2023

Hollandse Eilanden

Najaarstocht

Bob & Antoine

Dagboek van een fietstocht van

30/08/2023 tot 3/09/2023

Net als toen onze vriendschap in 2006 begon toen we de Via de la Plata vanuit Sevilla naar Compostela deden, zijn we opnieuw met ons twee. Onze fietsvrienden Pol en Robrecht hebben deze keer afgehaakt. We zullen het ons niet moeilijk maken, op naar onze Noorderburen het is en blijft ons favoriete fietsland. En waarom niet eens de Zeeuwse eilanden?

Dag 1 Brugge – Zoutelande

woensdag 30/08/2023

Zoals steeds word ik met veel enthousiasme begroet door de immer optimistische Antoine. Mijn vriend heeft al 1h1/2 gespoord van Beveren-Waas naar Brugge. 10h45 nog een foto aan het station Brugge en daar gaan we dan voor onze 5-daagse. Op de Brugse vesten langs Minnewater, Katelijnepoort Gentpoort, Coupure en Kruispoort komen we bij de Dampoort.

We rijden op een gezapig tempo voorbij mijn geboortedorp “Koolkerke” tussen de Damsevaart en de Romboutswerve. Deze Romboutswerve is een onbevaarbare waterloop die zijn oorsprong vindt op de flanken van de Brugse zandrug. Ze voert overtollig water af uit de stadsrand en daalt gezwind af naar de veenachtige poelgronden ten noordoosten van Brugge. In het midden van het gebied snijdt ze door een zandige kreekrug en vloeit vervolgens in het noorden af naar het Leopoldkanaal, via een sifon onder het Schipdonkkanaal. De toe slibbing van de Zwingeul was in grote mate het gevolg van dijkenbouw. De Romboutswerve polder is enorm belangrijk als overwinteringsplaats voor wilde ganzen, vooral kolganzen en klein rietganzen. Ook voor talrijke doortrekkende en overwinterende watervogels is dit gebied de uitverkoren plek. Het weer valt best mee, het is helemaal niet zoals voorspeld. De weerman had regen en onweer beloofd …Niet juist, we rijden hier in de stralende zon dicht bij zee altijd beter weer toch!!! Nu voorbij de Schellemolen van Damme naar Oostkerke en Hoeke.

Velen hebben er geen weet van, maar hier peddelen we voorbij een verdwenen dorp Monnikerede. Dit dorp was toen zelfs een stad gelegen tussen Oostkerke Damme en Hoeke.  Monnikerede en Hoeke liggen beide langsheen de voormalige bedding van het jonge Zwin, een zeearm die Brugge tijdens de late middeleeuwen toegang gaf tot de Noordzee De voormalige Zwingeul bevond zich in het noordelijke deel van de Vlaamse kustvlakte.

Op de oude kinderkop- straatkeien, dokkeren we door Sint Anna ter Muiden een vroegere haven aan het Zwin. De plompe kerktoren diende vroeger als uitkijk- en vuurtoren. Men beweert dat dit de kleinste stad van Nederland met 50 inwoners is. Waar hebben we dit nog gehoord onlangs??? Toen aan de IJssel beweerde men dat Bronkhorst de kleinste stad van Nederland was…Weten ze het zelf wel? Na 500 meter zijn we terug in België en blijven op de grens de Graaf Jansdijk volgen. Een naam afkomstig van! Jan Zonder Vrees, hertog van Bourgondië. De dijk is niet hoog maar fungeert al eeuwenlang als waterkering. We krijgen, wat denk je? “Dorst” ik weet iets verder bij de oude trambedding een hoevewinkel met terras staan en daar moeten we voorbij…Niets van, het terras is gesloten, op naar Retranchement dan maar.  Het fietspad was vroeger de tramzate tussen de Knokse Oosthoek, het Hazegras en Retranchement en gaf aansluiting op de Nederlandse stoomtramlijn naar Breskens. Retranchement is het meest zuidwestelijke kustdorp van Nederland Het is een Franse term uit de vestingbouwkunde en betekent Verschansing”. Ook hier is alles dicht en koersen we richting Cadzand.

Op het prachtige duinen pad van het Zwin komen we in Cadzand-bad. Nu op zoek naar een restaurantje. Het duurt niet lang eer we ons neerploffen op het zonnige terras van de Columbia op de Wielingen-Boulevard. De baas heeft het helemaal niet druk, na een eerste trippel bestellen we een vissoepje en genieten van een aangename babbel met olijke leeftijdsgenoten.

 Cadzand bestaat uit twee dorpen Cadzand-Bad en Cadzand-Dorp. Met zijn ligging aan de Zeeuwse kust en ’t Zwin, was Cadzand samen met enkele dorpen zoals Zuidzande, Koezand, Wulpen en Schoonvelde een zandbank-eiland in de monding van de Zwinarm. Het is wat klimmen om terug op het duinenfietspad te geraken. We bewonderen links van ons de uitgestrekte zandstranden en rechts het polderlandschap. Na de bocht bij de Radartoren zijn we bij de Verdronken Zwarte Polder.

We houden halt om dit unieke gebied af te speuren naar de vele kwetterende watervogels we herkennen de scholekster en bergeend. Volgens de vogelaars, broeden er talrijke zangvogels zoals de grauwe gors, de nachtegaal en roodborsttapuit, maar daar kennen wij niets van. Aan de duinenkant staan meidoorn, sleedoorn, duindoorn en wilde rozen. Wij genieten ondertussen van het opsnuiven van de zoute zeelucht…We komen voorbij de uitgestrekte stranden van Nieuwvliet en Groede.  Hier zijn veel grote sta-campings.

Iets verder net vóór we de dijk afdalen fietsen we voorbij de vuurtoren. Dit unieke blauwwitte monument is vervaardigd uit gietijzer. We hebben net ons ticket gekocht en daar is het voet-fietsveer al, we moeten ons haasten en kunnen nog juist mee over de Westerschelde naar Vlissingen. Een klein halfuurtje later zijn we op Walcheren. We vliegen Vlissingen binnen en willen onze dorst lessen. Maar eerst moeten we over enkele sluizen en langs de Scheldedijk tot bij de Oranjemolen en het standbeeld van Michiel de Ruyter. Op een plein bij een binnenkom zijn er terrassen genoeg, wat kan een frisse La Trappe deugd doen….

Na die lange rust en drankpauze staan er 50km op de teller. We wagen ons op de beroemde Vlissingen-boulevard, men beweert (?) dat dit wel een van de langste van Nederland, zou zijn! Toch is het niet te geloven hoe dichtbij hier de mastodonten zeeschepen voorbijvaren. We krijgen er echt schrik van en blijven de moeilijke bewegingen volgen…Wat zijn we blij wanneer we de duinen induiken.

We rijden over de smalle fietspaadjes van de LF-route we kennen het nog van op onze Ronde van Nederland 2015.Toch is er heel wat veranderd en komen we grote parkingsplaatsen tegen nu! De plaatjes van de Valkenisseroute zijn onze wegwijzers. Achter de hoge duinen kunnen we uit de wind snel vorderen. Het is oppassen voor tegenliggers in dit bosrijk krekengebied. De fietspaden zijn duidelijk te smal voor de vele te snel fietsende E-bikers.  Na Galgenveld en Dishoek zijn we in Valkenisse. Voor we in Zoutelande arriveren rijden we hier voorbij heel hoge duinen, het zouden wel eens de allerhoogste van het eiland kunnen zijn. Rechts zijn er veel campings en vakantieparken met allemaal dezelfde huisjes…Een echte familie badplaats menen we. Na 70km zijn we in Zoutelande onze overnachtingsplaats. Overal zijn er drukbezette zonnige terrassen…met senioren natuurlijk! Na wat aandringen, krijgen we toch een tafeltje waar we onze dorst kunnen stillen. We vinden het echter niet prettig om in het Duits aangesproken te worden door de ober…een beetje protesterend en in ’t Nederlands bestellen we een frisse tripel.

Half zes op gps zoeken we ons overnachtingsadres VOF. Enthousiast worden we ontvangen door Jannie en kwieke dame. We kunnen onze stalen rossen mooi bergen en krijgen een heel ruime en erg verzorgde kamer op de verdieping. Na een wasje en een plasje worden we door onze gastvrouw getrakteerd in de zitpergola op haar terras. Het wordt een heel lange humoristische babbelstonde met een biertje. Jannie is een sportieveling stapster en fietser en kan ons vele inlichtingen bezorgen voor de volgende dagen.

Toch willen we gaan souperen en op aanwijzen van onze gastdame wandelen we naar de Babbel op de boulevard. We zijn nog een 300m ver en het begint te gieten, het water valt plots met bakken uit de hemel. We lopen naar een bushokje om te schuilen, maar tevergeefs we zijn door en door nat. Na een poos wagen we het erop tot aan het eetcafé te spurten…. Als waterhoentjes krijgen we een tafeltje achteraan de zaal, bestellen mosselen en een Tripel Zundert. We hangen, nu we hier de enigste gasten in het achtergelegen deel van de zaal zijn alles te drogen…En we genieten van ons souper om af te sluiten met een ijscoupe.

We slenteren naar ons slaapadres. Jannie zie ons doorweekt toekomen en zal onze klederen drogen…”Gooi maar alles naar beneden” roept ze ons toe…We kunnen ons niet bedwingen er volgt een algemenen lachpauze, ook onze gastvrouw heeft er plezier mee. “Alles gaat de droogkast in en morgen zijn jullie weet netjes met droge klederen”. Laat ze ons horen vanuit de wasplaats! Na deze erg mooie fietsdag met aangename belevenissen wordt het hoog tijd om onder de dekens te kruipen…Slaapwel!

11-11-2024 om 18:17 geschreven door Via de la Plata