Mama, papa kijk eens van die hoge bomen dwarrelen blaadjes naar beneden, en vormen daar een dik tapijt als ik erover loop hoor ik ze krik krak kraken en ik ben mijn voetjes kwijt. (Dit is iets wat ik onthouden heb toen we een herfstwandeling maakte met onze kinderen ongeveer 39 jaar geleden, of de tekst volledig en helemaal juist is weet ik niet, maar ik vond het wel mooi.)