Er wordt duchtig aktie gevoerd voor het aankopen en uithangen van leeuwenvlaggen en het maakt Meise gezond af en toe geel en zwart bevlagd te zijn van 11 juni - tuinfeesten bij Van der Schuren , Van den Berghe of Naessens, tot in de Kaarlijk en Eversem. Ik denk dat het nog veel belangrijker is dat onze mensen die goede Vlaamse boeken kopen en fonoplaten, dat ze leren geld investeren in kultuurgoederen. Als ik aan mijn lieve vader zaliger vroeg waarom zijn Vlaamse volkstoneel, dat aangewezen werd als het beste volkstoneel op wereldniveau en dat voor de eerste maal in de Belgische geschiedenis Vlaams toneel bracht in het koninklijk paleis, dan antwoordde mijn vader met enige treurigheid : "omdat Vlamingen geen 20 fr. over hebben Vlaamse kultuur en de regering evenmin". Onze blijheid en wil tot verder gaan is dat veel sindsdien veranderd is. Radio, televisie, toneel, opera, letterkunde, poëzie en filmen worden nu ook mogelijk met de gelden van de hele meerderheidsgemeenschap, al komen de verleende steungelden nog altijd niet overeen met de meer dan 60 % Vlamingen van de hele Belgische gemeenschap.
Bijzonder in dank mag hier vermeld worden dat, in de geest van heel onze Jeugdraadwerking voor de verschillende leeftijdsgroepen, dit jaar door de schepen van jeugd en cultuur, Jos Chabert, voor hun Sinterklaasfeest, in plaats van snoep, aan onze kinderen van de gemeentelijke en parochiale scholen als geschenk wordt aangeboden en een hoe rijk geschenk! Een voor hen speciaal ingerichte vertoning bij te wonen van " De schone en het beest" door het Brussels kamertoneel van mijn schoolkameraad Johan Van de Bracht, in de zaal onder de basiliek, een knap jeugdtoneelexperiment met kledij en dekors naar tekeningen van kinderen. Dit gebeurt dinsdag 5 december. Wat een Vlaamse kultuurweelde in Meise, als iedereen zo met de anderen meewerkt, in liefderijke zorg, niet om een eigen ambitie, maar om het geluk van iedereen. Zo is heel ons jeugd- en volwassenen-bewegingsleven in Meise even belangrijk als Kultuur. Toen ik als kleine jongen 's zondagsvoormiddags vader mocht vergezellen naar zijn hoofdredacteursbureau op de Emiel Jacqmainlaan, doorheen geurende rotatiepersen en lawaaierige tipomasjienen, heb ik dikwijls van op het kleine balkon staan kijken naar de boekhandel met de geweldige naam Gudrun vol geur van donkere Germaanse sagen, trillend van verzenkracht van Albrecht Rodenbach, die mee onze jeugd bezielde. Dat onze vrienden van deze boekhandel, het gezin Van de Ven, bij ons in Meise voor en na hun werkdagen in de boekhandel rust en vriendschap vinden en geven, verheugt ons. Zij zijn vurige medewerkers van onze Poëziedagen. Deze boekenbeurs is grotendeels hun werk. Gudrun in Meise. God, wat een droom!
Kultuuraktiviteit is sinds jaren het degelijk werk van onze sociale organisaties voor arbeiders en boeren, onze Boeren- en Boerinnenbond, KWB, KAV en onze Kristelijke Bond voor Gepensionneerden. Gezond kulruuraktivisme leeft sinds jaren in onze gemeenschap, in onze jeugdbeweging Chiro en onze bredere jeugdzorg Patklub, Jongerenklubs en Jeugdgemeenschap, onze Jeugdraad, en door deze jonge mensen werd konkreet aan de propaganda van deze Boeken- en Platenbeurs geholpen. En nu recent de belangrijke en merkwaardige bijdrage van de Kultuurdienst van onze Bond van Grote en Jonge Gezinnen. Met Parochieraad en Gemeenteraad en met al deze aktieven heeft Davidsfonds een blijvende, belangrijke stuwende en ondernemende rol te spelen. Zij kan zoveel mogeklijkheden ter beschikking stellen. Mekaars mogelijkheden aanbieden en aanvullen, zonder namenbelang, in dienend vertrouwen, dat is een heerlijke opgave. Wij hebben pas een kranige Week van de Jeugd achter de rug en een Week van de Ouden van Dagen en nu deze dagen van boeken en plaat. Dank erom!
4 We hebben dorpse en internationale meiboomplantingen beleefd te Meise, op kasseien en in een gulle Haeckse weide en we hebben een beiaard, als U het nog niet wist en het soms niet meer horen kunt door het autogetoeter. Voor enkele weken heeft de Spaanse televisie opnamen gemaakt van onze beiaard. De Madrileense televisie toont de beiaard van Meise. We hebben een eerste fotokruisweg in onze kapel van Eversem en we hebben Mariakapelletjes door grote kunstenaars van bij ons gemaakt, zoals Henri Lenaerts en Jos Van Humbeeck en Jozef Beeck. We hebben de jonge mannen die op het vlak van heembouw en van creatief spel pioniers zijn in het nationaal jeugdbewegingsleven en we hebben vanavond deze mooie ruimte en boven de nieuwe leefruimten, door heel onze parochie, onze dierbare pastoor en schoolcomité en zusters gebouwd en we hebben vanavond mekaar, en vooral u, mijn lieve dierbare vrienden, die dit alles hebt uitgedacht en georganiseerd, ingepakt en uitgepakt. Deze middag om 1 uur was hier nog middagmaal en afwas van tweehonderd kinderen, en nu al deze boeken en platen mooi in licht en bloemen. Het is goed hier te zijn vanavond, het is een schone avond, of zoals onze Tijl het zegt in het onvergetelijk strijdtoneel van onze Anton Van de Velde : dit is een avond veel schoner dan de andere.
We hebben een cineast in Meise, Roland Verhavert, met bekroond succes in het buitenland en een zangeres Raymonde Severius. Wij hebben schilders zoals Jan Beekman en Willem Rosiers; ceramiekers zoals Van Waeyenberg; journalisten en schrijvers : Jef Claes, Van den Broeck, Pulinx, Boeckaert; toneelschrijvers zoals De Prins; fotografen zoals Fried Van Campenhout en Maes. We hebben onze vriend Bernard, die voortdurend zorgt voor mooie muziek en me deze middag zeer fier verkondigde dat voor de eerste keer in de wereldgeschiedenis op straat propagandamuziek voor deze tentoonstelling wordt uitgeluidsprekerd in stereofonie, langs twee kanalen. Langs twee miljoen kanalen van vreugde wil ik mijn dank zeggen en mijn bewondering voor de weelde van deze uren.
Wat hier vanavond en de volgende dagen gebeurt, inbegrepen mijn vriend Bernard Kemp en zijn onderzoek van de hedendaagse roman en Armand Preud'homme met verhalen van mijn oude lieve vriend Ernest Claes, dit alles voorbereid door zoveel zorvuldige en werkzame vergaderingen en konkrete aanpak in kultuuraktiviteit, is een belangrijke bijdrage tot het geluk van onze gezinnen. Verheugende samenwerking tussen Davidsfonds, onze Katholieke Werknemersbond, onze bonte bond van grote en van jonge gezinnen. Ik heb daarjuist op straat in het naar hier komen, een blije vader ontmoet. Hij kan hier niet zijn, want hij moest naar de kliniek, vader en moeder van een achtste kindje, een zoon. Onderwijs en parochiale jeugdzorg, bankkultuurmecenaat en de praktische hoogstrevende wil van verschillende mensen van bij ons om eerlijk, zonder bijbedoelingen, onze gemeenschap te dienen.
Ik zet hier een toespraak van Herman Boon pr. in afleveringen, drie pagina's lang, uit 1967. Een begroeting bij de aanvang van de eerste boeken - en platenbeurs te Meise van vrijdag 24 tot zondag 26 november 1967 in de parochiezaal. Na een inleiding door Carlos Devriendt, voorzitter van de Davidsfondsafdeling Meise en voor de inwijding door de heer Van Impe, kultuurattaché bij de minister van Kultuur, geschreven en gezegd door Herman Boon, begeleidend priester bij Davidsfonds en K.W.B. Alle waarachtige kultuur is een vorm van liefde voor de mens. Dat dit vanavond weer duidelijk gemaakt wordt, maakt me diep gelukkig. Uit ganser harte, van uit de hevigste diepte van mijn gemoed, wil ik danken. Danken voor al dit schone, dit ware, dit goede. In dit dekor, achter mij de schilder- en tekenwerken van mijn edele vriend Willem Rosiers en de glorierijke uitgaven van mijn hevige vriend Maurits Naessens, tussen deze geurende, opbeurende bloemen van mijn vanavond zo gelukkige vriend Jaak Thomas, weet ik mij gelukkig en dankbaar. Alle geluk wordt gemaakt uit liefde, en liefde is zorgen voor mekaar, voor het welvarend zijn, materieel en geestelijk van iedere medemens.
Ik kreeg volgende reactie : Al ruime tijd ben ik op zoek naar de volledige tekst van de gedichten van Herman Boon, die naar aanleiding van een bronzen beeld in het Rodinpark en een reuzevrouw van hout zijn geschreven .. Graag had ik ook meer informatie over de beelden waar rond deze verzen zijn geschreven .. Maar alleszins de volledige tekst hoop ik bij jullie te vinden, of kunnen jullie mij een hint geven waar ik dan wel terecht kan ?
'bronsgestolde omhelzing, roerloos dood in het Rodinpark. bomen zedig in klimop gehuld en een bedeesde zondagzon. allenige mannen van vlees en jas en broek. hun hart is hees. Geen belet? brons is ....' 'reuzevrouw van hout, gewapend tot de borsten, tot strijd bereid in rotspants, klaar om van tussen koele kolommen de trappen .... '
De gedichten stonden in een oud chiro-tijdschrift : JEE van juni 1973. Op p. 11 vond ik de eerste regels van de twee gedichten van Herman Boon, bij foto's van Rik Daze. Ik had alleen p 11 bewaard, mogelijk stond er op p 10 ook iets van Herman Boon en/of Rik Daze. (De grafische vormgeving van het tijdschrift in die tijd was ook van Rik Daze. De redaktie van Jan Bouwen met hoofdredakteur Jos Baekelandt.... adres Kipdorp 30 Antwerpen) Ondertussen, alvast met veel dank, Wie hierover meer weet of heeft is welkom.
De nieuwe aalmoezenier van de luchthaven Michel Gaillard stelt zich voor en roept op voor de Kerstviering op 24.12 in een loods van DHL. Deze traditie wordt dus verder gezet. Ondertussen verscheen het resultaat van een onderzoek van VEPEC (Vereniging voor Promotie en Communicatie die de kerk in Vlaanderen weer in wil maken.) 71 % gelooft dat Jezus heeft bestaan 45 % gelooft dat Mohammed heeft bestaan 42 % gelooft in de hemel 18 % gelooft in de hel 41 % gelooft dat het geloof wereldvrede kan brengen 24 % gelooft in reïncarnatie Het onderzoek gebeurde bij 564 Vlamingen, wat weinig is om representatief te zijn. Hopelijk hield men rekening met de vereiste strenge wetenschappelijke criteria voor research. Doe bij de procenten alvast een schepje bij, want onze maatschappij lijdt aan het syndroom van de dictatuur van het relativeren. 53 % noemt zich gelovig (Maar durven ze er voor uitkomen?) 28 % jongeren gelooft (Maar hoe zit het met de kennis ?) 70 % 65-plussers (Maar die kregen een goede kennis mee!) Ik heb de vragen niet gezien. Dus mijn mening is onvolledig. Ik had graag geweten wat Herman Boon pr. hiervan dacht!
In "Pastoralia" verscheen onder de titel "Laatste reis van Herman Boon (pr.)" het relaas van zijn hemeltocht van Hans Medart. Hij kreeg ook uit Rome de waarschijnlijk laatste tekst van Herman Boon pr. Die werd achter het verhaal van de uitvaartplechtigheid geplaatst. De redactie noemt dit : 'Het werd als het ware zijn geestelijk testament'. Het is eerder zijn visie op de 'aalmoezenier in de burgerluchtvaart. De tekst die hij eerder aan zijn correspondenten stuurde, lijkt mij zijn volledig 'geestelijk testament' : "Neem alleen een stok mee". Deze tekst staat in afleveringen in deze rubriek vanaf 16.8.2005. In "Uit het leven van de kerk" onder 'Informatief' verscheen ook een verslag : "We zullen zo'n Rafaël op Zaventem missen" van Peter Rossel van Kerknet. Wie de religieuze kunstwerken in het Chiroheem van Meise eens wil bewonderen, kan bij mij via mijn e-mail terecht. Ik zal u graag begeleiden en hoop bij deze gelegenheid enkele ervaringen uit te wisselen over onze betreurde vriend. Op zondag 6 mei 2007 zal ik tijdens de Kunstenaarsroute in Meise in het Chiroheem uitleg verschaffen over de kunstwerken. Dit kan na de jaarmis om 10 uur in de St.-Martinuskerk. In de kapel van Hasselt zijn ook enkele hedendaagse kunstwerken beland, die door Herman Boon pr. aangeschaft werden voor de kerk in Meise. Ik wou een foto van het het tabernakel, ontworpen door een Meisese kunstenaar, gebruiken voor de lay-out van het 'Liber Amicorum' dat met wat meeval verschijnt in maart 2007. Maar het blijkt te moeilijk om daar iets artistiek mee te doen. De idee was : een kruis waarrond de vier periodes uit het leven van onze betreurde priester aangegeven worden.
In Koerier, het tijdschrift van pax Christi Vlaanderen, verscheen een artikel over een gift van Herman Boon aan deze stichting. " Groot was onze verbazing toen we naderhand (na een telefoon van Therese Boon : Herman heeft voor jullie nog iets achtergelaten.) een brief kregen, gedateerd 12 ovember 1994. Daarin stond te lezen : "Lieve vrienden. Hier in mijn woonst in Diegem - Lo is er een 'Palestina - kamer' met een stevig aantal boeken en documenten over Palestina - Israël - Heilig Land. (...) Eens mag ik naar de hemel. Als gij daar belangstelling voor hebt, dan mag Pax Christi na mijn hemeltocht (dood, zeggen mensen) al mijn boeken en documentatie over Palestina - Israël hebben. Ik denk dat dit alles best bij u zou zijn. Ik ben helemaal niet in een weemoedige herfstbui, wel in vreugde en werkelijkheidszin."
Deze week staken er twee boeken van Herman Boon pr. in mijn bus. Iemand bracht die, maar er was geen kaartje bij. Ik wil die anonieme fan via deze weg bedanken want ...hierdoor kreeg ik opnieuw inspiratie. In "Een glimlach naar morgen" uitgegeven bij Emmaüs las ik het hoofdstuk "De vier bijbelezels". Dat is iets wat ik met Herman gemeen heb : sympathie voor deze slimme viervoeters. Ik zou graag met een ezel de St.-Elooi - ommegang doen op 2.12. De tocht van Jozef en Maria naar Betlehem verliep met een ezel. Herman beschrijft die tocht met een link naar de hedendaagse werkelijkheid. Want hij heeft een 50 tal bedevaarten begeleid voor de vrienden van Galilea. De intocht van Jezus in Jeruzalem, kort voor zijn dood, gebeurde op een ezelin met een veulen. Maar Jezus rijdt rustig op een ezel, het voerdier van alle gewone mensen, een ezel van vrede voert Jezus binnen in een stad van vrede of een stad die vanuit Egypte en de woestijn al die jaren gedroomd was als een stad van vrede, maar nu hopeloos overhoop ligt met en tegen ... Het derde verhaal vertelt over de handelsreiziger op weg van Jericho. Het is het bekende verhaal van de barmhartige Samaritaan. Dan is er het verhaal van van de ezel en de profeet uit het vierde hoofdstuk van het boek van de koningen. Het is het verhaal van de profeet Eliseüs die een jongen uit de dood deed opstaan. Evangelie - ezels van vandaag in onze wereld. Ik zie en hoor terug die moegezwoegde ezel van een missionaris, ... Wie wil mee nu en hier een gelukkige evangelie - ezel zijn ?
Met een blij en dankbaar hart bied ik hier aldus mijn bijdrage aan voor het herdenkingswerk gewijd aan de persoon, het leven en het werk van deze priestervriend. Om te besluiten wil ik er dan graag nog een persoonlijke noot aan toevoegen. Inderdaad, het lijdt geen twijfel dat de wortels van mijn eigen missionarisroeping verstrengeld liggen met een initiatief dat Herman ooit nam als onderpastoor in Meise. Ik bedoel de weekends die hij organiseerde met eerst de Scheutisten en daarna de seminaristen van het College voor Zuid-Amerika naar onze parochie te brengen. Heel onze gemeenschap mocht toen van dichtbij ervaren wat het betekent een keuze te maken om zijn leven te wijden aan de Jonge Kerken. In de families, waar de bezoekers aan huize werden onder gebracht, in de liturgische vieringen, in de Chiro-activiteiten en in een reeks bijkomende initiatieven konden we die dagen op een heel creatieve wijze een verbondenheid met de wereldkerk realiseren. Voor mezelf werd het een onvergetelijk experiment, zodanig zelfs dat het me voor de allereerste keer voor de vraag stelde : Waarom ook ik niet ? Wil ik later misschien eenzelfde keuze maken? En wanneer dan later mijn humaniora ten einde liep, voelde ik dezelfde vraag steeds sterker worden en gaf ik er uiteindelijk een positief antwoord op Nu na 30 jaar missiewerk in Brazilië dank ik de Heer uitdrukkelijk voor allen die me daarbij tot steun geweest zijn. En onder hen voorzeker op een bijzondere wijze die voorbeeldige missionaris Herman Boon pr. genaamd.
Wij doorkruisen het land, Heer. Wij bezoeken parochies en scholen. Wij wonen talrijke vergaderingen bij. Wij nemen deel aan paneelgesprekken en discussies. Wij leiden, bezinnen en preken ieder zondag. Wij geven voordrachten en bemoedigen onze verantwoordelijken. Wij plannen ondereen, met missieanimatoren uit de andere bisdommen. Wij bidden, studeren en schrijven artikels, omdat wij full-time in dienst staan van de wereldevangelisatie, van de missie op het thuisfront, opdat volwassenen en jongeren in ons woord, in ons gebed, in onze evangelische bezieling U zouden herkennen; uw zending te gaan naar alle volkeren, hen te onderwijzen, hen te dopen en uw verrijzenis bekend te maken. Geef ons niet zozeer talent maar voor alles een echt geloof in uw aanwezigheid. Leer ons vanuit een eigen evangeliebeleving te werken in de bewustmaking van ons volk voor evangelisatie in onze wereld. En sterk ons Heer, in de overtuiging dat U ons rusteloos zwoegen in de wereldkerk gebruiken zult, opdat andere volkeren het ware leven zouden vinden. In overvloed. Amen.
Om de drie jaar mocht ik eenzelfde bezoek herhalen en steeds opnieuw kon ik vaststellen hoe graag hij dit alles deed. Eén van de dingen die hem het meest voldoening schonken was wellicht de jaarlijkse ontmoetingsdag voor de missionarissen op rust of met vakantie. Met broederlijke genegenheid was hij dan de luisterende en bemoedigende gastheer, bekommerd dat alles tot in de puntjes in orde was en dat elkeen aan bod kon komen. Toen ik het bij dergelijke gelegenheid mocht meemaken dat we de dag begonnen met een viering aan het graf van pater Damiaan in Leuven, gaf ik hem bij de vredeskus een warme omhelzing en maakte er gebruik van om hem toe te vertrouwen : Herman, voor onze missionarissen van overzee ben jij nu als ONZE missionaris hier thuis. Ook ontvingen we een herdenkingsprentje dat ik tot vandaag bewaarde en waar op de ommezijde een gebed staat afgedrukt dat perfect weergeeft wat zijn leven als missie-animator bezielde :
"Laten wij vurig van geest blijven. Laten wij de vreugde van het evangeliseren als een verwarmende bron in ons hart aanwakkeren. Zelfs wanneer wij in tranen moeten zaaien. Moge het voor ons een innerlijke geestdrift zijn die door niets en door niemand kan worden uitgedoofd. Daarvan getuigden Jan de Doper, Petrus en Paulus. De apostelen en talloze missionarissen deden het heel de kerkgeschiedenis door. Onze wereld leeft vandaag in angst en hoop. Hij hunkert naar de Blijde Boodschap en heeft daarom enthousiaste bedienaars van het evangelie nodig. Mannen en vrouwen die bereid zijn hun leven te wagen, om het Rijk Gods te verkondigen en ervoor te zorgen dat de kerk zich werelldwijd ten dienste stelt van de naastenliefde." Met deze woorden richtte Paus Paulus VI zich in 1975 tot de kristenen langs zijn encycliek "Evangelii Nuntiandi". Vriend Herman Boon was toen al volop aan de slag als diocesaanverantwoordelijke voor de missiepastoraal. Bij mijn eerste verlof uit Brazilië in 1980 mocht ik hem in die hoedanigheid opzoeken. Hij ontving mij hartelijk in het pastorale centrum in Mechelen waar zijn dienst was ondergebracht. De aankleding van zijn werkkamer en hetgeen hij mij vertelde over zijn activiteiten lieten er geen twijfel over bestaan dat de pauselijke oproep naar de letter werd opgevolgd.. "Openheid naar elkaar en naar de wereld", zo meen ik best de voornaamste zorg te omschrijven van hetgeen ik hoorde en aantrof te midden van het weelderige animatiematerieel bestaande uit brochures , tijdschriften, affiches, catechesefolders ... en noem maar op. Ook werd mijn aandacht opgeroepen door het grote aantal aanwezige foto's, de een al mooier dan de andere, en met voornamelijk lachende gezichten in alle kleuren van Gods menselijke regenboog. Er nu aan terugdenkend, weet ik maar al te best hoe ik Herman aantrof als een gelukkig man, heel intens toegewijd aan zijn taak en fier over de ploeg die hij had weten samen te stellen voor het vele werk.
Deze reeks komt stilaan aan zijn einde. Ik blijf echter herinneringen aan Herman Boon pr. verzamelen en publiceren op dit forum. Reacties zijn altijd welkom en worden beantwoord. Het Liber Amicorum, met een selectie uit deze reeks, verfraaid met fotos hoop ik uit te brengen tegen september 2006. Want de Chiro stelde de viering van 60 jaar Chiro Meise tot dan uit. De sponsor hapte ook nog niet toe! Deze reeks begon met een tekstje in mijn reeks Toren roept haan bij het overlijden van onze geliefde proost. Deze cursiefjes van onder de toren van St.-Martinus Meise mocht de 3871ste bezoeker optekenen. Jullie vinden de teksten onder /torenroepthaan. Ondertussen zijn we een jaar verder. De eerste gedenkmis in Meise op 7 mei viel samen met de viering van de bevrijding. De zus van Herman Boon pr. was aanwezig. Ik ben ook begonnen met mijn video opnamen over Herman Boon pr. over te zetten op DVD. Aangezien dat eigen opnamen zijn van Jan Van den Broeck uit Wemmel, kunnen wij die eventueel ook uitbrengen. Op de eerste vertelt hij over zijn verblijf in Meise als onderpastoor, toen hij mijn boek Meise, onder de toren van St.-Martinus inleidde. De tweede opname gebeurde in Zaventem toen ik met Guido De Cock, de kleermaker van Jean Luc Dehaene, ging informeren naar een mogelijkheid om goedkoop kleren in zijn ontwikkelingshulpproject in India te krijgen. Herman zag er toen heel moe uit. Dat was kort na de val van Sabena. De andere opnamen nam ik over van publieke verklaringen op de VRT en Ring-TV.
Herman Boon pr.
