Prins Charles had gelijk: Planten communiceren met elkaar
Prins Charles
had gelijk: Planten communiceren met elkaar
Heerlijk rustig
en stil in de tuin? Yeah right: in de bloembedden wordt wat afgeroddeld hoor.
De Britse prins Charles werd ooit overal ter wereld uitgelachen toen hij
beweerde dat hij conversaties had met de kolen in zijn moestuin. Maar op dit
moment lacht hij wellicht in zijn vuistje: wetenschappers hebben uitgedokterd
dat planten met elkaar kunnen communiceren.
Planten
communiceren met elkaar door wanneer hun oppervlak wordt beschadigd een gen te
wijzigen waardoor de productie van een gas getriggerd wordt. Om dat te
ontdekken hebben wetenschappers het enzym luciferase, wat vuurvliegjes laat
gloeien in het donker, toegevoegd aan het DNA van de plant. Zo konden ze de
gasemissie monitoren op camera.
Daarna sneden ze bij een kool een blad af en wat gebeurde er: de plant stootte
plots het gas methyl jasmonate uit. Maar wat toen gebeurde, tart alle
verbeelding. Twee kolen die in de buurt stonden van de beschadigde plant,
kregen blijkbaar de boodschap dat ze zichzelf moesten beschermen. Dat deden ze
door giftige chemicaliën te produceren op de bladeren, als het ware om
roofdieren als rupsen af te schrikken.
Verborgen taal
"Het is fascinerend om te beseffen dat planten eigenlijk voortdurend aan
het babbelen zouden kunnen zijn", zegt professor Iain Stewart. "Dat ze
op een of andere manier voelen wat er gebeurt met de anderen, met een soort
verborgen taal. De meeste mensen nemen aan dat planten een passief leven
leiden, maar eigenlijk bewegen ze, voelen ze en communiceren ze. Het is bijna
alsof ze een soort intelligentie tonen."
Het is de eerste keer dat het proces op camera kon worden vastgelegd.
Wetenschappers zeggen dat de kans ineens veel groter is dat alle planten met
elkaar communiceren in een onzichtbare taal waarover we nog niets weten.
Maar die
slechte...erg hoor. Ja er al jaren op voorbereid , zelfs na jaren samen , maar
als er veranderingen in ons huis of tuin moeten gebeuren is het van patat.
Wat er ook
veranderd,mag zelfs een lustertje zijn
, maar mijn anders zo lieve en zachtaardige man kom dan in een soort van
tranche, kan er geen ander woord voor vinden.
Het waren grote
werken een nieuwe keuken. Ik ben nogal ordelijk aangelegd zo dus maak ik eerst
een kleine planning waar alles moet komen om nog zo gemakkelijk mogelijk aan
alles aan te kunnen en zeker ook dat er kan eten gemaakt worden, als was het
maar diepvries eten om op te warmen in de microwave.
Al eens een grombeer
tegen gekomen ,wel ik wel. Op alles moet er dan geklaagd worden .
En moesten wij dan
wel een nieuwe keuken hebben de andere die 40 jaar oud was , wat was daar mis
mee, daar vond hij alles altijd terug. waar ligt de schaar nu , wel op dezelfde
, plaats maar op een roltafeltje in de gang...ach ja das waar hier is niks
veranderd ge moet het maar weten, als ik dan zeg je heb het daar zelf
neergeplaatst en terwijl gezegd kan veel op hoor, het brood staat onderaan en
voor jou je koekendoos ook, lap zoiets weet hij dan wel.
Ons Hilde de
poetsdame kwam binnen en hij wou zijn beklag doen als Hilde zei ben nog nooit
in zo'n huis geweest waar ze werken doen en je toch aan alles aan kunt.
Ja vrouwen die doen
altijd meteen , wat zoek je vroeg Hilde,wel de halsband voor met
Kwispel onze hond te
gaan wandelen...Hilde schoot hartelijk in een lach.
Manneke ,zei ze ik
heb het je zelf horen zeggen de halsband leg ik hier achter mij op een schotel
om geen krassen te maken op de kast en dan weet ik dat ze bij mij ligt. Hij is
dan maar wijselijk een lange wandeling gaan doen met Kwispel.
iets in mij gelooft dat ik duizend jaar
zal worden of minstens toch de
helft maar zeker wel een
kwart en dat ik dan nog
steeds geniet van onze liefde minstens met mijn
geest maar zeker met mijn
hart
iets in mij gelooft dat ook jij zolang zal
leven of minstens toch zo
lang als dat ik leven mag en dat wij dan nog
steeds hier op dit bankje
zitten minstens hand in had maar zeker met een
lach
Hoe vaak stel je jezelf niet deze vraag? Normaal gesproken kan dit al een moeilijke vraag zijn, maar als jij, of iemand in je omgeving coeliakie heeft dan kan het nog lastiger zijn om iets te bedenken.
Alvast een paar kleine tips van ons
Gluten is niets minder dan het eiwit dat in tarwe zit. Staat er tarwemeel op het etiket dan kun je ervan uitgaan dat je het product niet moet gebruiken. Lees altijd opnieuw de etiketten van een product. Soms is de samenstelling opeens veranderd. Werk met pure, eerlijke producten. Kant en
klare pakjes en sauzen bevatten vaak gluten. Sommige mensen met coeliakie verdragen ook geen melkproducten, deze kunnen dan bijvoorbeeld worden vervangen door sojamelk. Overleg bij twijfel met degene voor wie je kookt, dan voorkom je teleurstelling.
Eerder onderzoek toonde al aan dat
het volgen van muzieklessen of het spelen van een instrument ideaal is om je
brein op scherp te houden, zeker wat je geheugen betreft. Nu blijkt echter ook
dat een leven vol muziek de achteruitgang van het gehoor kan inperken.
Muzikanten op leeftijd ontcijferen geluidsimpulsen namelijk correcter en
sneller dan oudere én jongere mensen die geen instrument bespelen.
Onderzoekers van de Northwestern
University gingen na of een langdurige muzikale opvoeding (beginnend voor de leeftijd
van 9 jaar) enige impact had op het verouderen van het gehoor. Ouder worden
verstoort namelijk de neurale timing, waardoor het vermogen om geluiden te
encoderen achteruitgaat. Door de automatische hersenrespons te meten op
gesproken geluiden bij jongere en oudere muzikanten en niet-muzikanten, kwamen
ze tot de conclusie dat muzikant zijn je een duidelijke voorsprong bezorgt.
Muzikanten
"De oudere muzikanten scoorden niet alleen beter dan hun niet-muzikale
leeftijdsgenoten, ze encodeerden de geluidsstimuli ook sneller en juister dan
jonge mensen die niet muzikaal getraind zijn. Dit versterkt de gedachte dat de
manier waarop we tijdens ons leven geluid ervaren, een diepgaand effect heeft
op hoe ons zenuwstelsel funcioneert. Bovendien ondersteunt het ook het idee dat
onze hersenen getraind kunnen worden om leeftijdsgerelateerd gehoorverlies
(gedeeltelijk) te voorkomen", concludeert neurowetenschaper Nina Kraus.
Nodig (4 personen):
- 3 kweeperen
- 1 glas zoete witte wijn
- 50 g suiker
- 1 klontje boter van 25 g
- Sap van 1 citroen
- 1 vanillestokje
- 1 stukje kaneel van +/- 4 cm
Bereiding
Was de kweeperen, schil ze en
verdeel ze in gelijke, niet al te grote stukken.
Smelt in een kom de boter en stoof hierin de stukjes kweepeer.
Voeg het citroensap toe, de witte wijn, het merg van het vanillestokje, het
stukje kaneel en de suiker.
Voeg nu water toe tot de stukken kweepeer helemaal onder staan.
Laat 1 tot 1.20 uur garen zonder deksel. Roer af en toe om en controleer of er
extra water moet aan toegevoegd worden. Verwijder het kaneelstokje.
Plet dit alles met een vork tot compote. Als garnituur heb ik eetbare
rozenblaadjes gekozen.
Serveer 2 lepels compote met een bolletje vanille-ijs.
Variant
Meng 200 g mascarpone met 2 lepels kweeperencompote en je hebt een verrukkelijk
dessert. Kan ook toegepast worden met romige yoghurt. Of heel gewoon: serveren
bij een kaasplank .
Wilde u ook al lang weten waarom zebra's strepen hebben?
Wilde u ook al lang weten waarom
zebra's strepen hebben?
.
Wetenschappers uit Hongarije en
Zweden zeggen dat ze ontdekt hebben hoe de zebra aan zijn typische strepen
komt. Volgens hen biedt het zwart-witte patroon de beste bescherming tegen
bloedzuigende insecten. De vorsers, onder leiding van Susanne Akesson van de
universiteit van Lund (Zweden), hebben de resultaten van hun onderzoek
bekendgemaakt in 'Journal of Experimental Biology'.
De oorsprong van de strepen van de
zebra is al decennialang het onderwerp van debat tussen wetenschappers.
Aanvankelijk werd er vanuit gegaan dat ze de beste bescherming boden tegen
roofdieren: in het savannelicht of galopperend in kudde zijn individuele dieren
nauwelijks te herkennen.
Maar in 1979 lanceerde wetenschapper Jeffrey Waage al de theorie dat de vacht
van de zebra het voor insecten moeilijk maakte om het lichaam van het dier te
identificeren. Geen enkele theorie kon tot nu toe worden bewezen.
Maar de wetenschappers voerden nu verschillende experimenten uit om te zien hoe
insecten op strepen reageren. Op een Hongaarse boerderij werden proeven
ondernomen met zwarte, grijze, witte en gestreepte modellen van paarden. Tot
verbazing van de vorsers vlogen de insecten nauwelijks naar de gestreepte
exemplaren. Het patroon dat de meeste gelijkenissen vertoonde met de
zebravacht, trok het kleinste aantal insecten aan.
"Wij concluderen dat zebra's een huid hebben ontwikkeld die een minimale
aantrekking voor bloedzuigende insecten heeft", schrijven de onderzoekers.
Bloedzuigende insecten zorgen voor heel wat hinder bij dieren, onder meer omdat
ze ziektes overdragen. Een lagere aantrekkingskracht bij die insecten levert
evolutiegewijs dus een voordeel op.
In onze
jeugdjaren waren wij onafscheidelijk.
Vroeger in de scholen was de klas indeling het eerste en tweede leerjaar derde
vierde enz.
Jenny zat in het eerste leerjaar , ik in het tweede. Hoe graag ik ook achteraan
in de klas zou gezeten hebben ,het ging niet want mijn ogen lieten dat niet
toe.
Vond het niet fair dat ik altijd op de eerste bank moest zitten maar Jenny die
zag heel goed maar die haar tong was wat te loslippig. Beide op de eerste bank
dus.
Het was naailes , zelfs nu nog maar ik verafschuw het. Jenny moest met haar
handwerkje in rij aanschuiven tot bij juffrouw Maria ,van beide onze lievelings
juf.
Plots staat Jenny voor mij en zegt knipt eens met je schaar in mijne vinger...
Ik zei okay dewelke , de middenvinger zei ze. ja maar dan knipt ik ook midden
in die vinger okay zei ze doe maar.
Het bloed liet zowat langs alle kanten van haar klein middenvingertje , maar zo
waren wij nu eenmaal."Een voor allen ,allen voor een".
Grote witte zakdoek rondgedaan en voor ons was de zaak rond.
Dachten we...
Het verhaal was vliegensvlug bij Juf Maria gegaan ,deze was recht gesprongen
kwam tot bij ons wat is dat hier, Jenny die zakdoek dat is volledig vol bloed.
Jazeker juffrouw zelf gevraagd aan Fjak@dus alles okay. Die dag dacht ik dat
onze juf een appelflauwte ging krijgen ,maar had me schromelijk vergist :
"Ze was razend enfin ze zou bijna gevloekt hebben, die twee apen van
haar"...
Tot nu toe was toch alles normaal voor ons!
Wablief, ze strafte ons ieder langs een kant op de trede en op de randjes ervan
,wist ze niet dat het kon pijn doen één uur had ze geroepen. En ja dan waren er
nog in de klas dat dan naar de toilet moesten, de lafaards, enkel om zeker te
zijn dat het aan de oren van moeder overste kwam. En dat serpent konden we missen.
Geen tien minuten later stond moeder overste in onze klas. Resultaat Fjak@
moest één uur langer blijven zitten op die stomme rand, met die stomme gleufjes
erin.
Ah neen zei Jenny tegen het serpent ,Fjak@ is niet in fout ik heb dat gevraagd
, die haar kap ging bijna van haar hoofd glijden.
Zodus ieder twee uur ,wat maar juist was volgens ons.
's Avonds bezoek van juffrouw Maria in onze herberg, ze kwam met haar man
zogezegd een glas drinken.
Wijselijk maar heel curieus wilde wij toch weten wat ze zoal te vertellen had.
Neen ons mams wist nog van niks en Jenny's moeder erbij gehaald die wist ook
van niks.
Zo gek waren wij nu ook niet onze knieën die deden nog altijd pijn, en daar
hadden onze moeders geen zaken mee.
Gelukkig hoorde wij ze zeggen die twee snotapen daar hebben we het laatste nog
niet mee meegemaakt en dat zijn meisjes.
Oef het gezelschap kon er mee lachen de lucht was zuiver maar uit veiligheid
zijn we toch wat verderop gaan spelen die avond.
Want geen van beide had goesting om 100 keren te schrijven ...IK mag niet
...,wegwezen en met de jongens gaan schotten ja .
Fjak@
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
