You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
23-11-2006
TV KANAAL
Allochtoon televisiekanaal
Na veel politiek gepalaver is de kogel dan
toch eindelijk door de moskee, het eerste televisiekanaal voor allochtonen is
een feit.
Wij stellen u in primeur het programma voor van de
eerste uitzenddagen van Couscous-TV
De Kamasutra.
Wat bracht mij tot onderstaand relaas?
Wel , ik ben helemaal geen tv
maniak, maar ben wel in het bezit van twee tv toestellen, een Dvd recorder, en
een aftandse videorecorder.
En ik ben een verwoede fan van alle CSI series, of ze zich nu afspelen in
New-York, Las Vegas of Miami, maakt niet uit, ik kijk naar allemaal even graag.
Kijken doe ik s nachts, dus neem ik de serie op.
Met mijn Dvd-recorder is dat geen
probleem, daar heb ik de showview als hulp, maar mijn aftandse videorecorder
laat zich niet meer programmeren, en dus moet het handmatig.
En ik ben soms veel te haastig, te nonchalant, denk dat het me lukt zonder
bril, met als gevolg dat ik een verkeerde zender aanduid, en een heel ander
programma te zien krijg dan bedoeld.
Zo ook gisteravond!
Met de Dvd recorder neem ik veelal
films op wegens mooier beeld en geluid, met de video de series en allerhande
programmas.
In plaats van VT4, die CSI Miami
uitzend, en dat bij mij onlogisch op nummer 5 staat, drukte ik nummer 4 in, en
dat is, eveneens onlogisch, bij mij Kanaal 2.
Een mens zou van minder verward raken hé.
Dus kreeg ik eerst het slot van Prison Break te zien, een serie die ik nooit
heb gevolgd, maar die misschien wel de moeite waard was geweest.
Enfin, die serie zal men minstens nog wel een keer of zes herhalen vermoed ik,
dus niets verloren
Daarna kreeg ik Open en Bloot voorgeschoteld.
En door al dat opengestelde bloot, gingen mijn gedachten naar de Kamasutra, en
ging ik op het WWW eens wat informatie zoeken over dat veelbesproken boek.
De Kamasutra, een Indisch leerboek
over de wetenschap van de liefde, geschreven 4 eeuwen na Christus.
Het telt maar liefst 35 hoofdstukken, verspreid over 7 delen.
Tien hoofdstukken zijn gewijd aan de seksuele eenwording en een diepgaande
behandeling over diverse seksuele technieken, van kussen via voorspel naar
orgasme, verder o.a. seksuele houdingen (standjes) en trio's.
Geen kattenpis dus, en zo bergrijp ik de noodzaak van het Open en bloot
programma al wat beter.
Want tegen dat je alle technieken en standjes uit de Kamasutra in theorie onder
de knie hebt, ben je te oud en te stijf geworden om ze in praktijk te brengen!
Zo al zoekend en surfend naar de
Kamasutra, kwam ik toevallig op een andere site terecht.
Die site beweerde te weten welk standje het best bij jou past volgens je
sterrenbeeld.
En dat vond ik wel leuk om met jullie te delen.
Benieuwd ..? Klik hier.
Als je geluk hebt, dan heeft je partner een ander sterrenbeeld.
En dan zijn er ook nog de ascendanten van je sterrenbeeld.
Dus al gauw 4 standjes om uit te proberen.
Daar komt ze nu mee af hoor ik
jullie pruttelen, het weekend is voorbij!
Maar bedenk dan even .., oefening baart kunst.
Dus vijf weekdagen oefenen, de zesde dag alles herhalen, en ..
Ja zeg, zelfs God rustte op
zondag.
En misschien ga je wel héééél erg blij zijn met die rustdag.
Veel genot gewenst, en
Heksen, ze zijn van alle tijden.
Zo was er de eerste kennismaking met de heks in de sprookjes die ons werden verteld,
of die we zelf lazen. De boze heks. De heks met de haakneus, inclusief
een uit de kluiten gewassen wrat..
Warrige grijze haren, en een lach waar je koude rillingen van kreeg.
Steeds afgebeeld in pikzwarte kledij met punthoed, vliegend op een bezem.
Jaren later had je de tekenfilms alwaar in de 101 Dalmatiërs de heks al een
iets menselijker uitzicht kreeg.
En dan heb je ook nog de suggestieve heksen onder de vorm van je stiefmoeder,
stiefzus/broer en je schoonmoeder.
Allemaal staan ze garant voor boosaardigheid, valsheid en uiterst giftig.
Maar je hebt ook goede heksen.
Diegene die één is met de natuur.
Zij kennen als geen ander de helende krachten van planten en kruiden.
Zij zoeken, vinden, en maken brouwsels die de mens beter maken, die hen genezen
van allerlei kwalen.
Ze staan in dienst van het goede, maar werden in het verleden veelal verkeerd
begrepen, miskent.
En veel van hen eindigden dan ook op de brandstapel, vergruisd en vergramd,
maar bovenal gevreesd door een machtswellustige inquisitie.
Voor wie meer wil weten over dit illustere gezelschap, klik hier.
Hoe komt ze nu in hemelsnaam bij heksen
zullen jullie je afvragen, of misschien ook niet?!
Om het even, ik geef het jullie toch mee, hahaha.
Ik las in Knack een artikel over
de boekenbeurs.
(En voor jullie euforisch worden voor mijn tijdschriftkeuze, nee, ik ben niet geabonneerd
op Knack, ik lees het bij de dokter in de wachtzaal bij gebrek aan een goed
gesprek daar.)
Daarin werd een boek besproken over, en ik citeer; Eén van de laatst levende
heks Epona uit Loppem.
Een wijze vrouw, grijze verwarde haren, een typische heksenlach met als ultiem
sluitstuk een hexagram om de hals, einde citaat.
Haar naam is Epona, en ze heeft
een boek geschreven.
Een boek over heksen en hun geschiedenis, maar ook over kruiden-en-plantenweetjes
Maar wat mij daarvan interesseerde was haar verhaal over de Levensboom.
Iedereen heeft zo een levensboom.
Het hangt af van je geboorte datum.
Mijn levensboom is de Notelaar, en zie hier wat dit over mij zegt;
Notenlaar
(21 - 30 april en 24 oktober - 11 november) een gepassioneerd zoeker Aan de ene kant ben je vol levensvreugde en draag je dat
ook uit. Aan de andere kant ben je gepassioneerd bezig met belangrijke
levensvragen en voortdurend op zoek naar de diepste zin van het bestaan. Je
bent bereid om jezelf veel dingen te ontzeggen als dat je uiteindelijke doel
dichterbij brengt. Als je iets echt wilt zet je door tot het bittere einde. Je
bent sterk geïnteresseerd in de kracht van het onbewuste.
De voorjaarsnotenboom (en dat ben ik-21 april) is nogal gesteld op geestelijk
en materieel bezit, en neemt op zorgvuldige wijze zijn beslissingen. Hoewel
deze over een zeer sterk lichamelijk gestel beschikt, vraagt deze lichamelijk
nogal eens te veel van zichzelf.
Mocht het jullie interesseren om
te weten welke Keltische horoscoop jullie hebben, wat jullie levensboom is,
klik dan hier.
En om het weekend in te zetten, deze spreuk die ik al jaren hanteer;
IK HOU VAN DE SCHADUW OMDAT IK
WEET DAT ACHTER HEM DE ZON SCHIJNT.
Hier zit ik dan, 04h 35, en
klaarwakker.
Buiten aardedonker, muisstil, zelfs de vogels slapen nog.
Het is bij mij, of het één, of het ander.
Ofwel moet ik nog gaan slapen op dit ontiegelijke uur, of ik ben al wakker.
Insomnia, of slapeloosheid, het is een ziekte, een ergerlijke marginale kwaal
die niet wordt erkend, maar die zo een enorme geweldige impact heeft op je
leven, dat het je vrijwel buiten de maatschappij zet.
Al vier generaties lang wordt dit euvel in mijn familie doorgegeven van moeder
op dochter.
Bij zonen schijnt het geen invloed te hebben.
Slapeloosheid is hier misschien
niet het juiste woord, het is eerder een afwijkend bioritme.
Een etmaal telt 24 uur.
Van de 24 uur slapen we er acht, en zijn we 16 uur in de weer.
Maar niet wij!
Wij zijn 22 uur klaarwakker, en we hebben tien uur slaap nodig om te recupereren.
En dat maakt dat een etmaal voor ons 32 uur zou moeten tellen.
Ziet u het probleem!
Onze wakker en slaaptijd varieert dus elke dag van de week.
Hoe vaak ben ik niet gewoon wakker
gebleven omdat ik s morgens ergens naartoe moest, omdat de kinderen van en
naar school moesten.
Je loopt dan een ganse dag versuft rond.
Of je valt vermoeid in slaap op de meest onmogelijke momenten en plaatsen.
Bijvoorbeeld op tram en bus, met als gevolg dat je ergens uitkomt waar je
helemaal niet moest zijn.
Of je valt in slaap in een wachtzaal, met als resultaat dat je je beurt menig
maal voorbij laat gaan.
Hoe vaak heb ik niet geslapen in de klas, op de speelplaats.
Wanneer de juf dan met een keiharde knal haar liniaal op mijn bank liet
neerkomen, dan schrok ik mij een beroerte.
Maar helpen deed het niet, mijn verstand sliep lekker verder, ook al waren mijn
ogen open.
En dat hazenslaapje maakt je niet fit, integendeel, vaak is misselijkheid een
gevolg.
Dat afwijkende bioritme heeft ook
een invloed op je lichamelijk welzijn.
Je maandstonden komen niet om de 28 dagen, zoals bij de meeste vrouwen.
Nee, je innerlijke huishouding ligt ook totaal overhoop.
Ook je etenstijden liggen elke dag verschillend, met als gevolg dat je
darmflora totaal in de war geraakt.
En dan heb ik het nog niet over de commentaren die je krijgt van je naasten.
Lig jij nu nog in bed, het is al na de noen?!
Leg maar eens uit dat je pas om tien uur die morgen in slaap bent gesukkeld.
Leg maar eens uit dat je nog doodmoe bent, omdat je maar 4 uur hebt geslapen op
dat moment.
In hun ogen ben je een luie donder
Het heeft ook een invloed op je
relatie.
Soms ben je nog wakker als manlief moet gaan werken, en kan je zijn
boterhammetjes maken, met een zoen als bedankje.
Die zoen kan je wel vergeten als diezelfde lieve man s avonds thuiskomt en
merkt dat het avondeten niet op tafel staat omdat jij net uit je bed bent, en
dit dan in het beste geval, want het is voorgekomen dat hij me moest wakker
maken bij het thuiskomen.
Je tracht wel om de dag door te komen, de zoveelste zonder de nodige uren rust,
maar de natuur eist zijn tol.
Een slaapkuur, slaappillen, ik heb
het allemaal gehad, het helpt geen zier.
Neem maar eens een slaappil wanneer je nog klaarwakker bent!
Je valt uiteindelijk wel in slaap hoor, maar de slaap is onnatuurlijk, vaak met
nachtmerries tot gevolg, en een te vroeg ontwaken, badend in het zweet.
En zo belandt je weer in een vicieuze cirkel
De slaappil maakt je duf, je bent niet uitgeslapen .Enz.
En dan het ergste van die zaak, de gewenning aan de slaappil, en/of de
verslaafdheid, waarbij je steeds hogere dosissen nodig hebt.
Via via kwam mij verleden week een
verhaal ter ore, over een radeloze moeder.
Haar nu 24 jarige dochter, had enkele jaren terug kennis gekregen met een
Marokkaanse jongen.
Heel breeddenkend, als zij is, maakte zij zich daar geen zorgen over.
Maar de vriendschap werd liefde, en toen maakte zich toch wel een aantal
zorgen.
Dacht aan het verschil in cultuur, haar studerende dochter en de jonge werkloze
allochtoon.
Stilaan begon ze te hopen dat de relatie zou afspringen.
Echt een opmerking in het nadeel van Achmed maken, kon ze niet.
De jongen was uiterst sympathiek, knap om te zien, en heel westers.
Maar schijn bedriegt!
Naarmate de relatie tussen haar dochter en Achmed vastere vormen begon aan te
nemen, zag zij haar dochter geleidelijk aan veranderen.
Het begon met de kleding.
Geen korte rokjes meer, geen topjes meer, de haren stijf opgestoken.
Toen de chador (hoofddoek), daarna een djellaba (lang kleed/Kaftan) en tot slot
de hijab (sluier).
Maar het was niet enkel het
uiterlijk van haar dochter dat haar zorgen baarde, nee, ook de mentaliteitsverandering
moest zij met lede ogen aanzien.
Zo leefde de moeder al jaren samen met haar vriend.
Een huwelijk wilden ze geen van beide, het ging goed zo.
Maar niet meer voor de dochter, want volgens de Islam was haar moeder een hoer.
Zo ook haar twee jaar jongere zus, die zoals elke jonge vrouw geniet van het
leven, was in haar ogen een hoer.
Moeders kookpot was niet meer aan de orde, zij waren varkens.
Gaandeweg viel alle contact weg.
Verleden jaar is de dochter getrouwd naar Marokkaanse traditie.
Ondertussen is er een kleinkind, maar dat heeft de moeder nog niet mogen zien.
En dan vraag ik mij af, hoe kan
dit!
Hoe bestaat het dat een dochter wegens een geloof, dat in eerste instantie niet
het hare is, zo volledig bewust vervreemd van haar familie.
Liefde zou mensen bij elkaar moeten brengen, niet uiteen drijven.
Al die jonge meisjes die een relatie aanknopen met de nazaten van onze immigranten
van het eerste uur zijn zij dom kortzichtig?
Of zijn ze zo verblind door de liefde?
Wat hebben die allochtone jongeren dat onze westerse jongeren niet hebben?
Wat trekt hen aan in de Islam?
Of kennen ze de draagwijdte niet, krijgen ze een ander beeld te zien dan wij?
Is totale onderwerping hun vorm van masochisme?
Beseffen ze niet, of willen ze niet beseffen, dat zij door hun gedrag, de klok
eeuwen terug draaien?
Ik snap die jonge meiden niet.
Alleen brengt het een ietwat egoïstische bedenking bij me naar boven, blij dat
het niet mijn dochter is.
Ik zou radeloos zijn, net als de moeder uit het relaas van hierboven.
Want er niemand die haar kan helpen, of troosten.
Het is net alsof je kind vermist is, dood is, met een rouwproces dat nooit een
einde neemt.
Vroeger zag je in vele huizen de spreuk hangen: Gods oog ziet je
Men zou die spreuk moeten vervangen door de volgende ..
TWEE GELOVEN OP ÉÉN HOOFDKUSSEN,
DAAR SLAAPT DE DUIVEL TUSSEN!!!
In een klein stadje hier heel
ver vandaan was er een plek die bekend stond als het huis met de 1000 spiegels
...
Een klein gelukkig hondje
hoorde van deze plek en besloot het eens een bezoekje te brengen.
Toen hij arriveerde liep hij
heel enthousiast de trap op naar het huis. Hij keek door de deuropening,
hield zijn oren gespitst en zijn staartje kwispelde vrolijk rond.
Tot zijn grote verbazing zag
hij zichzelf staren naar 1000 andere honden die met hun staart net zo blij
kwispelden als hijzelf .
Hij glimlachte zijn grootste
glimlach en kreeg maar liefst 1000 grote glimlachen terug !
Terwijl hij het huis verliet
dacht hij: " Dit is een wonderbaarlijke plék ... Ik kom hier
nog vaker terug ... !"
Een paar dagen later kwam er in
hetzelfde dorp een ander hondje ook op het idee om het huis eens te bezoeken
...
Hij voelde zich niet half zo
gelukkig als het eerste hondje, klom aarzelend de trappen op en liet zijn
hoofd weinig hoopvol hangen terwijl hij eens naar binnen keek.
Toen hij die 1000 verveeld
kijkende honden zag die naar hem staarden, gromde hij naar hen maar
schrok, omdat alle andere honden tegelijk tegen hem begonnen te
grommen ...
Hij haastte zich de trappen af
en zei tegen zichzelf: " Brrrrrrrrrrrrr wat een vréselijke plek
... Ik kom hier nooit van mijn leven meer terug ... ! "
En de moraal ... ?Wie een
glimlach schenkt krijgt er meerdere terug ...
De dag
van Sinterklaas komt nader, en de meester vraagt in de klas aan zijn leerlingen,
wat ze zoal graag zouden krijgen van de goed heilig man.
Mieke wil graag een pop die kan praten, eten en plassen.
Loewieke wil graag een politieauto met sirene.
De meester kijkt zijn klas rond, en ziet Jantje met gefronste wenkbrauwen diep
in gedachten verzonken.
Wel Jantje, vraagt de meester, wat wil jij graag van de Sint krijgen?
Zonder aarzelen zegt Jantje, Tampax, meester.
Tampax, vraagt de meester verwonderd, wat kan je daar nu mee doen?
Alles meester, antwoord Jantje.
Je kan er mee fietsen, zwemmen, rennen, paardrijden ..enz ..en bovenal kan je
ermee buitenspelen in de regen zonder nat te worden, want hij absorbeert alle vocht.
Anja is terug thuis uit het ziekenhuis.
Gisteren waren ze hier bij me thuis, en ze ziet er goed uit, en
wat nog belangrijker is, ze voelt zich goed.
Haar nare gele kleur is verdwenen, nu nog een blos , en we zijn op de goede
weg.
De operatie is wonderwel heel goed geslaagd.
Het stuk verstopte galweg was groter dan men op de scan kon zien, zo snel
evolueerde het in de slechte richting.
Het was dus hoge nood, die operatie.
Maandag mogen haar draadjes eruit, en dan kan ze weer hoopvol naar de toekomst
kijken.
Gisteren was het een drukke bedoening ten huize van
troubadoerke.
Mijn boontje (anex protégé) had me weer nodig om wat administratief werk te
verrichten.
21 jaar is hij nu, maar nog steeds te nonchalant met zijn papieren.
Tot het water aan zijn lippen staat natuurlijk, en dan is de kreet om hulp
oorverdovend.
Dan is het meestal reppen om alles op tijd in orde te maken.
Ik sakker dan wel eens even, geef hem dan wat goede raad mee, maar ik weet dat
hij het met de glimlach naast zich neer legt.
Omdat hij weet dat ik hem toch niet kan weigeren om hem uit de rats te helpen.
Tja, wie is hier de slimste he?
Eergisteren telefoon van zoonlief.
Hoi mams, ik heb een vraagje?
Als moeder weet ik dan hoe laat het is.
Ditmaal wordt ik gevraagd om hun kat bij te houden, want ze gaan drie dagen
naar Disneyland, Parijs.
Ik breng ze na de middag, als dat goed is voor jou.
Natuurlijk is dat goed, al is namiddag bij zoonlief een rekbaar begrip, want
het was 19 u toen ze verschenen.
De kat van zoonlief is een uit de kluiten gewassen
Noorse boskat.
Met een nurks humeur om U tegen te zeggen.
Toch naar vreemden toe, en dat ben ik duidelijk voor hem, ook al kent hij me al
negen jaar.
Telkens hij nog maar denkt dat ik in zijn beeld ga verschijnen, gromt hij als
een pitbull, met een vervaarlijk geblaas erachteraan.
Het is van angst, zo weet ik, want als ik hem toch onder de bank uithaal, dan miauwt
hij klagend als een kitten, en doet verder niets.
Maar zijn reactie naar vreemden toe is voldoende imposant om uit zijn buurt te
blijven.
Mijn snoesepoes bekijkt het allemaal van op afstand,en hoewel lief en tolerant
naar andere dieren toe, enig macho gedrag is hem ook niet vreemd, zo merk ik
nu.
De logè staat op dieet, en krijgt speciale droge voeding.
Snoes prefereert de duurste merken, en dan moet ik er nog een weinig Tonijn
vanuit een blik aan toevoegen, anders wil meneer niet eten.
Ja, ik weet het, mijn eigen fout, rot verwend.
Maar nu gaat hij demonstratief voor de etensbak van Tammy zitten, (Ja, het is
een gesneden kater met een meisjesnaam, omdat het geslacht in het begin wat abusievelijk
was verteld) en smult van de brokken net of hij nooit iets lekkerder heeft
gegeten.
Hij wil duidelijk laten zien dat hij de heer des huizes is.
Zoals reeds gezegd was ook dochterlief en Anja op
bezoek.
Zij wilde graag nieuwe prijslijsten maken voor de frituur.
Bij gebrek aan plaats voor een printer, kwam ze dit dus hier doen.
Nu heb ik enkele jaren terug een cursus Word gevolgd, maar in vergeten ben ik
ook een kei, zo merkte ik gisteren nog maar eens, want het werken met tabellen
was ik volledig verleerd.
Het was dus weer even zoeken en proberen, maar uiteindelijk kwam de prijslijst
toch mooi klaar, al zou een werkgever stevig pruttelen tegen de gepresteerde
werkuren vermoed ik.
Moe, maar tevreden ging ik dan gisteren naar bed,
en ik overdenk dan steeds mijn dag nog even.
En wat me met een glimlach deed inslapen was de uitspraak van mijn kleindochter.
Toen ze binnenkwamen zei ik al gekscherend tegen
haarha, leuk dat je komt logeren bij bonnie, wetend natuurlijk dat ze naar Disneyland ging,
voor een kind dus een echte droomreis.
Maar de lieve schat antwoordde: Ik zou wel graag blijven hoor bonnie, maar ik
moet mee met mama en papa
En dat antwoord deed deze oude sentimental fool een krop in de keel krijgen.
Het doet me beseffen hoe gelukkig ik ben.
Sommige onder jullie zullen al hebben gemerkt dat wanneer je
rechts klikt, er een vervelende boodschap verschijnt.
Dat script heb ik op mijn blogjes geplaatst omdat ik het uiterst vervelend vind
dat men teksten en plaatjes van mijn blog haalt.
Ik heb het al eens geschreven, ik haal mijn plaatjes ook van het internet,
evenzo met sommige teksten.
Maar ik doe wel de moeite om ze zelf te gaan zoeken.
Ze van een andersman blog halen doe ik nooit.
Tenzij men het duidelijk zo stelt dat het mag.
Wanneer ik iets moois zie, dan zal ik dat prijzen op het bewuste blog
Eventueel zal ik vragen of ik het mag kopieren, of waar ze het gehaald hebben.
Maar het jatten doe ik nooit, dat druist in tegen mijn rechtsvaardigheidsgevoel.
Trouwens, ik vind het leuk om een een persoonlijk blogje te hebben, om het een
beetje uniek te maken met de weinige kennis die ik heb.
Kennis die ik opdoe door te leren, te vragen en te lezen.
Ik dacht dat iedereen wel graag een beetje uniek was, maar blijkbaar dus niet.
Daarom dat script.
Nu is het zo dat dit scriptje helemaal niet kan verhinderen
dat je toch kopieert, voor diegene die de pc kennis goed onder de knie hebben
is er geen scriptje tegen bestand.
Maar dan vraag ik mij af waarom die kenners alsnog de moeite niet nemen om het
zelf te doen.
Is het gemakzucht, is het afgunst, of is het pure pesterij?
Is het teveel gevraagd om wat respect te hebben voor andermans blogje?
Tenslotte, als u ergens op visite gaat, en je ziet een mooie vaas of lamp, jat
je die dan ook mee?
Zou je het leuk vinden als men dit bij jou deed?
Dat geloof ik niet!
Nu kreeg ik vandaag een email van sloefke1.dat verzonden
was via dit blog.
Titel: jatten Bericht:ben ik een dief of wat!!!!!!!!!
Niet meer, niet minder.
En sloefke, dit is mijn antwoord;
Ik heb ondervonden dat wanneer men rechts klikt om een
button te plaatsen bij de reacties, dit bericht ook tevoorschijn komt.
Sorry daarvoor, dat was natuurlijk niet de bedoeling.
Ik kan het script evenwel niet zo danig instellen dat het enkel op de
voorpagina werkt, en niet in de reacties.
Om dit misverstand te voorkomen heb ik dan maar een andere maatregel toegepast.
Op dit blog zal men in de reacties geen html meer kunnen gebruiken.
Spijtig voor de buttonplaatsers.
Mijn trouwe bezoekers, en blogmaatjes, weet ik wel te vinden zonder button.
Nieuwe bezoekers, die ik toch wel graag wil leren kennen, kunnen naar beneden
scrollen en eventueel, indien ze dit wensen, een link naar hun blogje achterlaten
bij interessante link achterlaten
Geloof mij wanneer ik zeg dat ik dit alles zeer betreur,
maar ik wil mijn blogje zoveel als kan persoonlijk houden.
En een klein beetje respect daarvoor is toch niet teveel gevraagd, niet of wel?!
Bedankt voor jullie begrip!
22 juli 1972, een blijde dag voor beide ouders.
Vandaag is hun eerste kind geboren, een dochter, en ze noemen haar Anja.
Maar de blijdschap gaat al vlug over in zorgen en verdriet.
Want Anja wordt geboren zonder galwegen.
Deze afwijking noemt men Galgangatresie. INFO;
Galgangatresie is een aangeboren afwijking waarbij de galwegen in de
lever of daarbuiten niet of onvoldoende zijn aangelegd. Het komt voor bij
één op de 10.000 pasgeborenen. Het gevolg hiervan is dat er geen afvloed
van gal naar de darm kan plaats vinden. Er onstaat ophoping van galkleurstof in
het bloed en door stuwing van gal beschadiging van de lever. De beschadiging
leidt soms tot een ernstige stoornis van de leverfunctie. Er moet dan
tijdig operatief worden ingegrepen.
Dus de kleine Anja wordt met spoed geopereerd in het
Brugmanziekenhuis te Jette
Er worden kunstmatige galwegen aangelegd, het is een noodoplossing, want men
vermoed dat de baby niet oud gaat worden.
Maar tegen alle verwachtingen in, en met de nodige talloze medische zorgen wordt
de baby een blije kleuter.
Het blijft stijgen in positieve lijn, en Anja wordt een prachtige jonge vrouw.
Zij doet aan bokssport, kickboksen, power training, competitie
zwemmen.
In al wat ze doet blink ze uit, en ze kaapt vaak een eerste prijs weg.
Ze fietst, rijd motor, houd van snelheid en mooie snelle wagens.
Ze doet zelfs mee aan de miss big beauty verkiezing.
Zij is levenslustig, temperamentvol, en ze gaat geen enkele uitdaging uit de
weg.
Alles zit haar mee.
Wanneer blijkt dat ze Lesbisch is, heeft ze het even
moeilijk, meer omdat haar familie er het nog moeilijker mee heeft.
Maar ook met dat rekent ze af, en op een dag ontmoet ze mijn dochter.
En zo komt Anja ook in mijn leven.
Alles lijkt mooi, twee jonge vrouwen samen in liefde,dwars tegen alle vooroordelen
in.
Ze hebben alles mee om gelukkig te zijn, maar helaas.
Op een dag is ze lusteloos, ze heeft koorts en rilt van
de kou.
Een griepje denk ik.
Maar haar mooie gezonde gelaatskleur veranderd van zomersbruin naar geel
Ook het wit van haar ogen zien geel.
En Anja weet hoe laat het is.
Ze moet naar het ziekenhuis.
Ze wordt doorverwezen naar het universitair Erasmeziekenhuis te Brussel.
Een lijdensweg van talloze onderzoeken neemt een aanvang gedurende een tweetal
jaren
Om te eindigen in een levertransplantatie.
Maar de lijdensweg is nog niet ten einde met deze
operatie, integendeel.
Onwaarschijnlijke hoeveellheden pillen per dag moet ze nemen, waaronder Medrol.
En daar zwelt ze van op als een ballon.
Gelukkig krijgt ze toch haar figuur weer wanneer ze mag stoppen met die
Cortizone.
Maar de lijdensweg duurt voort.
De galwegen laten het een zoveelste maal afweten, en er wordt een buis gestoken,
een soort Stoma, die ze minstens zes maanden moet inhouden.
Ze mag niet douchen en niet zwemmen.
De buis hindert haar bij al wat ze doet.
Ze moet ze verschillende malen per dag doorspoelen, en dat is pijnlijk.
Zes maanden worden een jaar, maar uiteindelijk komt het
verlossende woord, die dekselse hinderlijk buis mag eruit.
En ze herleeft.
Ze heeft een ongelofelijke zin voor humor, en even zien we weer de goedlachse
energieke Anja opduiken.
Tot enkele weken terug.
Ze krijgt hevige jeuk, een slecht teken.
En ja, men moet weer een buis steken, maar Anja weigert.
Dit is niet leven voor mij laat ze haar dokter weten.
En men zoekt naar alternatieven.
Woensdag moest ze wederom naar het ziekenhuis.
Donderdag 19 oktober om acht uur ligt ze weer op de operatietafel.
Men gaat de vernauwingen in de galwegen wegsnijden, en de goede delen aan
elkaar zetten.
Op hoop van zegen, zei de dokter.
Daarstraks stuurde ik haar een smsje, en ik was ontstelt toen ik een
soortement testament van haar terug kreeg.
Wees een dubbele steun voor Vickytje, want ze heeft het moeilijk, zeg haar dat
ze mijn motor niet onder de 2500 mag verkopen, en van dat geld haar een Golfke
koopt, dat is mijn wens!
Ik heb van de zenuwen de ziekenkamer al opgekuist, en ik denk dat ik seffens
aan de gang begin, laat ze ook nog weten.
Ik zit perplex naar het bericht te kijken.
Ondanks alles, die humor, waar blijft ze de moed vandaan halen!
Wanneer de zinsbouw van dit schrijven niet geheel correct
is, wanneer er schrijffouten instaan ..
Dan komt dit doordat ik dit schrijf met tranen in mijn hart.
Maar ook met hoop in mijn hart, hoop op een goede afloop.
want ze verdiend het, onze Anja
Ieder Belg wordt geboren met een baksteen in zijn maag, zo
luid het gezegde.
Welnu, ik ben dan toch die uitzondering op de regel.
Ik heb nooit een eigen woning gewenst.
Het was het eerste grote dispuut tussen mij en de vader van
mijn kinderen.
Hij wou een huis kopen, ik wilde het liefst een modern appartement huren.
We hebben dan de spreekwoordelijke kerk in het midden gehouden, door een huis
te huren, met de optie tot kopen binnen het jaar.
Het is echter nooit zo ver mogen komen, door een trieste affaire waar we beide
geen vat op hadden, en waar ik hier niet ga over uitweiden.
Maar van het huis heb ik nooit spijt gehad.
De zenuwen gieren al door mijn lijf als er geschilderd en
behangen moet worden.
Ik hou van orde, alles heeft zijn vaste plaats, en ik panikeer telkens wanneer ik
denk aan de rommel dat die karwei meebrengt.
Ik ben dan wel fier op het nieuwe interieur, maar tevens ben ik ook stikkapot.
Zoonlief zit al zeven jaar in de verbouwingen.
Steeds in het stof, nooit iets op zijn plek, ik weet niet hoe ze dat volhouden.
Ik hoor het jullie al zeggen .al wat je aan huurgeld betaald, ben je kwijt!
Of ..je betaald tot het einde van je leven!
En verder ..al wat je verfraaid doe je voor de huurbaas!
En met dat laatste ga ik al helemaal niet akkoord, met het de andere beweringen
ook niet trouwens, want ..
In een eigen woning moet je om de zoveel jaar het dak
vernieuwen .hoge kosten dus.
Je moet minstens éénmaal de deuren en de ramen vernieuwen ..weer hoge kosten.
Je moet je deuren en ramen ook jaarlijks goed onderhouden, dat las ik bij
Lieve, en dat brengt ook kosten mee.
In een huurwoning is die onderhoud voor de huurbaas.
Je moet jaarlijks grondbelasting betalen, je moet een dure brandverzekering
afsluiten.
En er zullen nog wel kosten zijn waar ik als fervent huurder geen weet van heb.
Als je nu al die kosten bij elkaar rekent, jaar na jaar, dan vraag ik mij af of
je goedkoper uit bent als eigenaar, dan ik als huurder.
Komt bij dat er na je dood misschien wel ruzie komt onder de
kinderen, of andere erfgenamen.
En van erfgenamen gesproken jij die mooi je lening of hypotheek hebt afbetaald
door hard werken, je huisje en je tuintje voor veel geld hebt verzorgt tot aan
je dood.
Wel, de staat wil toch nog een zoveelste maal zijn graantje meepikken bij je
dood.
Hoeveel heeft je huis je nu uiteindelijk gekost, zo vraag ik mij dan af.
En dan nog iets dat ik mij afvraag.
Stel, je hebt een mooi rijtjeshuis gekocht, maar je komt vroeg, of later, tot
de bevinding dat je lastige, rumoerige of chagrijnige buren hebt.
Je zult er maar mee zitten opgescheept voor de rest van je leven.
Niet iedereen heeft het vermogen om een lap grond te kopen, om een vrijstaande
woning op te bouwen!
Je buurkinderen gooien rotzooi in je tuin, of plukken je voortuin kaal de hond
blaft dag en nacht zij geven feestjes in de tuin tot laat in de nacht, en jij
moet vroeg op .enz.
Het zou niet de eerste burenruzie zijn die uit de hand loopt!
Want verhuizen is geen optie meer
Maar voor mij wel.
Als het mij te gortig wordt, dan pak ik mijn biezen, en verhuis.
Ok, dat kost een hoop geld, maar ik laat tenminste geen eigendommen achter waar
ik me jaren te pletter heb voor gewerkt.
Aan alles zijn voor-en nadelen, maar niemand heeft mij ooit kunnen overtuigen
van het voordeel om een eigen huis te hebben.
Maar wie het eens proberen wil, die mag!
.Zaterdagnamiddag, ongeveer 17h!
Ik sta klaar om een grote uitdaging aan te gaan.
Voel mij zoals Evil Knievel zich moet hebben gevoeld toen hij over de afgrond
sprong met zijn motor.
Er is moed en durf voor nodig, maar ik doe het.
Evenwel met koppend hart, en met mijn ogen steevast dicht geknepen, maar ik doe
het .
Ik waag de sprong .!
Hahaha, bovenstaande is om dochterlief een beetje te
jengelen
Het is de plaaggeest in mij, gelukkig kent ze mij ook door en door, en weet ze dat
ik er geen woord van meen.
Want ik weet dat ze komt lezen.
Niks van aantrekken of geloven, lieve schat, je hebt dat prima gedaan, en ik
ben fier op je!
Wat was er nu aan de hand? Wel ..
Dochterlief heeft besloten om autorijlessen te gaan volgen.
Zij kon in geval van nood wel auto rijden, maar . Met krakende koppeling, niet harder dan in tweede vitesse,
en vooral, met het angstzweet in haar handen.
Dus echt in geval van uiterste nood.
Dat moest wel, want haar partner is ziek, maar dat verklaar ik morgen, of zo,
nog wel.
Eerst de theorie, en dat gaat vlotjes, ze heeft dan ook lang en veel gestudeerd
daarvoor.
Ze krijgt een voorlopig rijbewijs, wat wil zeggen dat ze enkel met de door haar
aangestelde begeleider mag verder leren rijden, en dat is natuurlijk haar
partner.
Maar .!
Zoals al geschreven, is haar partner ziek, moet regelmatig
naar het ziekenhuis.
Dochterlief hangt dus af van de gezondheidstoestand van haar partner om op haar
werk te raken.
Het openbaar vervoer is geen optie, haar uren lopen niet gelijk met de uren van
De Lijn
Soms gaat ze op de fiets, 15 km heen, en 15km terug.
Door weer en wind, 52 kg in strijd tegen de elementen van de natuur.
Maar dat is niet altijd evident, en zeker niet vol te houden voor haar.
Dus besluit ze om het toch anders te doen.
Ze gaat rijlessen nemen.
Twintig uren is genoeg, want na die twintig uren mag ze alleen met de wagen
rijden.
Ze komt van Herentals naar Antwerpen, over de autosnelweg,
en het gaat goed.
Haar partner evenwel is er nog steeds bij.
Ik ga mee naar beneden, kijk hoe ze achter het stuur kruipt om weer naar huis
toe te gaan.
En zoals elke moeder doe ik een schietgebedje ..Lieve god, laat ze veilig
thuiskomen.
En gisteren had ze genoeg vertrouwen om mij uit te nodigen.
Naar de Carefour, een weg die ze blindelings kent.
Ze vraagt me zelfs om voorin te komen zitten, maar dat vinden haar partner en
ik geen goed idee.
Tenslotte kan ik geen auto rijden, en zou dus in uiterste nood niet kunnen
ingrijpen.
Dus ik neem plaats op de achterbank.
Ze doet het goed, wat zeg ik, ze doet het prima!
Natuurlijk moet ze nog ervaring opdoen in het verkeer, nog routine krijgen als
het ware.
Minder terughoudend worden, vranker, en zelfzekerder.
Maar ik ben zo fier op haar, want de reden dat ze zo laat is begonnen met auto
te leren rijden is omdat ze een angsthaas was.
Ik ga dat nooit kunnen was haar verweer, en zie .. ZE,RIJDT!
Vrijdag is wellicht haar vuurdoop.
Haar partner moet woensdag naar het ziekenhuis, in Brussel.
De zoveelste operatie, en ik wil haar via deze weg nog een keer veel sterkte
wensen, begeleid met dikke knuffels en kussen, want ik zie haar niet meer
voordien.
Maar Anja, het gaat lukken deze keer, ik voel het aan mijn water.
Vrijdag dus is haar vuurdoop, dan rijd ze voor de eerste
keer zonder begeleider.
En ik rij met haar mee.
Want ik heb er het volste vertrouwen in!
Ik hoorde zonet het liedje 'Ma Baker' van Boney M op de radio. Een krasse dame moet dat geweest zijn. Maar je kan ook op een vriendelijkere manier aan geld proberen te komen, zo dacht ik. Eens proberen of het op mijn manier ook lukt.
Bovenstaand plaatje is een grapje enerzijds, en anderzijds ook weer niet.
Laat mij het even verduidelijken, en meteen ook duidelijk maken dat ik niemand wil kwetsen.
Het is echt een gevoel dat ik nu van me afschrijf.
Een naar gevoel, een irritatie als het ware.
Het gaat om het volgende ..
Regelmatig krijg ik, net zoals jullie allemaal vermoed ik, een button van een nieuwe, of minder nieuwe blogger.
Er wordt dan beweerd dat ze mijn blogje mooi vinden.
Iets waar ik dan fier op ben, want ik vind mijn blogje ook mooi.
Ik heb er dan ook al vele uren ingestoken om het de layout en het uitzicht te geven die het nu heeft.
En ik tracht het nog steeds meer te verfraaien.
Doe dingen weg, zet dingen bij.
Dingen die ik pluk van het internet.
Echter
Ik zal nooit dingen van het internet plukken zonder de toelating te vragen in een mailtje, of gastenboek.
Tenzij ze gratis worden aangeboden natuurlijk.
Zoals daar zijn, de leuke speeltjes, moppen en videos.
En ik zal al helemaal NOOIT dingen weg rippen van andere blogs zonder hun NADRUKKELIJKE TOELATING.
En daarbij gaat het dan niet om plaatjes, of gedichtjes, maar veeleer om HTML codes.
En dit enkel op blogs die daarvoor zijn bedoeld, zoals Blogtips, of Zonnekes blogtips.
Blogs die speciaal bedoeld en gemaakt zijn om ons bloggers wat bij te leren, net zoals oa cyberfox ook doet.
Maar wat constateer ik vaak?!
Regelmatig ga ik eens kijken naar die blogjes die hier een button plaatsen.
Nog onbekende blogjes voor mij, en het is leuk nieuwe blogjes te ontdekken.
Men komt op die manier vaak voor aangename verassingen te staan, en je leert nieuwe cybermaatjes kennen.
Maar ik kom ook vaak voor onaangename verassingen te staan!
Ik ben een lezer, en blogs met enkel plaatjes interesseren mij een ietsje minder, dan blogjes waar waarop men iets te vertellen heeft, het geeft niet wat.
Maar ik heb bewondering voor ieders kunnen, en wat meer is, ik heb respect voor hun kunnen.
Ik zal dan ook nooit een plaatje of schrijfsel van hun blog jatten, en het op mijn blog zetten..
Dat respect brengt men niet altijd op voor mijn blogje, zo moet ik meer en meer ondervinden wanneer ik die geplaatste buttons volg.
Dan zie ik vaak dat er teksten, of plaatjes staan die ook hier, of op mijn huismusjes blog staan.
Nu, ik geef hen het voordeel van de twijfel, want ze kunnen die plaatjes ook van het Internet hebben gehaald, net als ik.
Maar wanneer ik dan op blogforum lees dat ze niet weten waar, en hoe, die plaatjes te halen, dan is mijn conclusie vlug getrokken.
Dus zou ik beleefd willen vragen.
Stop met het na-apen van mijn blogje?
Respecteer mijn blogje dat ik met veel moeite, en veel leren, heb ge-personaliseert.
Wees uniek, en creëer je eigen lay-out.
Respecteer ook andermans blogje.
Doe misschien eens moeite om te lezen, of om te scrollen, en dan vind je wellicht leuke links waar je plaatjes kan halen.
Tracht eens wat op te steken over HTML, net zoals ik heb gedaan, en met mij vele bloggers.
Vraag me raad eventueel, als ik kan zal ik je helpen, en anders verwijs ik je wel door naar diegene waarvan ik zeker weet dat ze het kunnen.
Doe eens moeite, en ga lezen op het blogforum, of stel daar je vragen.
Daar zijn mensen steeds, voor ons bloggers, in de weer om te helpen met je blogproblemen.
En iets waar ik echt pissig van wordt..... blijf met je kladden van mijn teksten af! Hier, maar zeker op mijn huismusjes blog, want die teksten zijn heel persoonlijk, en ik zal niet nalaten om klacht neer te leggen bij bevoegden.
Onder mijn persoonlijke teksten aldaar, staat een copyright teken, respecteer dit dan ook!!!
Maar zelfs als dit er niet staat, vraag ik om dat respect.
Verder wens ik jullie veel blogplezier.
Maar zeg niet, wanneer ik ontvlam.....
SeniorenNet, de website voor senioren
van de 21-jarige student Pascal Vyncke, mag geen muziekbestanden meer ter
beschikking stellen van zijn gebruikers. De auteursrechtenvereniging Sabam en de Belgische federatie
voor muziekproducenten IFPI hadden daar niet de toelating voor gegeven,
waardoor SeniorenNet in overtreding is met de wet op de auteursrechten.
Sabam en IFPI Belgium waren naar de kortgedingrechter in
Antwerpen gestapt en haalden donderdag hun gelijk. SeniorenNet krijgt tien
dagen de tijd om alle muziekbestanden te verwijderen die auteursrechtelijk
beschermd zijn. Daarna riskeert SeniorenNet een dwangsom van 1.000 euro per dag
dat er nog muziekbestanden geraadpleegd kunnen worden.
Bron; Gazet van Antwerpen.
Dit stond vanmorgen te lezen in de
krant.
En ook op het blog van betweter kon ik dit vandaag al lezen.
En mijn aversie tegen de politiek wordt nog maar eens aangewakkerd.
Want het is politieke geldklopperij.
Alles moet geld kosten, zelfs de onschuldige hobby van de kleine man.
Want wij senioren gebruiken een muziekje om ons blogje wat meer flair te geven.
Meestal omdat een liedje naar de periode verwijst van het in de tijdsgrens geschreven
logje.
Liedjes die we zelf in onze collectie hebben zitten, en waar we dus al voor
hebben betaald, auteursrechten en BTW inclusief.
Wij zetten die liedjes niet op ons blogje met financiële doeleinden.
En zoals betweter ook schrijft, het zijn meestal liedjes die je bij de
platenboer niet meer vind.
Pure nostalgie dus van onzentwege.
Maar dat is verboden bij wet.
Zelfs linken naar een muziekbestandje is verboden.
Eveneens het versturen van linken naar, of een muziekbestand via email is
verboden.
Ik vraag je, dat is toch godgeklaagd, niet!
SABAM moet er zijn graantje van kunnen meepikken.
Met diezelfde SABAM kreeg ik natuurlijk
te maken toen ik nog mijn eigen zaak had.
Toen ook al vond ik dat ze zeer hebberig uit de hoek kwamen.
De radio, de twee cd-spelers, het mengpaneel, de cassettedeck, elk toestel werd
apart aangerekend.
Hoewel ze nooit allemaal tegelijk speelden, dat is nogal wiedes.
En om het nog hebberiger te maken, mijn instalatie stond naast de toog,
afgemaakt met plexiglas.
Toen beweerde SABAM dat ik een discobar had, iets wat een aanzienlijke meerkost
meebracht.
Plaatste ik nu echter diezelfde installatie achter de toog, dan was het opeens
geen discobar meer.
Begrijpe wie het kan.
Een vriendin van me heeft een kapsalon.
Zij heeft in haar keuken een aftandse transistorradio staan.
De muziek is vanuit de open keukendeur in het kapsalon te horen.
Ook zij kreeg bezoek van SABAM met het vriendelijke verzoek meteen haar
bijdrage te leveren.
Of haar keuken geluiddicht maken, aan haar de keuze.
De hebberige SABAM vinger in de zure brokkelpap had gesproken.
Mij maak je niet wijs dat ze bezorgt
zijn om de auteurs.
Ik geloof eerder dat ze voor eigen gewin zorgen.
Zij zijn het die hun doel richten op winst.
Sommige auteurs moeten ellenlang wachten tot ze hun schamele bijdrage te zien
krijgen.
En diegene die geen lid zijn van hun winkel, kunnen hoog of laag zingen, zij
krijgen niets voor hun werk.
Politiek machtsvertoon dus, en een politiek monopolie.
En wat gaat het volgende zijn?
Gaat men ons verbieden om plaatjes op ons blog te zetten?
Plaatjes en fotos die we van het internet plukken?
Gaat men geld vragen om de gedichtjes die we downloaden.
Om de informatie die we van het internet halen, en weergeven als bron op ons
blog?
Betalen we daar dan al niet voor aan onze provider?
Kan men dan niet beter het internet maar opdoeken?
Wil men ons nu perse dom houden, of moeten we aan de bedelstaf om nog enigszins
wat plezier te beleven?
Maar mijn innerlijke woede op dit
onrecht brengt geen oplossing voor SenNet.
En daarom dacht ik zo .;)
1) Wat zou een jaarlijkse bijdrage kosten aan SABAM om het recht te verwerven
om muziek op je blog te zetten?
2) En zou dan elke blogger, elke mailgroep bereid zijn om een bijdrage te
betalen aan SenNet, om te delen in die kosten?
Het zou aan SenNet het recht geven om er voor te zorgen dat je elk gewenst
muziekbestandje kan gebruiken.
Het zou niet meer nodig zijn om up-loaders te gebruiken die een hoop spam
meebrengen.
En het zou ons een hoop plezier opleveren.
Ik zou alvast bereid zijn om dit te
doen, moest het haalbaar zijn.
Als de SABAM bijdrage niet wordt onderverdeeld voor elk blog, maar voor SenNet
in het algemeen.
Anders komt het jaarlijks bedrag nogal duur uit.
Ik zeg dit niet uit eigen belang.
Want geloof het, of niet, ik surf meestal langs de blogs met mijn geluid op
uit.
Op sommige blogs niet, daar waar mooie oldies te beluisteren zijn, of licht
klassiek.
Maar van de metaal klinkende midi krijg ik pijnlijke oren, en hoofdpijn.
En dan lees ik liever in stilte!
WAT IS UW MENING DAAROVER, WIL IK HEEL
GRAAG WETEN?
Ik heb er een nachtje over geslapen om te reageren op uw
reactie op mijn log Verkiezingen.
En misschien had ik er meerdere nachtjes moeten over slapen, wie weet.
Want;
Ik respecteer ieders
mening.
Ik wil je hoegenaamd niet tegenspreken, of je mening afdoen
als een kwakkel.
Ik wil vooral je vriendschap en je respect niet
verliezen.
Maar het is mijn vaste overtuiging dat vrienden moeten
kunnen, en mogen, verschillen van mening, en dat dit meningsverschil geen
afbreuk mag doen aan de vriendschapgevoelens.
Maar ik schrijf vanuit mijn buik, en daarom wil ik graag het volgende zeggen.
Denk niet, lieve Paz, dat omdat ik geen zier geef om
politiek, ik er volledig wars van ben.
In tegenstelling tot jou heb ik wel jaren een partijkaart gehad.
Heb ik mij jaren kosteloos ingezet voor die partij, in mijn hoedanigheid als
dienster.
Ik heb op hun vele feestjes, recepties en partijtjes opgediend in mijn toch al zo schamele
vrije tijd.
Heb er alzo doende mijn oren te luisteren gelegd, en mijn ogen de kost gegeven.
Ik heb een kandidaat gemeenteraadslid gesteund met haar campagne.
En dat brengt mij al bij mijn eerste weerzin van de politiek.
Een dergelijk campagne is niet weggelegd voor de idealist
die geen geldelijke middelen tot zijn/haar beschikking heeft, of een achterban
met de nodige middelen.
Zon campagne is vreselijk duur.
Alleen de drukker al kost meer dan mijn maandelijks inkomen, en dat is nog maar
net het begin van de ganse campagne.
Daarom zullen de meeste idealisten enkel knechtjes blijven van diegene die wel
de nodige middelen bezitten, en daarom ook de macht hebben.
En met die macht loopt het veelal mis.
Het zit in onze natuur om die macht te gebruiken.
Heel af en toe zonder winstbejag, uit puur idealisme.
Maar veeleer zal die macht gebruikt, en erger nog, misbruikt worden voor eigen
gewin.
De modale partijknechtjes zullen altijd modale partijknechtjes blijven.
Zij zullen nooit een kast van een villa bezitten, zijn integendeel al heel blij
dat ze hun werkmanshuisje gedurende vijfentwintig jaar kunnen afbetalen.
Wat een verschil toch met diegene die wel politieke macht bezitten!
Dat kan je volgens mij toch niet ontkennen.
Ik schrijf bewust kosteloos, en niet belangeloos.
Want ik geloof niet in belangeloos.
Soms doet men het omdat men wat aanzien geniet.
Omdat er wat van de belangrijkheid op hen afstraalt.
In mijn geval deed ik het omdat de schepenen waar ik voor diende een vinger
in de pap had bij de sociale woningmaatschappij, en er mij een appartement
beloofd was.
Iets waar ik, gezien mijn toestand, recht op had.
Maar het is niet wat je kent dat belangrijk is, maar wie je kent.
En zodoende heb ik na jaren het beloofde toegewezen gekregen, maar niet
kosteloos van mijn kant.
En ook niet belangeloos van mijn kant.
Ook heb ik mij jaren kosteloos ingezet voor minderbedeelden,
en heb daarbij opgediend en gekookt in een gaarkeuken voor de armen.
Iedereen zette zich daar voor de volle 200% gratis in.
Behalve diegene die op de hoogste trede zaten.
En wanneer maakte ze hun opwachting?
Juist, tegen verkiezingstijd!
Voor de rest waren ze niet bereikbaar wanneer er problemen waren.
Als je weet dat wij met een ondermaats budget, elke dag tussen de dertig en
vijftig mensen een volledig middagmaal moesten voorzetten, en dat de hoge heren
datzelfde budget in één keer oplunchten, dan kan je misschien mijn aversie van
de politiek een beetje beter begrijpen.
Lieve Paz, ik weet wat de functie van jouw papa was, doch
heb de man nooit persoonlijk gekend, en dus ga ik mij er niet aan wagen om een
oordeel te vellen, of zelfs maar een nuance daarvan.
Maar, net zoals elke goede huisvader, zullen de vruchten die hij plukte, naar
zijn gezin zijn gegaan.
En ik denk dat die vruchten bij jullie, iets rijper waren dan bij mij.
Jouw geëngageerdheid is een vervolg op die vruchtenoogst, zo meen ik te
begrijpen.
Oh, ik ben er stellig van overtuigd dat er van jullie gezin vele opofferingen
zijn gevraagd.
Dat je jouw papa steeds hebt moeten delen met zijn idealen, hem vaak hebt
moeten missen.
Maar geef toe, lieve Paz, dat er onwaarschijnlijk ook voordelen aan verbonden
waren.
Voordelen die jan modaal nooit heeft mogen genieten.
Ik heb persoonlijk een man gekend, een vriend door de jaren
heen.
Hij heeft zich zijn ganse leven voor De partij ingezet.
Zelfs toen hij in een rolstoel belande, en al halfdood was, dan nog deed hij
klusjes voor die partij.
En op zijn begrafenis was er welgeteld één afgevaardigde.
De kopman moest naar een receptie, en meldde zich afwezig.
Zijn politieke belangen gingen voor op het afscheid van een jarenlange vriend.
En dat alles lieve Paz, bevestigt mijn aversie van politiek.
Doet mij de uitspraak doen van allemaal één pot nat.
Niet jan modaal met de pet ..
Niet het knechtje van de partij
Niet de idealist
Maar de politieke gezagdragers, diegene met de politieke macht.
Diegene die met hun kladden aan de kassa zitten, en de werkmens er laten voor
opdraaien.
Dat zijn diegene die ik laak.
Zij zijn de reden dat ik geen hoge dunk heb van de politiek.
Dat ik niet zou gaan kiezen, moest het geen plicht zijn.
Een kiesplicht die ver van alle democratie is verwijderd.
Dat is voor mij één pot nat.
Ik hoop, lieve Paz, dat je mijn standpunt een ietsje beter
begrijpt nu.
Dat je er ook respect kan voor opbrengen, net zoal ik respect opbreng voor de
jouwe.
En vooral hoop ik .
Nog steeds vrienden?
Ik voel mij terug achter mijn toog.
Daar werd ook met de vuist op geslagen bij de zoveelste politieke opinie.
En bij elke pint meer, wisten ze het zeker en zekerder hoe het moest.
En ik tapte in stilte verder, lachte wat minzaam, en dacht bij mezelf, na de
verkiezingen zal iedereen wel voor de goei hebben gekozen, daar verwed ik
mijn hoofd op.
Zo was het toen, en zo is het nu nog.
Met de verkiezingen in de korte nabijheid wil iedereen zijn
politiek zegje doen.
Iedereen weet hoe het moet, en zeker hoe het niet moet.
Wat ik mij daarbij afvraag is hoe het dan komt dat er voor de kleine man nog
steeds niets veranderd.
Op wie stemt die kleine man dan?
Op wie de begoeden van de maatschappij stemmen hoef je me niet te zeggen, dat
weet ik zo wel.
Ik ken geen jota van politiek.
En ware het niet dat ik verplicht was om te gaan kiezen, ik ging niet.
Ik heb wel iets beters te doen met mijn zondag, al was het maar gewoon in mijn
bed te blijven liggen tot de noen, en dan verder in mijn kamerjas op de zetel
door te brengen.
Daar zit het met de democratie al goed fout.
Wij hebben geen kiesrecht, wij hebben kiesplicht.
En dan nog zon kwakkel die je zeker moet te kennen geven.
Niemand stemt op het Vlaams belang!
Want je bent als de dood om als racist geregistreerd door het leven te gaan.
Maar hoe komen ze dan elk jaar aan die stemmen, zo vraag ik mij af!
Waarom is er een dan een cordon sanitaire nodig?
Nee, men stemt niet op VB.
Maar o wee als er een bruine met zijn dikke Bmw of Mercedes hun
parkeerplaatsje voor hun neus wegkaapt.
Dan zijn ze opeens racist in hart en nieren.
Of als er een hond op hun stoep schijt, dan willen ze wel meer blauw op straat.
Wel, ik krijg hier in Borgerhout veel propaganda van die
partij.
En ik durf zeggen dat ik het met veel van hun uitspraken eens ben.
En nee, ik zal ook niet voor hen kiezen, om volgende redenen.
Mijn dochter is Lesbisch, en ik wens voor haar een leven in volle vrijheid van
haar sexuele geaardheid.
Ik ben invalide, en ik wens geen kogel te krijgen omdat ik niet meer functioneer
in de maatschappij.
Zuiver eigen belang dus.
En daar durf ik gerust voor uitkomen.
Gisteren een interview met een kleurlinge bij het zangfeest
voor verdraagzaamheid.
Ik hoop dat alle blanken respect gaan opbrengen voor ons kleurlingen., zo
liet ze weten.
En ik dacht meteen, het moet weer van onze kant komen.
Waarom geen wederzijds respect?
Durft er hier nu niemand zeggen wat hij denkt?
Dat wij sterk worden benadeeld tegenover e allochtonen?
Ho nee, diegene in zijn riante villa zal dit niet voelen, zal het niet met me
eens zijn.
Nee, veeleer zal het de kleine zelfstandige zijn die ik weet niet hoeveel
papieren nodig heeft, en centen om zijn nering te kunnen doen draaien, terwijl
de eerste de beste allochtoon die amper een letter Nederlands praat de éne winkel
na de andere kan en mag openen.
Getuige de vele telefoon en nachtwinkels.
Het zal veeleer de man zijn die op de straat leeft, omdat hij tussen de mazen
van het sociale vangnet valt, terwijl er voor een asielzoeker een huis ter
beschikking staat, aangekocht door het OCMW, en hij gelijk een gewaarborgd
inkomen erbovenop krijgt.
En wat te denken van de man die voor de zoveelste keer beroofd
wordt, en waarvan de dader na een uur vrij op straat loopt.
De criminaliteit gebeurt voor 90% door vreemdelingen, maar kranten mogen het
niet meer in zoveel woorden laten weten.
Hou jij ze dom meneer pastoor, wij houden ze arm.
Dat is wat ik meer en meer begin te voelen, bij elk jaar dat ik ouder wordt.
Moest het niet verplicht zijn, ik ging niet stemmen.
Want op wie ik ook stem, veranderen in de goede zin doet het niet meer.
De vette jaren zijn voorbij, en ze komen voor ons kleine man, niet meer weer.
Dus ik lach eens hartelijk met al die roepers over politiek.
Met al diegene die er zo hoogdravend over plegen te doen.
Net of je niet intelligent kan zijn wanneer je niet over politiek wil praten.
Net of hun leven hangt er van af, zo serieus plegen ze erover te doen.
En ik hoor het hen al zeggen Wat als iedereen er moest over denken als jij?.
Wel lieverds, laat deze domme persoon u dan zeggen dat het allemaal één pot nat
is.
De ganse politiek.
En voor wie u ook stemt, geld gaat het ons kosten, ze gaan in onze zakken
zitten.
Wat meer is, ze gaan ons in de zak zetten!
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!
!"
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
