Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
15-12-2008
Wist je dat ? Witte honden en doofheid....
Wist je dat?: Witte honden en doofheid
Waar of niet waar?
Tussen het oor en de hersenen loopt een zenuwbaan om signalen die het oor opvangt door te geven aan de hersenen. Het doorgeven van die signalen gebeurt via het pigment (kleur) wat in die zenuwbaan genesteld is. Dat nestelen gebeurt al bij de celdeling na de bevruchting van de eicel.
Wanneer er geen of te weinig pigment in de zenuwbaan terecht komt, worden de signalen van het oor niet aan de hersenen doorgegeven. Deze doofheid komt dus ook niet omdat het oor niet goed functioneert of omdat de hersenen het niet goed doen, maar omdat er feitelijk geen (goede) verbinding tussen die twee is.
Bij de wittere rassen, waar dus veel minder pigment is om te verdelen, komt deze vorm van doofheid dus ook meer voor.
Wie weet hebben jullie hier wat aan.
Artikel overgenomen uit hondentips nr 63 Wil je ook het gratis internetmagazine ontvangen ? Klik hier om in te schrijven: http://www.hondentips.com:80/
Hebben wij nodig om de zaak hier s morgens terug een beetje toonbaar te maken. De kranten zijn dan gewoonlijk doorweekt en de drolletjes zijn ook alom aanwezig. Er is al één geluk bij onze pupjes doen alles op de kranten. De stukken tapis plein die het baasje bij in de ren heeft gelegd blijven vrij goed proper . Die moet af en toe maar eens een plasje incasseren
Die kranten kunnen dan gewoon opgerold worden en verdwijnen dadelijk de grijze vuilzak in. Recyclage is daar niet mee gemoeid, of het moest beantwoorden aan het mestactie plan.
Deze morgen was het niet te koud buiten en heeft het baasje alles wat op pup leekmet zijn klikken en klakken buiten op het terras gezet. Daar zijn al flink wat plasjes en kakjes gepleegd. Morgen van het zelfde laken een broek, zo zullen ze het wel leren van alles nog even op te houden en zijn ze proper als ze naar de toekomstige eigenaars gaan.
Het is wel een hele belevenis als je zo die zes klein mannen rond mij ziet draaien en lopen. Springen en rennen achter en over elkaar is er ook al bij als ze losgelaten worden op het terras. t Vrouwtje maakte bezwaar dat het te koud is aan de puppypootjes, maar een echte Drenten zoals mijn pupjes maken daar niks uit, binnenkort zitten ze in het water van de vijver zoals ik gisteren, ik heb toen wel eerst het ijs moeten breken, letterlijk het ijs breken .
Jean-Pierre en Ute gaan een andere naam voor hun Hadise moeten zoeken, of een ander pupje kiezen en dit pupje aan de Arnold Schwarzenegger laten.Een echte destructor of vernieleris het.
De pluche poppetjes die ze van Lien en Wout gekregen hebben deze namiddag krijgen weinig overlevingskansen, met de guillotine maken de speeltjes meer kans op overleven.
We zullen maar denken dat het een onderdeel is van het socialiseer proces, de wereld ontdekken op een verantwoorde (?) wijze.
Maar niet bij ons deze maal. Met zn negen zijn ze en op het eind van de week worden ze acht weken en mogen ze naar de nieuwe eigenaars. Gisterenavond heeft het baasje deze fotos genomen van moeder Gipsy,vader Felix en de pupjes.
Als ons al dat gewriemel ook nog te wachten staat, gaat het vrouwtje en ikzelf naar onze zoveelste zenuwinzinking denken we. Het voordeel is wel dat bij ons de pups maar met zes zijn, en dat scheelt een slok op een borrel zeggen de noorderburen
Voor de echte Drentenliefhebbers zijn er nog enkele lichte reutjes beschikbaar bij de familie Temmerman. Wijzelf hebben nog twee manteltjes waar heel zeker ook de echte liefhebbers voor zijn.
Wie in België een Drentenpupje zoekt kan dus in elk geval zijn gading nog vinden. Zowel bij de familie Temmerman, als het ware dadelijk en bij ons half januari van het volgend jaar. Ondertussen gaan wij de feestdagen vieren met 7 Drentjes aan (onder) tafel.
En amper tijd om t blog bij in te vullen, op uitnodiging naar Bart en Sven gaan kijken in de veldritkoers te Essen. Samen met vier kameraden de eerste keer in zijnzestig jarig leven, staan kou lijden in een open vlakte om daar een rij coureurs achter elkaar te zien koersen. Toch geen slimme mannen zegt het baasje , in plaats van zo achter elkaar te hangen konden ze beter allen samen een pint of een jeneverke gaan drinken in die verwarmde tent, daar zouden ze veel meer deugd van hebben, zegt t baasje
Onderweg naar huis dan nog eens gebeld worden door t vrouwtje dat er een pup zwaar diaree heeft en moet overgeven. Een klad meer gas geven en hopen dat de flitsers het ook te koud hebben en ondertussen Flor van t binnenhof bellen om te fragen dat we nog eens mogen langskomen.
Het arme beestje heeft deze namiddag nog eens bij mij komen drinken, dat zou niet mogen want ik krijg pillen om de melkproductie stil te leggen wegens een melkklier infectie. Gedaan met de milkbar en dit kleintje is er het slachtoffer van. Flor heeft het een pikuurke gegeven en de zaak is weeral in de sjakos.
Daarna nog een laatavond vergadering in Hombeek met de overige bestuursleden van de Drentenvereniging over enkele probleemkes die een snelle oplossing vereisen en dan is het weeral kot in de nacht en te laat om jullie nog met berichtjes op te zadelen
Zes pupjes op een rij die uit zes potjes op een rij voor de eerste maal harde droge brokjes eten. Deze middag was dat te zien hier in onze living.
Mooi was het in elk geval, kijk zelf maar op de fotos , ze konden niet weg met de potjes, want die waren met klittenband aan de plank bevestigd.
Soms is er nog wat herrie want ze hebben nog niet helemaal door dat er voor ieder persoonlijk een potje staat. Ze zitten dan met soms wel drieën in één potje terwijl er dan twee geen bezoekers hebben.
We laten ze maar doen morgen of overmorgen hebben de meest dominante al bepaald welk hun eetplaats is en valt alles netjes in de plooi.
Het gaat er nu al veel ordelijker aan toe dan we ooit hadden kunnen vermoeden na de eerste maal.
Deze morgen viel onze Drent hier in de bus. Onze Drent is het tijdschrift van de Nederlandse Drentenvereniginghttp://www.drentschepatrijshond.org/. Het baasje heeft vorige maand het artikeltje ingestuurd waarin het overlijden van Bas werd aangekondigd. De redactie heef het artikeltje geplaatst mét foto in het december nummer.
Dat m altijd een specialleke geweest hebben we vijftien jaar aan de lijve ondervonden en ook nu laat hij zich nog opmerken.
Iedereen weet het zo ondertussen dat Bas op elf dagen na vijftien is geworden en dat m een week voor hij stierf nog de oudste van de groep was op de strandwandeling. Ook nu, wanneer m tussen de tienjarige Storm van Oudsher en de maar vijfjarige Quido Kristel van Selihof staatsteekt m er nog dik bovenuit met zijn vijftien schitterende jaren.
Bedankt Nederlandse redactie, voor de eer bewezen aan Bas, wij gaan dit gebaar zeker niet vergeten
Vandaag beginnen we met mijn pupjes te wennen aan vaste brokjes. Dinsdag zijn we begonnen met puppy brokjes gedrenkt in puppymelk. Nadien heeft het vrouwtje die brokjes gemixt en dan gemengd met puppymelk tot een papje.
Vandaag is de eerste dag van de rest van ons leven dat we vaste mini brokjes gaan eten. Als dat goed lukt en we kunnen ons buikje vol eten dan zijn we goed vertrokken en kan mijn buik en tepels wat rust gegund worden.
Wat voor eten ze ook krijgen, het is telkens een rush naar de tepels of schotel. Het baasje is een systeem aan het ontwerpen dat elke pup zijn individueel eten krijgt. Kwestie van er enige controle te hebben dat ieder zijn voldoende portie krijgt.
Het ontwerp bestaat uit een plank (recup uit de hoedenplank van een Range Rover van jaren terug) zes potjes , vorige week gekocht voor dit doel in de stock 83, hier om de hoek en aangekochte zelfklevende Velcro klittenband om de potjes op hun plaats te kunnen houden en toch te kunnen wegnemen om af te wassen.
Straks gaan we merken of het systeem naar behoren werkt, dat het huis niet vol brokjes ligt en de pups hun buikjes vol hebben
Is het nu zo koud geweest deze namiddag of hebben we iets onder onze schouders ? Zowel ikzelf als t baasje hebben het gemerkt op de namiddagwandeling. Terwijl ik me nog kon verwarmen aan het uitbouwen van de inkomhall van die konijnenpijpen, moest het baasje wat dieper in zijn jas duiken en zijn pet wat dieper zetten.
Het kan ook komen door al die bezoekers die naar de pupjes komen kijken . Het baasje heeft dan ook de slechte gewoonte van die mensen uit te waaien en in zijn hemd buiten te blijven staan. Een snotvalling is wel het minste dat je er mee kan oplopen.
t Baasje heeft dus besloten dat de volgende bezoekers maar van de oprit moeten geraken zonder het baasjes hulp en dat ze zelf maar moeten opletten dat ze niet tegen die dikke esdoorn rijden. Pas op, iedereen is welkom hé, zelfs van harte maar t is geen griep of zelfs maar een valling waard zegt het baasje.
Ik zelf kan het alleen maar beamen, een ziek baasje is een paar dagen huis en tuin arrest, en daar kijk ik echt niet naar uit
Maar elk spelletje van die pupjes (29 dagen oud vandaag) draait uit op een machtspelletje. Verbazend genoeg zijn het de teefjes die de bovenhand voeren.
Hadise , de zwaarste van de kliek van zes, voert de boventoon. Zij werpt zich met al haar gewicht met een aanloop op de hoop spelende pups om er dan één van die reutjes bij zijn oren of staart uit het gewriemel te sleuren.
De toekomstige eigenaars, Jean Pierre en Ute hebben het gisteren met eigen ogen kunnen aanschouwen hoe die Hadise van hen een reutje tussen haar voorpoten nam en er een nummertje op zijn hondjes op gaf.Notabene 29 dagen zijn die oud ! Wat dominant gedrag betreft die Hadise kent er wat van
Onze dametjes zijn degene die de wereld willen verkennen, de hedendaagse Stanleys en Livingstones. Het is nog wel niet zo ver gekomen dat we de historische woorden moeten gebruiken van Hera I presume ? of Hadise I presume? als we ze weer eens tegen komen ergens in de living, buiten de puppyren.
t Baasje heeft de instap langs het deurtje al verhoogd. Zijn eerste idee was met een elastiek die hij spande aan de onderzijde. Binnen de kortste tijd waren ze daar aan het trekken om de elastiek dan te laten schieten zoals bij een katapult.
Ondertussen zijn ze al onderweg naar de twee kilogram gewicht en dat op de dag dat ze juist vier weken oud zijn geworden. Ze worden groot, mijn klein mannen, is hier wel van toepassing. Hoe groter ze worden, hoe sneller en krachtiger ze zijn om het hazenpad te kiezen.
Spelen en eten kunnen ze nu ook tegelijk de dames en heertjes pup. Terwijl ik voor vier pups heel braaf mijn buik aanbied om te eten hangen er twee aan mijn oren en neus. Ze krijgen nu ook tandjes en dat zijn van die hele fijne naaldjes.t Valt niet mee al die perforaties in mijn oren.
t Baasje zegt nu dat ik dat nu ook maar eens moet voelen.Drie jaar terug heb ik hetzelfde gedaan bij Bas. Die heeft daar nooit één grom voor gegeven, meer zelfs, het baasje heeft toen nog tegen Bas gezegd dat m maar eens komaf moest maken met dat klein krapulleke. (dat was ik toen) t Baasje klapt dan Frans tegen mij en zegt l histoire se repète. En dan heeft m weer eens gelijk
Ook de ontsnappingspogingen hebben steeds meer kans op slagen. Het baasje heeft dan al wel een hogere drempel gemaakt, het zijn gewoonlijk de twee teefjes die buiten de ren te vinden zijn, Hera en Hadise zijn waarschijnlijk nu al aan het oefenen om een stapke in de wereld te zetten of nog beter te gaan shoppen onder hun beidjes, t zal wel in die richting moeten gezocht worden met die grieten
Onze pup's hebben vandaag voor de eerste maal vast voedsel gekregen én gegeten, zelfs met smaak, te zien aan de lege schotel achteraf.
t Baasje was van plan daar morgen, als de pups 4 weken zijn, mee te beginnen maar de ontsteking van een melkklier bij mij heeft het geven van vast voedsel vervroegd. Ze krijgen nu brokjes van Hills , bestemt voor heel kleine pupjes. t Vrouwtje mengt die brokjes met puppymelk om de brokjes wat te weken en zachter te maken.
Het is een mooi zicht als die kleintjes in stervorm rond de grote gemeenschappelijke schotel zitten. Soms gaat er wel een pupje in de schotel zitten maar dan moet ik in aktie komen om de zaak te fatsoeneren. Geen probleem voor mij, ik lust dat puppymelk gedoe nog altijd en het is dan geen karwei voor mij, die pupjes in t bad zetten.
Deze namiddag voelde ik me terug zo goed dat ik spontaan , uit mezelf, de pupjes terug gezoogd heb. Dit tot grote verbazing van de baasjes. Ook de pupjes wisten blijkbaar niet goed wat hen overkwam toen ik plots in de ren ging liggen en de pupjes hun gang liet gaan
Zondagmorgen gaf de thermometer in t zonnetje 13° aan. Het moment voor een eerste stap buiten op het terras dacht het baasje. Proefkonijn van dienst was Hera, die kon echter de koude grond onder haar pootjes maar matig appreciëren. Plat op haar buik bewoog ze zich verder zoals de voorbije zwemweken toen ze nog niet wisten dat pootjes ook anders konden gebruikt worden.
t Baasje heeft dan maar afgezien van verdere pogingen met de andere pupjes. We willen nu ook niet dat er gaan rondlopen met een snotvalling. Toch zeker niet als ze maar vier weken oud zijn.
Met Belle zijn we gisterenavond nog snel naar de dierenkliniek moeten gaan. Na de wandeling zat er helemaal geen fut in Belle. Ook haar eten bleef staan en haar lievelingsnoepjes, de gedroogde pensstaafjes konden haar ook al niet bekoren. Normaal begaat ze daar een moord voor, nu keek ze er nog niet naar.
Dr. Nelly constateerde een ontstoken melkklier, een pijnlijke affaire naar het schijnt. Belle is wel heel stilletjes geweest, ze had dan ook meer dan veertig graden koorts. Een pikuur met antibiotica heeft wel soelaas gebracht want vanmorgen ging het al heel wat beter.
Toch hebben we nog een bezoek gebracht aan de dierenkliniek voor een opvolging van het probleem.
Ook hebben we eenafspraak gemaakt om de pups te chippen. Vrijdag 26 december krijgen ze hun eerste vaccinatie, hun chip en tegelijk hun Europees paspoort.
Het gaat allemaal heel snel, vier weken geleden hadden we hier zes natte muizen die juist de wereld aanschouwden, nu zes mormeltjes die elkaar niet kunnen gerust laten en niets anders doen dan t kot overhoop zetten
Deze namiddag mocht ik mee met t baasje op grote wandeling. Ik hoorde het deze morgen al toen het baasje aan het telefoneren was met Louis en Leo. Louis en Leo zijn ook twee Drenten baasjes hier uit de buurt. Het baasje organiseert toch samen met hen in februari een winter wandeling en dit was de eerste samenkomst omeen parcours uit te werken.
De hondjes van Leo waren ook van de partij en via ons bos vertrokken we richting Lilse Bergen. Van de gans de weg hebben we toch wel 4/5° mogen loslopen. In de bossen achter de camping van de Lilse Bergen hebben we nog eens knap het wildbestand gecontroleerd. Daarna over een heidepartij waar het ook hevig snuffelen was kwamen we aan het keerpunt van de wandeling. Halfweg vertelde het baasje, tijd om bij te tanken.
In café de Boskant, weid en zijd bekend hier in de buurt hebben we dan gezorgd dat de snel opkomende uitdrogingsverschijnselen gestopt werden. t Baasje kwam dan nog een oud studiegenoot tegen die hij in geen tien jaar meer zag. Daar moest dan ook nog even mee geklapt worden.
Toen was het uiteindelijk nog haasten om voor donker thuis te zijn, maar we hebben een reuze namiddag beleefd. Dat moesten de baasjes meer doen zo gaan wandelen samen met andere Drentjes.
Dat jonge Drentengeweld is mij gewoonweg naar de vernieling aan het zuigen. Ik ben er al niet zo gek meer van om mij daar telkens neer te leggen om die zes pups met alle geweld op mijn tepels los te laten.
Het baasje heeft de nageltjes, naalden is een beter woord, al geknipt omdat ze mijn buik openhaalden bij het zogen. Dan wrijft het baasje mijn buik in met uierzalf om de pijn wat te verzachten en dat doet werkelijk deugd.
Ondertussen is het baasje ook begonnen met de pups zelfstandig te laten eten. Het vrouwtje maakt dan puppymelk van speciale melkpoeder gemengd met water. De pups lusten het wel maar als ze de keus hebben verkiezen ze toch het eten van moeder Belle Zo jong nog, en al zon kenners van goed eten, dat belooft voor de toekomst.
Het zal er afdruipen uit welk nestje ze gekomen zijn
Inderdaad een straf verhaal, niet dat het gisteren aan tafel op Luc zijn feestje is opgerakeld , bijlange niet. Het staat zwart op wit te lezen op t seniorennet en (toevallig naar t schijnt) zijn de figuren fictief maar begot heel herkenbaar.
Voor een heel herkenbaar en aangenaam toekomstbeeld moet je nu niet meer op de Sinksenfoor zijn bij madame Soleil of programmas op TV volgen over zesde zintuigen. Bijlange niet gewoon het blog lezen waar we het vorige week ook al over hadden. Het blog van Fons Nicolay keukenverhalen . Het verhaalt ook deze week over truffels en truffelhonden. En je mag eens raden wie de hoofdrollen spelen in dat verhaal.
Allemaal toevallig en fictief, we kunnen het niet genoeg herhalen, toevallig én fictief, nog eens opnieuw. Het zijn NIET WIJ die hier ten tonele gevoerd worden. Lees maar eens wat Monsieur Alphonse (Soleil) Nicolay verzonnen heeft. http://blog.seniorennet.be/keukenverhalen/
Heel binnenkort gaat ons baasje hier een annonce plaatsen om een deel body guards aan te werven. We weten het, het is niet gepast om met body guards rond te lopen als gepensioneerde (tenzij je Bush heet) maar het gaat zo stillekes aan wel, uit noodzaak, die richting uit.
Om het kort te maken, lees met veel plezier het verhaal van Fons, en ALS m gelijk gaat krijgen dan gaan we OOIT nog eens een goei truffelfeest geven voor al de mensen die dagelijks hier op ons blog, en dat van Fons, komen lezen en veel fijne, plezierige reacties geven.
Die met de meeste reacties mogen uiteraard naast mij en ons Hera aan tafel komen zitten
Deze namiddag zullen we nog eens enkele uren huiswacht hebben, de baasjes moeten nog eens aan een kameraad gaan uitleggen hoe m zijn dagen zinnig kan door brengen nu hij gepensioneerd is. Hoe hij dat zwarte gat kan vermijden en er niet invallen.
Het baasje is daar zowat in gespecialiseerd in die uitleg geven. Het is daarom misschien ook wel dat hij zo dikwijls op dat soort feestje welkom is. En zonder eten en drank loopt onze baas zijn uitleg wat stroef, niet vloeiend genoeg Daarom is dat smeerselgewoonlijk genoeg aanwezig.
Vandaag is het Luc die de school in Antwerpen vaarwel heeft gezegd, het is de laatste van de vier spitsbroeders die ook voor VAB-Europech gereden heeft samen met t baasje, endie nu op pensioen is gegaan. Er zullen weer straffe verhalen verteld worden deze namiddag
Ook vandaag is er nog een verjaardag te vieren. Zon 54 jaar geleden heeft de Sint voor t baasje en zijn zussen een broerke door de schouw naar beneden gesmeten. Ze hebben dat klein manneke Andréke genoemd en na enkele jaren groeien in verschillende richtingen is dat Ozzen Dréj geworden.
Dat heuglijke feit (?) gaan we dan morgen vieren, er zijn tegenwoordig grenzen aan t baasje zijn incasseringsvermogen. Spreiden die zaken, zegt het baasje, toch zeker als m weer eens langs den bascule gepasseerd is
En af en toe nog eens spelen met elkaar, dat is zowat de dagindeling van een Drentenpupje, dat is gans wat anders dan wat ik voor hen moet presteren.
Sinds donderdag gaat het mij wat moeilijker om die pupjes eten te geven, ze sloeberen mij tot in den treure leeg, hun nageltjes priemen als naalden rond mijn tepels, het is net alsof ik de mazelen rond mijn tepels heb.
Als het baasje mij roept dan kom ik wel bij hem liggen en t vrouwtje brengt dan de ganse roedel pups tot bij mij voor hun maaltijd. De populaire milkbar is tijdelijk gesloten wegens overbelasting zullen we maar denken.
Het baasje heeft uierzalf meegebracht en daar wrijft m drie maal daags mijn buik en tepels mee in. Het is nog geparfumeerde ook die zalf, en na de behandeling ruik ik als een verkoopster van Paris XL die van haar werk komt. Dat kan voor mensen aangenaam zijn, maar wij Drenten hebben toch liever één van die bosgeuren. Maar dat zal wel niet in het geurpallet horen, en bij de onverkoopbare geuren geklasseerd worden.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
