Toen ik mij nog maar eens zat te beklagen voor mijn spiegel van wat ik allemaal lelijk vond aan mezelf, kreeg ik volgend antwoord van mijn toenmalige partner.
”Ach meisje, trek het je niet aan, schoonheid is vergankelijk, maar lelijkheid blijft fascineren”.
En daar kon ik het dan mee doen.
Hij ontkende niet mijn bedenkingen, maar vond toch enige, naar waarheid, woorden van troost.
Want het is waar!

Ik vraag mij vaak af hoe vrouwen die in hun jonge jaren als mooi werden bestempeld, omgaan met de aftakeling van hun lichaam en gezicht.
Ik denk dat het ouder worden voor hen meer problemen veroorzaakt, dan bij iemand die die schoonheid nooit heeft bezeten.
Zegt men niet vaak bij het zien van een oude vrouw “Je kunt nog vaag zien dat zij een mooie vrouw was in haar jonge jaren”?
Waarbij men dan tegelijk te kennen geeft dat dit nu niet zo meer is.
Ik kan mij voorstellen dat het voor die vrouwen enorm moeilijk is om te constateren dat ook de tand des tijd op hen vat heeft.
Ik vermoed dat zij nog meer geobsedeerd zijn door de schoonheid uit hun jonge jaren.
Bewijs is de opmars van de plastische chirurgie.

Enkele dagen terug zag ik hier in NL een tv programma van de misgelopen schoonheidsoperatie’s.
Iets dat men bij ‘Beautifull’ en ‘Extreem make-over’ en nog wat van die programma’s in dezelfde trend, niet laat zien.
Ook Jef Hoeybergs, die om zijn vranke eerlijkheid bekend staat, liet in zijn programma de minkukels niet zien.
En dat die er zijn weet ik uit goede bron.

De beelden die bij het mislopen van zulke operatie in beeld werden gebracht, waren afgrijselijk.
Nu moet ik wel toegeven dat het om Amerikaanse dokters gingen, namelijk in Miami.
Het lijkt erop dat daar zelfs de slager een schoonheidsoperatie mag uitvoeren.
Van het moment dat je je dokter mag noemen ben je vrij om te snijden in wat en waar je wil.
Ben je geen dokter, geen nood, je kan het papiertje nog altijd kopen op de zwarte markt.
Dus niet echt vergelijkbaar met ons systeem.
Maar ook bij ons heb je “slagers” die enkel dollartekens in hun ogen hebben.
Die je niet vertellen wat de complicatie’s kunnen zijn, die je niet vertellen dat jouw wensen niet haalbaar zijn.
Met alle gevolgen vandien.

Maar worden we ook niet een beetje in die richting geduwd?
Is het ons nog wel toegelaten om oud te worden?
Om Taille en heupen te zien uitdeinen, en dit door de menopauze, dat toch een heel natuurlijk ‘vrouwelijk’gegeven is?
Om onze borsten te zien verslappen en wat hangerig te worden?
Om lachrimpels rond mond en ogen te krijgen?
Om grijze haren te krijgen?
Die rimpels en grijze haren die zo mooi werden bezongen als ‘wijsheid en schoonheid der jaren’?
Nee dat mogen we niet!
En als vrouwen er zelf zo over denken, dan is het hek helemaal van de dam.

Ik las op één van de vele blogs hier, geschreven door een vrouw de volgende degenereerde zinnen.
{quote}
"de sloren verliezen niet alleen hun pluimen maar hun oestrogenen zijn door de jaren vervangen door testosteron,
daardoor krijgen die brave besjes niet alleen een serieuze moustache, maar ook dikke lange haren op hun peperkoorden plus baardgroei op de kin."{unquote}.
Deze zinnen stonden wel in de context van een ander verhaal, maar het geeft toch een beeld weer van hoe men veelal denkt over de ouder wordende vrouw.
Ze grepen mij des te meer aan, was zelf ietwat verontwaardigd bij het lezen van, daar ze geschreven waren door een vrouw.
Althans, zo doet zij zich toch voor, want helemaal zeker ben je nooit op de blogs.
Niet dat het een onwaarheid is, maar omdat het zo confronterend is was ik geschokt
Het ouder worden is een verwijt geworden.

Een klant van me tracht steeds te zeggen “Als je niet oud wil worden, moet je je jong ophangen, dan ben je pas een mooi lijk”.
En dat is zo.
Of we gaan naar de plastische chirurg, met alle risico’s die eraan verbonden zijn.
Om nog maar te zwijgen van het vele geld dat het kost.
Want lelijkheid of schoonheid heeft hier niks meer mee te maken.
Men moet vooral jong blijven ogen.
En hoe vaak men ook de slogan “Het zit van binnen” aanhaalt, het is enkel het uiterlijk dat telt in deze huidige maatschappij.

Ik verzorg mij zoals het een vrouw betaamd.
Maar ik verf mijn haren niet.
Niet omdat ik het niet mooi vind, gewoon omdat ik er geen zin in heb.
Ik denk er ook niet over om een face lift te ondergaan, of om mijn borsten met siliconen op te vullen.
Mijn vergane taille en mijn brede heupen camoufleer ik zo goed mogelijk met aangepaste kleding.
En ik ben blij dat ik ouder mag worden.
Dat ik dan wel niet jong meer oog, dat ik geen schoonheid ben.
Maar dat ik misschien wel kan fascineren om diegene die ik werkelijk ben.
Gewoon mezelf!!!

Portret van Ans & Ton rijkers/ oude vrouw