.

.

Zie de Lente

Barst plots in de sneeuw de helleborus open
trompettert leven en knalt geel forsythia.
Guur waait de lente weg de stille winter
dun hoog licht verdrijft behaaglijk vuur.
Ineens moet alles uit zijn grond of tak
in bermen joelen paardebloemen
de kromme wilg rilt in zijn lichte groen.
Daar staan wij ook, naakt en koud met bloesem
in grijzig haar en willen warm en wild
en dat we houden van die schrille kleuren
van elkaar.

.

Het muggenkoor

Een koor van muggen
 laat zich horen,
 juist als je onder
’t dekbed ligt.
 Je denkt nog
 ach, het laat geen sporen
 maar toch doe je
 geen oog meer dicht.
 Zodra het licht
 is aangedaan
 lijkt het koor
 verdwenen
 maar jij bent
 overstag gegaan
 de halve nacht
 nog in de benen.

Pas aan het einde
 van de nieuwe dag
 als je weer bij
 je positieven bent
 ontdek je met een
 grinnikende lach:
 En toch was ik een
 enthousiaste dirigent

.

Letters

letters zijn simpel
aan elkaar geplakte bolletjes en streepjes
met hier en daar een puntje, meer niet
maar pas op
een half rondje teveel bij een l
en je noemt je lief een dief
één keer een h vergeten
en je bent een kannibaal
- dag, ik .eet Hans -
twee uitschieten in een dictee
en hij krabde zijn hond
wordt hij krabte zijn kond
en dat is dan mooi drie fout

.

.

.

Jefke slaat weer toe.

 Jefke kijkt gefascineerd toe als zijn moeder huidcreme op haar gezicht

 smeert.

 "Waarom doe je dat, mammie?", vraagt hij.

 " Om mezelf mooi te maken", zegt moeder,

 even later begint ze de creme met een doekje af te vegen.

 Jefke kijkt bezorgd en zegt:

 " 't helpt niet he ? "

.

Een lege plek om te blijven

Geef mij maar de brede, trage rivieren,
de bewegingen die je niet ziet maar vermoedt,
de drinkende wilgen, de zinloze dijken,
een doodstille stad aan de oever.

Geef mij maar de winter, het armoedige
landschap, de akker zonder het teken van
leven, de kracht van de krakende heide.

Geef mij maar de kat als hij kijkt voor
hij springt, om te vechten, te vluchten,
te paren, te jagen, als hij kijkt.

Geef mij maar een paard in galop, maar
op zijn zij in het gras. Geef mij

maar een vraag en geen antwoord.

.

.

DIRECTEUR

Vanmorgen heb ik hem zien fietsen door de lanen.
 Zijn bril flikkerde in de zon.
 Er schoot een scherpte door mijn ingewanden,
 omdat hij mij gevangen houden kan

 zolang hij wil, want duizend wegen leiden
 naar Rome, één verkeerd gekozen woord
 staat nog dezelfde avond in 't rapport
 en blijft bewaard tot aan het eind der tijden.

 Onmacht en rechtloosheid ontbinden
 de ziel, die langzaam onpersoonlijk wordt.
 Zo zal ze beter passen in het blinde
 systeem van kaarten, dat zijn tafel torst.

 Verraden krachten richten zich op deze
 mens met het enige tekort
 dat hij mij zólang zal genezen
 tot ik een ander word.

.

.

.

Nergens Vis

Hoe kan iets niet bestaan
waarvan we een vermoeden hebben?

Het zijn zulke vragen die ons gaande houden,
die ons ijl als een reiger

peinzend aan gindse waterkan doen staan,
veinzend, jagend,

het heldere water een verschrikkelijke spiegel -
vind zo verdomme maar eens vis,

we zien alleen onszelf, vermoeden onszelf
in het betoverend rimpelen.

.

Brussels dialect of bij de Marollen

Bedorven vlees : da vlies ei precees eh schetsje geloete

Daar kan ik niet tegen : Do kreijgek de biesjkes von

Die man heeft een lelijk gezicht : dane pei ei ne smoel veu stront oep te sorteire

Een blaaskaak : eu gruut lawaat in ê klaa strotje

Een oplossing zoeken : dos altait moyin om te moyènèiren

Een touw knopen : en koar knupe

Gebruik zo veel Franse woorden niet, de vlaamse taal is rijk genoeg : Amplojeit zou veul Franse woude ni, de Vlomse langosje es abbondant genoeg

Het werkt op mijn zenuwen : da d'angt maan voote n'oet

Laat me met rust : klapt teige ma gat, maane kop doo zier

Ontrouw zijn : neivest de pot pisse

.