+ Poëzie.
Het bos is karmozijnrood met zijn karmozijnrode gewaad,
de vorst vervaagt, het vervaagde veld,
de dag zal eruit zien als onwillekeurig en hij
zal zich achter de rand van de omtrekbergen verbergen.
Blaze, open haard, in mijn verlaten kamer;
En jij, wijn, valt in de herfstkou, morst in mijn borst een
aangename kater, Een minuut vergetelheid
van bittere kwellingen. Ik ben bedroefd:
er is geen vriend bij me, met wie ik verlangde
dat ik het deel had weggespoeld, die de hand
uit het hart kon schudden en de vrolijkheid vele jaren wenste.
Ik drink alleen; mijn verbeelding roept om mij heen;
Het vertrouwde kan de nabijheid niet horen,
en mijn lieve ziel wacht niet. Ik drink alleen...
Verlangend naar de uitgeputte ziel.
Waarom opnieuw gedwongen om te geloven in dromen.
In de armen van de nacht benauwd. Waarom een ijdele belofte doen?
In de kristallen vaas drogen de bloemen. Koele gevoelens en
een pad van lijden. Veel punten in de lijnen van gedroogde inkt.
Mijn verlangen is uitgeput.
Je bent mooi, als een bloeiende tuin, in een keer helder voorjaar.
En je stem, zingend in een stroom, gevuld met prachtige schoonheid.
Je bent een mooi gezicht en, je bent rijk aan tederheid
van eigenschappen, en de onuitsprekelijke gratie van de wereld
vult je hiermee. Tender als vlinders, aspiratie om bij de roepende
bloem te komen, zorg je voor bewondering en vermenigvuldig
je schoonheid. Je bent het ideaal van een liefdesnacht,
je lach is niet gelijk, je inspireert deze lijnen van
liefde door ze een zacht licht te geven.
Alle kleine dingen zullen voorbijgaan de basis zal onthouden worden.
En onze dagen zullen mooi en gemakkelijk zijn. Ik draag slechts drie
woorden voor mezelf. Ik leef dank, volgens, in tegenstelling.
Nee, de wereld is niet exclusief, hoewel, natuurlijk, anders. Maar laat
zijn ogen branden met mijn vuur. Onrechtvaardigheid in tegenspraak
met, maar geweten volgens, ik leef dit leven, voor alle dank.
In de reeks van mijn zonsondergangen en zonsopkomsten,
want het geloof, liefde, hoop en poëzie, voor wat ik warm haar
vrienden warm. Live bedankt, volgens, Integendeel.
Ach, deze nacht is zo wonderbaarlijk goed.
Ze kwijnt weg en betovert ons opnieuw.
Zoek vrienden,het kan moeilijk zijn,
maar het is heel gemakkelijk te verliezen.
Bij vrienden is het nodig om voorzichtig te zijn,
te waarderen, lief te hebben en te respecteren.
Geldig voor wederzijdse ik en mijn vrienden.
Tranen zijn de reiniging van onze ziel. Lachen is de stemming van onze ziel. Verdriet is de toestand van onze ziel. Al het andere komt van de geest. En het is precies waar hij meer mee begiftigd is goed of kwaad en onze natuurlijkheid is bepaald. De geest, en niet de ziel, is het meest vatbaar voor kwade invloeden. En het is het verstand dat onze ziel kan redden of vernietigen.
Het hart klopt van extase. En voor hem herleefde opnieuw de godheid, en inspiratie. Een leven, van tranen, en liefde.
Ik ben een vrouw ...
Ontdooien op zich goeden kwaad. In wiens familie katten, leeuwen
en slangen zijn. Ik ben een vrouw die kan wachten en hatelijke
verwachtingen. Ik ben de beloning. En ik ben de straf.
Ik ben een vrouw. Er zijn geen andere mensen in de wereld, ik ben
een vrouw met wie ik gevleid ben. Ik ben een vrouw, bezit een
geheim, hoe kan ik een man veroveren vanuit de helft van het zicht.
In staat om te bouwen en te breken, om oprecht te lachen,
en om tranen te verbergen. Wat ik soms niet begrijp, maar om
te begrijpen wataangenaam is, ben ik een vrouw.
Met een onschuldige blik corrosievegroene ogen. Ik ben een vrouw
met een gladde huid. Ik ben een vrouw die voor jou is.
Heb geen medelijden met het verbranden van bruggen en het
omverwerpen van muren. Ik ben een vrouw die van jou houdt.
Geeft het hele universum de voorkeur. Ik ben een vrouw.
ik lach in het gezicht van het lot. En ik ben niet bang.
Met haar zijn we tenslotte vriendinnen ...
O Heer, wij geloven in u. Maar wat moeten we doen, als overal
de duivel aan het feesten is, het soort menselijke ondergang
dat wordt verspreid door het geestelijke en lichamelijke?
Niemand heeft je koninkrijk gezien, het bijbelse paradijs, dat heilig
en helder is. De dood komt, en wij in het niet bestaan. We vertrekken
en veranderen in as en as. Daarom, na het vergeten van gebeden.
Wij in dit leven, kwaad en hondsdolle, reageren op de duivelse roep.
En zondigen, waarnemen als gelukzaligheid.
We bidden u, dat u ons vergeeft.
|