Hoikes,

Vanmorgen ging onze wekker om 07.30u, we moesten snelller zijn dan gisteren of we zagen onze boot weer vanachter… Alles was eigenlijk beter voorbereid dan gisteren ook hoor, snel ontbijten, wassen en vertrekken. Het regende goed bij ons vertrek en we besloten om Yuna thuis te laten. We hadden nu ongeveer een half uurtje speling als we aan de boot toekwamen in l’Arcouest. We wilden een speciaal ticket kopen om na de middag nog een boottocht rond het eiland Ile de Brehat te maken. Helaas dat kon niet op dit moment, omdat ze niet wisten of er wel volk ging zijn. Ik moest bellen om 14.15u om dan eventueel bevestiging hiervan te krijgen en dan konden we tickets kopen op de boot zelf. We namen de boot van 09.30u en een kwartiertje later meerden we keurig aan op het eiland. Onze regenbroeken, die we aan de auto nog snel hadden aangetrokken, konden we terug uitdoen, de regen was weg. Het eerste wat we tegenkwamen waren toeristen met een koffer die de boot naar het vaste land terugnamen, na een nachtje op het hotel aan de haven. En waren ook een souvenierwinkeltje en een café. En twee fietsverhuurzaken. We vervolgden onze weg om het eiland te verkennen. Het eiland is verdeeld in twee stukken en je kan maar langs één weggetje naar het andere deel. Het was opmerkelijk hoe smal de straatjes er waren. Maar buiten een paar tractors met een remorque erachter zie je hier helemaal geen wagens. Plots verschoten we. Raar maar waar, er was een rusthuis waar we oude van dagen hun ontbijt zagen verorberen. We kwamen enkele mensen tegen op de fiets die stokbroden en meer winkelwaren bij hadden. Ze hadden dit gekocht in het enige supermarktje op het dorpsplein, waar ook nog een café en een paar restaurantjes waren. We zetten onze weg verder en kwamen aan de school van het eiland. Er waren twee klasjes met respectievelijk 17 en 18 leerlingen. De ene klas had een juf en de andere een meester. We stelden ons de nodige vragen en vervolgden onze weg. Het was enig mooi, die verschillende huizen en natuur. Bijna aan het verste punt gekomen, kon ik het niet laten om een inwoonster de nodige vragen te stellen i.v.m. het eiland. De kindjes werden er met de tractor en trammetje ’s morgens op gehaald om naar school te gaan. Er leefden in de winter 250 mensen op het eiland en in de zomer 5000. Dus vele huizen waren eigenlijk een tweede verblijf. Van die 250 vaste inwoners gaan er veel op het vaste land werken en de andere werken op het eiland zelf. Ze onderhouden (en worden hiervoor betaald) de woningen van de mensen die na de zomer vertrekken. Er was ook een transport goederenboot die af en toe komt, dit voor al het huishoudelijke, ijskasten, diepvries enz. De eilandbewoners moeten dit dan kopen op het vaste land en kunnen dit dan laten leveren. Je ziet dat dit dan toch allemaal wat organisatie nodig heeft ook. We dankten de vrouw voor haar uitleg en gingen naar de vuurturen PAON, het uiterste puntje van het eiland. Een heel mooi uitzicht. Dan weer verder, het eiland biedt echt overal een ander uitzicht, een baai met een haventje, een citadel,een camping, enz. Moe en voldaan konden we dan toch om 14.45u een tocht van 14km maken rond het eiland. Dit gaf ons dan een andere kijk op wat we eerder verkend hadden. Om 16u namen we de boot naar het vaste land en keerden we huiswaarts. We denken toch dat we vandaag zo rond de 16  km hebben gewandeld. ’s Avonds hebben we eens frietjes gebakken, ze smaakten heerlijk, we zijn en blijven nog echte Vlamingen, he.

Stany

14-10-2012, 14:59 geschreven door stany

Vandaag wilden we het eiland Brehat bezoeken. Om 9.30u konden we de boot nemen om dan de hele dag te kunnen rondkuieren. Net toen we uitstapten uit de auto zagen we de boot vertrekken. Aan de betaalbalie merkten we dat de volgende boot pas om 12.00u vertrok. Jammer, maar dan zouden we nooit het hele eiland kunnen rondtrekken. Vrij snel namen we de beslissing om dan vandaag naar Ploumanach te rijden. Da’s een kuststadje op zo’n 50 km vanaf de plek waar we waren. We hebben ons helemaal niet beklaagd over dat ritje. In Ploumanach is de kust voorzien van roze granietsteen. Deze grote roze rotsblokken liggen in alle formaties verspreid langs het strand. De kleurencombinatie van de zee en de reuzestenen is onbeschrijflijk. Je weet echt niet waar je eerst moet kijken. In de vorm van de stenen herken je een eend, een reuzegrote oester, een walvis of een gezicht. Via een aangelegd paadje kan je een 3-tal kilometer het wonderlijke strand volgen. We genoten met volle teugen. We kregen af en toe gezelschap van de zon, van een regenboog en ook af en toe van een lekje regen. In de buurt van onze auto hebben we gepicknickt om daarna langs de terugweg te stoppen in Perros Quirec. Dit stadje sprak ons minder aan. Maar we hielden ook halt in Paimpol en daar maakten we een wandeling langs lieflijk oude straatjes. Er waren geen speciale monumenten maar het was er gewoon sfeervol om langs het jachthaventje weer terug in de straatjes te verdwijnen.

Terug op de camping hebben we gebruik gemaakt van het overdekte zwembad. Het water voelde heel koud aan maar na een paar baantjes zwemmen begon ons lichaam zich aan te passen aan de temperatuur van het water. Toch was de warme douche achteraf meer dan welkom. Heerlijk terug opgewarmd konden we nog even in het zonnetje zitten. Daar spraken we af dat we morgenvroeg weer op stap gaan naar ïle de Brehat. We zullen deze keer onze wekker zetten.

Linda

14-10-2012, 14:55 geschreven door stany

Hey hallo,

Vandaag hebben we weer een rit , een move gedaan. Neen, niet een rit van de Tour de France, maar eigenlijk komt het er wel op neer he. We zijn opgestaan en de hemel was met plekken open, waardoor een blauwe lucht te zien was. We moesten niet dringend van onze plaats af, wat wilt ge, we staan er bijna alleen. Gisteren hadden we kennis gemaakt met een Engelsman, ik had hem gevraagd om een foto van ons te maken voor onze caravan.  We hebben er gepraat over Linda haar kindjes in school en blijkbaar gaat het er in Engeland ook zo een beetje aan toe, veel te weinig geld en middelen, net zoals bij ons. Hij en zijn vrouw waren heel enthousiast over Linda haar hobby. Ze was minimuizen aan het breien.

De rit ging van Pontorson naar Lanloup, zo’n 140km. We zullen van hieruit naar Ile de Brehat gaan en nog een andere uitstap doen dat die Belgen uit Mol hadden gezegd. Toen we op onze nieuwe camping aankwamen, hebben we eerst gegeten en daarna ons gesetteld. Toen zijn we naar de winkel geweest en daarna hebben we op de camping een powerpoint gekregen om “U” tegen te zeggen. Foto’s over  de verschillende dorpjes en kuststreken hier in de omgeving. Nadien ne goeien aperitief en avondmaal. Seffes gaan we dit posten op onze blog, we hebben hier een uurtje gratis internet per dag, en als het internet het toelaat is dit dan wel voldoende om jullie op de hoogte te houden van onze reis. Helaas hebben we vandaag ook geen foto’s genomen, maar niet getreurd, morgen gaan we op uitstap hoor.

Groetjes Stany.

11-10-2012, 18:54 geschreven door stany

Vandaag was het extra spannend voor ons. We hadden het bezoek van de Mont-Saint-Michel uitgesteld tot vandaag in de hoop dat we het eeuwenoude eiland zonder regen konden bezoeken. En onze wens is uitgekomen. We wachtten ’s morgens tot de miezerige regen ophield. We fietsten langs rustige smalle weggetjes naar de Mont-Saint-Michel. Al vanop enkele kilometers konden we de reusachtige abdij zien oprijzen. Onze fietsen moesten we stallen aan het begin van de dijk. Vandaar bracht een pendelbus ons naar de ingang. Door een grote poort geraakten we binnen in de middeleeuwse stad. Het eerste straatje is bezaaid met winkeltjes, restaurants en hotels. Het is er best gezellig kuieren langs huisjes in de karakteristieke bouwstijl van weleer. Van daaruit geraakten we op de omwalling. Hier had je een schitterend uitzicht op de baai. Het water stond laag zodat het zeeslib, veel zand en grasvelden vrij waren. Het moet ook machtig zijn als de zee tot aan de rots komt. Via trappen kwamen we aan de ingang van de abdij. Zelfs als je er vlak voor staat is het een imposant gebouw dat een knap staaltje van bouwtechniek weergeeft. Het is immers gebouwd op een rots. Via kleine steegjes kwamen we aan een pleintje. We zochten een plekje om onze bokes op te eten. Vele mussen en zelfs een zeemeeuw waren heel geïnteresseerd in ons middagmaal. Ik kan het dan niet laten om een stukje te gooien naar die bedelende vogeltjes. Allemaal tegelijk leken ze het stukje op te merken en vlogen in een fractie van een seconde op een grote hoop er naartoe. Een heel schouwspel. Met ons buikje goed gevuld kwamen we langs weer andere trappen aan een kleinere parochiekerk. Achter de kerk lag nog een klein kerkhof met enkele oude graven. Nissen, poortjes en stenen weggetjes wisselen mekaar af. Omdat het hoogseizoen nu voorbij is, konden we in alle rust alle mooie plekjes verkennen. We hoefden helemaal niet over de koppen te lopen. Na een poosje kwamen we weer terug in de hoofdstraat met de vele winkeltjes, geurende kraampjes en restaurants. De bus bracht ons weer naar onze fietsen. We keken nog even achterom naar de enorme rots met zijn mooie bouwwerken en zetten weer koers naar onze caravan.

Aan de caravan genoten we buiten nog van een namiddagdrankje. Kan het nog beter?

’s Avonds reden we met de auto nog even terug naar de Mont-Saint-Michel. We waren benieuwd hoe hij er uitzag bij nacht. De abdij is dan mooi verlicht. We hadden Yuna mee zodat die nog kon genieten van een avondwandelingetje. We hadden zeker geen spijt van ons avonduitstapje.

Linda

11-10-2012, 09:38 geschreven door stany

Hier zijn we weer…

We zijn weer opgestaan met regen, het zal hier de streek zijn denk ik. Maar dat laat ons humeur niet zakken hoor, regen of niet, we komen niet naar huis… we gaan door…

We vertrokken rond 10u voor onze uitstap. We reden eerst zo’n kleine 50km verder tot het dorpje Cancale. Op de computer hadden we thuis al enige info gevonden. Het is een klein vissersdorpje dat bekend staat om zijn oesters. We parkeerden de wagen en verkenden in de regen even het centrum. Niet zo heel groot maar doch knus. Daarna zakten we te voet af naar Port la Houl, we wisten dat er daar het hele jaar door,elke dag, een oestermarktje was. We vonden het snel en er stonden 5 kraampjes met verschillende oesters. Ze werden elke dag ‘s morgens vers geplukt en om 8.30u gingen de kraampjes open. Bekijk de foto’s maar even, dan zie je het. Het was 11u en we kochten daar 6 oesters die voor ons werden opengemaakt en werden geserveerd op een bord met een halve citroen. Het koste amper 3.25€. dit was echt leuk, enkel een glaasje bubbels ontbrak eraan…

Daarna reden we naar Point de Grouin , het uiterste punt dat uitzicht gaf op zee. We werden er getrakteerd op een mooi panorama. Het is opmerkelijk hoe een paar km het uitzicht telkens kan veranderen in de natuur. Het was middag geworden en we reden terug naar Port la Houl. We hadden er een tof restaurantje gevonden. Het voorgerechtje bestond uit coquiles Saint Jacques , gevolgd door een stuk zalm met groene asperges en als dessert poire d’Hélène. Denk hierbij een goed flesje Muscadet wijn bij en we waren weer als God in Frankrijk. Plots hoorden we ook dat de mensen naast ons Nederlands praatten , ze waren van Mol. Ze hebben ons nog enkele leuke plaatsnamen gegeven en we vertrokken.

Onze weg vervolgde zich 15 km verder naar Saint-Malo. Het zeeroversdorp. Onze zoon Tom komt hier elk jaar met school op Bretagnereis, dus moesten we zeker en vast weten wat hij hier zoal kwam zien. We parkeerden op zo’n km van het centrum en via een dijk langs de zee belandden we aan het centrum. Het is een oud centrum in een omwalling van een fort. Prachtig. We namen langs rechts de omwalling die ons rond het centrum voerde en ons mooie uitzichten gaf over zee. Het weer was iets opgeklaard en de regen was verdwenen. Aan de haven namen we de afslag binnenstad, heel  knus en pittoresk en natuurlijk ook vele souvenirswinkeltjes met hoogst waarschijnlijk Chinese en Koreaanse makelij producten.

Van Tom hadden we ook gehoord dat ze gingen zwemmen in zee in het dorpje daarnaast in Dinard. We hadden het ook al opgezocht thuis en er waren mooie oude geklasseerde huizen op de rotsen uit de Belle Epoque periode. We deden er een kleine wandeling langs de rotsen langs de zee, en weerom liet de natuur ons achter elke bocht iets nieuws ontdekken. Ook de omkleedhokjes op de dijk deden ons eigenlijk aan vroeger denken, waar de dames in hun grote rokken dan de zee introkken. Een beetje fantasie en je ziet het zo voor je.

De terugrit verliep vlekkeloos en we genoten thuis verder van onze prachtig dag en dommelden nadien zachtjes in ons warme bedje in.

Stany

10-10-2012, 10:33 geschreven door stany

Heleba,

Dag vrienden ,zoals jullie al vernamen zijn we gisteren afgezakt richting Mont-Saint-Michel. Gisteren avond is het hier zachtjes beginnen regenen en toen we vanmorgen opstonden was het nog bezig. In de voormiddag hebben we ons rustig bezig gehouden in en rond onze caravan. We genoten ook van het zeer goed werkende internet ,zelfs vanuit onze voortent of in de caravan. Dat is ook eens leuk , zodat je nog eens wat kan opzoeken en kan skypen met het thuisfront. Na de middag even met de auto naar de winkel gereden om de nodige levensbehoevende inkopen te doen. Ne mens moet eten he. Toen het rond 16u wat over was, zijn we met Yuna nog een dorpswandeling gaan maken. Het dorp Pontorson ligt hier op zo’n 1 km van de camping. De avond passeerde verder rustig. Vandaag hebben we helaas geen foto’s gemaakt.

Stany

10-10-2012, 10:31 geschreven door stany

Ook op vakantie moeten er soms beslissingen genomen worden en vandaag was dat nodig. De camping waarop we verblijven hebben we al beschreven maar het lijkt elke dag nog erger te worden. De camping is echt verwaarloosd en daarmee is alles gezegd. We wilden hier niet nog een nacht logeren. Wel stond er nog een bezoekje naar de kuststad Granville op het programma. We waren vroeg uit de veren zodat we tijdig naar de geplande locatie konden vertrekken. Gelukkig maar want we hebben er een prachtige wandeling gemaakt via een promenade die zich uitstrekte langs de landtong van Granville. Zelfs het zonnetje vergezelde ons geregeld. We hadden een mooi uitzicht over het Kanaal. De Saint Mont Michel konden we niet zien maar van een ander eilandje konden we de contouren goed waarnemen.  Het paadje veranderde van een brede wandelweg in een smal dalend en dan weer stijgend weggetje met trapjes. Een heel klimwerk dat werd afgewisseld met het ontwijken van plassen en glibberige keien. Yuna maakt het er niet gemakkelijker op met haar trek- en duwwerk. Via de jachthaven en de vissershaven kwamen we weer in de stad zelf terecht. Ondanks dat de winkels er ’s zondags ook dicht zijn, kuierden we via de winkelstraten weer naar de auto terug. Op de camping gingen we dadelijk aan het werk om zo gauw mogelijk te kunnen vertrekken van deze waardeloze camping. Maar we hadden op één ding niet gerekend. De combinatie van het regenweer van vorige dag en nacht en het grasveld zonder verharde wegen zorgde er voor dat onze auto met caravan wegslipte in het drassige weiland. We probeerden om rubberen matjes onder de wielen te leggen zonder zichtbaar resultaat. Dan maar navragen bij de campingeigenaar ( campingboer). Hij stelde voor om ons met zijn tractor te depanneren. Zo gezegd zo gedaan. Stany moest wel de tractor helpen starten want de batterij deed het niet. Na wat trekwerk kwam onze auto en caravan toch op de juiste weg. We zijn ons er wel van bewust dat tijdens onze reis niet alles van een leien dakje zal lopen maar we waren heel erg opgelucht toen onze volgende camping in Pontorson een paradijsje leek te zijn. Er zijn hier nette propere douches, frisse toiletten en er speelt zelfs muziek doorheen het hele sanitair. Er logeren hier ook diertjes maar ze hebben een degelijk hok en een mooie afbakening. We zijn tevreden dat we beslisten om eerder dan voorzien de spookcamping te verlaten. Een gevoel van veiligheid en hygiëne is onontbeerlijk voor ons.  

Linda

08-10-2012, 14:39 geschreven door stany