Op 27 januari ben ik naar Budapest gereden. Eigenlijk waren we met twee chauffeurs, maar we zijn wel apart gereden. Het is te moeilijk om elkaar te volgen gedurende welgeteld 2950 km. We zijn elkaar af en toe wel eens tegengekomen. Heel goede trip gehad ware het niet van onze GPS. Mijn GPS bevat alle landen van Europa, dat dacht ik althans. Maar niet die van Oost-Europa. En daar stond ik dan. Bij het binnenrijden van Budapest ben ik maar onmiddellijk gestopt om de weg te vragen. Maar hun taaltje begrijp ik met de beste wil van de wereld niet en zij verstonden noch mijn Vlaams, Frans, Engels of Duits. Hoeveel talen moet je wel spreken eer je overal terecht kan. Dan maar een stadsplan van Budapest gekocht en ja hoor, de straat stond erin aangegeven en zo heb ik dus de firma gevonden waar ik moest leveren. Het zijn allemaal farmaceutische firma en zonder in detail te treden, het gebouw waar ik me moest melden zag er volledig verlaten uit, gebroken ruiten kapotte deuren enz.. Het personeel dat daar rondliep kon me niet overtuigen dat ze gelukkig waren. Een lach kon er niet af. Nu ja, begrijpelijk toch wel als je ziet hoe de mensen daar leven. Wat een luilekkerland is België toch. De streek van Budapest daarentegen is prachtig. Na gelost te hebben in de firma heb ik dan de terugreis aangevat. Snel eens binnen springen in de plaatselijke Lidl alwaar dezelfde producten als bij ons verkocht worden en waar de prijzen niet veel verschillen van de onze. Vandaar het ontbreken van de glimlach waarschijnlijk. Na een lange vermoeiende reis heel gelukkig dat we weer in ons landje waren.
Op 14 en 21 januari 2009 ben ik naar Neuchatel gereden. Helemaal wat anders dan Praag en Bratislava. Heel mooi natuurlijk of wat dacht je als je tijdens de diensturen zo een prachtige bergstreek mag bezoeken. Het waren ook de eerste dagen van hevige sneeuw en dat maakt het nog allemaal veel mooier. De rit heb ik aangevangen om 00.15 hr en ik was terug thuis 's anderendaags om 00.30 hr. Met het lege voertuig vertrokken en geladen terug. Na alle douaneformaliteiten vervuld te hebben ben ik dan doorgereden via de Elzas naar huis terug. Heel mooie ervaring.
Op 08 januari 2009 ben ik vertrokken naar Bratislava met de bedoeling
er basisproducten voor geneesmiddelen af te geven. Het situatie op de
weg was niet ideaal, regen sneeuw en mist hinderden de reis. Maar goed.
Als je dan aankomt in een ander land dat je nooit vroeger hebt gezien
ben je een tevreden man. Veel tijd om aan"sightseeing" te doen heb ik
niet. De foto's die op de site staan zijn allemaal genomen vanuit de
wagen. Na Bratislava ben ik dan nog doorgereden naar Praag, geen
plezierreisje gezien de mentaliteit van de plaatselijke bevolking.
Toeteren, lichten schijnen enz zijn zo van die hinderlijke zaken op de
weg. Nochtans vind ik het een vriendelijk volk. Praag is natuurlijk een
prachtige stad, alleen spijtig dat ik niet in de stad moest zijn en er
dus niet veel van gezien heb. Volgende keer misschien beter. Na
levering van de goederen kan ik dan met een gerust geweten de terugreis
aanvatten. Enkele uren en enkele duizenden km's verder, na weinig
slapen komen we dan weer thuis. Alweer gelukkig dat ook deze reis goed afgelopen is.
Hallo, Mijn vrijwilligerswerk bestaat erin het vervoeren van ouderen naar een door hen gekozen bestemming te brengen. Deze mensen hebben geen auto, zijn meestal slecht te been, hebben moeilijke verbinding met openbaar vervoer en ga zo maar door. Dokter, apotheker, winkel, familiebezoek enz... zijn de meeste bestemmingen. Er is geen verloning voorzien, tenzij een kleine vastgestelde vergoeding per km. Vandaag voor de eerste keer opgeroepen geweest. Een "jonge" dame van +- 80 met haar dochtertje van +- 50 naar de dokter gevoerd. 7km door en 7 km terug, een half uurtje wachten bij de dokter en je weet hoelang ik weggeweest ben. Maar ik ben een tevreden man. Als je thuiskomt en je "klanten" waren tevreden, dan heb je ook reden om tevreden te zijn.
