Naar deze dag hadden we al even uitgekeken. Ons moeke en vokke gingen ’s avonds met het vliegtuig naar Portugal komen.
We hadden nog wat taakjes te verrichten. Daar had ik wel zin in. We begonnen met de auto.
De achterbank moesten we vrijmaken zodat onze passagiers straks mee in de auto konden. Dus moesten we even wat plekjes zoeken om de spullen die altijd op de achterbank  blijven vanwege plaatsgebrek in de caravan, tijdelijk onder te brengen.
Daarna ging ik ijverig aan de slag met winkellijstjes. We wilden de ijskast al vullen met lekkere hapjes voordat ze aankwamen. Na het winkelbezoek wou ik vandaag al wat koken zodat we daar maandag, als we op uitstap gaan niet te veel aan moeten denken. Weldra rook het in onze caravan heerlijk naar
bouillon van kip, gebakken champignons en heerlijke zelfgemaakte witte roux. Je hebt het al geraden: het werd een vidéschotel. Het was er één en al bedrijvigheid. We zorgden voor een kaasschoteltje want onze reizigers zouden vast nog wel een hongertje hebben als ze gingen aankomen.
Om 16.00 u mochten we de sleutel van hun huisje afhalen. We konden dan al het lekkers stockeren in hun ijskast en het ook al wat gezellig maken. Ik was heel blij met al deze taakjes, dat bracht wat afleiding.
We hadden ook voor een klein cadeautje gezorgd. Het inpakken gaf me fijn gevoel. Ik voelde voor het eerst een beetje ‘kerst’.
Om 21.00u vertrokken we naar de luchthaven in Faro zo’n  40 km van onze camping. Ons moeke en ons vokke zaten toen nog in het vliegtuig. Dat vond ik best spannend. Het was voor hen de eerste keer dat ze een vliegreis boekten. Toen we in de luchthaven aankwamen rond kwart voor tien konden we vrijwel meteen vaststellen dat hun vliegtuig geland was. Waterlandertjes liepen al over mijn wangen voordat ik ze gezien had. Het weerzien was hartverwarmend. Het was een ‘ mooi moment’. In de auto wisselden we al heel wat verhalen. Maar vooral in hun knusse vakantiehuisje genoten we volop van onze kaastafel met een glaasje wijn. We babbelden honderduit tot midden in de nacht. Dit was nog eens een dagje met een gouden randje.

Linda

16-12-2012, 17:48 geschreven door stany

Amaai, vandaag  zou het gaan regenen hadden we op de weersvoorspelling gezien. En inderdaad,  toen we deze morgen opstonden was het bewolkt. Het zonnetje van gisteren was nergens te bespeuren. Maar het was droog. Dat is ook al goed. Heel rustig genoten we van ons ontbijtje en een tasje koffie en thee met op de achtergrond radio 2. Het is genieten zo. Tegen 10.30u trokken we naar Albufeira om er in de Lidl een apparaat te gaan kopen dat een paar weken geleden in de aanbieding was geweest. Helaas, alles was al weg. We deden een voorraad op voor volgende week met Linda haar ouders. Nadien reden we huiswaarts, het was al na de middag zodat we eerst ons middagmaal nuttigden. Hier doen ze precies weer de afwas met koud water op de camping , want warm water is er niet in de afwasbakken. We moeten dus eerst water koken in onze waterkoker en dan doen we de vaat in onze voortent. Een afwasmachine missen we echt nog niet hoor, alhoewel er op die camping tegen Madrid 3 kleine vaatwassers waren waar de Spanjaarden veel gebruik van maakten. Na de middag namen we onze fietsen en reden eens naar het dorpje aan de kust. Het is zo’n 3 km verder. We maakten een ritje langs de dijk en zagen dat de zee een beetje wilder was dan normaal. Zou het toch slecht weer gaan worden? Een uurtje nadat we thuis waren, begon het dan lichtjes te regenen. Den hof moet af en toe ook is wat water hebben, hé.( lol). Later op de avond ging het dan over in regen. Tegen 18.30u werd te TV aan gezet en hadden we plots geen beeld meer. Weer even in de regen aan de schotel gaan draaien en bijsturen , maar het bleef niets. Het heeft te maken met het slechte weer. Bij de buren , die TV keken in hun voortent, zag ik wel beeld. Ik besloot om eens al mijn posten te zappen om te zien op welke zender ik wel beeld zou hebben. Plots op zender nr 100 kreeg ik beeld op één. Maar dit is de niet HD zender. Dus, bij slecht weer krijgen we geen beeld op HD en kijken we in het vervolg analoog. Je moet het maar allemaal weten en de aanhouder wint , zeggen ze. Dit is weer iets dat we geleerd hebben voor in de toekomst. Later op de avond hield de regen op. ‘s Nachts had het nog wel een beetje  gewaaid , zo zei Linda me.

Stany

15-12-2012, 18:00 geschreven door stany

Zoals gezegd trokken we vandaag verder naar onze nieuwe camping. De buren rondom ons kwamen uitvoerig afscheid nemen. Engelsen, Nederlanders en onze Belg. Ze vonden ons een vriendelijk en behulpzaam koppel, zo zei een Nederlandse oudere dame. Tja, op deze camping hebben er vele wat technische uitleg over het kampeergedoe komen vragen en aan Linda over haar hobbywerkjes. Zo zie je maar. Iets later dan verwacht verlieten we de camping en reden naar onze eindbestemming: Armacao de Pera. Op de middag arriveerden we net na een Duitser en een Oostenrijker met mobilhomes. Dat had wat aarde aan de dijk eer die ingeschreven waren, zeg. We checkten in en keken eerst te voet even rond naar een geschikt plaatsje. En dan nu de vraag die jullie hadden, hé??? Waarom naar de winkel geweest gisteren. Wel we kochten er een zachte borstel op steel om ons huisje eens langs de buitenkant te wassen. Dat is wel eens nodig na die vele weken rondtrekken. Maar eerst hadden we lekker gegeten in het zonnetje. We waren om 16u klaar met alles en stonden met een blinkend huisje fier op onze nieuwe plaats. Snel een douchke en dan , wat denk je ? Aperitief time. We hebben hier weer het geluk om ter plaatse in onze voortent Wifi te hebben. Dat is leuk dat je niet weg moet ervoor. Zo dadelijk zal Linda weer iets lekkers als avondmaal uit haar hoge hoed toveren en dan kunnen we weer genieten van onze avond. Zo hebben jullie nu eens de dag zelf het nieuws op onze blog.

Slaapzacht Stany.

13-12-2012, 19:13 geschreven door stany

Hoikes,

Het is verwonderlijk, maar we staan hier altijd op rond de tijd dat het zonlicht door alle rolluikjes begint te piepen, en dat is zo ongeveer 08.15u onze tijd. Voor de Portugezen is het dus een uurtje vroeger en dat zien we ook als we dan naar het sanitair gaan. Er is nog nauwelijks beweging op de camping. In de voormiddag trokken we nog even naar de winkel in Lagos. Morgen zal ik zeggen waarom. Ons winkelen duurde niet lang en daarom konden we nog een aperitiefje nuttigen voor we naar het restaurant op de camping gingen. Dit opende pas zijn deuren om 13u onze tijd. Je kan hier eten in buffetvorm voor nog geen zeven euro. Zoveel als je wil, warm en koud , vis of vlees. Onze buurman, een Belg uit Halle, kwam daarna ook binnen en we nodigden hem uit om bij ons te komen zitten. Ik heb hem al wat geholpen met technische problemen met zijn caravan. Nadien trokken we met onze fietsen nog naar het dorpje hiernaast, Luz genaamd. Een heel klein dorpje dat ook aan zee gelegen is en blijkbaar ook heel toeristisch is in de zomer. Nu is er hier en daar een klein winkeltje of café open. We kuierden wat rond en reden daarna terug naar huis. ’s Avonds hadden we niet veel honger meer en genoten van een chocoladebroodje met een tas koffie en thee. Het was onze laatste avond op deze camping. We genoten hier volop van.

Stany.

13-12-2012, 18:58 geschreven door stany

Bij het opstaan is het van zonnetje nog niet zo heel veel te zien hier, alhouwel het al licht is om 08.15u, begint ze haar kopje pas op te steken zo rond 08.45u. We deden het rustig aan en rond 11u trokken we met de fiets naar de Zoo van Lagos. Het was zo’n 8km hier vandaan. Toen we er toekwamen zagen we een paar bussen met schoolkinderen. We kochten onze tickets en werden er verwelkomd door verklede mensen die ons ook een snoepje aanboden. Leuke ontvangst was dat. Het was een leuk opgebouwde zoo. Zo een beetje anders dan Antwerpen en Planckendaal of de zoo die we in Frankrijk bezochten. Vele soorten vogels en ook aapjes. Heel de zoo was ook aangekleed met een winters tintje. Overal hingen in de bomen kerstmannen en ballonnen. Het is eigenlijk vreemd zo. Je wandelt hier in de zon in short en t shirt en je ziet kerstmannen en een beetje kunstmatige opgespoten sneeuw op een paar bomen. Je zou denken dat je gek aan het worden bent, want dit klopt niet volgens onze wetenschap. Nadien reden we terug naar huis en zochten nog naar een Frans brood ergens in een winkeltje in een dorp dat we passeerden. Maar dit lukte niet. Onze buren, een paar Nederlanders gingen naar de winkel en brachten er voor ons nog eentje mee. Onze andere buurman , een Belg, kwam vragen of we een glaasje wijn lustten, dit sloegen we niet af. Nadien deden we nog een fondue en de avond was geslaagd. Groetjes.

Stany

11-12-2012, 19:53 geschreven door stany

Vandaag kreeg ik droef nieuws te horen. Een kindje van mijn klas is overleden. Even wil ik wat tijd
voor mezelf. Alles op een rijtje zetten. Verslagjes schrijven van onze uitstapjes gaat me even niet af.
Stany zal voor de volgende dagen de reporter van dienst zijn. Ik geef hem het woord:

Linda

Zoals jullie al  weten werd ik ‘s morgens verrast toen ik van de douche kwam. Linda stond me in paniek op te wachten met het droevige nieuws. Het nieuws heeft ons vlug bereikt, waarvoor onze dank. Je ziet het, we zijn nu wel 2365km van huis af, maar de technologie staat voor niets. Voor de middag deed Linda even een grote wandeling met Yuna om alles proberen te verwerken. Ik bleef thuis om haar de ruimte te geven. Eigenlijk gaat er geen dag voorbij zonder dat ze aan haar klasje denkt, geloof me. Is het niet overdag ,dan is het ’s nachts.

Na de middag trokken we dan met de auto op uitstap naar de wandeling die we eigenlijk gisteren wilden doen. We kwamen langs een klein prachtig dorpje, net voor we op de eindbestemming kwamen. Vermoedelijk is dit hier in volle zomer een overrompeling van mensen. Dit konden we ons zo voorstellen. Te voet liepen we de laatste honderd meter naar het begin van het spektakel. We daalden af via trappen in de rotsen, die ons leiden naar een prachtig zicht op de baai en de kliffen. We namen de nodige foto’s voor ons archief en vervolgden onze weg. Trappen uitgehouwen in de rotsen namen ons mee naar een ander panorama. De natuur kan toch zo prachtig zijn. Wat wij in de wereld toch niet allemaal hebben, nietwaar? Nadien reden we met de auto via een binnenweg terug huiswaarts, waar we onderweg nog halt hielden om een klein dorpje aan de overzijde van Portimao te bezoeken. Er waren kleine straatjes die je te voet via treden moest bezoeken. Prachtig. We hadden ook een mooi uitzicht op de moderne stad Partimao. Toen we terug naar de auto gingen, ontdekten we een pleintje met terrasjes in het zonnetje. We nestelden ons neer en genoten van een wijntje en een cola, bob hé. ’s Avonds werd er nog even met het thuisfront geskypt, want sommige mensen kennen het  klasje van Linda en wilden hun verdriet ook even kwijt.

Stany

11-12-2012, 19:51 geschreven door stany