Verleden weekend hebben we aan zee doorgebracht, het weer was prachtig, en het hotelletje primma, maar toch deed er iets pijn,namelijk het lijk wel of onze kust één grote bouwwerf is, de appartementen schieten als paddestoelen uit de grond. En ik dacht dat de zon 's morgens voor iedereen gratis begint te schijnen, vergeet het want in sommige badplaatsen is dat blijkbaar niet het geval,als je een plekje in de zon wil langs de dijk moet je betalen, het strand staat er vol met strandstoel verhuurders, en de horica heeft de zonnige zijde van de dijk ingepalmd,dus als je een streepje zon wil moet je ervoor betalen, ik weet wel de mensen moeten hunne boterham verdienen maar soms vind ik het overdreven. Ik weet het is nog niet overal zo er zijn nog mooie plekjes, maar daar begint de bouwwoede ook toe te slaan.Arme Belgische kust waar is je trots gebleven.
Sterven doe je niet ineens, maar af en toe 'n beetje en alle beetjes die je stierf, 't Is vreemd, maar die vergeet je, het is je dikwijls zelfs ontgaan, je zegt ik ben wat moe, maar op 'n keer dan ben je aan je laatste eindje toe. (Toon Hermans)
Het menselijk ras bezit het vermogen om wetenschap en kunst te scheppen, waarom zou het dan niet in staat zijn een wereld van rechtvaardigheid, broederlijkheid en vrede op te bouwen? (Léon Blum)
Weer zijn we met verbijstering verslagen. Moeten we altijd verder leven, met de angst om onze kleinkinderen? Wat nu met Bart gebeurde kan overal gebeuren. Wanneer stopt eindelijk dit zinloze geweld?
