Net als toen onze vriendschap in 2006 begon toen we de Via de la Plata vanuit Sevilla naar Compostela deden, zijn we opnieuw met ons twee. Onze fietsvrienden Pol en Robrecht hebben deze keer afgehaakt. We zullen het ons niet moeilijk maken, op naar onze Noorderburen het is en blijft ons favoriete fietsland. En waarom niet eens de Zeeuwse eilanden?
Dag 1 Brugge – Zoutelande
woensdag 30/08/2023
Zoals steeds word ik met veel enthousiasme begroet door de immer optimistische Antoine. Mijn vriend heeft al 1h1/2 gespoord van Beveren-Waas naar Brugge. 10h45 nog een foto aan het station Brugge en daar gaan we dan voor onze 5-daagse. Op de Brugse vesten langs Minnewater, Katelijnepoort Gentpoort, Coupure en Kruispoort komen we bij de Dampoort.
We rijden op een gezapig tempo voorbij mijn geboortedorp “Koolkerke” tussen de Damsevaart en de Romboutswerve. Deze Romboutswerve is een onbevaarbare waterloop die zijn oorsprong vindt op de flanken van de Brugse zandrug. Ze voert overtollig water af uit de stadsrand en daalt gezwind af naar de veenachtige poelgronden ten noordoosten van Brugge. In het midden van het gebied snijdt ze door een zandige kreekrug en vloeit vervolgens in het noorden af naar het Leopoldkanaal, via een sifon onder het Schipdonkkanaal. De toe slibbing van de Zwingeul was in grote mate het gevolg van dijkenbouw. De Romboutswerve polder is enorm belangrijk als overwinteringsplaats voor wilde ganzen, vooral kolganzen en klein rietganzen. Ook voor talrijke doortrekkende en overwinterende watervogels is dit gebied de uitverkoren plek. Het weer valt best mee, het is helemaal niet zoals voorspeld. De weerman had regen en onweer beloofd …Niet juist, we rijden hier in de stralende zon dicht bij zee altijd beter weer toch!!! Nu voorbij de Schellemolen van Damme naar Oostkerke en Hoeke.
Velen hebben er geen weet van, maar hier peddelen we voorbij een verdwenen dorp Monnikerede. Dit dorp was toen zelfs een stad gelegen tussen Oostkerke Damme en Hoeke. Monnikerede en Hoeke liggen beide langsheen de voormalige bedding van het jonge Zwin, een zeearm die Brugge tijdens de late middeleeuwen toegang gaf tot de Noordzee De voormalige Zwingeul bevond zich in het noordelijke deel van de Vlaamse kustvlakte.
Op de oude kinderkop- straatkeien, dokkeren we door Sint Anna ter Muiden een vroegere haven aan het Zwin. De plompe kerktoren diende vroeger als uitkijk- en vuurtoren. Men beweert dat dit de kleinste stad van Nederland met 50 inwoners is. Waar hebben we dit nog gehoord onlangs??? Toen aan de IJssel beweerde men dat Bronkhorst de kleinste stad van Nederland was…Weten ze het zelf wel? Na 500 meter zijn we terug in België en blijven op de grens de Graaf Jansdijk volgen. Een naam afkomstig van! Jan Zonder Vrees, hertog van Bourgondië. De dijk is niet hoog maar fungeert al eeuwenlang als waterkering. We krijgen, wat denk je? “Dorst” ik weet iets verder bij de oude trambedding een hoevewinkel met terras staan en daar moeten we voorbij…Niets van, het terras is gesloten, op naar Retranchement dan maar. Het fietspad was vroeger de tramzate tussen de Knokse Oosthoek, het Hazegras en Retranchement en gaf aansluiting op de Nederlandse stoomtramlijn naar Breskens. Retranchement is het meest zuidwestelijke kustdorp van Nederland Het is een Franse term uit de vestingbouwkunde en betekent Verschansing”. Ook hier is alles dicht en koersen we richting Cadzand.
Op het prachtige duinen pad van het Zwin komen we in Cadzand-bad. Nu op zoek naar een restaurantje. Het duurt niet lang eer we ons neerploffen op het zonnige terras van de Columbia op de Wielingen-Boulevard. De baas heeft het helemaal niet druk, na een eerste trippel bestellen we een vissoepje en genieten van een aangename babbel met olijke leeftijdsgenoten.
Cadzand bestaat uit twee dorpen Cadzand-Bad en Cadzand-Dorp. Met zijn ligging aan de Zeeuwse kust en ’t Zwin, was Cadzand samen met enkele dorpen zoals Zuidzande, Koezand, Wulpen en Schoonvelde een zandbank-eiland in de monding van de Zwinarm. Het is wat klimmen om terug op het duinenfietspad te geraken. We bewonderen links van ons de uitgestrekte zandstranden en rechts het polderlandschap. Na de bocht bij de Radartoren zijn we bij de Verdronken Zwarte Polder.
We houden halt om dit unieke gebied af te speuren naar de vele kwetterende watervogels we herkennen de scholekster en bergeend. Volgens de vogelaars, broeden er talrijke zangvogels zoals de grauwe gors, de nachtegaal en roodborsttapuit, maar daar kennen wij niets van. Aan de duinenkant staan meidoorn, sleedoorn, duindoorn en wilde rozen. Wij genieten ondertussen van het opsnuiven van de zoute zeelucht…We komen voorbij de uitgestrekte stranden van Nieuwvliet en Groede. Hier zijn veel grote sta-campings.
Iets verder net vóór we de dijk afdalen fietsen we voorbij de vuurtoren. Dit unieke blauwwitte monument is vervaardigd uit gietijzer. We hebben net ons ticket gekocht en daar is het voet-fietsveer al, we moeten ons haasten en kunnen nog juist mee over de Westerschelde naar Vlissingen. Een klein halfuurtje later zijn we op Walcheren. We vliegen Vlissingen binnen en willen onze dorst lessen. Maar eerst moeten we over enkele sluizen en langs de Scheldedijk tot bij de Oranjemolen en het standbeeld van Michiel de Ruyter. Op een plein bij een binnenkom zijn er terrassen genoeg, wat kan een frisse La Trappe deugd doen….
Na die lange rust en drankpauze staan er 50km op de teller. We wagen ons op de beroemde Vlissingen-boulevard, men beweert (?) dat dit wel een van de langste van Nederland, zou zijn! Toch is het niet te geloven hoe dichtbij hier de mastodonten zeeschepen voorbijvaren. We krijgen er echt schrik van en blijven de moeilijke bewegingen volgen…Wat zijn we blij wanneer we de duinen induiken.
We rijden over de smalle fietspaadjes van de LF-route we kennen het nog van op onze Ronde van Nederland 2015.Toch is er heel wat veranderd en komen we grote parkingsplaatsen tegen nu! De plaatjes van de Valkenisseroute zijn onze wegwijzers. Achter de hoge duinen kunnen we uit de wind snel vorderen. Het is oppassen voor tegenliggers in dit bosrijk krekengebied. De fietspaden zijn duidelijk te smal voor de vele te snel fietsende E-bikers. Na Galgenveld en Dishoek zijn we in Valkenisse. Voor we in Zoutelande arriveren rijden we hier voorbij heel hoge duinen, het zouden wel eens de allerhoogste van het eiland kunnen zijn. Rechts zijn er veel campings en vakantieparken met allemaal dezelfde huisjes…Een echte familie badplaats menen we. Na 70km zijn we in Zoutelande onze overnachtingsplaats. Overal zijn er drukbezette zonnige terrassen…met senioren natuurlijk! Na wat aandringen, krijgen we toch een tafeltje waar we onze dorst kunnen stillen. We vinden het echter niet prettig om in het Duits aangesproken te worden door de ober…een beetje protesterend en in ’t Nederlands bestellen we een frisse tripel.
Half zes op gps zoeken we ons overnachtingsadres VOF. Enthousiast worden we ontvangen door Jannie en kwieke dame. We kunnen onze stalen rossen mooi bergen en krijgen een heel ruime en erg verzorgde kamer op de verdieping. Na een wasje en een plasje worden we door onze gastvrouw getrakteerd in de zitpergola op haar terras. Het wordt een heel lange humoristische babbelstonde met een biertje. Jannie is een sportieveling stapster en fietser en kan ons vele inlichtingen bezorgen voor de volgende dagen.
Toch willen we gaan souperen en op aanwijzen van onze gastdame wandelen we naar de Babbel op de boulevard. We zijn nog een 300m ver en het begint te gieten, het water valt plots met bakken uit de hemel. We lopen naar een bushokje om te schuilen, maar tevergeefs we zijn door en door nat. Na een poos wagen we het erop tot aan het eetcafé te spurten…. Als waterhoentjes krijgen we een tafeltje achteraan de zaal, bestellen mosselen en een Tripel Zundert. We hangen, nu we hier de enigste gasten in het achtergelegen deel van de zaal zijn alles te drogen…En we genieten van ons souper om af te sluiten met een ijscoupe.
We slenteren naar ons slaapadres. Jannie zie ons doorweekt toekomen en zal onze klederen drogen…”Gooi maar alles naar beneden” roept ze ons toe…We kunnen ons niet bedwingen er volgt een algemenen lachpauze, ook onze gastvrouw heeft er plezier mee. “Alles gaat de droogkast in en morgen zijn jullie weet netjes met droge klederen”. Laat ze ons horen vanuit de wasplaats! Na deze erg mooie fietsdag met aangename belevenissen wordt het hoog tijd om onder de dekens te kruipen…Slaapwel!
2 Dag 2 Zoutelande - Zonnemaire donderdag 31-08-2023
Dag 2 Zoutelande - Zonnemaire
donderdag 31-08-2023
Vol vuur springen we, na een rustige nacht uit ons bed. Vliegensvlug zijn we klaar, onze vriend Antoine staat te popelen om te ontbijten. Benieuwd wat onze gastvrouw ons zal aanbieden…De ontbijttafel is net een schilderij, ja als we dat allemaal moeten binnenspelen geraken we vandaag niet meer ter bestemming. We doen ons best. Ondertussen blijft spraakwaterval Jannie ons, als Vrienden op de Fiets gastvrouw haar belevenissen, met veel humor vertellen. We zullen hier helemaal niet weggeraken, ja hier voelt je je echt als thuis…En toch moeten we opkrassen. We beloven Jannie, bij leven en welzijn zeker nog eens terug te komen!
Fietsen beladen een foto en daar gaan we dan voor onze tweede fietsdag. Vandaag zullen we door een fietsvriendelijk, toeristisch gebied op het eiland Walcheren rijden. Daarna op Schouwen - Duiveland, we zijn benieuwd. Wij moeten terug op de vertrouwde LF1 Valkenisseroute geraken. We zien enkele bunkers overblijfsels van de Duitse kustverdediging in Zeeland de Atlantikwall WOII.
Na een kreek met veel eenden gekwaak zijn we in Westkapelle. Dit dorp met zijn hoge duinenreep is het meest westelijke puntje van Zeeland. In de bocht kan je niet naast de vuurtoren op de kerk kijken “’t Hoge Licht” is wel 50m hoog. Maar wij rijden dicht bij Vuurtoren Noorderhoofd en buigen af richting Domburg. Domburg wordt als het meest toeristisch dorp van het eiland Walcheren omschreven. En inderdaad we moeten zelfs van de fiets. We moeten ons stappend door de massa wringen…Een verademing wanneer we op de Mantelingenroute in een groen en rustig natuurgebied belanden. Dit is een smalle bosstrook met binnenduinen en een heggenlandschap. Zalig fietsen we traag op de paden met linden, beuken en eiken, langs waterpartijen en duinen. We horen zelfs de branding op de achtergrond. Lekker genieten van een hapje en een drankje doen we op het schaduwrijke terras van de “Boschhoek” Ja telkens we hier voorbijkomen vleien we ons onder de druivelaars die het altijd drukke terras nostalgisch maken.
Op naar Vrouwenpolder, we blijven in het natuurgebied Oranjezon een loofbos en duingebied met helmbegroeiing en meidoorn en veel bramen. Dit is ook een waterwinningsgebied. Na Breezand komt de 3 kilometer lange Veerse Dam deze dam sluit het Veerse Meer af en is onderdeel van de Deltawerken. Op de fiets zien we links van ons de zee en het strand. We rijden een klein stukje op Noord-Beveland.
Bij knooppunt 4 zijn we aan het begin van de Oosterschelde Stormvloedkering. Al heel wat keren zijn we hier geweest om over dit waterbouwkundig wonder te fietsen. We weten dat het 9km door zee is. De Oosterschelde is een van de grootste wateren van Zeeland. Door de combinatie van zoet en zout water is dit een uniek stuk natuur. De flora en fauna is daardoor zeer divers. Na de watersnoodramp in 1953 werden de Deltawerken gebouwd. De Oosterscheldekering is het grootste en beroemdste Deltawerk. Ik heb de bouw hiervan bewust meegemaakt met studiebezoeken als student Bouwkunde. We krijgen het gezelschap van enkele E-Bikers zij gaan oesters kopen op het vroegere werkeiland Neeltje Jans. We volgen hen tot bij “Proef Zeeland” en genieten op het terras van oesters kibbeling en een frisse pint…dat was heerlijk!
We bereiken nu het eiland Schouwen- Duiveland. Linksaf langs de zee rijden we door het Westerschouwe-bos. Het grootste bos in Zeeland met een heuvelachtig duinlandschap, zandverstuivingen, valleien en duinweiden. Het is een van de mooiste gebieden van Zeeland met vele soorten bomen, planten en vogels. In Burgh kunnen we niet voorbij “Bakkerij Sonnemans” hier wordt al heel lang op ambachtelijke wijze brood en taart gebakken. We genieten van een lekkernij met koffie…en we kletsen gezellig met leeftijdsgenoten in het zonnetje onder de bomen. Maar we willen verder en dat wordt moeilijk met al dat snoepen…na Haamstede rijden we richting Serooskerke, maar eerst komen we aan het Schelphoekgat. Dit krekengebied is ontstaan na de Watersnoodramp van 1953, grote delen van de zuidkust van Schouwen-Duiveland kwamen onder water te staan. In Serooskerke een ringdorp, staat een monument van betonnen platen op een bakstenen fundament. Hierop staan de namen van de vijftien omgekomen slachtoffers.
Onze gastheer Peter, bij wie we deze avond overnachten in Zonnemaire, heeft mij aangeraden om in Brouwershaven te souperen. Ik verwittig hem telefonisch dat wij dat nu eerst zullen doen vóór we bij hem zullen arriveren straks. Langs een brede beek rijden we het gehucht Brijdorpe voorbij richting Brouwershaven. Op naar het aanbevolen restaurant “de Brouwerie”. Na het dwarsen van het Marktplein bij het Havenkanaal vraag ik de weg aan een dame…” Volg mij maar ik woon recht tegenover het restaurant”. De patron Steven is volop zijn terras aan het schikken, we mogen gerust een plaatje kiezen. Grote dorst doet ons onmiddellijk een la Trappe trappist bestellen. Souperen, hiervoor dienen we nog wat geduld te oefenen. Maar geen nood het terras loopt vliegensvlug vol met fietsende leeftijdsgenoten. We hebben zelfs een gesprek met een Vrienden op de fiets gastgezin uit Ede. Ymker en George overnachten ook bij een VOF-adres in Zonnemaire…
Na een voorgerecht met schelpen en zeevruchten verorberen we nog een roggevleugel en een ijscoupe dessert. Het was een culinair festijn hier bij Marjelle en Steven in hun prachtige tuin van de Brouwerie. Een echte aanrader! We worden nog even tegengehouden door de dame waaraan we de weg gevraagd hebben. We moeten haar beloven morgenvoormiddag op de koffie te komen bij hen…
We hadden gehoopt in Renesse te overnachten maar het is het piep klein dorpje Zonnemaire geworden. Het lag vroeger op het eilandje Bommende. Blijkbaar is dit in de Middeleeuwen gesticht door de monniken van “Abdij Ter Duinen”???Na 4km komen we aan bij Peter, we kunnen onze fietsen veilig stallen en moeten met de joviale man nog een uitgebreide praat- en drankstonde houden op zijn tuinterras. Maar na een tijdje overvalt ons de vermoeidheid en moeten we noodgedwongen onze bedjes opzoeken. Slaapwel!
3 Dag 3 Zonnemaire – Sommelsdijk Vrijdag 1/09/2023
Dag 3 Zonnemaire – Sommelsdijk
Vrijdag 1/09/2023
Na een rustige nacht laten we ons naar beneden glijden. Peter heeft ons goed ingelicht hoe we de wel heel steile verdiepingstrap best afdalen. Alles lukt prima. Na twee vrijwel zonnige dagen wordt er regenachtig weer voorspeld…We maken ons geen zorgen het kan best meevallen, denken we. Samen met Peter doen we ons tegoed aan de flink gevulde ontbijttafel, terwijl we heel wat teweet komen over het leven op het eiland! Maar na een poosje moeten we toch vertrekken, afrekenen, fietsen beladen een foto, en daar gaan we voor onze derde dag.
Vandaag blijven we nog een tijdje op Schouwen - Duiveland, later fietsen we naar het eiland Goeree- Overflakkee. Maar eerst rijden we nog eens door Zonnemaire. De naam komt van "Sonnemare," wat verwijst naar het water tussen de eilanden Bommenede en Schouwen. "Sonne" staat voor het zuiden en "Mare" betekent water. We verlaten het dorp richting Grevelingenmeer.
Het Grevelingenmeer is het grootste zoutwatermeer van West-Europa. Na de boerderij “Kijkuit” peddelen we op het dijkpad naar de haven van Brouwershaven. De maritieme geschiedenis van de stad was erg groot in de bloeiperiode van de Gouden Eeuw. Om over het sluisbruggetje te geraken moeten we die zelf in gang laten gaan. Zoals beloofd gaan we Bea en Rinus, rechtover de Brouwerie goede dag zeggen…Wat hebben we deze mensen gelukkig gemaakt. We worden met open armen ontvangen. Onmiddellijk krijgen we koffie en gebak. Ondertussen hebben we een humoristisch gesprek met Rinus, een krasse maar zieke verteller. Zo horen we dat hij een gewaardeerd keurmeester was, van de sierkonijnenwedstrijden in Nederland. De vele bekers en diploma’s bevestigen zijn enthousiasme. Het paar laat ons met moeite vertrekken, het gaat jullie goed Bea en Rinus!
Op het marktplein komen we voorbij het standbeeld van Jacob Cats de staatsman en dichter is hier geboren. Langs statige herenhuizen komen we plots terug aan het meer. Het water lijkt veel blauwer dan de wat grijze lucht erboven.Na Brouwershaven, rijden we Den Osse en iets verder Scharendijke voorbij. Twee plaatsen bekend bij zeilers, surfers en duikers.
Renesse is al jarenlang een van onze meest populaire bestemming op Schouwen – Duiveland. Hier hebben we al enkele keren overnacht meestal in een trekkershut. Gelukkig is het vandaag minder druk dan in de vakantieperioden. We hebben 20km op ons tellertje en het is net middag en het begint te regenen. Een drankje en een hapje zijn welkom… We vlijen ons vlug neer op het door ons gekende en afgesloten serreterras van “het Wapen van Zeeland”. Hoelang zou dat geleden zijn, vragen we ons af!
Met een flinke Trippel en wachtend op ons vissoepje bewonderen we de ronde kern van het dorp. Deze is gebouwd rondom de Jacobuskerk, een startpunt en- of stempelplaats voor de Route naar Santiago de Compostela, vanaf hier is het +/- 2500km. Wanneer we starten is het met regenbescherming, af en toe wat hard en minderharde regen op de Brouwersdam. Deze 6,5 kilometer lange dam is de verbinding tussen de eilanden Goeree-Overflakkee en Schouwen-Duiveland. Met de Grevelingen aan de ene, en de Noordzee aan de andere kant. Midden tussen de twee eilanden ligt Port-Zélande een vakantiepark op een soort eiland. Wanneer we op Goeree-Overflakkee aankomen zijn we in Zuid-Holland. Dit eiland wordt omsloten door de Noordzee, het Haringvliet, het Volkerak-randmeer, de Krammer en het Grevelingenmeer. Langs enkele landweggetjes met hemelse vergezichten naderen we Ouddorp. Dit dorp staat bekend als een van de meest kerkelijke dorpen, er zijn maar liefst zes kerkgenootschappen. Zouden ze nu werkelijk allen iets anders geloven???
Na Ouddorp zijn we heel vlug in Goedereede dit is bij uitstek het allermooiste en liefelijkste dorpje op onze tocht! Het heeft een pittoresk centrum vol historische gebouwen, we zijn precies nog in de middeleeuwen…Alles is ook mooi versierd met bloemen en planten een zaligheid voor het oog. In de Pietersstraat kunnen we niet voorbij de Oude bakkerij. We genieten van een artisanaal gebakken appeltaart met een heerlijke koffie. Dit allemaal terwijl we een aangenaam gesprek voeren met de uitbaatster. Wanneer we het pand verlaten is de zon opnieuw van de partij op het pleintje geraken we niet voorbij het terras van het “Stadscafé Goeree”. We blijven hier veel te lang kletsen met een groep wielertoeristen…Het wordt een inspanning om weer verder te fietsen, we worden lang uitgewuifd, wat was dat allemaal?
We blijven het Havenkanaal volgen tot Havenhoofd. Dit was een vroeger vissersdorp. Het beeld van een “Visserman met mand” is een eerbetoon aan de vissers welke hun vis aan wal brachten met een korf op de schouder. Na de Deltahaven bij Stellendam komen we in een prachtig natuurgebied langs het Zuiderdiep.
De Scheelhoek een vogelkijkgebied bij de Haringvliet.Vroeger was Scheelhoek een zandplaat in de monding van het Haringvliet. Als het vloed was stond dit gebied onder zout water. Men zet af en toe de sluizen een klein stukje open om het water dat langs Scheelhoek stroomt te laten verzilten. Trekvissen krijgen hiermee de mogelijkheid om de Rijn en Maas op te zwemmen en zich voortplanten.
Het Haringvliet is een voormalige zeearm van de Noordzee, in Zuid-Holland tussen Voorne-Putten en de Hoeksche Waard in het noorden, en Goeree-Overflakkee in het zuiden. In 1970 werd het Haringvliet in het kader van de Deltawerken door de Haringvlietdam van zee afgesloten en werd er bij de dam de Goereese sluis aangelegd voor de scheepvaart. Bij knooppunt 73 moeten we plots bij een erf over een sluis. Dit is het ”Sas van Dirksland” deze oude sluis is buiten dienst, maar was tot 1970 een schut- en uitwateringssluis.
En plots 3km verder zijn we op ons overnachtingsadres in Sommelsdijk een tweelingdorp met Middelharnis, waardoor het lijkt alsof het één dorp is. Heerlijke ontvangst door onze gastvrouw en gastheer Lydia en Marcel. We krijgen een prachtkamer en worden onmiddellijk getrakteerd op koffie in de weelderige tuinpergola. Na een wasje en een plasje raad men ons aan een eetgelegenheid te zoeken bij de haven in Middelharnis. Daar zijn er genoeg horen we!
We stuiven ernaartoe maar op de hoek van de straat hebben we meer dan prijs, een stortbui doet ons snel de regenkledij aantrekken. Doornat vliegen we zonder nadenken een bistro binnen. Verkeerde gok, blijkt nadien. Zowel eten als bediening zijn beneden peil…Vlug opkrassen is de boodschap! Op de terugweg, het is ondertussen gelukkig droog, snoepen we nog een slaapmutsje in café “Croissy”. Bij de open haard met een laatste trippel en een meer dan gezellig babbel, wordt het hoog tijd om te gaan slapen. Net vóór het donker wordt, zijn we terug! Slaapwel.
04 Dag 4 Sommelsdijk – Bergen op Zoom zaterdag 2/09/2024
Dag 4 Sommelsdijk – Bergen op Zoom
zaterdag 2/09/2024
Het lijkt niet meer zo grijs als gisteren. We haasten ons naar beneden waar Marcel en Lydia ons ontbijt klaar hebben.Alles staat met veel zorg klaar in de tuinpergola. We vleien ons tussen de bloemen en struiken en genieten van al dat lekkers hier.
Ons bezorgd gastenpaar komt ons regelmatig extra bevoorraden en weet dat Vlaamse fietsers een flink ontbijt kunnen verorberen. Lydia krijgt een dikke pluim van Antoine, hij heeft erg genoten van de lekkere honing of zoals hij altijd zegt “heuunink”. Na nog wat gebabbel wordt het hoog tijd op te vertrekken, op naar Tholen…. Over de Philipsdam naar Bergen op Zoom in Noord-Brabant.
We verlaten het dorp via de Binnenhaven van Middelharnis. Middelharnis heeft een directe verbinding met het Haringvliet en beschikt over een binnenhaven voor de recreatievaart en een buitenhaven voor de beroepsvaart. De naam Middelharnis is afkomstig van schorrengebieden met noemde deze Hernissen, vandaar voor de middelste Middelharnis.
We rijden door poldergebied langs een watering “de Vliegers” naar Nieuwe Tonge. Dit is een van de vele dorpen welke erg geteisterd werd tijdens de watersnood van 1953 er bleef bijna niets meer over van dit dorp. Hier staat een monument “de Drenkeling”. We zijn nog steeds onder de indruk van dit vreselijk gebeuren welke we als kind toen bewust beleefd hebben, ook al waren we er ver vanaf toen!
Bij knooppunt 91 hebben we 15km en moeten over de Philipsdam een onderdeel van de Deltawerken. Deze dam is stervormig en sluit de wateren Krammer en Volkerak direct af van de Oosterschelde. De Philipsdam loopt van de Grevelingendam naar Sint Philipsland. Door een smal donker tunneltje geraken we aan de andere kant van de autoweg. We rijden vermoedelijk een 8-tal kilometers door het water en over de 4 Krammersluizen. Deze enorme sluizen zijn samen met de Philipsdam aangelegd. Ze bedienen de drukke vaarroute tussen Zeeland en de grote rivieren. Na het verlaten van de dam rijden we enkele kilometer over het schiereilandje Sint-Philipsland. Naast het Schelde – Rijnkanaal volgen we de weg tot op het eiland Tholen.
Bij het Stinkgat, een oude kreek in een laaggelegen gebied waar vrijwel altijd water staat, zijn we in de gemeente Oud-Vossemeer. We buigen af en rijden de lage polders in. En plots te midden van het rustige, schilderachtige landschap, duikt Antoine een erf op. Hij zag een paneel, met de melding “Brasserie Rijk der Vitaminen”. We vermoeden dat we op een zorgboerderij zijn. Er komt ons een jongeling verwelkomen, laat ons plaatsnemen op het terras en verdwijnt plots, “ik ga de baas Alex halen” horen we hem roepen! En ja enkele minuten later verschijnt de patron op een landbouw- quad. Hij lokt ons mee in zijn brasserie en we bestellen een Paix-Dieu en laten hem een soepje maken. We zijn goede aangevers precies…Wanneer we op het zonnige terras ons biertje nippen blijft er maar volk toestromen. Onze arme Alex heeft het zo druk dat wij extra lang op onze soep moeten wachten! Hier is duidelijk iets mis met gebrek aan personeel en bediening. Geen nood we krijgen een ruime portie soep met veel bruinbrood…Onze gastvrije patroon excuseert zich en komt toch nog een gezellig praatje maken met ons!
In de blakende zon en met een aangename temperatuur peddelen we tussen de uienakkers tot Scherpenisse. Dit is het kleinste dorpje van het eiland Tholen. Heel vlug zijn we in Sint-Maartensdijk een mooi liefelijk tipisch Hollands dorpje met een ruim marktplein. Hoog tijd om ons namiddag snoepje te nemen, we stappen restaurant het Kosthuys binnen en genieten op het zonnige achterterras van heerlijke taart met koffie. Ondertussen hebben we een gezellig praatje met eveneens genietende leeftijdsgenoten.
Het is even zoeken om tussen de huisjes een smal paadje te vinden, welke langs een geul, “de Pluimpot”, een afgedamde zeearm, om op de dijk te geraken. Bij Schelphoek aan de Oosterschelde is het omhoog tot op het dijkfietspad. Na elke bocht is er een zandstrandje en af en toe duikplaatsen met een steigertje. Bij Gorishoek is er een pontje naar Yerseke, maar bij nader toezien is dit enkel in de zomer. Het is er rustig en zalig fietsen langs het water op deze dijk na een 10-tal km zijn we aan de Schelphoek bij Strijenham. We duiken de dijk af naar “Tholen” een stad met stervormige omwalling. Deze stad is vrijwel volledig omringd door water en was vroeger erg strategisch gelegen. Wanneer we op een plein een druk terras voorbijfietsen kunnen we er niet aan weerstaan. We wringen ons tussen de talrijke fietsers, wonder het zijn West-Vlamingen uit de streek van Tielt op bedrijfsuitstap…Wat een gezellige boel plots op het terras van “Hart van Tholen”. Het wordt een drukke verbroedering met echt Belgisch bier natuurlijk….
Wanneer we het Schelde-Rijnkanaal kruisen is het nog precies 10 kilometer tot bij ons overnachting adres. Na Halsteren volgen we de Schelde vesting en de Binnen Schelde. We laten de stad links liggen en willen eerst tot bij de familie van der Geer rijden. Ten zuiden van het stadscentrum komen we in een erg groene omgeving om 18h aan bij Ria. Na een babbelpauze en een drankje, krijgen we een mooie kamer op de verdieping.
Een uurtje later fietsen we naar het centrum. Bergen op Zoom behoort tot één van de oudste steden van Nederland. Door smalle straatjes, over oude pleintjes komen we op het marktplein. Een prachtig historisch plein omringd met monumenten een fameuze torenkerk en het stadhuis. Wat een drukte heerst er hier toch vinden we een plaatsje op het terras van Café-restaurant “de Bourgondiër”. En ongelofelijk de dienster herinnert zich Antoine nog. Enkele maanden geleden waren we hier toen met de Bende van Bob. Onze vriend heeft toen wat fratsen verkocht, “dat weet ik nog” zegt ze spontaan. Ja nu is hij helemaal in zijn nopjes, we bestellen een la Trappe en zijn lieveling souper mosselen….Net vóór het donker is zijn we terug bij ons gastenpaar. Zou er gesnurkt worden??? Slaapwel!
05 Dag 5 Bergen op Zoom – Antwerpen zondag 3/09/2023
Dag 5 Bergen op Zoom – Antwerpen
zondag 3/09/2023
Wat loom kruipen we uit bed. Het is onze laatste dag vandaag, terug naar huis dus. Netjes alles inpakken en benieuwd wat Ria ons zal presenteren. Het wordt zoals bij vele families Vrienden op de Fiets opnieuw een hele belevenis. Ria en Eric laten ons genieten van een reuze ontbijt. Ondertussen willen ze alles weten en horen over onze jarenlange tochten. Maar na lang treuzelen is het toch onze fietsen beladen en afscheid nemen van dit uiterst sympathieke paar. Op naar Vlaanderen!
Ongelofelijk we kruisen de straat en zijn al na 100m onmiddellijk in de natuur. We duiken naast het Markiezaatsmeer de Kraaijenberg binnen. Het is een wat heuvelend bosachtig landschap met schelpenpaden naast moerasplassen. Na een uitkijktoren komen we op de weg naar Woensdrecht. Hier zijn we echt op de Brabantse Wal. We komen op bekend terrein, enkele maanden geleden overnachten wij bij de dames Mariëtte en Hanneke in Hoogerheide. We weten dat we op een hoek voorbij een Sherman-tank moeten op een dalende weg naar Hoogerheide. We lezen op de gedenkplaat “De slag om Woensdrecht oktober 1944 De Sherman-tank behoorde toe aan een Canadese divisie…”
Wanneer we het dorpsplein Hoogerheide voorbijvliegen kunnen we het niet laten wij de dames aan te bellen. Spijtig Mariëtte en Hanneke zijn er niet! Later laten ze mij weten dat ze ook op fietstocht waren….Na Ossendrecht komen we op een heidegebied. De Ossendrechtse duinen dit is een stiltegebied met zandduinen en zeedennen. Er broeden diverse vogelsoorten zoals de Vlaamse gaai, het roodborstje, pimpelmees en koolmees. Er zijn ook schaapskudden aanwezig.
Bij fietsknooppunt 1 zijn we in Putte. Het is 11h hoog tijd om onze dorst te lessen. Op het terras van taverne “Grenszicht” net om de hoek, vleien we ons in het zonnetje. Het wordt onze laatste drink. Wat hebben we opnieuw een prachtig avontuur beleefd…Antoine kan er niet over zwijgen “het was onvergetelijk met ons twee net als de eerste keer in 2006”. Flink nippend aan een La Trappe Quadrupel, spreken we af om in 2024 samen nog eens naar de Provence te trekken, maar dan wel met een E-bike…Ik beloof mijn vriend net zoals altijd, alles goed voor te bereiden.
Heel vlug zijn we nu via Ekeren, Luchtbal en het Bonapartedok in Antwerpen. Niets vermoedend wat komen zal, neem ik afscheid van mijn immer optimistische vriend. Aan de voetgangerstunnel buigt Antoine af naar Beveren-Waas, ik neem de trein naar Brugge. Zoals iedereen weet, zijn de toekomstplannen helemaal anders verlopen. Enkele maanden later kreeg Antoine een hersentrauma en is nu na een langerevalidatie opgenomen in een WZC.
“De grootste rijkdom in het leven is gezondheid, liefde, vertrouwen en vriendschap”.
