Boottocht over de Banirivier/ bezoek Peulendorp Kaboulu Doga.
6,30 u.: Vroeg uit de veren; We gingen een boottocht maken over de Niger-rivier, tenminste dat dachten we eerst, uiteindelijk bleek het de Banirivier te zijn. Deze twee rivieren lopen parallel met elkaar en vloeien op een gegeven moment samen.
11,45 u.: Onderweg gingen we twee keer aan land, eerst aan het Tuariksdorp Kaboelu Doga; de volwassenen keken nogal vreemd op toen we zomaar tussen hun hebben en houden kwamen neuzen, maar de kinderen beleefden aan ons bezoek veel leut, om beurten mochten ze een ritje maken op onze schouders. Later legden we aan bij een Peulendorp gelegen tussen de Bani en de Niger.
Daar leerde Liesbeth zelfs vliegeren, zij kreeg les van de kinderen ter plaatse en Lily en Ludo mochten mee de maniok stampen in een grote houten pot met een reuze stamper.
12,30.: We gebruikten het middagmaal bij de ongehuwde moeders van Mopti die samen een restaurant uitbaten naast het hotel waar we logeerden. Op het menu stond Capitain met couscous.
14,00 u.: Vertrek met de bus naar Bandiagara waar we rond kwart over vijf aankwamen.
15,15 u.: We vonden logies in Albergo Kansayo te Bandiagara, een soort Rastahotelletje waar Bob Marley duidelijk wat in de pap te brokken had.
17,30 u.: We gingen zwemmen in het zwembad van een chick hotel even verderop: Cambari- Cheval blanc. Merkwaardig was dat in dit hotel een plaatje hing: Buch en Bin Laden zijn hier niet welkom.
19,00 u.: Avondmaal in onze albergo: Kip met rijst en erwtjes. Niettegenstaande de lange wachttijd, bijna koud opgediend, maar toch heerlijk van smaak. Er was zoveel kip dat er minstens één overschoot, we haalden dus onze chauffeur Housman erbij die het resterende smakelijk verslond.
22,00 u.: Nog wat wedervaren uitwisselen met een Gentse Globentrotter die al enkele maanden onderweg was en het daar in Mali wel naar zijn zin had. Na de babbel naar bed, helaas zonder douche.
7,00 u.: Half bevroren van de kou werd de een na de ander wakker. We waren natuurlijk niet voorzien om buiten te slapen en hoe warm het ook overdag mag zijn (33%C); de nachten zijn er ijskoud. Half geradbraakt maakten we ons klaar voor het ontbijt bij Baba.
8,30 u.: We hadden geluk, juist die dag was het marktdag in Djennee. Een drukte van jewelste, we kochten enkele souvenirs en kuierden de ganse voormiddag de markt af, gelegen rond de beroemde in leem gebouwde moskee, die echter niet toegankelijk is voor toeristen. Onderweg liepen enkele jonge knullen met ons mee om de pakjes te dragen en om wat bij te verdienen. Zij weken geen moment van onze zijde en gidsten ons doorheen de markt.
12,10 u.: Vertrek uit Djenee, terug met het pondje over de rivier. We werden op de boot overvallen met venters en kinderen die allerlei artisanale producten wilden slijten. Housman reed nu met zn 4x4 richting Mopti.
15,10 u.: We reden Mopti binnen. We hadden een logeeradres via de Lonely Planet. Na even zoeken kwamen we terecht bij de katholieke missie St. Joseph waar kamers verhuurd werden. Helaas was deze orde net gestopt met dit initiatief en moesten we verder zoeken. Aan de rand van de stad stonden al enkele knullen om ons het beste hotel aan te wijzen. Eentje die onze voorkeur uitdroeg reed ons voor op zn brommer naar Hotel Doux reves, We konden overnachten in een gemeenschappelijke slaapzaal en ook, als we dat wilden op het plat dak, maar daar bedankten we voor.
18,15 u.: We voeren met een bootje doorheen de haven van Mopti, aan de overkant lag het restaurantje Bozo, waar we allen een steak au poivre namen met frieten. We hadden er een prachtig uitzicht op de haven en konden prachtige fotos maken bij ondergaande zon. Het werd ondertussen al vrij laat en Housman onze chauffeur was ongerust waar we zolang bleven. Hij kwam ons dan ook zoeken met zn wagen en bracht ons, licht uit zn humeur, terug naar het hotel.
Dinsdag 21 februari: Boottocht over de Banirivier/ bezoek Peulendorp Kaboulu Doga.
6,30 u.: Vandaag vroeg op; we vertrekken namelijk met zn allen naar Mali. Dus met zn zevenen: Klara & Roel, Lily & Ludo, Liesbeth & Pol (ikke) en onze chauffeur van de 4x4 Housman. Toen we net onderweg waren merkte Klara dat zij haar gele vaccinatieboekje vergeten was. Dus Housman keerde terug naar hun thuis. Ondertussen was het al acht uur geworden.
9,50 u.: We arriveerden aan de grens. Maar voor we echt Mali konden binnenrijden was het al 10,50 u. geworden. Dit kwam doordat je eerst je papieren moest tonen aan de douane van B.F. dan de grenspolitie van B.F., dan de politie van Mali, wat verder dan weer de Douane van Mali en als slot nog een extra controlepost van de Malinese politie (zoals er onderweg wel meerdere waren, ook in B.F.)
13,15 u.: We gingen eten in een restaurantje in Koutiala en bestelden capitain, de bekendste en lekkerste vissoort van West-Afrika.
17,35 u.: We kwamen aan bij Djennee. Voor we de stad binnenmochten moesten we per koppel 3,00 Euro betalen (doordat deze stad als museum van het werelderfgoed staat genoteerd). We moesten vervolgens met een pondje de Banirivier oversteken en dan kwam de openbaring. Het stadje, helemaal in leem opgetrokken met een prachtige moskee. We zochten eerst naar een hotelletje en kwamen terecht bij albergo Chez Baba. Alle kamers waren reeds volzet, maar geen nood, op het plat dak was nog plaats in overvloed. In het begin leek ons dat te gek om los te lopen. Later echter zou blijken dat deze manier van overnachten meer de regel dan een uitzondering is. We gingen ons eerst installeren op het dak. We kregen elk een zeer dun slaapzakje. Ludo ging van zijnen tak maken met als gevolg dat we er elk twee kregen. We moesten opschieten met de bedden op te maken want er was geen licht (trouwens bijna nergens in Djenee). Nadien gingen we eten in het restaurant (in openlucht) van Baba. De tafels hadden als verlichting een kaars in een omgekeerde waterfles, waarvan de bodem verwijderd was. We kregen kip met couscous met een fles bier of cola. Na de maaltijd gingen Klara en Liesbeth naar hun stek op het dak en gingen Lily & Ludo, Roel en ikzelf nog een wandeling maken doorheen het donkere Djenee. Op de hoeken van elk straatje stond een verlichtingspaal. Daaronder zaten tientallen mensen in de Koran te lezen. Na een halfuurtje hielden we het ook voor bekeken en zakten eveneens af... naar ons dak.
7,15 u.: Liesbeth en ik waren reeds op, ik zorgde voor ontbijt en koffie (toen Florence binnenkwam nam zij het van mij over). Ludo en Lily kwamen maar niet opdagen. Om 9 uur kwam Lily met het slechte nieuws dat Ludo misselijk was, moest overgeven en diaree had. Hij moest dus even uitzieken.
10,00 u.: Ivo en de jongens waren op de webcam. Toch wel raar dat je mekaar gewoon ziet en kan babbelen over zon grote afstand. --------------------
10,45 u.: Lily en Liesbeth gingen in het centrum van Bobo Euros omwisselen in Fr.Cefas. In de wisselkantoren bleek je geen commissieloon te moeten betalen, in de banken daarentegen wel.
11,30 u.: We vertrokken met de 4x4 van Klara haar werk naar Dafrha (we betaalden natuurlijk wel het benzineverbruik van de auto). We moesten in een soort canyon afdalen. Daar konden we de Heilige vissen bewonderen. Onderweg moesten we wel eerst een kip kopen aan een boerderij die we passeerden, om aan de vissen te voeren (offeren). De kip werd op rituele wijze geslacht. Het was vooral om de ingewanden waar het om te doen was, want die werden aan de Heilige vissen gevoederd. Het vlees zelf zou aan arme bedevaarders geschonken worden. Het waren animisten die zich met dit ritueel bezighielden. De vissen zelf waren reusachtige meervallen met (vissen met snorren); zij vochten zich te pletter voor de heerlijke hapjes die hen door de priester werden voorgehouden. Op onze blote voeten moesten we door het massaal aanwezige slachtafval en een bed aan veren ploeteren om tot bij de vissen te geraken. We mochten tijdens onze boetewandeling ook niet praten. Na het ritueel werd door Roel nog even onderhandeld over de prijs van de attractie. Toen ging de wandeling terug naar boven langs indrukwekkende rotsen en paden. Tijdens deze wandeling zagen we ook veel exemplaren van de Caritéboom. De vruchten van deze boom: Beurre de Carité bezit veel weldadige eigenschappen voor de gezondheid. Ook zou de boter die ervan gemaakt wordt bestand zijn tegen de hitte en maar eerst smelten rond de 35°C., dus zeer geschikt in die landen om smeerstof voor boterhammen te bewaren. Verder wordt er ook zeep van gemaakt (wordt in de wereldwinkels verkocht!), die een heel heilzame werking op de huid zou hebben.
17,15.: Terug thuis in Bobo bij Klara & Roel en gelijk weer weg: Ludo die zich nog steeds niet lekker voelde bleef thuis. Klara bracht ons naar de markt. Daar werd door een groep vrijwilligers (onder impuls van een koppel Franse ontwikkelingshelpers) een toneeltje opgevoerd voor de marktbezoekers over aids en malariapreventie. Op een luchtige manier werd de toeschouwers bijgebracht hoe je te beschermen tegen aids of malaria.
19,00 u.: Klara & Roel kregen nog nogal wat bezoek over de vloer. Ikzelf zorgde ondertussen voor het eten. Vond daarvoor in de koelkast vooral groente uit Roels tuin (door Moussa de tuinier onderhouden). Dus maakte ik maar een koude schotel met alles erop en eraan. Ja, nu ik het over die moestuin heb. Roel vertelde me dat het, tijdens deze droogteperiode, eigenlijk onverantwoord is om een tuin aan te leggen, omdat je hem elke dag moet besproeien en het water harstikke duur is. Hij wil het toch doen omdat Moussa ervan geniet en ook groente mee naar de markt mag nemen om daar te slijten.
11,20 u.: Bezoek aan de kliniek van Bobo. We hadden er een afspraak met Dr. Michel (Stuivenberg) van het brandwondencentrum en zou ons daar een rondleiding geven. We werden er naartoe gevoerd met Housman gechauffeerd van de Toyota die ons naar Mali zal vergezellen; dit was gelijk een proefrit. Na enige tijd wachten in het ziekenhuis bleek dat Michel zich niet kon vrijmaken en keerden we op onze stappen terug. In plaats daarvan wandelden we naar de markt. Lily & Ludo kochten er twee maskers voor een prikje. Wij hielden het been stijf en kochten uiteindelijk niets. We kuierden een uurtje de markt rond en namen dan een taxi naar Klara & Roel. Het was dikwijls moeilijk op uit te leggen waar we naartoe gebracht moesten worden. Wat bleek, de dancingbordeel tegenover Klara & Roel; Bar Nathalia was bekend bij alle taximannen, dus tijdens de volgende ritten die we deden hadden we maar twee woorden nodig: Bar Nathalia en we kwamen steeds thuis.
14,00 u.: Roel had voor een lekker middagmaal gezorgd, één van zijn specialiteiten Pesto met pasta.
15,00 u.: We bekeken via de tv een filmpje over het werk van Klara in Banfora. Daarna het filmwerk van Ludo, ook Florence kwam gretig meekijken. Vooral de dansles, door mij gefilmd, zorgde voor heel wat hilariteit.
16,00 u.: Klara reed met Lily en Liesbeth naar het centrum van Bobo om wat te winkelen. Onderweg botsten ze op een muziekbandje die heel wat wan hun kunnen ten beste gaven, onder hen ook een Albino, dus een witte zwarte. Roel, Ludo en ikzelf waren op hetzelfde moment eveneens naar het centrum gewandeld en bleven plakken bij het Frans Cultureel centrum. We bezochten er de boekerij en een juwelententoonstelling. Op het terras dronken we een fles Flag (bier ½ L.) (ik cola) leeg. Even later kwamen ook de vrouwen bij ons langs en hadden alleen maar oog voor de juwelententoonstelling. Klara en Liesbeth kochten elk een mooi halssnoer, Lily paste bijna alles maar vond haar gading niet.
18,40 u.: Marie en Delphine kwamen, samen op de brommer(Delphine is de vriendin van Marie en is tevens directrice van een kleuterschooltje in Bobo) op visiete. Marie had van alles te eten bij: Kip met rijst en gebakken bananen. Alles nog warm, dat kwam goed uit, hoevden we zelf niets meer klaar te maken en konden we gelijk aanschuiven. Zelf aten Marie en Delphine niet mee en vertokken even later naar hun kerkgemeenschap enkele huizen voorbij Klara en Roels woning.
21,00 u.: We reden met zn allen opnieuw (K&R, L&L, L&P) naar het Franse CC waar we een optreden bijwoonden van een dans-toneelgroep uit Ivoorkust. Prachtig gewoon! Na de voorstelling zagen we nog de mensen van het brandwondencentrum. Dus babbelen en drinken.
7,00.: Liesbeth en even later ikzelf op. 8,30.: Lily & Ludo op. Ontbijt op het terras, klaargemaakt door Frorence die al naar de bakker was geweest, voor geurende koffie en een heerlijk slaatje gezorgd had.
10,15.: Ik wandelde met Liesbeth naar kennissen van Lut Vergauwen, winkelierster van Merksem. Naar Marie, een van haar kinderen was met een familielid van Lut getrouwd (we zagen hem nog op de luchthaven van Uoaga). We hadden voor Marie een pakje en geld van Lut bij. Na ongeveer een uur wandelen onder de brandende zon en op de stoffige wegen, vonden we eindelijk haar straat en huis. Een van haar dochters stond al op de uitkijk ons op te wachten. We maakten kennis met Marie, een zeer bijzondere vrouw, overhandigden haar de geschenken en spraken met haar over haar familie. Ook over haar man die net gestorven was en op het erf van haar woning rustte in een graftombe.Na een uurtje wilden we afscheid nemen, maar nee, ze wilden een heel eind met ons meewandelen omdat we niet verloren zouden lopen. Ondertussen noteerde zij het adres van Klara & Roel en zou nog contact met ons opnemen. Het werd de hoogste tijd dat we terug thuis kwamen bij Klara & Roel, want Liesbeth begon echt last te krijgen van de warmte. Ook Lily & Ludo hebben tijdens onze visite niet stilgezeten: Zij waren op de brommer van Roel in het centrum op zoek gegaan naar een reisbureautje om onze reis naar Mali te organiseren en te informeren naar de prijs.
13,30 u.: Middagmaal op het terras bij Klara & Roel. We aten boontjes, erwtjes en sla uit hun eigen tuin, die met veel zorg onderhouden wordt door hun nachtwaker Moussa. Roel vertelde me dat het eigenlijk onverantwoord is om zon tuintje te houden, want er moet alle dagen gesproeid worden met leidingwater dat vreselijk duur is. Hij houdt het toch aan omdat Moussa er helemaal in opgaat en meermaals sla meeneemt om op de markt te verkopen.
14,30 u.: We waren uitgenodigd bij de opening van het nieuw brandwondencentrum in Bobo. De initiatiefnemer van dit project is de Belgisch arts Michel Van Brussel, Ludo kende hem nog van in het Stuivenbergziekenhuis. Het brandwondencentrum, gelegen in een militair domein, werd opgezet met militaire steun uit België. Wij mochten plaatsnemen bij de genodigden en ondergingen een aantal toespraken, ook van dr. Michel zelve. Het gebouw werd nadien plechtig geopend met lint en al. Er volgde nog een rondleiding (die wij al op voorhand gehad hadden). De militaire fanfare werd erbij gehaald en tot slot kregen we onder een hangar een receptie aangeboden. We maakten ook kennis met de man, zelf ooit zwaar verbrand, die het Skincentrum in België had opgericht.
18,15 u.: Bij Klara & Roel maakten we kennis met de chauffeur Housman die ons zou begeleiden tijdens onze Malireis. We betaalden een voorschot aan zijn metgezel. Even later kwam ook nog Marie, op de brommer, dag zeggen. Zij dronk mee een glaasje en ging weer weg, ook omdat wijzelf de deur uit gingen.
20,30 u.: We gingen uiteten in een typisch Afrikaans restaurant waar men vis bakte op de b.b.q. Ook Klara, die net thuiskwam van haar werk en Roel gingen mee. Zij zouden ons eens leren hoe men in Afrika eet op traditionele wijze. De vis die we zelf mochten kiezen werd voor ons gebakken. Helaas waren er nog maar 2 catitains, dus voor de 4 overigen werd het een andere vis. We namen plaats in het afgeladen volle restaurantje aan een klein tafeltje in open lucht. We moesten onze koplampen gebruiken, want verlichting was er niet. De vis werd opgediend, bedolven onder een berg sla met een vinnegrette-sausje verrijkt met Maggi. We moesten onze 10 geboden gebruiken om de vis onderuit te halen. Eigenlijk zag je niet wat je naar binnenwerkte en of het stuk dat je nam niet al gegeten was door je metgezel. De capitains raakten snel vanonder het groen en werden lekker bevonden, maar de andere vissoort was veel minder lekker. Ik had dan nog moeite met het maggismaakje. Daardoor bleef de helft van de tweede schotel onaangeroerd, alhoewel...onaangeroerd? De hele boel was goed door elkaar geroerd! We waren weer een ervaring rijker.
javascript:emoticon(' ')7,00 u.: Liesbeth was al uit de veren om Klara uit te wuiven die voor enkele dagen naar Banfora moest voor haar werk. De anderen stonden rond 8 uur op. Florence, huishoudster van Klara & Roel, had al koffie gezet en op de brommer Frans brood gehaald. Zo konden we gelijk op het terras ontbijten.
11,30 u.: Ik had nogal wat last van de binnenkant van mijn mond doordat de scherpe kies, zonder vulling, daar nogal wat schade berokkende. Daarom ging ik met Roel, achterop de brommer, naar de tandarts. Ik moest, zoals bij ons ook wel gebruikelijk is, eerst een afspraak maken, gelukkig nog dezelfde dag om 16,30 u.
12,30 u.: Lily en Ludo huurden zelf een brommertje en trokken naar het ziekenhuis van Bobo om afspraken te maken voor de volgende dag.
14,30 u.: Na het middagmaal op het terras, reed Florence met Lily achterop, naar het centrum van Bobo om boodschappen te halen en geld om te wisselen (Euros in Fr.Cefas). Ludo reed met Liesbeth achterop, op de gehuurde brommer eveneens naar het centrum om diverse boodschappen.
16,30 u.: . Terug op de brommer naar de tandarts. Hij vond reparatie niet meer mogelijk en trok, na verdoving, de restanten van de kies. (30 Euro).
18,00 u.: Op de computerkamer van Roel, via de webcam met Jef Van Den Ende gesproken. Het was een heel gehakketak van woorden en wippende beelden, maar we konden elkaar zien en horen.
18,30 u.: Voor ons avondmaal had Florence een heerlijke ratjetoe bereid, heerlijk met warm stokbrood en een grote fles Flag (behalve ikzelf omdat ik niet van gerstenat hou.)
19,20.: De Dansles die normaal gisterenavond plaatsgehad zou hebben ging vanavond dan toch door. Onder djembé begeleiding kregen een 10tal aanwezigen les in Afrikaans dansen op het terras van Klara & Roel. Onder hen ook Lily & Ludo, Klara & Roel en Liesbeth, Florence en nog een viertal blanke vrienden die ook in Bobo werkzaam zijn. Ik filmde het hele gebeuren met de camera van Ludo (lachen geblazen!) De les werd kundig geleidt door een leraar van het schooltje Terya-so waar ik het later nog over zal hebben.
21,00 u.: Iemand die ook op de dansavond aanwezig was, was de Franse vriendin van Klara en vrijwilligster op het bijlesschooltje Terya-so. Voor dit schooltje zamelden Liesbeth allerlei spullen in bij de winkeliers van Wereldwinkel wilrijk en enkele mensen daarbuiten. Ik kreeg via Agnes Steenssens 100 stylos, ballonnen; petjes en T-shirts, ook allemaal voor het bijschooltje. Klara zelf was niet aanwezig (was voor haar werk in Bamfora) maar we hadden wel haar fiat gekregen om al de geschenken (vooral kleuterlectuur) al aan haar vriendin te laten zien. Zij was zo in de wolken dat ze al gelijk alles begon uit te sorteren en bleef plakken tot na middernacht.
7,00 u.:Na een slapeloze nacht, wegens harde bedden, piepende ventilator, ontbreken van lakens en wat weet ik nog meer, stonden we op, Ludo was het met me eens, we waren geradbraakt!
8,30 u.:We namen een ontbijt in het hotelletje; Frans brood, botertje, confituur, Nescafé of theebuiltje
10,00 u.: Saydou, die ons gisteren met zijn pick-up van de luchthaven naar het hotel bracht, werd door onze Roel aangezocht om voor ons een sight-seeing doorheen Ouaga(dougou) te organiseren met zn pick-up. De dames konden op de achterbank plaatsnemen en de heren in de laadbak. We reden door een mierennest van kleine winkeltjes en straatventers (waaronder veel kinderen). Ludo filmde met de, van zijn kinderen verworven, digitale camcorder, alle bezienswaardigheden vanuit de laadbak van de hobbelende pick-up. We reden even later over de Avenue Nelson Mandela waar nogal wat ministeries gehuisvest waren. Toen werden we naar Ouaga 2000 gevoerd; de residentiële wijk van de stad. Allemaal banken, villas en andere pretentieuze gebouwen, zelfs president Blaise Compaoré heeft er een aardig optrekje, waar niet mag gefotografeerd worden. Voor hem uit een prachtige vierbaanse weg (zonder verkeer) die later tot aan de luchthaven van Ouaga zou moeten eindigen.
12,30 u.: Terug aangekomen aan Pavillon Vert, namen we een warme maaltijd op het terras, onder een kiosk met ventilatoren (dat mocht wel bij de 36 ° C die dan heerste!). We moesten meer dan een uur wachten op onze bestelling. Dit kwam doordat ik kip bestelde en die nog gevangen moest worden. Liesbeth, Lily en Ludo met hun omeletje werden er ongedurig van omdat we de bus naar Bobo Dioulasso moesten halen van 14 uur. Eindelijk kwam dan de kip, waarschijnlijk een hele ouwe, want elk stukje dat ik ervan probeerde te ontfutselen moesten de anderen bekopen met enkele vetspetters in het gelaat.
14,00 u.: We kwamen net op tijd aan in het busstation en begonnen onze zes uur lange reis naar Bobo, de tweede stad van Burkina Faso, de woon en werkplaats van onze zoon en schoondochter Roel & Klara.
16,15 u.: Plas en happauze in Boromo. Toen je de bus uitstapte kwamen de verkopers met 20 tegelijk allerlei waren aanbieden tegen, voor onze beugel, een prikje. Sesamkoekjes met een heel alfabet aan vitamines, Frisdranken van bijna 30° C, allerlei gefrituurde hapjes, franse broden van 20 cm tot bijna 1 meter, Papaja s en Mango s in allerlei grootten. Als je wat wilde kopen, stonden ze gelijk met een 10-tal, vooral kinderen, te drammen om hun waren te slijten.
16,35 u.: Vervolg van de weg. We zaten vooraan in de bus en hadden maar zeer weinig beenruimte, we waren dus gelukkig toen we in Bobo arriveerden.
19,30 u.: Aankomst in Bobo. Klara, onze schoondochter, stond ons op te wachten aan het busstation. De ongeveer 20 kruiers die kwamen aandraven nam zij voor haar rekening. Ze gaf aan één persoon wat geld en suggereerde dat hij dit moest verdelen onder al de aanwezige (ongewenste) helpers.
Klara voerde ons met een 4x4 van de organisatie waarvoor ze werkt; naar hun thuisadres.
20,20 u.: Aankomst bij Klara & Roel; hun huishoudster Florence, die zo laat niet meer aanwezig was, had ervoor gezorgd dat we nog konden genieten van een lekkere maaltijd: Een slaschotel met een typisch sausje op basis van Maggi en stokbrood met beleg.
21,00 u.: Alles uitpakken en ons installeren: Klara was onder de indruk van al de goederen en de centen die we bij hadden voor het schooltje waar haar Franse vriendin voor een jaar als vrijwilligster werkt. Deze goederen en centen werden geschonken door de vrijwilligers van Wereldwinkel Wilrijk en door de wereldwinkel zelf.
We vertokken met de Sabena-bus aan het Crest-hotel naar Zaventem. Lyli & Ludo kwamen met eigen wagen tot aan het hotel, Liesbeth en Pol werden op het laatste nippertje gebracht door Marijs. (De eerste zenuwen waren dus al geleden; Liesbeth bellen naar Marijs waar ze bleef en Lily bellen naar Liesbeth waar wij bleven).
8,15 u.: De bus vertrok naar Zaventem, onderweg viel de file nogal mee, we stonden niet echt stil en kwamen op tijd op de luchthaven aan. Nog een koffietje, inchecken bij Afriqiyah Airways, nog wat rondwandelen, naar de transitzone en weer wachten. Om de tijd te doden deelde Ludo een tabletje kauwgom uit, had ik eigenlijk beter niet aangenomen. De vulling van een wijsheidskies (jaja, die had ik nog!) werd door de kauwgom losgetrokken en een bol zilver toverde ik uit mijn mond.
12,35.: Vertrek vliegtuig. We vliegen door tot Tripoli waar we om 15,15,uur aankwamen. Daar moesten we enkele uurtjes in de transitzone wachten, zonder Libische centen, alhoewel je in de taksvrije zone ook met Euros kon betalen (prijskaartjes alleen in Euros). Enkele fotos maken van Kaddafi die daar op de muur plakte. Plots begon het fiks te regenen op de luchthaven (waarschijnlijk ook daarbuiten, maar dat konden we niet zien he.)
18,25 u.: Opstijgen in Tripoli in de gietende regen. We moesten onze klok een uur terugdraaien om de juiste tijd van Burkina Faso te hebben.
21,38 u.: Landing in Ouagadougou, hoofdstad van Burkina Faso. De service die Afriqiyah ons tijdens de reis aangeboden had was voortreffelijk. We kregen onderweg 2 warme maaltijden aangeboden. In de aankomsthal was het een gaos van je reinste, aan alle kanten kwamen kruiers aangelopen die voor je koffers wilden instaan. De helft van de koffers was al buiten, terwijl we de rest nog aan het zoeken, of papieren aant invullen waren. Eentje erachteraan dus, de anderen verder zoeken. Alle kruiers moesten enkele F.Cefas hebben wegens bewezen diensten. Ook de zoon van Marie (zie later) kwam in al die drukte even goeiedag zeggen, Ludo dacht even dat hij zijn contactpersoon was, waar hij kilos Belgische chocolade meegebracht had, maar nee, hij was van Liesbeth en mij. Hij zou de dag daarop naar Europa vertrekken waar hij woont met zijn Belgische vrouw.
Even later daagde ook de persoon op waarnaar Lily en Ludo stonden uit te kijken, hij was zelf douane op de luchthaven en voerde ons mee naar het hotel. Roel stond ons op te wachten aan de luchthaven. Hij had voor chauffeur (Saydou) met pick-up gezorgd en had reeds gereserveerd in een hotelletje, in Pavillon Vert aangekomen, kregen we de goedkopere kamers toegewezen met harde matrassen, gammel meubilair en niet comfortabel sanitair op de koer. Toen we begonnen uit te pakken plots grote paniek bij Lily en Liesbeth. Of de 13de daar iets mee te maken had weet ik niet, maar we hadden elk een koffer tekort! Lily met gans haar garderobe en liesbeth die met de lieve centen voor het project. Hals over kop met reden we (Ludo, Lily en ikzelf) met de douane terug naar de luchthaven. We gaven onze chauffeur niet eens de kans om een parkeerplaats te zoeken, sprongen uit de nog net niet stilstaande wagen en renden de aankomsthal van de luchthaven binnen naar de transitzone, waar je normaal niet zomaar binnengeraakt. De aanwezige douanes moeten aan onze paniekreactie gemerkt hebben dat we geen kapers of dergelijke waren, want niemand greep in. Later kregen zij dan de juiste toedracht van het verhaal te horen van onze chauffeur, hun collega dus. We hadden geluk, in de aankomsthal was geen kat meer te zien, of toch één hele grote..., nee dat was de koffer van Lily die daar eenzaam op haar stond te wachten. De koffer van Liesbeth werd even later teruggevonden door Ludo, die daarvoor een verboden zone in rende en plots de tweede koffer zag staan. Het moet gezegd dat de douanes even blij waren als wij omdat alles terecht was. Toen we terug in Pavillon Vert aankwamen met de verloren koffers, gingen we gelijk een feestje bouwen op het terras van het hotel. Allemaal een grote fles Flag (plaatselijk bier) en voor mij een cola (ik lust immers geen bier).
6,30 u.: Vroeg uit de veren; We gingen een boottocht maken over de Niger-rivier, tenminste dat dachten we eerst, uiteindelijk bleek het de Banirivier te zijn. Deze twee rivieren lopen parallel met elkaar en vloeien op een gegeven moment samen.
11,45 u.: Onderweg gingen we twee keer aan land, eerst aan het Tuariksdorp Kaboelu Doga; de volwassenen keken nogal vreemd op toen we zomaar tussen hun hebben en houden kwamen neuzen, maar de kinderen beleefden aan ons bezoek veel leut, om beurten mochten ze een ritje maken op onze schouders. Later legden we aan bij een Peulendorp gelegen tussen de Bani en de Niger.
Daar leerde Liesbeth zelfs vliegeren, zij kreeg les van de kinderen ter plaatse en Lily en Ludo mochten mee de maniok stampen in een grote houten pot met een reuze stamper.
12,30.: We gebruikten het middagmaal bij de ongehuwde moeders van Mopti die samen een restaurant uitbaten naast het hotel waar we logeerden. Op het menu stond Capitain met couscous.
14,00 u.: Vertrek met de bus naar Bandiagara waar we rond kwart over vijf aankwamen.
15,15 u.: We vonden logies in Albergo Kansayo te Bandiagara, een soort Rastahotelletje waar Bob Marley duidelijk wat in de pap te brokken had.
17,30 u.: We gingen zwemmen in het zwembad van een chick hotel even verderop: Cambari- Cheval blanc. Merkwaardig was dat in dit hotel een plaatje hing: Buch en Bin Laden zijn hier niet welkom.
19,00 u.: Avondmaal in onze albergo: Kip met rijst en erwtjes. Niettegenstaande de lange wachttijd, bijna koud opgediend, maar toch heerlijk van smaak. Er was zoveel kip dat er minstens één overschoot, we haalden dus onze chauffeur Housman erbij die het resterende smakelijk verslond.
22,00 u.: Nog wat wedervaren uitwisselen met een Gentse Globentrotter die al enkele maanden onderweg was en het daar in Mali wel naar zijn zin had. Na de babbel naar bed, helaas zonder douche.
7,00 u.: Half bevroren van de kou werd de een na de ander wakker. We waren natuurlijk niet voorzien om buiten te slapen en hoe warm het ook overdag mag zijn (33%C); de nachten zijn er ijskoud. Half geradbraakt maakten we ons klaar voor het ontbijt bij Baba.
8,30 u.: We hadden geluk, juist die dag was het marktdag in Djennee. Een drukte van jewelste, we kochten enkele souvenirs en kuierden de ganse voormiddag de markt af, gelegen rond de beroemde in leem gebouwde moskee, die echter niet toegankelijk is voor toeristen. Onderweg liepen enkele jonge knullen met ons mee om de pakjes te dragen en om wat bij te verdienen. Zij weken geen moment van onze zijde en gidsten ons doorheen de markt.
12,10 u.: Vertrek uit Djenee, terug met het pondje over de rivier. We werden op de boot overvallen met venters en kinderen die allerlei artisanale producten wilden slijten. Housman reed nu met zn 4x4 richting Mopti.
15,10 u.: We reden Mopti binnen. We hadden een logeeradres via de Lonely Planet. Na even zoeken kwamen we terecht bij de katholieke missie St. Joseph waar kamers verhuurd werden. Helaas was deze orde net gestopt met dit initiatief en moesten we verder zoeken. Aan de rand van de stad stonden al enkele knullen om ons het beste hotel aan te wijzen. Eentje die onze voorkeur uitdroeg reed ons voor op zn brommer naar Hotel Doux reves, We konden overnachten in een gemeenschappelijke slaapzaal en ook, als we dat wilden op het plat dak, maar daar bedankten we voor.
18,15 u.: We voeren met een bootje doorheen de haven van Mopti, aan de overkant lag het restaurantje Bozo, waar we allen een steak au poivre namen met frieten. We hadden er een prachtig uitzicht op de haven en konden prachtige fotos maken bij ondergaande zon. Het werd ondertussen al vrij laat en Housman onze chauffeur was ongerust waar we zolang bleven. Hij kwam ons dan ook zoeken met zn wagen en bracht ons, licht uit zn humeur, terug naar het hotel.
Dinsdag 21 februari: Boottocht over de Banirivier/ bezoek Peulendorp Kaboulu Doga.
6,30 u.: Vandaag vroeg op; we vertrekken namelijk met zn allen naar Mali. Dus met zn zevenen: Klara & Roel, Lily & Ludo, Liesbeth & Pol (ikke) en onze chauffeur van de 4x4 Housman. Toen we net onderweg waren merkte Klara dat zij haar gele vaccinatieboekje vergeten was. Dus Housman keerde terug naar hun thuis. Ondertussen was het al acht uur geworden.
9,50 u.: We arriveerden aan de grens. Maar voor we echt Mali konden binnenrijden was het al 10,50 u. geworden. Dit kwam doordat je eerst je papieren moest tonen aan de douane van B.F. dan de grenspolitie van B.F., dan de politie van Mali, wat verder dan weer de Douane van Mali en als slot nog een extra controlepost van de Malinese politie (zoals er onderweg wel meerdere waren, ook in B.F.)
13,15 u.: We gingen eten in een restaurantje in Koutiala en bestelden capitain, de bekendste en lekkerste vissoort van West-Afrika.
17,35 u.: We kwamen aan bij Djennee. Voor we de stad binnenmochten moesten we per koppel 3,00 Euro betalen (doordat deze stad als museum van het werelderfgoed staat genoteerd). We moesten vervolgens met een pondje de Banirivier oversteken en dan kwam de openbaring. Het stadje, helemaal in leem opgetrokken met een prachtige moskee. We zochten eerst naar een hotelletje en kwamen terecht bij albergo Chez Baba. Alle kamers waren reeds volzet, maar geen nood, op het plat dak was nog plaats in overvloed. In het begin leek ons dat te gek om los te lopen. Later echter zou blijken dat deze manier van overnachten meer de regel dan een uitzondering is. We gingen ons eerst installeren op het dak. We kregen elk een zeer dun slaapzakje. Ludo ging van zijnen tak maken met als gevolg dat we er elk twee kregen. We moesten opschieten met de bedden op te maken want er was geen licht (trouwens bijna nergens in Djenee). Nadien gingen we eten in het restaurant (in openlucht) van Baba. De tafels hadden als verlichting een kaars in een omgekeerde waterfles, waarvan de bodem verwijderd was. We kregen kip met couscous met een fles bier of cola. Na de maaltijd gingen Klara en Liesbeth naar hun stek op het dak en gingen Lily & Ludo, Roel en ikzelf nog een wandeling maken doorheen het donkere Djenee. Op de hoeken van elk straatje stond een verlichtingspaal. Daaronder zaten tientallen mensen in de Koran te lezen. Na een halfuurtje hielden we het ook voor bekeken en zakten eveneens af... naar ons dak.
7,15 u.: Liesbeth en ik waren reeds op, ik zorgde voor ontbijt en koffie (toen Florence binnenkwam nam zij het van mij over). Ludo en Lily kwamen maar niet opdagen. Om 9 uur kwam Lily met het slechte nieuws dat Ludo misselijk was, moest overgeven en diaree had. Hij moest dus even uitzieken.
10,00 u.: Ivo en de jongens waren op de webcam. Toch wel raar dat je mekaar gewoon ziet en kan babbelen over zon grote afstand. --------------------
10,45 u.: Lily en Liesbeth gingen in het centrum van Bobo Euros omwisselen in Fr.Cefas. In de wisselkantoren bleek je geen commissieloon te moeten betalen, in de banken daarentegen wel.
11,30 u.: We vertrokken met de 4x4 van Klara haar werk naar Dafrha (we betaalden natuurlijk wel het benzineverbruik van de auto). We moesten in een soort canyon afdalen. Daar konden we de Heilige vissen bewonderen. Onderweg moesten we wel eerst een kip kopen aan een boerderij die we passeerden, om aan de vissen te voeren (offeren). De kip werd op rituele wijze geslacht. Het was vooral om de ingewanden waar het om te doen was, want die werden aan de Heilige vissen gevoederd. Het vlees zelf zou aan arme bedevaarders geschonken worden. Het waren animisten die zich met dit ritueel bezighielden. De vissen zelf waren reusachtige meervallen met (vissen met snorren); zij vochten zich te pletter voor de heerlijke hapjes die hen door de priester werden voorgehouden. Op onze blote voeten moesten we door het massaal aanwezige slachtafval en een bed aan veren ploeteren om tot bij de vissen te geraken. We mochten tijdens onze boetewandeling ook niet praten. Na het ritueel werd door Roel nog even onderhandeld over de prijs van de attractie. Toen ging de wandeling terug naar boven langs indrukwekkende rotsen en paden. Tijdens deze wandeling zagen we ook veel exemplaren van de Caritéboom. De vruchten van deze boom: Beurre de Carité bezit veel weldadige eigenschappen voor de gezondheid. Ook zou de boter die ervan gemaakt wordt bestand zijn tegen de hitte en maar eerst smelten rond de 35°C., dus zeer geschikt in die landen om smeerstof voor boterhammen te bewaren. Verder wordt er ook zeep van gemaakt (wordt in de wereldwinkels verkocht!), die een heel heilzame werking op de huid zou hebben.
17,15.: Terug thuis in Bobo bij Klara & Roel en gelijk weer weg: Ludo die zich nog steeds niet lekker voelde bleef thuis. Klara bracht ons naar de markt. Daar werd door een groep vrijwilligers (onder impuls van een koppel Franse ontwikkelingshelpers) een toneeltje opgevoerd voor de marktbezoekers over aids en malariapreventie. Op een luchtige manier werd de toeschouwers bijgebracht hoe je te beschermen tegen aids of malaria.
19,00 u.: Klara & Roel kregen nog nogal wat bezoek over de vloer. Ikzelf zorgde ondertussen voor het eten. Vond daarvoor in de koelkast vooral groente uit Roels tuin (door Moussa de tuinier onderhouden). Dus maakte ik maar een koude schotel met alles erop en eraan. Ja, nu ik het over die moestuin heb. Roel vertelde me dat het, tijdens deze droogteperiode, eigenlijk onverantwoord is om een tuin aan te leggen, omdat je hem elke dag moet besproeien en het water harstikke duur is. Hij wil het toch doen omdat Moussa ervan geniet en ook groente mee naar de markt mag nemen om daar te slijten.
11,20 u.: Bezoek aan de kliniek van Bobo. We hadden er een afspraak met Dr. Michel (Stuivenberg) van het brandwondencentrum en zou ons daar een rondleiding geven. We werden er naartoe gevoerd met Housman gechauffeerd van de Toyota die ons naar Mali zal vergezellen; dit was gelijk een proefrit. Na enige tijd wachten in het ziekenhuis bleek dat Michel zich niet kon vrijmaken en keerden we op onze stappen terug. In plaats daarvan wandelden we naar de markt. Lily & Ludo kochten er twee maskers voor een prikje. Wij hielden het been stijf en kochten uiteindelijk niets. We kuierden een uurtje de markt rond en namen dan een taxi naar Klara & Roel. Het was dikwijls moeilijk op uit te leggen waar we naartoe gebracht moesten worden. Wat bleek, de dancingbordeel tegenover Klara & Roel; Bar Nathalia was bekend bij alle taximannen, dus tijdens de volgende ritten die we deden hadden we maar twee woorden nodig: Bar Nathalia en we kwamen steeds thuis.
14,00 u.: Roel had voor een lekker middagmaal gezorgd, één van zijn specialiteiten Pesto met pasta.
15,00 u.: We bekeken via de tv een filmpje over het werk van Klara in Banfora. Daarna het filmwerk van Ludo, ook Florence kwam gretig meekijken. Vooral de dansles, door mij gefilmd, zorgde voor heel wat hilariteit.
16,00 u.: Klara reed met Lily en Liesbeth naar het centrum van Bobo om wat te winkelen. Onderweg botsten ze op een muziekbandje die heel wat wan hun kunnen ten beste gaven, onder hen ook een Albino, dus een witte zwarte. Roel, Ludo en ikzelf waren op hetzelfde moment eveneens naar het centrum gewandeld en bleven plakken bij het Frans Cultureel centrum. We bezochten er de boekerij en een juwelententoonstelling. Op het terras dronken we een fles Flag (bier ½ L.) (ik cola) leeg. Even later kwamen ook de vrouwen bij ons langs en hadden alleen maar oog voor de juwelententoonstelling. Klara en Liesbeth kochten elk een mooi halssnoer, Lily paste bijna alles maar vond haar gading niet.
18,40 u.: Marie en Delphine kwamen, samen op de brommer(Delphine is de vriendin van Marie en is tevens directrice van een kleuterschooltje in Bobo) op visiete. Marie had van alles te eten bij: Kip met rijst en gebakken bananen. Alles nog warm, dat kwam goed uit, hoevden we zelf niets meer klaar te maken en konden we gelijk aanschuiven. Zelf aten Marie en Delphine niet mee en vertokken even later naar hun kerkgemeenschap enkele huizen voorbij Klara en Roels woning.
21,00 u.: We reden met zn allen opnieuw (K&R, L&L, L&P) naar het Franse CC waar we een optreden bijwoonden van een dans-toneelgroep uit Ivoorkust. Prachtig gewoon! Na de voorstelling zagen we nog de mensen van het brandwondencentrum. Dus babbelen en drinken.
7,00.: Liesbeth en even later ikzelf op. 8,30.: Lily & Ludo op. Ontbijt op het terras, klaargemaakt door Frorence die al naar de bakker was geweest, voor geurende koffie en een heerlijk slaatje gezorgd had.
10,15.: Ik wandelde met Liesbeth naar kennissen van Lut Vergauwen, winkelierster van Merksem. Naar Marie, een van haar kinderen was met een familielid van Lut getrouwd (we zagen hem nog op de luchthaven van Uoaga). We hadden voor Marie een pakje en geld van Lut bij. Na ongeveer een uur wandelen onder de brandende zon en op de stoffige wegen, vonden we eindelijk haar straat en huis. Een van haar dochters stond al op de uitkijk ons op te wachten. We maakten kennis met Marie, een zeer bijzondere vrouw, overhandigden haar de geschenken en spraken met haar over haar familie. Ook over haar man die net gestorven was en op het erf van haar woning rustte in een graftombe.Na een uurtje wilden we afscheid nemen, maar nee, ze wilden een heel eind met ons meewandelen omdat we niet verloren zouden lopen. Ondertussen noteerde zij het adres van Klara & Roel en zou nog contact met ons opnemen. Het werd de hoogste tijd dat we terug thuis kwamen bij Klara & Roel, want Liesbeth begon echt last te krijgen van de warmte. Ook Lily & Ludo hebben tijdens onze visite niet stilgezeten: Zij waren op de brommer van Roel in het centrum op zoek gegaan naar een reisbureautje om onze reis naar Mali te organiseren en te informeren naar de prijs.
13,30 u.: Middagmaal op het terras bij Klara & Roel. We aten boontjes, erwtjes en sla uit hun eigen tuin, die met veel zorg onderhouden wordt door hun nachtwaker Moussa. Roel vertelde me dat het eigenlijk onverantwoord is om zon tuintje te houden, want er moet alle dagen gesproeid worden met leidingwater dat vreselijk duur is. Hij houdt het toch aan omdat Moussa er helemaal in opgaat en meermaals sla meeneemt om op de markt te verkopen.
14,30 u.: We waren uitgenodigd bij de opening van het nieuw brandwondencentrum in Bobo. De initiatiefnemer van dit project is de Belgisch arts Michel Van Brussel, Ludo kende hem nog van in het Stuivenbergziekenhuis. Het brandwondencentrum, gelegen in een militair domein, werd opgezet met militaire steun uit België. Wij mochten plaatsnemen bij de genodigden en ondergingen een aantal toespraken, ook van dr. Michel zelve. Het gebouw werd nadien plechtig geopend met lint en al. Er volgde nog een rondleiding (die wij al op voorhand gehad hadden). De militaire fanfare werd erbij gehaald en tot slot kregen we onder een hangar een receptie aangeboden. We maakten ook kennis met de man, zelf ooit zwaar verbrand, die het Skincentrum in België had opgericht.
18,15 u.: Bij Klara & Roel maakten we kennis met de chauffeur Housman die ons zou begeleiden tijdens onze Malireis. We betaalden een voorschot aan zijn metgezel. Even later kwam ook nog Marie, op de brommer, dag zeggen. Zij dronk mee een glaasje en ging weer weg, ook omdat wijzelf de deur uit gingen.
20,30 u.: We gingen uiteten in een typisch Afrikaans restaurant waar men vis bakte op de b.b.q. Ook Klara, die net thuiskwam van haar werk en Roel gingen mee. Zij zouden ons eens leren hoe men in Afrika eet op traditionele wijze. De vis die we zelf mochten kiezen werd voor ons gebakken. Helaas waren er nog maar 2 catitains, dus voor de 4 overigen werd het een andere vis. We namen plaats in het afgeladen volle restaurantje aan een klein tafeltje in open lucht. We moesten onze koplampen gebruiken, want verlichting was er niet. De vis werd opgediend, bedolven onder een berg sla met een vinnegrette-sausje verrijkt met Maggi. We moesten onze 10 geboden gebruiken om de vis onderuit te halen. Eigenlijk zag je niet wat je naar binnenwerkte en of het stuk dat je nam niet al gegeten was door je metgezel. De capitains raakten snel vanonder het groen en werden lekker bevonden, maar de andere vissoort was veel minder lekker. Ik had dan nog moeite met het maggismaakje. Daardoor bleef de helft van de tweede schotel onaangeroerd, alhoewel...onaangeroerd? De hele boel was goed door elkaar geroerd! We waren weer een ervaring rijker.
javascript:emoticon('
')7,00 u.: Liesbeth was al uit de veren om Klara uit te wuiven die voor enkele dagen naar Banfora moest voor haar werk. De anderen stonden rond 8 uur op. Florence, huishoudster van Klara & Roel, had al koffie gezet en op de brommer Frans brood gehaald. Zo konden we gelijk op het terras ontbijten.
11,30 u.: Ik had nogal wat last van de binnenkant van mijn mond doordat de scherpe kies, zonder vulling, daar nogal wat schade berokkende. Daarom ging ik met Roel, achterop de brommer, naar de tandarts. Ik moest, zoals bij ons ook wel gebruikelijk is, eerst een afspraak maken, gelukkig nog dezelfde dag om 16,30 u.
12,30 u.: Lily en Ludo huurden zelf een brommertje en trokken naar het ziekenhuis van Bobo om afspraken te maken voor de volgende dag.
14,30 u.: Na het middagmaal op het terras, reed Florence met Lily achterop, naar het centrum van Bobo om boodschappen te halen en geld om te wisselen (Euros in Fr.Cefas). Ludo reed met Liesbeth achterop, op de gehuurde brommer eveneens naar het centrum om diverse boodschappen.
16,30 u.: . Terug op de brommer naar de tandarts. Hij vond reparatie niet meer mogelijk en trok, na verdoving, de restanten van de kies. (30 Euro).
18,00 u.: Op de computerkamer van Roel, via de webcam met Jef Van Den Ende gesproken. Het was een heel gehakketak van woorden en wippende beelden, maar we konden elkaar zien en horen.
18,30 u.: Voor ons avondmaal had Florence een heerlijke ratjetoe bereid, heerlijk met warm stokbrood en een grote fles Flag (behalve ikzelf omdat ik niet van gerstenat hou.)
19,20.: De Dansles die normaal gisterenavond plaatsgehad zou hebben ging vanavond dan toch door. Onder djembé begeleiding kregen een 10tal aanwezigen les in Afrikaans dansen op het terras van Klara & Roel. Onder hen ook Lily & Ludo, Klara & Roel en Liesbeth, Florence en nog een viertal blanke vrienden die ook in Bobo werkzaam zijn. Ik filmde het hele gebeuren met de camera van Ludo (lachen geblazen!) De les werd kundig geleidt door een leraar van het schooltje Terya-so waar ik het later nog over zal hebben.
21,00 u.: Iemand die ook op de dansavond aanwezig was, was de Franse vriendin van Klara en vrijwilligster op het bijlesschooltje Terya-so. Voor dit schooltje zamelden Liesbeth allerlei spullen in bij de winkeliers van Wereldwinkel wilrijk en enkele mensen daarbuiten. Ik kreeg via Agnes Steenssens 100 stylos, ballonnen; petjes en T-shirts, ook allemaal voor het bijschooltje. Klara zelf was niet aanwezig (was voor haar werk in Bamfora) maar we hadden wel haar fiat gekregen om al de geschenken (vooral kleuterlectuur) al aan haar vriendin te laten zien. Zij was zo in de wolken dat ze al gelijk alles begon uit te sorteren en bleef plakken tot na middernacht.
7,00 u.:Na een slapeloze nacht, wegens harde bedden, piepende ventilator, ontbreken van lakens en wat weet ik nog meer, stonden we op, Ludo was het met me eens, we waren geradbraakt!
8,30 u.:We namen een ontbijt in het hotelletje; Frans brood, botertje, confituur, Nescafé of theebuiltje
10,00 u.: Saydou, die ons gisteren met zijn pick-up van de luchthaven naar het hotel bracht, werd door onze Roel aangezocht om voor ons een sight-seeing doorheen Ouaga(dougou) te organiseren met zn pick-up. De dames konden op de achterbank plaatsnemen en de heren in de laadbak. We reden door een mierennest van kleine winkeltjes en straatventers (waaronder veel kinderen). Ludo filmde met de, van zijn kinderen verworven, digitale camcorder, alle bezienswaardigheden vanuit de laadbak van de hobbelende pick-up. We reden even later over de Avenue Nelson Mandela waar nogal wat ministeries gehuisvest waren. Toen werden we naar Ouaga 2000 gevoerd; de residentiële wijk van de stad. Allemaal banken, villas en andere pretentieuze gebouwen, zelfs president Blaise Compaoré heeft er een aardig optrekje, waar niet mag gefotografeerd worden. Voor hem uit een prachtige vierbaanse weg (zonder verkeer) die later tot aan de luchthaven van Ouaga zou moeten eindigen.
12,30 u.: Terug aangekomen aan Pavillon Vert, namen we een warme maaltijd op het terras, onder een kiosk met ventilatoren (dat mocht wel bij de 36 ° C die dan heerste!). We moesten meer dan een uur wachten op onze bestelling. Dit kwam doordat ik kip bestelde en die nog gevangen moest worden. Liesbeth, Lily en Ludo met hun omeletje werden er ongedurig van omdat we de bus naar Bobo Dioulasso moesten halen van 14 uur. Eindelijk kwam dan de kip, waarschijnlijk een hele ouwe, want elk stukje dat ik ervan probeerde te ontfutselen moesten de anderen bekopen met enkele vetspetters in het gelaat.
14,00 u.: We kwamen net op tijd aan in het busstation en begonnen onze zes uur lange reis naar Bobo, de tweede stad van Burkina Faso, de woon en werkplaats van onze zoon en schoondochter Roel & Klara.
16,15 u.: Plas en happauze in Boromo. Toen je de bus uitstapte kwamen de verkopers met 20 tegelijk allerlei waren aanbieden tegen, voor onze beugel, een prikje. Sesamkoekjes met een heel alfabet aan vitamines, Frisdranken van bijna 30° C, allerlei gefrituurde hapjes, franse broden van 20 cm tot bijna 1 meter, Papaja s en Mango s in allerlei grootten. Als je wat wilde kopen, stonden ze gelijk met een 10-tal, vooral kinderen, te drammen om hun waren te slijten.
16,35 u.: Vervolg van de weg. We zaten vooraan in de bus en hadden maar zeer weinig beenruimte, we waren dus gelukkig toen we in Bobo arriveerden.
19,30 u.: Aankomst in Bobo. Klara, onze schoondochter, stond ons op te wachten aan het busstation. De ongeveer 20 kruiers die kwamen aandraven nam zij voor haar rekening. Ze gaf aan één persoon wat geld en suggereerde dat hij dit moest verdelen onder al de aanwezige (ongewenste) helpers.
Klara voerde ons met een 4x4 van de organisatie waarvoor ze werkt; naar hun thuisadres.
20,20 u.: Aankomst bij Klara & Roel; hun huishoudster Florence, die zo laat niet meer aanwezig was, had ervoor gezorgd dat we nog konden genieten van een lekkere maaltijd: Een slaschotel met een typisch sausje op basis van Maggi en stokbrood met beleg.
21,00 u.: Alles uitpakken en ons installeren: Klara was onder de indruk van al de goederen en de centen die we bij hadden voor het schooltje waar haar Franse vriendin voor een jaar als vrijwilligster werkt. Deze goederen en centen werden geschonken door de vrijwilligers van Wereldwinkel Wilrijk en door de wereldwinkel zelf.
