Kuierend achter het kasteel van Ursel ziet Georgius een denkbeeldige foto en als Georgius zo een foto ziet, dan grijpt hij dwangmatig naar zijn klikkertje.
Zijn aandacht gaat bovenal naar die afhangende takken. Zij vormen als het ware een veilige vesting waar hij zijn fantasieën in kwijt kan. Het heeft iets autistisch.
Thuisgekomen bekijkt hij de foto nog eens goed en er zweeft een inspiratiemosterdpotlepeltje met een gedicht naar hem toe. Hij slikt het en noemt het Traümerei:
Träu me rei
Schuil me koepel
Schut me takken
Knus me tentje
Knuffel me vast
Draag me wolken
Droom me kleur
Fee me licht
Fiks me warm
Geloof me hemels
Geef me rust
Lief me hart
Kasteel me lucht
Foto JGL0108:Träu me rei – Kasteel van Hingene
|