Naar aanleiding van mijn vorige posting wilde ik weten wat “Knokkelkoorts” was. Malaria en gele koorts kende ik al wel maar van Knokkelkoorts had ik nog noot gehoord.Dit vond ik erover op het Internet.

KNOKKELKOORTS:

Niet levensgevaarlijke, tropische, besmettelijke ziekte die met huiduitslag, spierpijn en gewrichtspijn gepaard gaat. De aandoening wordt veroorzaakt door een virus dat wordt overgebracht door een mug (aedes aegypti of tijgermug.). Na een incubatietijd van drie dagen tot circa twee weken, treden de ziekteverschijnselen zeer plotseling op, zo zelfs dat de aanvang tot op de minuut nauwkeurig kan worden opgegeven.

De pijn is meestal zo hevig dat iedere beweging wordt vermeden. Aanvankelijk treedt ook een op roodvonk gelijkende huiduitslag op aan hoofd en romp. De ernst hiervan verandert bijna altijd met het stijgen en dalen van de koorts. Na twee tot drie etmalen treedt gedurende een heel etmaal een temperatuurdaling op, die echter weer wordt gevolgd door een tweede temperatuurstijging. Na drie tot zes dagen verdwijnt de koorts definitief en schilfert ook de huiduitslag weg.

Er is geen specifieke behandeling mogelijk, omdat het virus niet reageert op de bekende antibiotica. De ziekteverschijnselen worden bestreden met bedrust en met pijnstillende en kalmerende middelen. De prognose is goed, hoewel het herstel soms maanden kan vergen.

(Bron: Medica Press)

Geen kattenpis dus deze knokkelkoorts. Dus doodkloppen die muggen!

Vandaag vieren we in Antwerpen Moederdag, “Moederkesdag”zoals wij dat zeggen. Ik vroeg mij af waar de oorsprong lag van die viering. Dit vond ik erover op Internet:

Waarom vieren wij Moederdag?

.....In bijna alle landen ter wereld worden de moeders wel op een of andere manier geëerd, al gebeurt dat niet overal op dezelfde manier of hetzelfde tijdstip.

Als we heel ver terug gaan in de geschiedenis, vinden we bij de vroegste uitingen van menselijke kunst al afbeeldingen van (oer)moeders, die aanbeden werden en die verondersteld werden geheime krachten te bezitten.

Bij de oude Grieken vinden we eerste sporen van een speciale Moederdagviering in de lenteriten ter ere van Rhea, de Moeder der Goden.

In België wordt moederdag op de meeste plaatsen op de tweede zondag van mei gehouden. De oorsprong van die traditie kennen we met zekerheid: de “moderne Moederdag” hebben we te danken aan de Amerikaanse Anna M. Jarvis. Nadat haar toegewijde moeder op de tweede zondag van mei van het jaar 1906 overleed, begon Anna Jarvis in haar geboorteplaats Grafton in de staat West Virginia een campagne bij de kerkleiders om op de tweede zondag van mei een speciale dienst ter ere van alle moeders te houden.

In 1907 werd in Grafton de eerste Moederdag zoals wij die kennen gevierd. Na een “one-woman” campagne van Anna Jarvis vond de gewoonte al snel ingang in de rest van de staat West Virginia en in de rest van de Verenigde Staten. In 1914 riep de toenmalige president, Woodrow Wilson, de tweede zondag van mei uit als officiële feestdag ter ere van alle moeders.

In veel landen werd deze van oorsprong Amerikaanse feestdag overgenomen: Denemarken, Finland, Italië, Turkije, Australië, en ook in België. Het overnemen van een feestdag ter ere van moeder in onze katholieke contreien was trouwens een dankbaar gegeven voor de kerk, want is de maand mei ook niet de Mariamaand?

Niet overal wordt Moederdag op dezelfde dag gevierd. Zelfs in België zijn er verschillen, want in het Antwerpse wordt moeder vaak op 15 augustus - met Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart - gevierd. En in Engeland is het Moederdag op de 4de zondag van de lente, een traditie die teruggaat tot in de 15de eeuw.

Voor alle moeders dit bloemmetje.
Een gelukkige Moederkesdag gewenst
Geniet van deze extra verwendag.

GOED VOOR EEN LACH

Een man moet dringend naar het toilet in een chic restaurant.
Helaas zijn alle deuren bezet.
De maître d’hôtel, een begrijpende man, stelt daarom voor om de damestoiletten te gebruiken.
Maar, zegt hij, een goede raad: aan de linkerkant van de muur staat een reeks knoppen met de vermelding WW, WL, PW en ATV.
Gelieve deze in geen geval te gebruiken want ze zijn exclusief gereserveerd voor de dames. Belooft, belooft, dankuwel! En de man verdwijnt door de deur.
Eens zijn dringendste behoeften voldaan, gaat zijn aandacht toch naar de geheimzinnige knoppen. En zijn nieuwsgierigheid haalt het.

Hij drukt op de knop WW en voelt onmiddellijk een straal WARM WATER die zijn achterwerk streelt.
Mijn God, denkt hij, de vrouwen worden hier nogal verwend.
Hij drukt op de knop WL en een stroom WARME LUCHT veegt zijn
achterste droog. Wow, wow, prachtig!
En ondertussen heeft hij al op de knop WP gedrukt. Luttele seconden daarna parfumeert een WOLK POEDER zijn billen.
Wonderbaarlijk, denkt hij en verrukt drukt hij ook op de laatste knop ATV...

Hij wordt wakker in een hospitaalbed. Verward en beduusd belt hij om de verpleegster.
Wat is er toch gebeurd ? vraagt hij.
Wel, u was in de toiletten van restaurant GRAND CHIC en u heeft op de verboden knoppen geduwd.

Maar allez, elke knop bezorgde me zeer aangename gewaarwordingen...
Ja, ja, dat is waar, maar de laatste, met de letters ATV betekent AUTOMATISCH TAMPAX VERWIJDEREN .. Enfin, u vindt uw penis onder uw hoofdkussen ...

Indrukwekkend, fenomenaal, adembenemend, grandioos, allemaal superlatieven die van toepassing zijn op de openingsceremonie van de Olympische spelen op 08-08-2008 en acht uur plaatselijke tijd. Het nummer acht is dan ook het geluksnummer bij uitstek in China. Een nooit geëvenaard spektakel is het geworden waarbij ik de eerste 2 uur van de ceremonie met open mond en rechtopstaande armharen zat te kijken. Nooit eerder had ik de wens dat mijn doodgewone kijkbuiskast zou veranderen in een groot scherm. Bij de twee uur durende intrede van de deelnemers viel ik helaas in slaap. Tv kijken heeft nu eenmaal dat effect op me, maar gelukkig werd ik net op tijd weer wakker om het ontsteken van de Olympische vlam niet te moeten missen.

Meer dan een jaar werd er met meer dan drieduizend man getraind om in het door Zwitserse architecten ontworpen stadion dat de naam ‘Vogelnest’ mee kreeg een verbluffend visueel spektakel weer te geven met een choreografie die tot in de puntjes was verzorgd.Dit alles gebracht op prachtige muziek veelal gespeeld op oude Chinese muziekinstrumenten zoals de Guqin (snaarinstrument), Paoying ( blaasinstrument)en de Yu (slaginstrument). De vermaarde 22 jarige Lang Lang speelde dan weer uitmuntend op een hedendaagse piano begeleid door een meisje van vijf jaar. Sarah Brighton, ook La Luna genoemd, zong het themalied “You and me” samen met een Chinese zanger wiens naam mij helaas ontgaan is.
Tot in het kleinste detail moest alles perfect zijn, niets werd aan het toeval overgelaten en dat kon je merken.

Net voor de Olympische vlam het stadion werd binnen gedragen werd de Olympische eed afgelegd. Een traditie die zijn oorsprong vond op de Olympische spelen van 1920 in Antwerpen, net zoals het oplaten van een witte duif ten teken van vrede.
De Olympische Hymne werd gezongen in het Grieks door een koor van 45 kinderen. Daar hadden die kinderen vijf maanden op getraind. En dat ze het fonetisch brachten deed geen afbreuk aan het chill moment dat door gans het stadion te voelen was, volgens de reporter ter plaatse.
Vervolgens werd de brandende toorts in het stadion gebracht en drievoudige gouden medaille winnaar LiLing werd op heuse Spielbergse wijze de lucht ingehesen tot 60 meter boven de laagste tribunes alwaar hij op het dak van het ‘Vogelnest’ liep. Duizenden lichtjes onstaken bij elke voetstap van hem tot aan het moment suprème, het onsteken van de olympische vlam. Als apotheose nog een prachtig vuurwerk bovenop.

Let the games begin!
En laat het vooral eerlijke spelen zijn. Laat de Olympische gedachte:"Deelnemen is belangrijker dan winnen" zich uiten zonder dopingschandalen. Spelen ook waar geen drama’s gebeuren zoals aanslagen van terroristen. Want ondanks het machtige schouwspel dat bewijst dat door de discipline van de Chinese onderdanen China één natie is, kan ik toch niet vergeten dat er zoveel armoede is en dat de mensenrechten er vaak met de voeten wordt betreden. De Tibetaanse bevolking zal het alvast met me eens zijn.

Maar ik heb intens genoten van deze openingsceremonie. Binnen vier jaar vinden de Spelen plaats in Londen en ik vrees dat de Engelsen met een enorm probleem zitten willen ze dit overtreffen.
Ik vrees ook dat heel veel vrouwen hun partner in de bedstee zullen moeten missen want door het tijdsverschil vallen de rechtstreekse uitzendingen bij ons diep in de nacht. Zo hier en daar zul je ook wel eens mannelijke zuchten horen slaken in het echtelijke bed. Nietwaar Natoken?!

Ik zit hier vandaag nog altijd een beetje te bekomen van een weekend vol feestgedruis.
Vrijdagmiddag was er onze blogvrienden bijeenkomst en dat eindigt altijd voor Lipske, mij en my dutch lover met nog one for the road in ons stamkroegje. Die één wordt twee en drie….en zo gebeurt het dat het pas na middernacht is dat we terug thuiskomen. In leuk gezelschap met mooie muziek op de achtergrond vliegen de uren nu éénmaal zo voorbij.
Zaterdagavond moesten we dan weer bij de zus van Lover zijn, de one with the pub and room for dancing. En hoewel we voor we vertrekken naar daar het voornemen maken om het niet te laat te maken komen we weer in de late uurtjes thuis. Broer en zus hebben steeds zoveel bij te praten dat ook daar de tijd voorbij vliegt.
Zondag was bij ons dan ook een lange uitslaap - en verder lekkerlui niets doen - dag. Lover had zelfs de fut niet meer om één van zijn geliefkoosde rommelmarkten te bezoeken, en ik dankte de heer in stilte met een oprecht halleluja daarvoor.

Het vorige weekend was ook al zo drukbezet geweest.
Vrijdagavond waren we met een groep vrienden naar een Wok restaurant getrokken. We hadden al zo vaak gezegd dat we dat toch eens moesten doen, maar het was er tot dusver nog niet van gekomen wegens andere verlichtingen. Het is ons allemaal zo reuze meegevallen dat we meteen hebben afgesproken om dit meermaals te doen.
Na het etentje de Pousse-cafe in ons stamkroegje waar we geheel onverwacht wederom leuk gezelschap aantroffen. En de rest kunnen jullie dan wel raden zeker!
De volgende dag moesten we in Mechelen zijn om het in het water gevallen uitstapje over te doen. Ditmaal was het weer geen spelbreker, integendeel, de zon scheen in al haar glorie en we haalden tropische temperaturen. Buiten dat we heel veel gewandeld hebben en op tijd gerust hebben op een terrasje, hebben we ook een verfrissende rondvaart op De Dijle meegepikt. We hadden een hele goede gids die ons heel veel wist te vertellen over de mooie historische gevels van de gebouwen langs de kant. Ik vind het wel spijtig dat tussen die prachtige gebouwen ook moderne glazen reuzen staan, maar de vooruitgang kan je niet tegenhouden zullen we maar denken. En zodoende hebben we ons ook dat weekend niet hoeven te vervelen.

Het aankomende weekend zal alvast een stuk rustiger worden want Lover heeft een viswedstrijd. En vermits ik een argeloos visje door middel van een scherpe haak in zijn lip uit het water trekken verschrikkelijk wreed vind, blijf ik lekker thuis. Als de zon schijnt met een boek op het balkon, anders lekker aan de pc. Ik kijk er al naar uit!

Naar aanleiding van dochterlief's uitnodiging, "mams kom je naar Mechelen op 21 juli er is van alles te doen en we maken er een leuke dag van" vertrok ik gisteren naar daar.
Per spoor want in NL is het geen feestdag dus lover is er niet. Mij verplaatsen met de trein heb ik nog niet vaak gedaan en dus is het steeds weer een spannend avontuur. Vooral het feit of ik wel ga aankomen waar ik moet zijn heeft steeds iets van een thriller effect op mij, hahaha. Dit in tegenstelling met het openbaar vervoer van Antwerpen dat ik op mijn duimpje ken. Correctie, kende moet ik zeggen want vele autobus nummers zijn veranderd en ook zo hun trajecten.

Zo reed ik verleden week naar de supermarkt met dezelfde bus die ik vanouds neem. Groot was mijn verwondering toen de bus links in plaats van rechts afsloeg en ik al zo door de buurt reed waar ik gewoond heb als kind. Maar we reden wel steeds verder weg van de supermarkt. Gelukkig was ik in het gezelschap van een onverstoorbare vriendin en hebben we heel wat afgelachen onderweg en zijn we uiteindelijk toch op onze bestemming geraakt.
Met de trein is dat echter andere koek, de onbekende omgeving raast aan je voorbij, al valt dat razen nogal mee met een stoptrein, en ik moet heel alert zijn om mijn halte niet voorbij te rijden. Je zit dan meteen een heel eind uit de richting.

Enfin, moedig als ik ben vertrok ik dus op mijn eentje maandagmiddag naar Mechelen.

Daar aangekomen stap ik het station uit en……word meteen bijna omver geworpen door een windvlaag. Een koude gure wind. Ik bemerk dat mijn zomerse regenjas veel te dun is voor de tijd van het jaar. ??? Het is verdorie zomer maar het voelt aan als herfst! Bibberend van de kou sta ik te wachten tot dochterlief me komt ophalen. Onderwijl wanhopig pogend mijn paraplu boven mijn hoofd te houden als bescherming tegen de striemende regen. Gelukkig heb ik mijn wandelschoenen aan en niet mijn open zomerschoenen zodat mijn voeten toch enigszins droog blijven. Maar mijn witte zomerbroek is in een mum van tijd doorweekt.

Na het bewonderen van haar nieuwe knappe appartement en na een hapje en een drankje beslissen we om toch maar even de stad in te gaan. Ik heb mijn fototoestel bij maar een foto nemen en je paraplu in bedwang houden gaat niet goed samen.
Op de grote markt staat een podium en enkele tentjes opgesteld, maar er is geen mens te bespeuren. De terrasjes liggen er leeg en verzopen bij. We duiken dan maar een kroeg binnen.
Normaliter zou ik gebleven zijn tot na het vuurwerk en zou dochterlief mij met de wagen naar huis hebben gebracht, maar de cafebazin laat ons weten dat het heel onwaarschijnlijk is dat het vuurwerk kan doorgaan door al die nattigheid. Rond de klok van acht houd ik het voor bekeken en neem de trein terug naar Antwerpen.

Thuis aangekomen doorweekt en verkleumd van de kou is mijn eerste werk de verwarming opzetten. Dan de natte spullen uit en een warm bad nemen. Preventie tegen een verkoudheid, maar het is boter aan de galg want vanmorgen stond ik op met een duffe kop en in de loop van de dag begin ik te niezen. Dat beloofd dus!

Volgende zaterdag doen we dat dagje Mechelen dat letterlijk in het water viel, nog een over. De weerman belooft alvast een verbetering van weer, al sluit hij een regen of onweersbui niet uit. Typisch België. België waar de zomers nat en koud zijn.
Ons kleine landje mag niet verdeeld worden hoorde je gisteren vaak zeggen op onze nationale feestdag.
Maar van mij mogen ze het wel verplaatsen naar warmere streken!!!

Enige tijd geleden op het prachtige blog van Camille alwaar je prachtige antieke stukken kan bewonderen en hun geschiedenis lezen, zag ik een afbeelding van een theepot. Natuurlijk niet zomaar een theepot, nee, een Samowar. Heel enthousiast liet ik toen weten dat wij ook zoiets bezaten en dat ik er wel eens een foto van zou nemen. Dank zij het goede geheugen van my dutch lover die uiteindelijk de foto maar zelf heeft genomen lover kan ik het nu tonen. Het is een erfstuk van zijn grootmoeder en we kunnen bij benadering niet zeggen hoe oud het is.

Het blog van Camillefox vind je hier:

http://blog.seniorennet.be/camillefox_antiek/
Echt de moeite waard om eens te bezoeken.

Gelezen in het ledenblad van de ANWB, Nederlanders zijn slechte toeristen. Ze zijn luidruchtig en opdringerig en hondsbrutaal. Onbeschoft en zuinig.

En wie beweren dat? Nou de Nederlanders zelf in een enquête die de ANWB organiseerde.

Nederlanders denken dat alles van hen is. Ze stelen zonder schroom groenten van het boerenland. En als er geen hek rond staat zijn fruitbomen ook niet veilig. In Frankrijk naar het schijnt stelen ze hele trossen druiven van de wijnranken.
Zet één Nederlands gezin op een buitenlandse camping of in een hotel en iedereen mag het weten. Ze palmen meteen ook de beste plaats in aan het zwembad, de lounge en de kantine/restaurant. Deel je een rustig restaurant met een Nederlands gezin dan kan je de romantiek meteen vergeten, je weet meteen welke lingerie tante Truus in haar lade heeft en waar ome Kees zijn valse tanden bewaard.
Als de uitbater een beetje geluk heeft hebben ze niet hun eigen bereidde maaltijd bij. In het andere geval verlangen ze wel een correcte bediening van het personeel en ze zullen niet nalaten hun ongenoegen te laten blijken wanneer dit naar hun gevoel niet zo is. Meer zelfs, ze maken je nog vaak belachelijk op de koop toe.
Ze zeuren eindeloos als ze moeten betalen voor toiletgebruik in de benzinestations maar ze willen het wel steeds kraaknetjes hebben. Van een dresscode hebben ze ook nog nooit gehoord! In een tangaslip waarbij het schaamhaar langs alle kanten uitpuilt even een broodje of een koteletje halen, daar zien ze geen graten in. Zij zijn immers op vakantie! Schaamte is hun vreemd.

Dit vertellen Nederlanders over hun eigen landgenoten.

Toen ik dit las maakte ik mij de bedenking dat ik dan wel de enige beschaafde, stille en bescheiden Nederlander aan mijn zijde heb. Want My Dutch lover voldoet helemaal niet aan het beeld dat geschapen wordt.

Ik ervaar trouwens de Nederlanders helemáál anders wanneer ik op mijn beurt te gast ben in hun land. Als vriendelijke mensen die je steeds een goede dag toeroepen of je een glimlach schenken. Je wordt ook heel spontaan door hen op de koffie uitgenodigd. Ze zijn heel hulpvaardig en zullen je niet vaak een dienst weigeren.
Zo herinner ik mij de dag toen we verhuisden naar ons huidige stekje. Neef kwam meehelpen. Door het breken van een glazen schab kreeg hij een jaap van me hier tot me ginder in zijn hand en bloeden als een rund natuurlijk. Dit moest worden genaaid, zoveel was duidelijk. Maar waar vonden we een ziekenhuis met een spoedafdeling zo laat op de avond? Dan maar gaan vragen in het cafe twee deuren verder. En meteen was een klant bereid om met zijn wagen ons voor te rijden naar het ziekenhuis. Zonder veel poeha hielp deze man ons uit de nood, geen dank nodig, heel normaal toch vond hij.

Wel, ik zou je andere ervaringen uit België kunnen vertellen. Zoals toen ik een smak maakte met mijn fiets en mijn boodschappen alle kanten oprolden. Toen ik na enige minuten rechtkrabbelde en mijn boodschappen bijeen graaide kwam ik tot de bevinding dat men er met een deel vandoor was. Niemand die een poot uitstak en niemand die wat gezien had.
Het goede over de Nederlanders mag ook eens gezegd worden!

Met de nieuwe laptop en Vista kwam standaard ook het spel Mahjong, meer bepaald Mahjong Titans. Ik had Mahjong nog nooit eerder gespeeld want ik vond het nogal verwarrend, maar vooral speelden mijn slechte ogen me parten. In feite moet ik zeggen mijn oog want ik heb maar zicht uit één oog, dus half blind. Dat elk nadeel ook een voordeel heeft bewijst het feit dat ik goedkoop af ben met mijn lenzen, ik heb er namelijk maar 1 nodig. Maar ik dwaal af.
Omdat ik in NL logeerde tijdens de aankoop van de laptop en ik daar meer niet dan wel een internetverbinding had probeerde ik toch maar een keertje dit spel uit. Voordeel in Vista en het 17inch scherm is dat ik het spel kon vergroten zodat ik de tekeningen op de steentjes goed kon zien.

Mahjong is een chinees spel waarvan de mythen beweren dat de oorsprong ligt bij Confucius die het ongeveer 500 v. Chr. zou ontwikkeld hebben. In de Westerse wereld werd het voor het eerst genoemd in 1895 door de Amerikaanse antropoloog Stewart Cullin in een verhandeling.De Chinese en de Westerse spelregels kennen grote verschillen. In China is Mahjong ook een gokspel en wordt met vier spelers gespeeld. Het vereist vaardigheid, strategie, berekening en in mindere mate evenwel, een dosis geluk.
Maar het is niet mijn bedoeling hier een hele verhandeling neer te poten over Mahjong. Voor diegenen die er meer willen over weten is er Google en Wikipedia.

Terug naar mijn verhaal dus.
Hoe vaker ik het spel speelde hoe meer ik er van in de ban geraakte. Klikte ik in het begin de eerste de beste gepaarde steentjes weg, gaande weg begon ik wat verder te zien dan mijn neus lang was en begon het mij te dagen dat je vaak meer mogelijkheden hebt. Dat je beter drie tot vier stappen vooruit kijkt. En kijk! Strandde ik in het begin vaak in de helft van het spel, nu heb ik het al menige keren helemaal uitgespeeld.
Maar o wee! Met het terugschakelen van Vista naar XP was ik ook de Mahjong Titans kwijt want dit is exclusief bij Vista. Dus ging ik op zoek op Internet. Maar helaas had ik daar weer hetzelfde probleem, de steentjes te klein voor mij, minutenlang zitten turen tot mijn ogen er van traanden en dan nog niets vinden. Tot ik op een site kwam waar ik een Mahjong vond die je ook kon vergroten. En nu speel ik dus Mahjong tot ik er bijna tureluurs van wordt. Maar ik wordt er wel goed in. Ik heb al meermaals het speelvlak volledig kunnen leegmaken.

Ik zou het spel wel willen kopen maar dat schijnt niet mogelijk te zijn, enkel on-line spelen kan. “Natuurlijk” zei zoonlief, “zo kunnen ze wat spyware op je pc gooien, ze zijn niet dom hoor!” En verder, “kom niet klagen wanneer je met een virus van me hier tot me ginder zit hé”! Maar ik kan het niet laten, ik ben volledig in de ban. En telkens ik het spel uitspeel volgt er een vreugdekreet waarbij de kat me ietwat meewarig aankijkt want die ligt steeds op mijn armen mee te turen. Misschien wil hij zeggen dat hij het al veel vroeger had gezien en het veel beter kan.
Dus als jullie me niet horen of zien dan ben ik aan het turen op Chinese steentjes.

Tot de volgende….en in het Chinees is dat zo  到明年

Daar staat hij dan! Hij schittert in zijn hagelwitte harnas. Mijn laatste aanwinst, mijn onversaagde keukenhulp. James de tweede, mijn vaatwasser.
Wekenlang heb ik folders bekeken, gesurft op Internet om prijzen en merken te vergelijken. Zaterdag was dan eindelijk de kogel door de kerk en ging ik toch maar naar mijn oude vertrouwde winkel. Omdat de service er goed is, omdat ik vertrouwen heb in de zaakvoerder, meer dan in een grote winkelketen.
Schoondochter ging met me mee want my dutch lover maakt zich het ganse weekend nuttig bij zijn zus.
Elk jaar met de kermis wordt onze hulp ingeroepen. Ik heb dat altijd heel graag gedaan, maar ik kan het helaas niet meer.

Na veel wikken en wegen opteerden we voor een Miele. Oerdegelijk merk. Maar in de winkel aangekomen liet de verkoper me een Bosch zien. Die stond net in promotie. Zelfde AAA klasse, zelfde hoeveelheid programma's, minder waterverbruik en minder decibels, 5 jaar garantie Maar wat uiteindelijk de doorslag gaf was dat de Bosch door de promotie liefst 300€ goedkoper was dan de Miele. En dat vind ik toch een aardig verschil voor een toestel dat net hetzelfde doet als zijn broer met een gerenommeerd merk. Leuke som die ik nu aan wat anders kan spenderen. Trouwens zo heel lang zal ik de utgespaarde centen niet kunnen vasthouden, want mijn 'lappeke' vertoont rare kuren.

Zaterdagmorgen gekocht en zaterdagnamiddag stond hij hier al, mijn James II.
De intrede verliep enigszins stroef, want toen de leverancier aanbelde, kwam ik tot de bevinding dat mijn parlofoon kapot is. Ik kon de goede man dus niet zeggen op welk verdiep hij moest zijn. Het gevolg was dat de man op elk verdiep is uitgestapt om mijn huisnummer te zoeken. Intussen stond ik boven te wachten tot de lift vrij was om naar beneden te kunnen gaan. Maar goed, uiteindelijk kwamen we elkaar op het juiste verdiep tegen aan de liftdeur.
De oude werd verwijderd en de nieuwe nam zijn plaats in. Zo gaat het ook met mensen dacht ik toen James I de deur uitging op weg naar de sloop.

De nieuwe bracht wel een hoop rommel mee. Een hele hoop karton dat zich langs geen kanten in stukken laat scheuren, en een hoop van dat isoleerspul, alias piepschuim. De kartonnen doos vond mijn Snoes prachtig. Het piepschuim kon hem minder bekoren. Nadat hij er even zijn nagels had ingezet ging hij er met een grote boog omheen. Vuiligheid is dat spul zeg, al drie keer ben ik met de stofzuiger rond geweest en nog vind ik her en der van die kleine stukjes. Het is net of dat spul leeft.

Enfin, nadat ik de instructies een keer of zes gelezen had, wilde ik aan de slag gaan. Maar.....ik heb geen vuile vaat verdorie! Nee, je moet die van jullie niet brengen!!!
Ik heb hem dan maar eens laten spoelen en hij is een streling voor het oor tegenover de oude brompot.
Het laden vraagt ook wat aanpassing want hij heeft een heel andere indeling dan de oude. Meer mogelijkheden, meer bestek en meer ruimte om grote potten en pannen te laden, moest ik dat willen.
Nu is het enkel wachten tot my dutch lover thuiskomt. Hij blijft dan nog een ganse week hier. Dus zal ik James II al vlug aan het werk kunnen zetten.

Kleine pestkoppen worden later grote pestkoppen, en dat heb ik en mijn vrienden het afgelopen jaar ten volle mogen ondervinden!

Ik kwam zo'n pester tegen hier op de blogs. Je reinste smeerlapperij kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd. Zo zou mijn jeugdverhaal totaal gelogen zijn en enkel een schreeuw om aandacht zijn volgens hem. Ik zou ergens willen dat hij gelijk had, dan had ik het allemaal niet hoeven mee te maken. Dan zou mijn lichaam en hart vele littekens minder hebben.
Maar dat was enkel nog maar het begin. De vunzige leugens die hij vervolgens ging verspreiden zijn voor een normaal denkend mens niet te vatten. De man had maar één doel voor ogen, mij kapot krijgen en het mij zodanig beu maken dat ik mijn blogs zou opgeven. Ik laat me echter niet zo vlug klein krijgen door intimidaties en leugens.

Zijn tactiek lukte dus niet en dat bezorgde hem grote frustraties en de man werd nog driester in zijn pogingen. Nu was zijn volgende doel mij volledig te isoleren.
Hij begon mijn vrienden te viseren en ook zij vielen ten prooi aan zijn pesterijen, en dat was iets waar hij me wel pijn mee deed. Maar ook mijn vrienden lieten zich daarbij niet zomaar afslachten en dienden hem van repliek. Maar het was boter aan de galg. De man wentelde zich als een paling in een emmer snot, verdraaide woorden en geloofde zijn eigen leugens. Dat liet ons beseffen dat we met een zieke geest te maken hadden en we besloten eensgezind om de pesterijen te negeren.

Maandenlang hebben we dat gedaan, we reageerden niet op al zijn gore aantijgingen en uitlatingen. We haalden onze schouders op voor de reacties op zijn pest-haat-blog van enkele kortzichtige mensen die, zonder ook maar enige verifiëring, alles klakkeloos van de man geloofden. We lieten betijen en gingen gewoon verder met ons leven en onze blogs.

Tot vorige week!
Toen werden we het hartsgrondig beu, mijn vrienden en ik.
We hadden al verkregen dat de man van Seniorennet werd gesmeten, maar een blog is snel aangemaakt en dus begon de man opnieuw op weblog.nl. En zoals al gezegd, de man hield niet op. Reageren hielp niet, repliceren hielp niet, negeren hielp niet! Er zat dus maar één ding op, de man moest gestopt worden. Ik was het beu en mijn vrienden werden het beu om door het slijk gehaald te worden, keer op keer op keer.
Toen hebben we besloten op collectief klacht in te dienen bij Weblog.nl en het gevolg is dat de man zijn blogs heeft moeten verwijderen.

Hopelijk beseft hij nu dat er geen plaats is voor pesters op een fatsoenlijke website. Dat niet iedereen, buiten enkel ramptoeristen, gediend is met vuilspuierijen.
En hoewel het zeker niet in zijn bedoeling lag, de man heeft me een warm gevoel bezorgd.
Mijn vrienden, Bojako, Milo, Hotlips, Camille en Affodil, allen hebben ze dikke spatten van de drek die naar mij werd gesmeten over zich heen gekregen en moesten ze delen in de pesterijen, maar ze weken niet van mijn zijde.
Lieve, Thea, Miekemuis &maatje, Myette, Ludovikus, Paz, Kamiel &Roosje..... en nog zoveel anderen, allen bleven ze in ons geloven en ons steunen.
En daarvoor zeg ik dank! Dank aan al die lieve mensen die het voor me opnamen en er uiteindelijk voor gezorgd hebben dat de rust kan weerkeren.

En aan de pester zou ik als afscheid het volgende willen zeggen!
Ik ben ervan overtuigd dat u bij een andere host wederom een pestblog zal opstarten omdat dit de enige manier is waarop u zich kan manifesteren. Maar bedenk, wat niet weet wat niet deert.
Bedenk ook dat ondanks al uw escapades u net het tegenovergestelde hebt bereikt dan uw bedoeling was, daar de vriendschap nog hechter is geworden.
Bedenk dat u ons, uw doelwitten, zelfbewuster, sterker en weerbaarder hebt gemaakt. Dat we ons nog bewuster zijn geworden van onze tolerantie, zelfbeheersing en geduld tegenover hatelijke individuen.
Ik hoop dat u ooit het geluk en de vriendschap mag ervaren die wij ervaren.
Er zijn slechts twee dingen voor nodig: (1) Laat fatsoenlijke mensen met rust! (2) Wees eerlijk tegenover uzelf en de buitenwereld!
Daar kom je al een heel eind ver mee.

Dit gezegd zijnde wens ik aan alle bloggers een heel fijn weekend.
Met liefs van troubadoerke!

Een Chinese wet verbiedt echtparen meer dan één kind te hebben. Een rigoureuze wet om de populatie van China in te dijken. Wanneer echtparen die wet overtreden betalen ze een fikse boete.
Wij westerlingen vinden die wet ondenkbaar en absurd. Maar is ze dat wel!

Herinner jullie Geneviève Lhermitte uit Nijvel, de moeder die haar vijf kinderen vermoordde.
Het gruwelijke verhaal kunnen jullie HIER lezen.
Nu las ik onlangs dat diezelfde vrouw in de gevangenis intiem bezoek heeft aangevraagd. Zij zou een nieuwe vriend hebben. In de eerste plaats stel ik mij vragen over die "vriend". Welke gek wil met zulke vrouw wat van doen hebben?
Maar wat me bijna van m'n sokken sloeg is het gerucht dat diezelfde kindermoordenares opnieuw een kinderwens heeft!!!
Ok het is maar een gerucht en die blijken nogal eens onwaar te wezen. Maar stel dat het zo is, dan is dat toch griezelig, niet!
Intiem verlof kan en mag men niet weigeren aan een gedetineerde. Het is hun recht om ongestoord bezoek te mogen hebben na een opsluiting van drie maanden.
Dus is het best mogelijk om als vrouw in de gevangenis zwanger te raken.
Heel waarschijnlijk wordt dit kind dan geplaatst door "Kind &Gezin. Maar wat als de tijd gekomen is dat de moeder haar straf heeft uitgezeten? Iets dat in België vlugger kan gaan dan, zeg maar, je perikelen met het ziekenfonds oplossen, hé Meermin. Heeft zij dan nog alle rechten? Kan zij het kind dan opeisen?

Eerlijk gezegd lieve mensen, als dat waar blijkt te zijn is mijn verstand daar te klein voor. Ik begrijp niet dat dit alles zomaar kan.
Pedofielen zouden ze volgens mij mogen castreren, maar vrouwen als Geneviève Lhermitt mogen ze van mij trakteren op een Hysterectomie.
Het zou anders nog absurder zijn dan de Chinese kinderwet.

Al meer dan een jaar lang worden BOJAKO en ikzelf en nadien ook Ernst die het altijd voor ons opnam, beschimpt, beledigd, gecyberstalkt door ene Fred Martens. Flagrante leugens en scheldtirades telkens weer opnieuw en opnieuw. Hoe het verhaal juist in elkaar zit kan je lezen bij Ernst, (KLIK HIER) ik heb helemaal geen zin om het hier nog eens neer te pennen.
Onze reactie kan je trouwens ook bij hem hier lezen

Het zijn mensen zoals Fred, bij wie ik nog nooit heb gereageerd, die de prettige kant van het blog schrijven verzieken.

Geen nood hoor, ik heb me nog nooit door iemand laten wegpesten en dat zal hier ook niet gebeuren! Ik wil jullie enkel maar op de hoogte brengen dat er heel rare kwibussen op het net zitten en let op, ik bedoel hiermee niet Seniorennet, want daar is Fred buitengevlogen.

Dit stukje dient enkel als verwittiging.
Moest dit heerschap ooit onder één van zijn vele namen op jullie blog beginnen vleien … let op voor de gevolgen, ik kan ervan meespreken.

Vandaag maar op een drafje effe aan de pc.
Het lijkt erop dat het een zonnige dag gaat worden, de vogeltjes fluiten ook blij.

Tja, ben er vroeg bij vandaag. Vroeg naar bed is voor mij ook vroeg wakker, en dat was vandaag om O5h. na zes uurtjes verkwikkende slaap.
Zo'n dagje poetsen en daarna boodschappen doen maakt dat ik 's avonds stikkapot ben.
Nu is het wel zo dat ik hulp heb van de poetsvrouw, maar ik poets dan wel altijd mee. Is veel leuker met z'n twee. Maar mijn poetsiepoets heeft het tempo van een formule 1 racebolide en om die te kunnen volgen moet ik naar mijn hoogste versnelling.
Eerlijkheidshalve moet ik er ook bij zeggen dat ik voor de tv al een behoorlijke tuk had gedaan.
Het was gisteravond op het kastje weer pleasant evening voor my dutch lover! Een film met zwarte Arie (Arnold Sschwarzenegger)! En sorry mensen, maar daar kan ik echt niet voor warm lopen. Met mijn excuses aan de fans.
Nou had ik natuurlijk voor m'n tweede toestel kunnen gaan zitten, of aan de pc, maar dat is zo ongezellig. Al kan ik me levendig voorstellen dat een slapende vrouw naast je ook verre van gezellig is. Maar ieder op z'n beurt dan maar, want bij een film naar mijn keuze slaapt hij ook steevast binnen het half uur.

Straks even de stad in. Onze schattebout heeft morgen haar Lentefeest en hoewel zij liever centjes krijgt, ze spaart voor een Nintendo, wil ik ook nog een klein cadeautje geven.
Traditiegetrouw wou ik haar gouden oorbelletjes geven, maar daarvoor moet ze dan gaatjes in d'r oren laten knippen en dat ziet ze helemaal niet zitten. Mama is er ook geen voorstander van. Juwelen sowieso niet omdat het gevaarlijk kan zijn bij het sporten, of omdat ze het toch zou kwijtspelen, en dat zou zonde zijn. Dus zal het wat anders worden.
Ik hoop maar dat we het droog kunnen houden want de weerman voorspeld niet veel goeds en het feestje gaat door in een speeltuin.

Zo, de koffie staat te pruttelen, seffens onder douche en daarna de eitjes koken voor het ontbijt..... en dan wijle weg!
Ik wens jullie allemaal een fijn weekend toe!
Lieve groetjes van troubadoerke.

OM HET LIEDJE TE BELUISTEREN
KLIK OP HET KATJE IN DE RECHTERKOLOM.

VEEL  LUISTERPLEZIER

Dit weekend was ik weer zo blij als een mus, want ik vond een lied dat ik al heel lang zocht. Ik had het voor het eerst gehoord op mijn favoriete vrije zender. Maar hoe ik ook zocht bij diverse platenboeren, ik kon het maar niet vinden. Tot voorbije zaterdag dan toen het zomaar pardoen in mijn handen viel. Het is waarschijnlijk een kopie van het origineel, en de klank is niet zo best. Maar tot ik een betere versie vind ben ik reuze blij met deze. Ik laat jullie meegenieten, althans ik hoop dat jullie er van kunnen genieten, want smaken verschillen natuurlijk.
Ik draag het op aan mijn kinderen en aan my dutch lover.

Vanavond is het weer twee uurtjes puur genieten voor me. Nee lieve mensen, voor jullie je allerlei wilde fantasieën voor de geest gaan halen over hoe my dutch lover in de luchter hangt terwijl ik in een gecompliceerde knoop op bed lig te wachten op le moment suprème, zal ik snel vertellen waar ik op zaterdagavond zoal naar uitkijk.

De laatste weken geeft men op zender Eén steeds een laatavondfilm naar de verhalen van Aghata Christie met als hoofdpersonage de onovertroffen Belgische speurder Hercule Poirot.
Als kind en puber kreeg ik weinig of geen kans om een boek te lezen, (over het waarom ga ik hier niet uitwijden, daarvoor moeten jullie op mijn huismusjes blog gaan lezen),
maar zo rond mijn 18-19 jaar begon ik mijn schade in te halen. Al wat ik te pakken kon krijgen, las ik. Historische verhalen over oa Mary Stuart, Jane Dark, Lucretia Borgia....enz. Boeken over de oudheid, de middeleeuwen, de kruisvaarders.....enz. Boeken zoals 'De verborgenheden des volks, Maria Mon, de zwarte non, Les Misérables, Oorlog en Vrede, het ganse oeuvre van Emile Zola......evenals de boeken van mijn man die over de de zeevaart  of de opmars van de continenten gingen.....kortom zoals reeds gezegd, alles wat ik te pakken kon krijgen.

Ik kocht de meeste boeken in een oud tweedehands winkeltje in mijn buurt. Het was een heuse schatkamer voor mij. Ik kwam daar zo vaak dat ik allengs kind aan huis werd. Urenlang heb ik gezellig bij een kopje koffie zitten kletsen met de oude eigenaar over literatuur allerhande.
En op een dag ontdekte ik daar voor het eerst een boek van Aghata Christie en ik was meteen verslaafd. Sindsdien ben ik zo verknocht aan detective verhalen dat ik bij benadering niet zou kunnen zeggen hoeveel en van wie allemaal ik er al gelezen heb, maar het zijn er heel veel. Zowel Vlaamse als Nederlandse en Engelse schrijvers kunnen mij meestal bekoren, hoewel de Engelsen er volgens mij toch bovenuit prijken. Dat is ook zo met hun humor, geen beter humorboek dan het Engelse humorboek vind ik.

Enfin, ik heb alle verhalen gelezen van A.C. ook haar autobiografie. Wat ik zo leuk vind aan de plot in haar boeken is dat je tot op het laatst kunt gissen wie de dader is, en dat het dan toch nog altijd een verassing is. In haar verhalen komen steeds zoveel personages voor die elk wel een motief hebben om de dader te kunnen zijn.
En hoewel ik de verhalen toen van voor naar achter en van achter naar voor heb gelezen, blijft het voor mij nu ook weer gissen naar de dader.
Na A.C. was het de beurt aan Arthur Conan Doyle, Sir moeten we nu zeggen, en zijn Sherlock Holmes met in zijn kielzog de steeds onverstoorbare dear Watson. Ook intens van genoten.

Maar vanavond dus is het Hercule Poirot die mijn volle aandacht krijgt. Ik voorzie me van voldoende drank en hapjes, doe me plasje voor de film begint om zeker maar niets te moeten missen want op Eén wordt een film gelukkig niet onderbroken door reclameblokken, en nestel me per uitzondering eens lekker knus voor de tv.
En my dutch lover moet meekijken, hij heeft geen andere keuze. Dat is elementair zou Sherlock zeggen.