Daar ik niet meer bij de piepkuikens behoor…
En zodoende al het één en ander heb meegemaakt, zowel op persoonlijk vlak als op andere vlakken….,
Kan men het toch nog presteren in ons apenlandje om mij af en toe met open mond te laten staan…..:))

Ik verklaar mij graag nader!

Trouwe lezers van mijn beide blogjes zullen zich misschien nog herinneren dat ik vorig jaar in november een operatie moest ondergaan.
Dat die operatie in de categorie ‘esthetische’ operatie’s viel was toen al iets waar ik niet helemaal bij kon, daar het echt niet iets was dat men een luxeprobleem zou kunnen noemen.
Maar veel keuze liet men mij niet, het werd gedaan, of ik bleef er mee rondlopen, met alle gevolgen en nadelen van dien.
Amen, zei het ziekenfonds.

Amen zei ik ook dan maar als door nonnen goed opgevoed meisje!
Het gevolg was dat ik uit eigen zak een welbepaalde som zou moeten bij betalen waarvoor ik niet zou worden vergoed door het ziekenfonds.
Die som zou om en nabij de 1750,00€ bedragen.
Het was even slikken, maar mijn gezondheid was me meer waard dan het geld, dus ik stemde toe, en tekende voor akkoord.

De operatie verliep goed, al weet ik nu al dat ik in november weer onder het mes moet, maar dit volledig terzijde.
Alle rekeningen van het ziekenhuis kwamen op geregeld tijdstip binnen hier ten huizen van.. , en werden stipt voldaan.
Maar die ene grote factuur die bleef maar weg!
Even hadden we de hoop dat men zich bij het ziekenfonds had vergist, maar na een telefoontje van ons met een vraag om uitleg, bleek dit niet het geval te zijn.
De rekening zou drie maanden na de operatie in onze bus vallen.

Daar ik in februari een laatste keer op controle moest, besloten we om het geld gelijk mee te nemen en te voldoen.
Kwestie dat ik het kwijt was, snap je wel, want eens ik het schopping-center betreed verander ik in een klein beest
Maar wat bleek nu, ik kon het niet kwijt bij de dokter.
Het moest worden gestort via bank of postrekening.
Raar, maar nu niet echt een onoverkomelijk probleem.

Verleden week viel dus de bewuste factuur in de bus, maar daar ik op vakantie was in Brunssum, kon ik pas  nu maandag naar de post.
Alle betalingen worden steeds gedaan door mijn bank, maar de scherpzinnige lezer zal opgemerkt hebben dat ik de bewuste som reeds van de rekening had gehaald.
Om al de poespas van het weer terugstorten en overschrijven te omzeilen, besloot ik dan maar om het voor één keer eens via de post te doen.
Daarbij in gedachten houdend dat ik enkele euro’s meer zou moeten betalen om dit te MOGEN doen.
Het was een gegeven dat ik nog had onthouden van vroeger.
Wat ik helemaal niet wist, en wat mij dan ook verbijsterde was het volgende!

Aan het loket vroeg men me mijn identiteitskaart.
Ietwat verwonderd liet ik aan de bediende weten dat ik kwam storten, en niet ontvangen.
Vlug nog even gecheckt op de factuur om te kijken of ik het wel degelijk bij het rechte eind had, want de wonderen zijn de wereld niet uit hè.
En hoop doet leven!
Maar ik moest wel degelijk betalen, snik.

Mijn identiteitskaart werd gekopieerd.
Vervolgens werd ik in het bestand opgenomen.
Er werd een formulier opgemaakt met de afbeelding van mijn identiteitskaart
Daar ik reeds 11 jaar feitelijk gescheiden ben, maar niet officieel, vroeg men mij ook het adres van mijn ex.
Men vroeg of ik een e-mailadres had, alsook mijn eventuele telefoonnummer en/of gsm nummer.
Tot slot vroeg zij mij of ik reclame van “de post” wou ontvangen, zo ja, dan nee.
Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit te maken heb gehad met een dergelijk ijverige loketbediende als deze.

De rij wachtenden achter mij werd langer en langer, en hier en daar kon ik een zucht van ongeduld waarnemen.
Het ongeduld begon ook mij parten te spelen.
Kwam bij dat ik helemaal niet begreep waarom dit allemaal nodig was.
Ik kwam verdorie om geld te geven!

De postbeambte legde mij nadrukkelijk, maar vriendelijk, uit waarom zulks diende te gebeuren!
Het was een nieuwe Belgische wet!
Wanneer je meer dan 1000€ komt storten dan moet je, weliswaar éénmalig, worden opgenomen in het bestand van BIG BROTHER.
Dit is om het witwassen van zwart geld tegen te kunnen houden.
Zo legde ze mij dus vriendelijk uit, en ik was verplicht mij naar die wet te schikken.
Als goede Belg heb ik mij dus maar goedschiks neergelegd bij de feiten.

Terug thuis was ik nog steeds verbijsterd!
De overheid weet beter dan ikzelf wat mijn jaarlijks inkomen is.
De overheid weet net zo goed als ik wat mijn vaste jaarlijkse uitgaven zijn.
De overheid weet drommels goed hoe vaak ik naar de dokter ga, hoeveel ik uitgeef aan medicatie en ziekenhuiskosten.
De overheid weet beter dan ik zelf waar ik op een bepaald moment geld uit de muur haal en hoeveel.
De overheid weet, dank zij de verborgen camera’s beter dan ikzelf waar ik op een bepaald uur en dag ben naar toe geweest.
De overheid weet dank zij de pasjes die je in supermarkten vriendelijk worden aangeboden, wat ik eet, en wat mijn koopgedrag is.

Is het dan teveel gevraagd van die overheid om te beseffen dat mijn inkomsten niet toereikend zijn om ZWART GELD te bezitten?
Dat mijn levensomstandigheden niet toereikend zijn om ZWART GELD te kunnen bezitten?
Dat ik niet in staat ben om wekelijks een storting van meer dan 1000€ te doen?
Dat diegene met duizenden euro’s ZWART GELD hun geld niet storten via het postkantoor?
Dat dit ZWART GELD niet wordt gestort op de naam en rekening van een in hetzelfde district gelegen ziekenhuis?
Dat dit ZWART GELD veeleer zal worden overgeschreven naar een bankrekeningnummer van een bank die gelegen is op één of ander ver gelegen eiland?

Wat een APENLAND is België toch!
En de grootste AAP die staat van voor.
En doet de zotste kuren voor.
Hij gaat door het leven onder het pseudoniem “BIG BROTHER!”
Want volgens mij is HIJ diegene met het meeste ZWART GELD!
En is er geen spreekwoord dat zegt:
IT TAKES ONE, TO KNOW ONE?

DIT IS MIJN MENING!
MAAR DIE HOEVEN JULLIE NIET TE DELEN.
JE MAG JE EIGEN MENING HIER VRIJ EN BLIJ GEVEN!

©

{} geschreven door thea

{} geschreven door Chia

{} geschreven door Myette

{} geschreven door bojako

{} geschreven door vifke