De Brassica oleracea ook wel boerenkool - was zo´n 4000 jaar geleden al bekend in Klein-Azië en stond reeds op het menu van de oude Egyptenaren. Afkomstig uit het oostelijk deel van het Middellandse-Zeegebied, is ze net als de meer bekende broccoli en bloemkool een afstammeling van de wilde kool
Na 350 v. C., de tijd waarin de Griekse wijsgeer Theophrastus een variëteit van de boerenkool beschreef (wat hebben die filosofen toch met groenten?), raakt de boerenkool dankzij stoutmoedige wereldreizigers in de loop der tijd langzaam verspreid over de rest van onze aardkluit. Het gaat hier over diverse variëteiten, elk met hun eigen benaming. Grünkohl, Braunkohl, collard greens, cottier's kale, cavolo nero, Westlandse winter, arpad, fribor of simpelweg krulkool zijn maar enkele van de vele namen van de talloze verschillende soorten van deze merkwaardige groente.
Koningin van de bladgroente Groene bladgroenten worden al te vaak gereduceerd tot een vorm van borddecoratie, en dat terwijl ze ongelooflijk voedingsrijke producten zijn. Haar naam doet weinig adellijks vermoeden, maar precies vanwege deze nutritionele rijkdom wordt de boerenkool ook wel gezien als de koningin onder de bladgroenten. Ze is een uitstekende bron van calcium, mangaan, bètacaroteen (provitamine A) en vitamines B6 en C. Verder is de groente rijk aan magnesium, ijzer, koper en vitamines B1 en B2. En daar houdt het nog niet bij op: we vinden in boerenkool ook fosfor, eiwit, vitamine B3, foliumzuur, zink en omega-3-vetzuren. Hierbij komt nog dat de calcium uit boerenkool voor 50% wordt opgenomen door het lichaam meer dan bij melk, waar dat maar 30% is.
Beschermend Potentieel kankerverwekkende stoffen in het menselijk lichaam kunnen worden geneutraliseerd door ontgiftende enzymen in de lever. Deze enzymen kunnen geactiveerd worden door de zwavelhoudende bestanddelen (fytochemicaliën) van boerenkool. Boerenkool is ook bekend voor zijn hoge carotenoïdegehalte. Deze carotenoïden fungeren in ons netvlies als antioxidanten en blauwfilters, en beschermen de ogen onder andere tegen overmatige blootstelling aan ultraviolet licht. Boerenkool schijnt wegens dit alles een goede bescherming te bieden tegen de ontwikkeling van cataract (grauwe staar).
In de tuin Boerenkool is een typische wintergroente die al rond half mei gezaaid wordt. Eens de scheuten in de zomer worden uitgeplant is boerenkool een gemakkelijke groente die weinig eisen stelt aan de grond en snel groeit. Oogsten doen we vanaf de late herfst, maar als het even kan wachten we liever de winter af, tot de vorst het zetmeel in de kool in suikers heeft omgezet en de smaak op zijn best is. Afhankelijk van de soort wordt vrieskou tot -15 ºC verdragen. Boerenkool die je voordien koopt, kun je een nacht in de vriezer of in het vriesvak van je koelkast leggen. Verse boerenkool kun je enkele dagen bewaren in de koelkast of in een koele donkere kelder, of maximaal 12 maanden in diepvriesverpakking in een vriezer van - 18 ºC.
In de keuken Krulkool, de soort die we in België nogal vaak vinden, kunnen we vanaf september hier en daar al in de winkels vinden. Meer kans om de groente te treffen hebben we echter tussen oktober en februari. We vinden de boerenkool dan meestal gewassen, voorgesneden en verpakt in de rekken. Bij verse boerenkool dien je de stronk en de stelen te verwijderen. Werk hierbij naar de top toe. Verwijder eventueel ook harde nerven. Vervolgens moeten de bladeren grondig gewassen worden. Verse boerenkool slinkt veel bij de bereiding en geeft aardig wat afval (omdat de stronk en de stelen niet gegeten worden). Reken daarom op zo'n 400 à 500 gram per persoon. Bij voorgesneden boerenkool (geeft geen afval) is zo'n 200 gram per persoon voldoende.
Jonge boerenkool kan naast gekookt ook rauw gegeten worden, bijvoorbeeld in een groentesalade. Volgroeide boerenkool moet echter gekookt worden omdat het hogere vezelgehalte zorgt voor een taaiere groente. Een goed alternatief voor echt koken is stomen met slechts een klein beetje water. Maar ook gewoon licht gebakken in een pan met wat olijfolie is boerenkool erg smakelijk. Een paar minuten gestoomd of gebakken is de groente nog lekker knapperig en erg smaakvol. Een gouden regel blijft ook hier: hoe minder je kookt, hoe meer vitaminen en mineralen je behoudt. Vitaminen verlies je door de warmte, terwijl de mineralen verloren gaan doordat ze overgaan in het water, dus ook bij niet koken kan je mineralen verliezen door de kool versneden in water te laten liggen. Bij koken van boerenkool in ruim water ben je al snel bijna de helft van de mineralen en vitaminen kwijt. Voeg zout en andere specerijen pas na het koken of bakken toe. De volgende toevoegingen zijn naast zout erg geschikt om boerenkool extra smaak te geven en meer diversiteit in je gerechten te creëren: een scheutje olijfolie, wat vers citroensap, een beetje sesamolie, een vleugje nootmuskaat of kaneel, een duimpje karwijzaad of heerlijke geroosterde pijnboompitten. Boerenkool is ten slotte ook erg goed te gebruiken om je soepen te verrijken in smaak, kleur en voedingswaarde.
Adele Edwards uit Florida heeft te kampen met een merkwaardige verslaving. De dertigjarige moeder van vijf kinderen is verlekkerd op sofa's. Niet om er in te luieren, maar om ze op te eten.
De vrouw is verslingerd aan de polyester vulling van zetels en stoelen. Tot dusver heeft ze er daar respectievelijk al acht en vijf exemplaren van naar binnen gespeeld. Dat komt overeen met een goeie honderd kilogram van dat synthetische goedje.
Dodelijk Artsen hebben Adele er al meermaals op gewezen dat haar verslaving haar dood kan betekenen. Maar mevrouw Edwards kan het gewoon niet laten. Zij lijdt aan pica of de al dan niet ziekelijke neiging om niet-eetbare dingen op te eten. Onlangs is ze nog met spoed opgenomen in het ziekenhuis om polyester uit haar ingewanden te halen. Als snoepjes "Ik was tien jaar toen ik voor het eerst met het 'spul' in aanraking kwam", doet ze haar relaas. "Al snel raakte ik verslingerd op de textuur. Voor mij smaakt de vulling van zetels als snoepjes".
Barista , espresso , Cappuccino en wat is dan een Latte art !
Wat is een Barista?
Een Barista een professional die zeer goed getraind is in het zetten van verschillende soorten koffies, met name espressokoffie. Het woord Barista is afkomstig uit Italië en wordt nu ookeen steeds meer gebruikte term in de horeca sector.
Barista is een vak dat al lang wordt beoefend door "koffie freaks", echter heeft de Baristasinds 2001 erg aan populariteit gewonnen. Steeds vaker worden professionals ingehuurd door Horeca zaken om een product te serveren van hoge kwaliteit.
Wat doet (en weet) een Barista De Barista heeft zowel de techniek als de kennis in huis om een "perfecte" kop espresso te zetten. Het is niet zomaar iemand die een kopje koffie kan zetten; De barista is als de kok in de keuken. Hij beschikt over kennis van bereidingswijze, espressomachines en vaak ook Latte Art Technieken. Een Barista is iemand die is gepassioneerd door koffie.
De Barista heeft de kwaliteiten om goede bonen te selecteren, de koffie op de juiste manier te malen en vervolgens de koffie machine dusdanig te bedienen dat de koffie wordt geserveerd met een zo hoog mogelijke kwaliteit. Consistentie is hierbij essentieel.
Wat is een espresso:
De betekenis van het woord espresso in het italiaans is "uitgedrukt" wat een zeer letterlijke beschrijving is voor het bereidingsproces van espresso. Espresso heeft betrekking op een speciale manier van koffiezetten, niet op de manier van branden of de oorsprong van de bonen. Een speciaal espresso apparaat wordt gebruikt om warm water door aangedrukt koffie te drukken. De gemiddelde doorloop tijd voor het zetten van een goede kop espresso is ongeveer 20 seconden.
Het procedé luistert nauw; de koffie moet van hoge kwaliteit zijn, de maling moet perfect en op de machine afgestemd zijn en de machine moet aan nogal wat eisen voldoen. Pas als al deze zaken in orde zijn krijgt u de zachte smaak van espressokoffie en de beroemde crèmelaag (crema). *Crema zeer belangrijk dat hoeft op elk tasje te staan, als je tasje leeg is zit de crema vast rondom de bovenrand ,in het volledig tasje is de crema al iets lichter van kleur en dan zit de crema in het tasje behalve de kant waar je gedronken hebt, prima dan heb je de correcte espresso. Zie foto, opgelet dit kopje is niet naar de juiste norm geschonken er zit al teveel koffie in maar heb dit gedaan om mooi de crema en de rand te tonen.Om goed te zijn moet het één cm onder de rand zijn van het voorverwarmde kopje en schoteltje. Maar wees gerust het smaakte lekker hoor.
.
Koffie wordt graag gedronken, omdat het gezellig is en omdat het een opkikkertje geeft. De populariteit van espresso, maar ook cappucino, koffie verkeerd en caffe latte, is de laatste jaren erg toegenomen. Mede door de opkomst van Barista's, koffie professionals en koffiebars lijkt hier voorlopig nog geen einde aan te komen.
*Espresso dient een zachte, volle en complexe smaak te hebben die nog geruime tijd in de mond achterblijft. Een soort bonbon van koffie die je weer even opfrist.
Waarom krijg je in een restaurant een glaasje water bij een espresso?
Echte Italianen drinken voordat ze hun espresso drinken een glas water, om de mond te spoelen. Hierdoor is hun smaak neutraal van alles wat ze hebben gegeten en kunnen ze extra goed genieten van de smaak van espresso.
Wat is Cappuccino:
Inleiding Cappuccino is een Italiaanse koffiesoort die wordt bereid met melkschuim, warme melk en espresso]. Cappuccino wordt in Italië vrijwel uitsluitend in de ochtend gedronken. Een populair ontbijt bestaat uit een cappuccino en een cornetto, een (zoete) croissant.
Bereidingswijze Een cappuccino bestaat uit 1 deel espresso en gelijke delen gestoomde melk en melkschuim. Een traditionele cappuccino van 150ml bestaat dus voor één derde uit espresso. en voor twee derde uit melk.
Om een goede cappuccino te maken is het van groot belang om een goede espresso. te kunnen zetten. De espresso is de basis van de cappuccino. Voor het maken van een sterkere cappuccino of espresso wordt vaak een aangepaste koffie soort gebruikt. Een donkere koffieboon heeft een sterkere smaak. Een goede espresso machine is een van de hulpmiddelen die de kwaliteit van de drank kan verhogen.
Een aantal machines hebben de mogelijkheid om automatisch opgestoomde melk op de espresso doen. Door middel van 1 druk op de knop wordt de cappuccino afgemaakt. Echter is deze methode voor veel barista's een doorn in het oog. Goede kwaliteit melk dient handmatig opgestoomd te worden in een melkkan welke vervolgens in de espresso. wordt geschonken.
Het opstomen van melk is als volgt: 1. Neem een koude schone conisch gevormde melkkan. 2. Vul de kan tot het begin van de schenktuit met koude Volle Melk. 3. Blaas de stoom even uit om de ongewenste condens te verwijderen 4. Breng de stoomtuit in de melkkan tot ongeveer 3 cm van de bodem. 5. Draai de stoomkraan open en wacht 2 seconden tot de melkkan rustig is. 6. Breng de stoomtuit nu langzaam naar het melkoppervlak. Een paar keer kort blazen en "lees" de melk. Zonder bellen! 7. Houdt met de vrije hand de zij- of onderkant van de kan beet. 8. Als u voelt dat de kan warmer wordt, breng dan de stoomtuit naar beneden tot ongeveer 1 centimeter van de bodem en laat de melk door de kan karnen/draaien. Dit is een belangrijk moment. Als u met de vrij hand voelt dat de kan warm wordt (niet meer dan 65/70 graden) draai dan de stoomkraan rustig dicht. Een mooie schenkbare creme is nu het resultaat. Vergeet niet de stoom uit te blazen en schoon te maken. 9. Neem de melkkan en observeer het resultaat. Direct gebruik is hier gewenst. 10. Als er toch kleine belletjes in de melk zitten, geef dan 1 of 2 ferme tikken met de kan op de werkbank. 11. Schenk de melk door de espresso en schudt vervolgens rustig heen en weer met het kannetje waardoor de melkschuim ook in het kopje komt.
Latte art:
De "kunstenaar", de barista, schenkt met een speciale techniek de geschuimde melk in de crèmelaag van een espresso. Met schijnbaar simpele bewegingen van het schenken van schuim ontstaan de meest prachtige en uiteenlopende motieven zoals blaadjes, hartjes en appeltjes. Deze techniek vereist een hoge kwaliteit van apparatuur en ingrediënten en vooral persoonlijke aandacht van de barista
..
Koffie en gezondheid:
koffie en gezondheid: is koffie nu gezond of ongezond? Een kop koffie bevat honderden stoffen, waarvan wij slechts ten dele weten wat voor een invloed zij hebben op de gezondheid van de mens. De ene stof heeft een positieve invoed, de andere wellicht wat negatief, maar wat het effect nu tesamen is, zeker in combinatie met andere voedingsstoffen: dan weten we het vaak niet.
Er zijn veel onderzoeken geweest naar de gezondheidseffecten van koffie, en ze spreken elkaar soms nog wel eens tegen.
In koffie zit cafeïne waaraan veel goede bijwerkingen aan toegedicht kunnen worden, maar ook minder goede. In filterkoffie en andere koffie die goed heeft kunnen trekken zit bijna 2x zoveel cafeïne als in espresso-koffie. Bent u gevoelig voor cafeïne, neem dan juist een espresso, hoewel u juist zou denken dat die meer cafeïne zou bevatten. Daarentegen houdt het filter weer andere stoffen tegen die minder goed voor de gezondheid zouden zijn. Zet u koffie met kokend water of niet, hoe heter het water hoe meer stoffen vrijkomen, de koffie kan ook verbranden.
Verder bevat koffie veel anti-oxidanten zoals chlorogeenzuur die van goede invloed zou zijn op diabetes type 2 (wat door hoge bloeddruk, hoge cholestorol, en teveel buikvet in de hand wordt gewerkt). Koffie zou niet alleen preventief werken op de ziekte van Alzheimer, maar Alzheimer zelfs kunnen genezen, zowaar!
We vinden nog wel meer artikelen van de positieve effecten van koffie op de gezondheid.
*Het idee fixe dat koffie ongezond zou zijn is echter nooit aangetoond, met name dat koffie een ongunstig effect zou hebben op de ontwikkeling van hart- en vaatziekten.
We gaan de onderzoeken niet herhalen, op internet vindt u nogal wat artikelen over de effecten van koffie op de gezondheid (soms alleen nog bij muizen getest). Vanuit de industrie gesponsorde websites worden slechts de positieve effecten benaderd, andere juist wat meer de negatieve, maar overigens ook dat dat meer met de gevoeligheid van het individu te maken heeft.
Wij zijn niet overtuigd, niet van schadelijke effecten, maar ook niet van de positieve effecten van koffie op de gezondheid. Zoals zoveel dingen: geniet van uw koffie of espresso, teveel zorgen zijn slecht voor uw gezondheid.
Als wij dadelijk weer onze koffie kunnen drinken zijn we weer helemaal blij en of het zo is of niet: wij denken dat blije mensen gezonder zijn!
Om een beetje op schema te blijven moest de tandarts al snel een tandje bijsteken.
De aan bronchitis lijdende non was altijd goed gefluimd.
Wat zei die moeder van 12 kinderen ? "Buiten verwachting gaat alles goed."
Rits
De textielindustrie staat voor een rits sluitingen.
Priesters
"Jongens zijn priesters: alles draait om het kruis".
Humor
Een blondje loopt een bank in Amsterdam Centrum binnen en vraagt om een lening. Ze zegt, dat ze voor 2 weken op zakenreis naar de Verenigde Staten moet en dat ze 10.000 euro nodig heeft. De bankbediende zegt dat de bank wel een onderpand nodig heeft voor de lening. Het blondje overhandigt de man de sleutels van een gloednieuwe Rolls Royce, die voor het gebouw geparkeerd staat. De identiteit van het blondje wordt gecontroleerd en alles klopt. De bank gaat akkoord met de Rolls als onderpand voor de lening. Als ze weg is, hebben de directeur en zijn personeel lol over het feit, dat iemand een auto van een half miljoen als onderpand gebruikt voor een lening van maar 10.000 euro. Echt iets voor een blondje, is de lacherige opinie. Een van de bankmedewerkers rijdt de Rolls in de ondergrondse garage van de bank en parkeert de auto daar. Na twee weken komt het blondje terug en betaalt netjes de lening terug, plus de rente van zo'n 45 euro. De bediende groet haar vriendelijk en zegt, dat ze blij waren zaken met haar te kunnen doen. Maar hij geeft aan dat ze wel enigszins in verwarring zijn geraakt. Na haar vertrek hebben ze haar nog een keer nagetrokken en het bleek, dat ze multimiljonair is. Waarom wou ze in vredesnaam 10.000 euro lenen, terwijl ze zelf zo rijk is? Het blondje kijkt hem glimlachend aan en zegt: "Waar zou je anders in Amsterdam voor slechts 45 euro je auto voor 2 weken kunnen parkeren ?"
Bij het openen van een champagnefles ontsnapt plots CO2 in gastoestand. Het thermodynamische evenwicht is verstoord en de wijn wordt oververzadigd met CO2. Hij moet zich kost wat kost ontdoen van het overtollige koolzuurgas. Het opgeloste CO2 keert vervolgens geleidelijk terug naar een gastoestand door bubbels vrij te geven. In tegenstelling tot wat vaak wordt aangenomen, vormen de champagnebubbels zich niet op de plaatsen waar het glas foutjes vertoont. In de meeste gevallen zijn de cellulosevezels van handdoeken of microkristallen in de wijn die verantwoordelijk zijn voor de repetitieve productie van champagnebubbels. De opgeloste CO2-moleculen verspreiden zich in de minuscule gasbelletjes. Er ontstaat een bubbel die vervolgens in omvang toeneemt. Door de opwaartse druk komt de bubbel los, maar de ontsteking van de bubbel blijft gevangen in het deeltje. Er ontstaat een nieuwe bubbel die hetzelfde lot ondergaat en zo gaat het steeds verder. De meest actieve nucleatieplaatsen kunnen tot 30 bubbels per seconde produceren en bij het loskomen is de diameter van de champagnebubbels niet groter dan een paar tientallen micron (slechts enkele honderdsten van een millimeter).
Het opstijgen van de champagnebubbels
Van zodra de champagnebubbels van hun nucleatieplaats zijn vrijgekomen, zetten ze hun weg voort in de vloeistof. Het opgeloste CO2 verspreidt zich verder in de bubbel die groter wordt en op zijn weg naar de oppervlakte geleidelijk gaat versnellen. In het begin van de degustatie bereiken de bubbels die op de bodem van het glas zijn ontstaan en waarvan het traject in het glas dus het langst is, de oppervlakte met een diameter die bijna één millimeter bedraagt.
Het uiteenspatten van de champagnebubbels aan de oppervlakte
Net als een ijsberg komt een champagnebubbel maar voor een klein gedeelte aan de oppervlakte. Het grootste deel van het volume bevindt zich onder het oppervlak. De vloeibare film die het uitstekende deel van de bubbel vormt, wordt geleidelijk aan dunner tot hij ongeveer een micrometer bedraagt en openbarst. Er ontstaat een gaatje in de film dat verder opengaat waardoor het gas kan ontsnappen.
Andijvie is nog zon groente met een eeuwenlange voorgeschiedenis. De Egyptenaren, de Grieken en de Romeinen teelden haar al, en de lof van deze als slasoort verbouwde groente werd bezongen door Plinius, Aristophanes en Horatius. Ergens in de geschiedenis raken we het spoor echter bijster, want de eigenlijke oorsprong van de Cichorium endivia blijft onduidelijk.
Een groente met een verleden Volgens sommige auteurs stamt de andijvie oorspronkelijk uit het noorden van China, maar andere experts beweren dat ze in het oosten van het Middellandse-Zeegebied is ontstaan, als een kruising tussen cichorei en de wilde eenjarige soort Cichorium pumilum. Wat er ook van zij, feit is dat onze vergeten groente ergens in het midden van de 16de eeuw opduikt in West-Europa. Aanvankelijk werden vooral haar bladeren gebruikt voor medicinale doeleinden, zoals bij veel nieuwe groentesoorten het geval was. In Frankrijk was het binnenste van de andijvie populair als remedie tegen maagpijn, terwijl de Grieken meenden dat andijvie weerstand bood tegen gifstoffen.
In het begin van de 19de eeuw zien we de eerste andijvie in Amerika. Sindsdien is de naamgeving van deze groentesoort een beetje verwarrend. Van de Franse benaming chicorée frisée maakten de Amerikanen chicory, maar dat is de naam van witloof in Engeland, waar andijvie scarole of Batavian endive heet. Wil je in een Engelstalig land andijvie vinden, dan praat je best over endive, de meest gangbare benaming voor deze groente. Maar pas op, want Belgian endive is dan weer synoniem voor witloof!
Soorten Net zoals witloof stamt andijvie af van een plant die algemeen voorkomt in Europa, West-Azië en Noord-Amerika: de wilde cichorei of Cichorium intybus. Cichorei is de wilde vorm van de andijvie, die je soms nog in de natuur aantreft, en herkent aan haar blauwe bloemetjes. Bijzonder aan deze plant is dat de bloem zich na een halve dag sluit, om de volgende dag weer open te gaan. De cichoreiwortel wordt vandaag verwerkt in surrogaatkoffie. Andijvie, witloof, groen- en roodloof zijn dus allemaal cultuurvormen tamme zusjes zeg maar - van deze wilde cichorei en delen één hoofdkenmerk: hun bittere smaak.
Andijvie kent twee grote varianten: de gewone, gladbladige rassen en de krulandijvie. De eerste soort groeit rechtop en heeft, zoals de naam doet vermoeden, tamelijk gladde bladeren. Het is de meest gangbare andijviesoort in de keuken. De krulandijvie is rosetvormig, en je vindt haar af en toe wel in salades terug. Andijvie is rijk aan foliumzuur, vitamine C, vitamine B5 en bètacaroteen en bevat ook vitamine A, ijzer, zink en calcium. De buitenste, taaie bladeren bevatten de meeste voedingsstoffen, maar voor consumptie gaat onze voorkeur toch uit naar de binnenbladeren.
In de keuken Voor de bereiding van andijvie geef je haar bladeren eerst een overvloedige koude douche. Als je haar rauw wil eten en meestal hebben we het dan over krulandijvie - volstaat het om de andijvie te wassen, te drogen en te serveren in een salade naar keuze. De krachtige smaak van andijvie, die vooral sterk is wanneer ze in de nazomer en in de herfst geoogst wordt, vormt een ideale combinatie met geroosterde groenten, noten en bonen. Voor een verdere bereiding dien je de andijvie eerst te stoven met een beetje water. Je doet dat best niet langer dan enkele minuten, zodat de bladeren nog een zekere beet hebben. De bladgroente kan vervolgens op verschillende manieren verwerkt worden, bijvoorbeeld in een groentetaart of door aardappelpuree gestampt.
Doorgaans zie je in de zomer meer krulandijvie en vanaf de herfst de gewone soort. Door de teelt in kassen en door de import uit mediterrane landen is de groente heel het jaar door verkrijgbaar - met de grootste invoer tijdens de periode april tot en met oktober. Je kan andijvie ook makkelijk planten in je eigen moestuin. Het is een zelfstandige bladgroente die weinig verzorging vraagt. Let wel op: vroeg gezaaide andijvie in de eigen groentetuin wil wel eens doorschieten, nog voor de krop gevormd is. Andijvie voelt zich het best in een gematigd klimaat met de wortels in een voedzame grond. Boven de 20°C kunnen de bladeren zeer bitter worden (niet bij krulandijvie). Bepaalde soorten verdragen lage temperaturen en er bestaan winterharde varianten die bij 10°C nog geen krimp geven. Bewaar andijvie hooguit drie dagen in de groentelade van de koelkast. Wil je wat voorraad in je diepvriezer, dan blancheer je voor het invriezen de gesneden andijvie best ongeveer drie minuten in kokend water. Andijvie behoort wel tot de nitraatrijke groentensoorten, dus niet opnieuw opwarmen
Peuter per vergissing dronken gevoerd in restaurant.
Peuter per vergissing dronken gevoerd in restaurant.
In Michigan is een vijftien maanden oud jongetje in allerijl naar het ziekenhuis gebracht toen hij met zijn ouders een hapje was gaan eten in een vestiging van de restaurantketen Applebee's. Bleek dat de jongen per vergissing een alcoholhoudend drankje had gekregen bij zijn kindermenu. Dat meldt MyFox.
Appelsap blijkt margarita "Ons zoontje begon plots heel erg raar te doen nadat hij van zijn drankje had gedronken", zegt mama Taylor Dill-Reese. "We hadden appelsap voor hem besteld, maar toen ik daar van proefde, bleek dat ze hem een margarita hadden geserveerd".
Meer dan toegestane limiet Het jongetje werd naar het ziekenhuis gebracht. Volgens de dokters had hij meer alcohol in het bloed dan de toegestane limiet voor een volwassen chauffeur. De knaap werd ontslagen uit het ziekenhuis nadat hij zijn roes had uitgeslapen.
Fout "Niemand van ons had alcohol besteld bij het eten", vervolgt de moeder. "Het personeel van Applebee's is dus duidelijk in de fout gegaan". Bij de restaurantketen onderzoekt men het voorval.
Van wortelen zou je gezonde ogen krijgen, maar nu blijkt dat ook melk wonderen kan doen. Vrouwen die melk drinken zouden op latere leeftijd minder kans hebben op ernstige oogaandoeningen.
Wetenschappers ontdekten dat vrouwen met de hoogste vitamine D-gehaltes ongeveer twee derde minder kans hebben om AMD (Leeftijdsgebonden Maculaire Degeneratie) te ontwikkelen, een oogaandoening die de grootste oorzaak van blindheid is.
AMD is de meest voorkomende oorzaak van gezichtsverlies bij mensen ouder dan 50 jaar. Leeftijdsgebonden Maculaire Degeneratie neemt het gezichtsvermogen weg dat nodig is om te lezen, rijden en om gezichten te herkennen.
Vitamine D Amerikaanse onderzoekers bestudeerden de medische dossiers van 1.313 vrouwen inzake AMD. Ze ontdekten dat vrouwen jonger dan 75 jaar met het hoogste vitamine D-gehalte 59 procent minder kans hebben om AMD te ontwikkelen.
Hoewel de zon de belangrijkste bron van vitamine D is, maakt het aantal uren dat je per dag buiten doorbrengt niet uit. De verhoogde weerstand tegen de oogaandoening komt hoofdzakelijk door de opname van vitamine D via voedsel (zoals melk, vis, cornflakes en margarine) en supplementen.
Jaarlijks krijgen ongeveer 200.000 Britten te horen dat ze aan AMD lijden. Er bestaat geen preventieve behandeling, al kan medicatie en een laseroperatie de schade die veroorzaakt werd door de oogaandoening beperken.
Een eerder onderzoek suggereerde dat een verhoogde consumptie van omega-3 visolie-vetzuren weerstand biedt tegen Leeftijdsgebonden Maculaire Degeneratie.
Cava is hot! Dat is het minste wat je momenteel kan stellen. Nooit is er zoveel vraag geweest naar de prettige bubbels uit Spanje. Maar wat maakt het nu dat net deze mousserende wijn zo populair is en dat de andere varianten op de Champagne zoals de diverse Crémants, Prosecco's of Sekts ter plaatse blijven trappelen? De reden is, denk ik, te vinden op twee vlakken. Ten eerste drinkt Cava enorm prettig weg en kent de Cava een uiterst interessant prijskaartje. Dat laatste is uiteraard niet onbelangrijk als we bedenken dat er Cava's op de markt te vinden zijn voor ongeveer een derde van de prijs van de Champagne. Cava is dus momenteel een fenomeen! Laat ons van harte hopen dat de wijnboeren ginds niet de fout maken hun productie op te drijven om de stijgende vraag aan Cava te kunnen beantwoorden. Met spijt in het hart moet ik vaststellen dat sommige Cava's met een voorheen uitstekende prijs/kwaliteit verhouding vandaag reeds te groen en onrijp smaken. Het zou niet de eerste keer zijn dat door het streven naar korte termijn winstbejag men zich in de eigen vinger snijdt.
Wat is Cava nu eigenlijk?
Reeds in 1872 werd de eerste fles Cava geproduceerd door José Raventós (hoofd van Codorniu) in de regio omtrent Barcelona, Cataluña dus. Cava betekent letterlijk 'kelder' en is steeds gemaakt volgens de 'método tradicional'. Net zoals bij Champagne hoeft men deze productiemethode niet te vermelden op het etiket, evenmin als de DO (Denominación de Origen).Wel is er, opnieuw zoals bij Champagne, een verplichte vermelding op de kurk. Op de onderkant van de kurk van een DO Cava staat een vierpuntige ster. Een Cava moet minimaal negen maanden rijpen, een Gran Reserva zelfs dertig maanden. De meeste kwaliteitscava's rijpen echter langer.
Hoewel Cava enkel gemaakt mag worden in een afgebakend gebied is er in tegenstelling tot de Champagne geen beperking tot één enkel gebied. Er zijn een groot aantal productiegebieden toegelaten, verspreid over heel Spanje. Men mag Cava maken in de volgende gebieden:
§Cataluña
§Aragón
§Navarra
§La Rioja
§Baskenland
§Extremadura
§Valencia
§Castilla y Léon (al moet dit nog goedgekeurd worden)
De Italianen noemen hem Girasole del Canada, of zonnebloem uit Canada, terwijl de Engelsen het hebben over Jerusalem Artichoke. Er is wellicht geen groente wiens naamgeving zo intrigerend is als de aardpeer. Topinamboeren (de Franse naam voor de aardpeer) komen in onze contreien al zon 400 jaar voor, maar raakten reeds meermaals in de vergetelheid. Pas vrij recent worden ze opnieuw gewaardeerd en hoe langer hoe vaker gebruikt door topchefs, die de aardpeer vooral appreciëren wegens hun gronderige en licht-zoete smaak.
Als plant heeft de aardpeer maar weinig met artisjokken te maken. De benaming Jerusalem artichoke werd gegeven door ontdekkingsreiziger Samuel de Champlain, die de aardpeer ontdekte aan de oostkust van de Verenigde Staten. Qua smaak deed ze hem denken aan de artisjok. In de jaren na haar introductie in Frankrijk in de eerste helft van de 17de eeuw bereikte de groente een ongekende populariteit, en dat was niet in het minst door de benaming "artisjok". Die naamgeving wordt nog fascinerender wanneer je vergelijkt met andere talen: Erdapfel in het Duits en topinambour in het Frans, naar een Braziliaanse indianenstam die naar Frankrijk werd gebracht rond de periode waarin de plant werd ingevoerd.
Het Engelse "Jerusalem" is wellicht een verbastering van het Italiaanse Girasole, wat letterlijk "naar de zon keren" betekent. De Amerikaanse Indianen noemden ze "zonneknollen", waar de Amerikanen meer recent sunchokes van maakten. Aardperen zijn inderdaad familie van de zonnebloem. Ook de aardpeerplant heeft gele, weliswaar kleinere bloemen en kan tot drie meter hoog groeien. Het eetbare deel van de aardpeer zijn de knollen die tussen de wortels groeien. Deze worden gevormd in de late herfst tijdens het afsterven van de stengels.
Aan de populariteit die de knol genoot aan het eind van de jaren 1600 kwam een abrupt einde toen de volkswijsheid ging vertellen dat de aardpeer lepra zou veroorzaken. Dat vermoeden was gebaseerd op de onregelmatige vorm en de gevlekte schil die deden denken aan de vingers van melaatsen. Sindsdien is de populariteit van de groente door dergelijk imagoprobleem blijven schommelen. Slechts in tijden van oorlog of hongersnood deed de aardpeer het weer goed, hoewel dat dan veel meer te maken had met het gemak en de snelheid waarmee de plant groeit dan met haar culinaire kwaliteiten. De aardpeer was een van die weinige groenten die niet gerantsoeneerd waren tijdens de tweede wereldoorlog. Pas sinds kort is de aardpeer bezig aan een comeback.
Aardperen kunnen op allerlei wijzen worden klaargemaakt, rauw of gepureerd, gekonfijt of geroosterd. Dikwijls worden ze in hun geheel verwerkt, slechts schoongemaakt met een borsteltje.
Aardperen kunnen net als aardappelen in de schil in de oven worden gegaard, uitgespreid op wat grof zout. Zoals bij aardappelen is de smaak dan geconcentreerder en iets ronder dan wanneer ze geschild worden gekookt in lichtgezouten water. Typisch is het rokerige aroma dat tijdens het bereiden ontstaat. De knollen kunnen ook rauw in dunne schijfjes worden gegeten of snel in olie gebakken of gekookt verwerkt worden. Ook in de Noord-Afrikaanse keuken worden aardperen fel gesmaakt, waar ze vooral rauw of geraspt worden gegeten.
De licht-zoete smaak ontstaat door de omzetting van zetmeel in de zoet smakende stof inuline. Hier vinden we de reden waarom de aardpeer ook door diabetici gesmaakt kan worden: bij de vertering van deze inuline komt geen glucose vrij, die door diabetici moeilijk afgebroken wordt.
De aardpeer vind je doorgaans als grillig gevormde knollen met een witte of rode schil. Zeldzamer zijn de langwerpige, gladde knollen, de topinambour fuseaux . Deze geselecteerde aardpeer is minder hobbelig en bultig, en daardoor ook makkelijker te reinigen. De smaak blijft vrijwel identiek.
De aardperen die je vandaag in de winkel (vooral in natuurvoedingswinkels, maar dikwijls ook in de bio-afdeling van je supermarkt) terugvindt, worden vooral uit Frankrijk ingevoerd, waar ze voornamelijk in het noorden en in de Provence worden geteeld. Aardperen zijn het lekkerst aan het eind van de herfst of in de winter. Ze zijn best stevig en strak, met zo weinig mogelijk knobbels.
Je kan aardpeer ook in je eigen tuin planten. Dan verdient het aanbeveling om enkele van de opschietende scheuten van het licht af te schermen om zo scheuten van een tiental centimeter hoogte te kweken, die als voorjaarsdelicatesse geoogst worden. Zowel de scheuten als de knollen hebben een zachte, zoete smaak met jawel, daar was die Samuel wél juist een zweem van artisjok.
Bij gerechten waarin aardpeer de hoofdrol speelt, hoort zoals bij alle groenten een wijn met dezelfde smaakcomponenten als de groente zelf: een licht-zoete, "gronderige" smaak.
Wil je kind moeilijk eten, lach dan terwijl je zelf iets eet. De kans is groot dat je kinderen het dan ook willen proberen, zo leert nieuw onderzoek.
De studie, gepubliceerd in het tijdschrift Obesity, geeft aan dat de emotie op het gezicht van de tafelgenoten, een sterke invloed heeft op het eetgedrag van de kleine. Kinderen gaan meer eten als iemand blij kijkt. Als ouders lachen tijdens het eten, kijken kinderen positiever tegen een maaltijd aan. Ze zijn minder geremd om dingen te proeven en uit te proberen.
Eerdere studies gaven al aan dat kinderen meer groente en fruit eten, als ouders het voorbeeld geven. Eten ouders gezond, grijpen kinderen ook sneller naar gezonde voedingswaren.
Weetjes en Ideeën. Lees dit aandachtig a.u.b. Fjak@.
.
Spaarlamp vs. Gloeilamp
Er gaan stemmen op om gloeilampen te verbieden en spaarlampen verplicht te stellen. Er zijn overal reclames over spaarlampen die zogenaamd veel beter voor het milieu zijn en zelfs kostenbesparend zijn voor de consument. In hoeverre is dit waar?
De voordelen van een spaarlamp weet u zo langzamerhand wel. In reclames word je er mee doodgegooid en op internet is er ook veel milieu websites ook genoeg over te vinden.
Spaarlampen verbruiken minder stroom (en gaan langer mee dan de gloeilamp), maar bij de fabricage wordt veel meer energie en materialen gebruikt dan bij gloeilampen. De onderdelen voor spaarlampen worden in lage lonen landen gemaakt en bij de winning van de grondstoffen gaan mensenlevens verloren, ook kinderen, namelijk bij het winnen van Tantal in Afrika. Het vervoer van de grondstoffen en onderdelen gaat over de hele wereld en kost daarom ook extra energie.
De industrie verdient miljarden aan de handel in spaarlampen, veel meer dan aan gloeilampen. Onder het mom van 'energie sparen' laten milieuorganisaties en overheden zich lijmen. Over de hoogfrequente straling van spaarlampen, die risico's voor de gezondheid met zich meebrengt, wordt helemaal met geen woord gerept. Zoals gewoonlijk, als het erom gaat grof geld te verdienen.
De elektronica en de buis van een spaarlamp zijn chemisch afval en moeten als zodanig afgevoerd en behandeld worden. De buis bevat 5 milligram kwikzilver, een zwaar vergif. Voor de fabricage van de elektronica bestaan strenge regels, maar niet in de lage lonen landen waar ze vervaardigd wordt.
Spaarlampen geven niet alleen licht en warmte af, maar ook een aanzienlijk deel hoogfrequente straling, vergelijkbaar met die van lange- en middengolf radiozenders. De straling, tussen 43 en 51 KHz is gemoduleerd met 100 Hz pulsen. Op het tafelblad onder een spaarlamp is de sterkte ongeveer gelijk aan die van de radiozender Beromünster op 2 kilometer afstand (namelijk 1,5 tot 2,5 V/m). Die radiozender is vanwege gezondheidsproblemen van omwonenden ontmanteld.
Ook het 50 Hz elektrische veld van spaarlampen is sterker dan van gloeilampen. De laatste geven meer infrarood licht, warmte dus. De warmte die niet door de spaarlampen geleverd wordt, moet in de winter in woningen en kantoren bij gestookt worden.
Enkele dagen geleden vroeg ik mijn vrouw waar we heen zouden gaan voor onze huwelijksverjaardag. "Ergens waar ik lang niet meer geweest ben" antwoordde ze. Ik stelde toen voor om naar de keuken te gaan. Toen is de ruzie begonnen...
Pointes d'amour...daar moet gewoon een heerlijk wijntje bij geschonken worden!
April heeft zijn intrede gedaan, het zal niet lang meer duren of de asperge, doet zijn intrede. Zoals steeds, kort maar krachtig... Amper 2 maand duurt het asperge seizoen. Lang genoeg echter om alle gastronomische kaarten op zijn kop te zetten en ons te belagen met allerhande suggestiekaarten vol met gerechten die gebaseerd zijn op deze groente.
Het witte goud, zo wordt de asperge bij ons ook wel eens genoemd. Je kunt niet zeggen dat men alle registers heeft opengetrokken om tot een verbeelding sprekende naam te komen. De naam dekt niet eens de volle lading want je hebt tevens groene en zelfs paarse asperges. Neen, geef mij dan maar onze buren uit Frankrijk of Duitsland. Daar spreekt men over Pointes d'amour of Liebesspitzen. Hiermee kan je de fantasie pas laten werken!
Asperges zijn trouwens een afrodisiacum. Het is dus handig meegenomen dat de groente als een delicatesse wordt beschouwd. Zonder enig argwaan op te wekken kan je dit dus verwerken in de meest overheerlijke gerechten. Iets wat ik met, ik zeg maar wat, selder niet onmiddellijk zie gebeuren.
Maar wat met wijn? Hierin is de asperge werkelijk een buitenbeentje. Waarom? Noem mij een keer een andere groente waarbij je onmiddellijk denkt welke wijn je erbij zou schenken. Groenten roepen niet onmiddellijk associaties op met wijn (ten onrechte trouwens). De asperge doet dit wel! Bij voorkeur een mooie, volle witte wijn en rijk aan smaak. Zodat de wijn een perfecte harmonie kan vormen met de asperge. Als ideale combinatie kom je steeds weer dezelfde namen tegen: Pinot Blanc, een droge Muscat, Riesling en uiteraard...Sauvignon Blanc.
Wil je echter buiten het traditionele gaan dan heb ik voor jou de ideale combinatie! Bij asperges hoort een glaasje Arneis. Het liefste nog deze uit Piëmonte van de DOCG Roero-Arneis. De aanvulling is perfect, de harmonie onverbeterbaar. Wijn en gerecht komen tot een ideaal huwelijk. Arneis is een witte druif die heel lang heeft gediend om de zware Nebbiolo (Barolo wijn), te verzachten. Deze druif, die even met uitsterven bedreigd werd is vandaag opnieuw brandend actueel. In zoverre zelfs dat hij in Piëmonte bij de gemeente Roero bekroond is geworden met de DOCG status. De Roero-Arneis zal steeds een goede zuurgraad( - net dit kan een probleem zijn bij andere Arneis wijnen -) brengen. De wijn bezit sterke aroma's die aan amandel, perzik en hop doen denken.
.
.
.
.
.
.
