Groene juwelen
groot en rond
kijken mij lieflijk aan.

Zwierige radars
statig en strak
dansen in ritme.

Fluwelen kussentjes
zonder scherpte
beroeren mijn huid.

Zijdeachtige plukken
rossig van kleur
dwarrelen om me heen.

Snorrende klanken
zachtjes gecreerd
beroeren mijn oren.

Ik hou van jou
mijn allerliefste dier

Het gedicht De vergeten mens

Krom en gebogen
Sta je voor de deur
Kijkend naar de mensen
Niemand die wat zegt
Oud en versleten zijn je kleren
De gordijnen vuil
De kozijnen rot
Binnen stinkt het
Het is stoffig en vuil
Maar je ziet bijna niets
Dus maakt het niets uit
Je woont nu al jaren alleen
Je kinderen wonen toch dichtbij
Je ziet ze bijna niet
Waarom
Je weet het niet
Je lichaam is oud en versleten
Het harde leven heeft het zo gemaakt
Je zoekt iemand uit het verleden
Maar je bent zo veel vergeten
Je bent de tel kwijt geraakt
Je sluit de deur nu voorgoed
Niemand zal er om treuren
Het is net of je nooit hebt bestaan
Het is een droevig gebeuren
Maar de enige was je niet
Er zijn er zoveel in deze wereld
De vergeten mens
Die oud zijn en versleten
Die niet meer worden meegeteld.

Jantje zag eens pruimen hangen,
O! als eijeren zo groot.
't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
Schoon zijn vader 't hem verbood.

Hier is, zei hij, noch mijn vader,
Noch de tuinman, die het ziet:
Aan een boom, zo vol geladen,
mist men vijf zes pruimen niet.

Maar ik wil gehoorzaam wezen,
En niet plukken: ik loop heen.
Zou ik, om een hand vol pruimen,
Ongehoorzaam wezen? Neen.

Voord ging Jantje: maar zijn vader,
Die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in het loopen tegen,
Voor aan op het middelpad.

Kom mijn Jantje! zei de vader,
Kom mijn kleine hartedief!
Nu zal ik u pruimen plukken;
Nu heeft vader Jantje lief.

Daarop ging Papa aan 't schudden
Jantje raapte schielijk op;
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
En liep heen op een galop.

Hieronymus van Alphen

De natuur

De natuur zegt ons zoveel
Maar weinige willen erna luisteren
De wind verteld ons zijn verhaal
Maar doet de meeste mensen huiveren
Ze horen geen wind, regen of zon
Ik wou dat iedereen het horen kon
De natuur verteld ons zijn verhaal
Zelf die ene zon- of manestraal
Pas als iedereen het hoort
is het over met oorlog en moord
Dan kunnen we in vrede leven
Dan kan de natuur ons nog meer geven

- Goverdina -

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek