Er is heel wat commotie ontstaan onder de bloggers op SenNet door een blog dat kritiek geeft op alle andere bloggers.
Ik heb er al een keer een artikeltje aan gewijd hier.
Eens ik mijn gedacht, kritiek of eventuele frustratie heb neergepend is het voor mij dan ook uit mijn systeem.
Dat is de opzet van dit blog, en het is tevens de opzet van mijn blog “huismusje”.
Daar ik niet de wijsheid in pacht heb, en die ook niet claim, vraag en krijg ik graag de mening van anderen.
Want niemand hoeft het met me eens te zijn, al is het natuurlijk mooi meegenomen als dat wel zo is.
Tevens streelt het ook mijn ego.
Maar ik laat mijn ego niet uitgroeien tot een gegeven dat boven anderen staat.

Er zullen onder de bloggers evenveel mensen zijn die mijn “huismusje’s” blog één grote treurnis vinden.
Soms uit men dit uit piëteit op een zeer voorzichtige, maar toch door mij niet mis te verstane wijze.
Ik geef hier enkele van de meeste gegeven reactie’s: ‘Wat voorbij is, is voorbij’! Leef niet in het verleden, maar pluk de dag’. Stilstaan is achteruitgaan’!
Dan denk ik bij mezelf, tja, ze hebben gelijk, maar ze hebben de ware opzet niet begrepen van mijn blog.
Zij hebben vooral niet goed gelezen wat bovenaan mijn blogje staat, want daar staat duidelijk te lezen dat ik nu heel gelukkig ben!
Dat ik niet in het verleden leef! Dat ik juist komaf maak met dat trieste verleden.
Die enkelen die het wel begrijpen, en die de verhalen in de juiste context kunnen plaatsen, draag ik dan ook een warm hart toe.
Zij zijn het waar ik mijn kracht uit haal om verder te schrijven.
Maar alles hangt af van de interpretatie van de lezer zelf.

 En die interpretatie speelt sommige bloggers al eens parten.
Men leest een commentaar, geeft daaraan zijn eigen interpretatie, en is dan zeer verbolgen wanneer dit niet overeenstemt met hun eigen visie.
Wel, dat is spijtig!
Want zoveel mensen, zoveel meningen!
De één doet dit op zijn blog, de ander doet dat.
Ieder naar zijn eigen kunnen, interesse en vermogen.
Er zijn blogs die het helemaal hebben voor mij, anderen bekijk ik geen tweemaal.
Niet omdat ze niet ‘goed’ zijn, maar enkel en alleen omdat ze niet mijn interesse wegdragen.
Die blogs gaan afkraken of laken is iets dat ik niet in mijn hoofd haal!
Neen, want ‘leven en laten leven’ is mijn motto.

Maar nu is er wel een blog die die taak op hun hebben genomen!
Is het bij gebrek aan eigen fantasie of kennis dat ze dit doen?
Dat laat ik aan henzelf over om daar een antwoord op te zoeken en vinden.
Wanneer ik het niet eens ben met hun commentaar, zal ik ofwel hen dat laten weten, ofwel sluit ik hun blog af en ga verder kijken.
Mij kunnen ze niet beïnvloeden met hun visie.
Ik laat dit gewoon niet toe! Ik heb mijn eigen visie.
Moesten ze ooit mijn “huismusjes” blog afkraken als zielig en pathetisch, dan is dat hun goed recht.
Waarbij ik niet beweer dat het mij niet even pijnlijk zou gaan steken.
Maar dat laat ik dan wel weten aan hen met een gepast wederwoord.
Wie ben ik om hen te zeggen dat ze er anders moeten tegenaan kijken.
De één leest liever thrillers, terwijl anderen liever een stripverhaal leest.
Wel, er is voor elk wat wils, niet?

Eén ding weet ik wel zeker.
Wat een ander ook moge denken van mijn beide blogs….
Wat men er ook over schrijft…
Het zal mij er nooit toe aanzetten om mijn blogjes op te geven.
Want daarmee geef ik de criticasters gelijk.
Daarmee speel ik in hun kaart.
En dat is het laatste wat ik wil doen.
Tevens ben ik een vechter in woord en daad.
Dus moest ik mij zo vlug gewonnen geven zou ik dat bezien als een daad van lafheid.
Maar ik spreek hierbij volledig voor mezelf.
En nog eens, kritiek moet kunnen, en kritiek is van alle tijden en van alle slag.

Cabaretiers hebben door de jaren heen steeds situaties en mensen gehekeld, en er nog geld mee verdiend ook.
En diegene dat er het meeste geld mee heeft verdiend, is diegene die het scherpst uit de hoek kwam.
Men vertelt moppen over anders geaarden, anders denkenden en geloofsbelijders.
Maar ook over boeren en hoeren.
Over mensen met verscheidene nationaliteiten.
Maar ook over gehandicapten en invaliden.
Geen mens die daarvoor een oorlog heeft ontketend.

Wij leven in een vrij en democratisch land.
Er is geen censuur.
Dat is iets om dankbaar om te zijn.
Onze Belgische wet laat toe dat ieder zijn mening vrij mag uiten, eender op welk medium.
Daaronder valt ook SeniorenNet.

{} geschreven door huismusje/troubadoerke

{} geschreven door Myette

{} geschreven door Chia

{} geschreven door vifke

{} geschreven door redpoppy