Vorige week kreeg ik bezoek van Margareta Maria Boon. Zij zocht contact in Meise om meer te weten over kunstenaar Willem Rosiers en over de metaalstructuur, waarvan het origineel op het overlijdensbericht van haar broer Herman stond. Ik kon via haar de zaken die betrekking hebben op Meise gaan inkijken in Heverlee. Enkele dagen later kreeg ik bericht van Thérèse Boon en een kaart met de engel Rafaël, die ik zocht. De schoonzus Lieve Boon- Simoens sprak in naam van de familie op de uitvaart van Herman Boon pr., haar schoonbroer : Herman, in naam van je drie zussen en de hele familie heet ik je vele vrienden hartelijk welkom. Beste Herman, ontelbare keren heb je elk van ons op een of andere manier geholpen en daarvoor is iedereen je erg dankbaar, maar zeker niet zo dankbaar als mijn kinderen en ik voor wat je in het afgelopen jaar deed, toen ons vake, je broer Ward, ziek was. Het was je derde broer die je begeleidde naar de dood. Je kwam tot drie maal per dag naar de kliniek in Leuven of naar het verplegingstehuis in Tervuren en we weten allen hoe druk je het had en hoe ziek je zelf was. Misschien was er wel een groot verschil tussen het sterven van je broers - priesters : Johan in Peutie en Frans in Japan en het sterven van de familievader die Ward was. Ward was nooit alleen. We waren meestal met twee of drie om hem drinken te geven, lieve woordjes te fluisteren, zijn hand te strelen of gewoon vast te houden. Op een keer zegde je met een zucht : " Wie zal er mijn hand vasthouden ?" en we voelden dat jij toen ten volle begreep wat een gezin eigenlijk betekende. Voor de onvergetelijke manier waarop je nadien Ward' s uitvaart voorging, het gezegende water met volle handen op zijn kist sprenkelde, in de zon veranderend in schitterende parels. Dankbaar voor de vele kleine gebaren van troost, die je zelf ook nodig had. Jammer, in het ultieme uur was er niemand van je familie die je hand kon vasthouden, maar we weten dat iemand je aan de hand naar de kapel leidde, die je tot bij Maria (moemoe), je moeder, bracht, die je hand ook vastpakte en meenam naar de sterrenhemel van waaruit ze al heel lang naar je keek. Heel bedroefd zijn we, Herman, maar toch ook dankbaar voor de manier waarop je sterven mocht, niet éénzaam, maar als de echte priester die je bent, aan de voeten van Onze Lieve Heer en zijn Moeder aan wie je je leven had gewijd. In die geest vieren we nu allen ingetogen je uitvaart : "vieren" omdat je dat woord zo graag gebruikte. Je hebt het goed gedaan, lieve Herman, bedankt ... bedankt. Lieve Boon - Simoens Zaventem, vrijdag 13 mei 2005
Herman Boon pr.
