|
Voor mij moesten ze conserven in blik en glas uitvinden die
je slechts met één hand kan openen!
Nee, niet omdat ik maar één hand heb, ik heb er gelukkig nog
twee.
Maar wel twee linkse in het openen van blikjes of bokalen.
Neem nu de sardinedoosjes van vroeger
.
Daar zat dan steeds zon ijzeren staafje bij met een gleuf in.
Dit was de sleutel om het blikje te openen.
Alleen al het lospeuteren van die sleutel leverde mij een pijnlijke vinger met
gebroken nagel.
Dan zat er ook een lipje aan dat je naar boven moest trekken.
Vooral niet te ver naar boven trekken, anders brak het af.
Dat lipje moest je dan door het gleufje van die sleutel steken en met de
sleutel beginnen draaien.
Het eerste kostte mij al zoveel tijd, en voor ik het tweede tot een einde kon
brengen, was mijn honger over.
Ofwel kon ik met alle macht het niet verder draaien dan tot in het midden.
Ofwel brak de sleutel af.
Ondertussen hingen zowel de halve keuken als ikzelf onder de visolie.
Toen kwamen de treksluitingen!
Halleluja juichte ik.
Maar ik had te vroeg gejuicht.
Want ofwel breekt ook daar het lipje af, ofwel zit mijn hand onder het bloed
door de venijnige scherpte van het deksel.
En als ik dan toch sporadisch een keer het deksel er in één ruk afkrijg, dan
vliegt de halve inhoud ook in één ruk alle kanten uit.
Ja ik moet het toegeven, ik heb twee linkse handen
Ook zo met glas bokalen!
De deksels zitten muurvast.
Dit is natuurlijk noodzakelijk voor het bewaren van de inhoud.
Maar ook voor het transporteren van die bokalen.
Je zou anders maar met een halve inhoud thuiskomen, als ze al vol in de winkel
in geraken.
Maar mij lijkt het alsof net die bewuste bokaal die ik koop, dubbel zo vast
zit.
Lijkt het alsof mijn bokaal gesloten is tussen een bankschroef door een potige
body bulder.
Alle trucjes probeer ik dan uit!
Op de onderkant van de bokaal een flinke slag geven
.
Waarbij ik mijn hand pijn toe, en het deksel nog steeds geen zier meegeeft.
De bokaal onsterteboven houden en flink schudden tot mijn schouders bijna uit
de kom liggen
.
Geen resultaat!
Gaatjes prikken met de blikopener
.
Ja, dat wil nog wel eens helpen.
Maar niet zonder dat de bokaal eerst talloze keren onderuit schuift.
En als het deksel dan uiteindelijk verwijderdt is, dan kom ik in moeilijkheden
bij het leegmaken van de inhoud.
Sommige recipiënten glijden in één smak uit de bokaal.
Sommige schijnen er vast in geplamuurd te zitten.
Beide hebben hetzelfde effect, een vol gespat werkblad of aanrecht.
Om maar niet te spreken over mijn kleding!
Daarom alleen al opteer ik voor zo veel mogelijk vers.
Maar zo heel af en toe kan je er niet te buiten.
Trouwens waar vind je verse makreel in tomatensaus?.
Al zeker niet bij de visboeren waar ik winkel.
Soms denk ik dat zelfs mijn kat mij wil straffen
Want zijn favoriete kattenvoer zit ook in dat hardnekkig te openen blik
Daarom ben ik blij dat ik hoor bij het zwakke geslacht.
En ben ik dubbel blij met een man in huis die dat klusje voor mij opknapt.
Hij is fier en kijkt mij wat meewarig aan.
Ik ben gered en lach daarbij in mijn vuistje.
Want ik mag dan wel een kluns wezen op het gebied van het openen van blikken en
bokalen.
Gek ben ik niet.
Want wie niet sterk is moet slim zijn!
|
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
