het waren koeien
grazers in de weide
groene vlakten
blauwe lucht
en een lekke band

aten onze boterhammen
belegd met kaas en spek
'een vette bek'
wij lachten om de woordgrap

de tijden vervliegen
ik zal er niet om liegen
en we worden alsmaar ouder
het vroegere spiegelbeeld
is slechts een herinnering geworden
de huid is gerimpeld
elke plooi een jaar
maar in mijn hoofd blijf ik jong

een mooie verrekijker
vogels in de weide
pikkend in de grond
wormen zoekend
de band staat nog steeds plat

een lange wandeling
terug naar huis
'wanneer zijn we thuis?'
we waren benenmoe

er komen nieuwe tijden aan
ik zal er niet om liegen
want we worden alsmaar ouder
een toekomstig spiegelbeeld
verschijnt voor mijn ogen
in een andere wereld
waarin ik niet meer thuis hoor
maar ik blijf jong
in mijn hoofd