseerd. Eigenlijk maar weinigen doen er aan mee. Als ik het potentieel inschat op zo'n 1000 personen dan is een opkomst van 100 altijd nog mager te noemen. Maar voor die 100 doe je het.
Vandaag ben ik gaan vergaderen. Een eenvoudige stap in de richting van de sjerp - het burgemeesterschap. Laat maar komen. Lekker geen inspannende fysieke arbeid, en geen schuldgevoelens daarover. Och, het was zo belangrijk niet. Het ging over het dichten van de digitale kloof. En nu zit ik al aan de pintjes. Niet meer dan een six-pack per dag. Dat is veel te veel volgens de dokter. Bewijzen dat mijn lever dat niet aankan lagen tijdens mijn vorige visite op tafel. Niet mee dan 2 halveliters per dag. Dan, niet meer dan 1 halve liter per dag. Dan: 2 dagen helemaal niks. En pas dan ben ik in orde.
Iemand bezwaar tegen dat ik deze blog als een persoonlijk dagboek gebruik. Dat is toch geen misbruik, hee? Ik zie veel blogs die onnoemelijk mooi van uitzicht zijn. Allemaal gepersonaliseerde HTML. Het zijn voorbeelden van hoe het kan, maar ik ga het voorlopig laten bij de verstekwaarden, en de focus leggen op pure tekst. Wat heb ik toch veel geregeld de laatste tijd. Te beginnen met de dag van vandaag: naar de psychiater en later naar 'actualiteiten', een kursus ingericht door ons plaatseljk cultureel centrum. De psychiater - ook shrink genoemd - hield een onnoemelijk ingewikkelde toespraak. Over allerlei dingen die in een kader passen, en dat andere mensen een andere kader hebben dan ik. Ik keek dus steels al op mijn horloge of het nog geen tijd was voor hem om de pillen voor te gaan voorschrijven. Pillen, het is wat gezegd - ik pak er momenteel 9 verschillende soorten. Hij vroeg me of ik de laatste tijd wat moeite had met het pakken van die pillen. Ik antwoordde hem terzake dat ik al wel de behoefte heb gevoeld om alles buiten te smijten om met een gans schone lei een natuurlijk leven te beginnen. Daar had ie natuurlijk geen oren naar. Slikken is dus de boodschap, en op tijd liefst. Het is een moeilijk geval. Blijkbaar heb ik niet lang meer te gaan. Pillen voor het hart (2), pillen voor de cholestorol (2), pillen tegen de zenuwziekte (3), een pil om mijn maagzuur af te schaffen en een poederke voor de goeie gang van zaken. Jamaar zeg, waar ben ik nog mee bezig, zeg. Ik val stijf dood als ik ze niet meer pakken zou. Ik heb natuurlijk al een kleine hartinfarct gehad, en ben zo dikwijls opgenomen in een of ander psychiatrisch instituut dat ik de tel kwijt ben. Ik ontkom er niet meer aan, ik leg me erbij neer. Jaja, ik heb de laatste tijd heel wat geregeld, ervoor gezorgd ook dat ik niet teveel in eenzaamheid word ondergedompeld.
Schroomvol - of schromeloos, dat is de vraag bij blogs. Kan ik vrijuit spreken over mijn kwaaltjes of zal ik een fiere houding aannemen en meesterlijk geconstrueerde zinnen aanbieden die het visitekaartje moeten zijn van mijn excellente aard. Terwijl het toch echt allemaal foezel is en kommer en kwel die mijn leven regeert. Depressie - vertel mij erover. Couch potatoe. Mijn kwaal is van geen ophouden weten daar waar het gaat om argumenten te verzinnen waarom ik vandaag alweer de handen niet uit de mouwen zal steken. Het is ooit wel anders geweest. En ik had veel voldoening over mijn werk. Nu lijkt dit alles passe defini. Dat is dus schromeloos. What the heck, de mensen lezen toch geen lange paragrafen die over niks concreets gaan dan eindeloos gezaag. Een psychiater misschien - heel, heel misschien. Maar ik heb al een psychiater. 3 differente pillen van hem en nog eens 5 van de gewone arts, en nog niet tevreden. Ah nee, ze kloppen al het geld uit mijn zakken. Als ik in Patagonie zou wonen zou ik ermee dienen te volstaan met dauwtrappen, diep in- en uitademen en bronwater drinken. Bovendien is mijn huisgenoot ook al depressief. Mijn broer vergelijkt ons huis met een ziekenhuis. Af en toe komt er ziekenbezoek, heel af en toe. Zo hard gewerkt als ik heb hier in huis om de bovenverdieping leefbaar te maken. Niet om er altijd alleen te zitten hee. Een blog is gelijk een dagboek dat jan en alleman kan lezen. Een beetje exhibitionist moet je wel zijn om hier je zieleroerselen in kwijt te willen. Er zijn zeker onderwerpen die ik hier niet zal bespreken. Hoeveel geld/schulden ik heb bijvoorbeeld. Hoe het eraan toegaat als ik sexuele bevrediging nodig acht. Hoe gek mijn buurman is (het had gekund). In het algemeen zal ik afzien van het belachelijk maken van mensen want ik ben zo dom geweest om als gebruikersnaam van mijn blog mijn volledige naam op te geven. En mijn ziektebeelden zijn ook prive - until further notice. Dus: toch een beetje schroomvol. Laat ik het hebben over wat leuk is, of wat leuk wordt als je een min of meer dagelijkse ervaring overgiet met wat ironie.
Bah bah bah. Dat is wat ik vind van de reactie van Van Den Lanotte, die het anders zo goed kan uitleggen, over de scriptie van de deskundigen over de toekomst van onze energie. Die waren volgens hem betaald door de kernenergielobby. Ja, had dat dan gezegd toen die kommissie zoveel tijd geleden van slag ging, zeg. Had toen van uw oren gemaakt. Maar nee, de platvloerse politiek viert hier hoogtij, er moet gezegd zijn binnenskamers "laat die kommissie maar doen, als ze boven water komen en ze durven het woord kernenergie uit te spreken dan vegen we ze met dat argument met 1 zweepslag van tafel." Om maar niet over de inhoud te moeten praten. De volgorde is hout en turf - steenkool - aardolie en aardgas - kernsplitsing - kernfusie. En wederom bah bah bah maar deze keer naar de media toe. Want de kans is groot dat U - eerbiedwaardige lezer - nog nooit over kernfusie gehoord hebt. U hebt verontrustende reportages gezien en gelezen over de energie in de toekomst en uw oren wapperen nog van de windmolens, de biologische koolzaadolie en de zonnepanelen. U weet niet dat de wetenschap al tientallen jaren íets in petto heeft wat bijna te mooi is om waar te zijn: energie uit water. Spreek eens iemand aan over waterstof. En de kans is groot dat het enige is dat deze weet dat dit bij verbranding een schone motor oplevert die alleen zuiver water als emissieprodukt heeft. Dat is hoe dan ook prachtig. Maar men vertelt U erbij dat er heel veel energie nodig is om - uit water - het waterstofgas vrij te maken. Awel, awel - en kernfusie - het proces waarmee de zon energie omzet uit massa volgens de formule van Einstein e=mc2, daar hebben we nog nooit over gehoord. Nochtans is dit de enige manier die de mensheid heeft om een energievoorziening in te richten die in geen eeuwen forfait zal geven en ons niet dwingt om te gaan leven met minder energie. ONGELOOFLIJK: ik heb het schrijven deze boodschap even onderbroken om het TV-journaal te zien and GUESS WHAT!?. Een heel item over kernfusie, hoe vele landen gaan samenwerken om in Frankrijk een overeenkomstige energiecentrale te gaan bouwen. Ik hoop dat ik niemand beledigd heb. Wel gaat het nog minstens 50 jaar duren. Zeggen ze. Genoeg tijd om wat groenen in te metselen.
Och, normaal gezien zijn de dag van gisteren, die van vandaag en die van morgen alleen te onderscheiden door de datumaanwijzing van mijn horloge. Wie schetst dan ook mijn blije verbazing toen mijn schoonbroer (de Jos) mij gisterenavond verzocht logistieke assistentie te verlenen bij de aanschaf van een nieuwe draagbare computer. Ik kon hem daarover geen ongelijk geven want de prijzen zijn gekelderd en de garantie van drie jaar getuigt van een grote zelfverzekerdheid van de kant van de verkoper. Ik heb wat ervaring in de branche en ga daardoor nog steeds door als een specialist. Dat is nog maar gedeeltelijk gerechtvaardigd. Soms durf ik bijvoorbeeld wel eens een voor mij nieuw acroniem te verduidelijken met een zelfverzonnen reeks termen. Dat is natuurlijk foei maar ik ben overgevoelig voor lof, het staat nog altijd enorm geleerd, en het snoert de mond van de gesprekspartner. Jammer dat ik er niets mee kan bijverdienen.
