2019 Verslag  Bodensee Fietstocht 

Met de Bende van Bob

Pol     Robrecht     Bob     Antoine

Het is dinsdag, 30 mei, O.H. Hemelvaart en we zijn van het Bodenmeer terug thuis.
In de oude tijd wist men met zekerheid waar de hemel lag. Na onze Fahrt weten wij het ook. Het is de vriendschap in de bende van Bob.

Met dit verslag delen wij onze ervaringen. We beleefden de romantiek van huizen in vakwerk, kleurige fresco’s, barok, unieke decors langs de oevers van de Rijn. We hadden ook hindernissen te trotseren deze keer: niet alleen hevige regen en enkele omvergewaaide bomen maar ook enkele fysische ongemakken.

Antoine doorstond de pijn aan zijn hand en de zoektocht naar herstel van een gebroken fietswiel. Robrecht kreeg te maken met een ontwrichte schouder. Met hulp aan elkaar kwam alles voor mekaar. Ook het wel en wee aan het thuisfront werd gedeeld.

De Rijn zoekt zich een weg in een slenk tussen de Vogezen en het Zwarte Woud en vormt teven een magische grens langs Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk. Dit alles werd weer door Bob perfect op kaart gezet. Op zaterdag, 25 mei, kwamen we aan in Colmar met bagage en vier fietsen door de Audi van Antoine vervoerd. Reeds dezelfde dag beleefden we de romantiek van het pittoreske Colmar met zijn renaissance huizen. ’s Anderendaags verlaten we de hoofdstad van het Elzas’ wijngebied voor de eerste etappe.

Na 18 km fietsen we over de brug in Breisach am Rhein en zijn niet meer in Frankrijk maar in Duitsland. Vanuit de brede Rijnvallei ziet men in het oosten de donkere contouren van het Zwarte Woud. Om in het kuuroord Bad-Bellingen hotel Sonja te bereiken moesten we de kleinste versnelling trappen. Na het avondmaal hadden we een confronterende ontmoeting met een man getekend als slachtoffer van een verkeersaccident in zijn kindertijd.

De tweede rit op dag drie gaat langs het drielandenpunt Frankrijk-Duitsland-Zwitserland met Bazel waar aan de skyline namen prijken zoals Novartis, Roche. Trouwens de Rijn is ook heel belangrijk als economische slagader met zijn industrie en waterkrachtcentrales. Wij ontdekten de vele gezichten van de waterloop. Soms is hij wild bruisend en dan weer lieflijk stil of stuwt met grote snelheid bruine vruchtbare aarde voor zich uit. Onze eerste stop was in Weil am Rhein waar we in het restaurant am Stauwehr  (Das kleine Lokal im Wald) spontaan gratis eten en drinken kregen wellicht vanwege ons uitgeregend en modderig voorkomen.

Onze tweede halte was even voor Bad-Sackingen op een idyllisch eilandje met zwanen en vergezichten waar dorpjes zich in het water spiegelen.
Na een grote schoonmaak van de fietsen en onszelf was het tijd voor verdiende rust in hotel Kater Hiddigeigei. Op de hoogtelijn van 290 m starten we de volgende morgen voor de tocht naar Jestetten, maar eerst gingen we de 15^de -eeuwse overdekte houten brug naar Zwitserland bestuderen. Het is werkelijk een meesterwerk van schrijnwerkkunst.

Na 20 km dwarsen we het eiland gelegen in de Rijn. Populier en wilg staan er in het water, terwijl in hun kruinen een symfonie van vogelgefluit weergalmt. Langs de meanderende stroom dwarsen we even Zwitserland. Melikon, Rheinau, Kadelbrug en nog vele andere omgevingen doen je dromen. Tussen de tinten van vele groene kleuren spiegelen de dorpjes zich in het flikkerende water met rood en wit en dit onder de vleugels van barokke kerken.

Volop zon op dag 5. Het belooft een mooie fietsdag te worden met aankomst in Radolfzell aan de Bodensee. In Stafhausen aan de voet van het kasteel dondert een spectaculaire waterval doorheen de rotsen naar beneden in een wolk van schuim. Het kleine dorpje Stein am Rhein is meer dan de moeite waard door zijn historisch centrum waar de huisgevels volledig beschilderd zijn met verhalende fresco’s. De vele erkers zijn juweeltjes door hun sculpturen en kleuren. Volgens Pol zal Meersburg nog mooier zijn.

Na 260 km staan we aan het meer van Konstanz (de bodensee). Met cipressen in de verte presenteert het meer ons zijn subtropisch aandoende gedaante in volle glorie.
We overnachten in Radolfzell. Het is een vissers- en wijndorp wat invloed heeft op de menukeuze deze avond. De onstuimige Alpenrijn ontspringt op 2340 m hoogte als bergbeek en voedt tenslotte het meer van Konstanz die we de volgende dagen zouden verkennen.

De rit naar Uberlingen gaat even landinwaarts met variërende flora. In Uberlingen genieten we van het meer op de promenade en in de avondzon. De volgende dag staat het openluchtmuseum met paalwoningen op het programma. Het is een reconstructie uit de tijd dat mensen steen en brons gebruikten om voorwerpen te maken. Ook het eiland Lindau zou ons uitermate charmeren met zijn kleurenpakket.

Soms schuift vanuit Friederichshafen een zeppelin over onze hoofden heen, terwijl wij aan het fietsen zijn richting Bregenz voor onze enige overnachting in Oostenrijk. In de cultuurstad Bregenz was Pol vooral geboeid door de magische wereld van klank en akoestiek bij het bezoek achter de schermen van de bijzondere bühne in het meer gebouwd voor het wereldberoemde muziekevenement. Pol smaakt opera’s zoals Aïda en andere klassiekers.

Op zaterdag 25-05 passeerden we voor de tweede maal de bruisende stad Konstanz. De eerste maal hadden we er een fotostop een week vroeger. Aan de overkant van het water kwamen de middeleeuwen weer tot leven: de burcht van Meersburg.
Nu de tweede keer beleefden Bob, Antoine en Pol er een fantastisch wijnfestijn in het leuke centrum. Zij werden verwend door de vrijgevige eigenares van het hotel Am Fischmarkt. Welk soort charisma toen gewerkt heeft, weet ik niet.

De terugweg richting Colmar gebeurde langs de linkeroever van de Rijn stroomafwaarts, zodat men kon zien wat men reeds beleefd had op de rechteroever. Pol, Bob, Antoine zijn het eens dat de linkeroever, de Zwitserse kant dus, de mooiste fietsroute is. De natuurbeleving is intenser en dit is mogelijk door de kleinschaligheid van dorpen met de preferente bouwstijl zoals barok.
Foto’s en PowerPoint van Bob zullen weer belletjes doen rinkelen.