Vandaag is het 2 jaar geleden dat mijn grote broer plots overleed.Hij was een schat van een mens.
Lieve jongen, Op die frisse lentemorgen bleef je nog even in bed, daar kon je zo van genieten. Toen ik thuiskwam vond ik alles zo wezenloos kil. Alleen een lege koffiekop,je ochendkoekje,en een briefje:"Tot straks, Bol" waren de stille getuigen op de keukentafel. Je was heengegaan. Zo plots,zo stil,zo onverwacht...Karel en Heleen zullen hun knuffelopa missen.Dank je voor de mooie momenten die we samen mochten beleven. Je laat ons een intens warm gevoel nu dat nooit meer zal verdwijnen. Rust nu maar, je hebt het verdiend.Al je pijn is weg. Eens hopen we op een blij weerzien. Ghislaine
