|
+Poëzie.
De geur van de zon? Wat een onzin! Nee, het is geen onzin. In de zon
dromen, geuren en bloemen. Alle samengevoegd tot een medeklinker refrein.
Allemaal ineengestrengeld in een patroon. De zon ruikt naar kruiden,
frisse baden,ontwaakte lente en harsachtige dennen. Zacht lichtgeweven,
Lelietje. Dat triomfeerde zegevierend. In de scherpe geur van de aarde.
De zon schijnt de bladeren zijn groen. Ademt lente en zingen de vogels,
Ademt het lachen van jonge mensen.
De wereld verlichtte opeens fel.
Tenminste dertig jaar, minstens vijftig, en je werd verliefd.
Ten minste veertig jaar oud, minstens zestig, en je werd verliefd.
En het hart is op een nieuwe manier gerijpt.
In dromen over het toekomstige werk, leven en later word
je in eens stabieler dan de tedere gevoelens dat de jeugd de ziel voelt.
En je bent vergeten hoe gemakkelijk het is om jezelf te zijn.
Hier op schalen is de stabiliteit meteen omhoog geschoten.
De liefde heeft tenslotte zwaar gewogen.
"Onderdruk ons niet van afscheiding ..."
Omdat we de scheiding niet onderdrukken, doen we er niets aan.
Voor het hart is er een andere kwelling, stagnerende en pijnlijke.
De tijd om te scheiden ging voorbij.
Eén liet een sluier, doorschijnend voor de ogen.
En we weten, onder deze waas was alles wat de ziel pijn doet.
Een of ander vreemd onzichtbaar voor ons is verborgen, en is stil.
Waar is het doel van dergelijke verleidingen? Het hart is onwillekeurig
in verlegenheid gebracht, en in een cirkel van verbijstering
klopt het met tegenzin.De tijd voor de scheiding is voorbij,
en we durven niet, op het goede moment, om de sluier te raken.
Kom hier, alsjeblieft, wacht.
Denk niet dat het licht daar is, wacht.
Het is gewoon een illusie.
Dat is wat onze liefde heeft veroorzaakt.
Een enorme storm.Ik denk dat ik verder ga.
Misschien zal ik je daar vinden.
Ik kan niets anders doen,ik kan het voelen.
Ik vertrouw nog steeds dat je me vindt.
Om je te zien, om elkaar later te ontmoeten.
Met jou om te scheiden, om je weer te zien.
Zodat je in deze scheiding kunt dromen.
Om in liefde te worden geladen,
en om te voelen wat niet met jou is.
Wanneer we samen zijn, worden het hart en bloed koud,
Maar als we uit elkaar zijn, iedereen in een geheim alchemie.
Ga niet blind orgeldraaier, lichte wind varieert blind,
 Laatste liefde is als een verlaten bloem, liggend in het midden
van een landweg. De laatste liefde is een levenschenkende slok van de
magische wijn van angstaanjagende angst. De laatste liefde is gekkant,
dat werd geweven door een gekke meester. De laatste liefde is het
herfstgebladerte, nieuw leven ingeblazen in de tuin, waar de sneeuw
al bruisend is. Laatste liefde. Een unieke droom, die als een
luchtspiegeling eens oplost. De laatste liefde is als een belletje rinkelen.
Alarming the heart with a call to reborn ...
 Ik herinner me een prachtig moment: vóór mij was jij,
als een vluchtige visie, als een genie van pure schoonheid.
In de loomheid van verdriet, hopeloos, In de problemen van een
rumoerige drukte hoorde ik een lange tedere stem en droomde
van schattige trekken. Er gingen jaren voorbij. Storm rel barstte
Verspreide oude dromen, En ik vergat je zachte stem, Je hemelse trekken.
In de woestijn, in de duisternis van de opsluiting. Mijn dagen stilletjes
voortgetrokken. Zonder de godheid, zonder inspiratie, zonder tranen,
zonder leven, zonder liefde. De ziel is gekomen om te ontwaken.
En opnieuw ben je verschenen. Als een vluchtige visie, Als een genie
van pure schoonheid. En het hart klopt van extase,
en voor hem stond het weer op.
Als honderden vluchtelingen.
Hun gelederen verlaten door de wil van het lot.
Lachen, de stoutmoedig veracht.
Earth vreemde taal en gewoonten.
Hij kon onze glorie niet.
|
