Niettegenstaande (intelligent woord vind ik dat, net zoals desalniettemin) dus niettegenstaande mijn hersenpan de laatste dagen op overkoken stond, werkten mijn gedachten toch nog op volle toeren.
Het is evenwel een mengelmoes geworden, een beetje zoals een geklutst ei als het ware.
Maar hoe hoog te temperaturen ook mogen oplopen, mijn gedachten geven niet op.

Wat ruist er zoal door die geklutste materie?
Wel, ik deel het jullie graag mede!

Zo zat ik te denken aan de poll die ik hiernaast heb geplaatst!
7000 blogs, al is dat volgens mij ietwat overdreven, want als je blogland doorloopt kom je vaak blogs tegen dat enkel het welkomstbericht van de webmaster bevat, en dit al maandenlang.
Anderen hebben een poging tot ondernomen, maar na één klein item, het ook maar gelaten voor wat het was.
Dus van die 7000 mag je voor mijn part gerust enkele tientallen aftrekken, al bij al toch nog een mooi getal dat rest.

Dus van al die blogs zijn er velen misnoegd over het beleid van SenNet.
Dat laten ze dan ook weten op hun eigen manier, op hun eigen blog.
Dus dacht ik zo bij mezelf, wat zou de oplossing zijn om het beleid te veranderen?
Weet je wat, ik maak er een poll van, en dan zien we wel wat eventueel de oplossing zou kunnen zijn.
Maar……,van de al die misnoegden die met veel tamtam en grote woorden, en nog grotere buttons luidkeels lagen te roepen, zijn er welgeteld 10 dappere bloggers die gestemd hebben.
Dus leve de kontlikkers, de hypocrieten, de hardroepers, de grote smoelen met een klein bang hartje.
Van hen moet je alvast niet verwachten ze dat het beleid ooit gaan veranderen.
Zou hier het spreekwoord “Holle vaten klinken het hardst” op gebaseerd zijn?

Denk …denk….denk….!

Weet je wat, ik gooi het over een andere boeg, dacht ik zo bij mezelf.
Er zijn zovele bloggers die vriendschap zo hoog in het vaandel dragen.
Die dit ook te kennen geven met prachtige gedichten, spreekwoorden, leuzen en plaatjes.
Misschien moet ik die maar eens benaderen?!
En toen kwam ik bij mijn blogvriendin hotlips, een mooi gedicht tegen, net of het zo moest zijn.
Met woorden van waarheid over vriendschap en tolerantie.
Dat gedicht sprak mij zo aan, de woorden waren zo confronterend, en dus moet het anderen toch ook aanspreken, zo dacht ik.

Dus weer ging er bij mij een lichtje branden in de duisternis, en kwam ik tot volgend besluit.
Weet je wat, ik vraag aan de bloggers die genegenheid, vriendschap, tolerantie en dies meer zo hard verdedigen en vertegenwoordigen, ik vraag hen om dat mooie gedicht op hun blog te zetten.
Om het te over te nemen als teken van vriendschap.
En wederom constateer ik, dat buiten mezelf, er slechts één is die zulks heeft gedaan.
En dan nog één waarvan ik het niet had verwacht!
Niet omdat ik hem geen vriendschapsgevoelens toedicht, maar omdat hij een zeer nuchter persoon is die zich meestal met zulke ietwat onbenullige zaken niet bezig houd, met name Cyberfox.
Bedankt Cyber, blij dat je mijn visie over vriendschap en tolerantie deelt!!!

En zo blijven mijn gedachten maar doordraaien.
En kan ik enkel tot de volgende conclusie’s komen.
Dat alle plusminus 7000 blogs uiteraard niet mijn blogje bezoeken, dat is nogal evident, en zal ik ook nooit verwachten.
Maar wat met diegene die hier wel komen?
Die mijn blogje zo mooi vinden, volgens hen eigen zeggen?
Die wekelijks een button plaatsen in mijn gastenboek?
Lezen die dan nooit wat er geschreven staat?
Of kunnen die niet lezen….Willen die niet lezen?
Is voor hen vriendschap en tolerantie synoniem voor egoïsme?
Mijn blog! Mijn visie! Mijn teller! Mijn rangschikking! Mijn bezoekersaantal!
En al de rest, aan me hoela, de pot op?
Is dat hen visie op vriendschap en tolerantie?

Wel, als deze gedachten zo door mij heen flitsen, dan zou ik graag het volgende zeggen.
Blijf weg met je buttons, ik wil dat er gelezen wordt op dit blog.
Blijf weg met je uitspraken als vind je mijn blog mooi.
Het is een aanfluiting voor jezelf, en een belediging voor mij.
En als antwoord op al die hypocrisie die hier op de blogs schering en inslag lijken te zijn, en waarvan ik walg…..
Die mij in alle eerlijkheid de strot uitkomen….Verwijder ik mijn gastenboek.

Zo heeft men de keuze, of je schrijft iets zinnigs op mijn schrijfsel, of je verdwijnt zwijgend en in alle stilte.
Want zonder zinnige reactie, of een waar gemeend woord, zal ik elke button verwijderen.
Op dit blog geen reclame voor eigen winkel, kies daarvoor maar een andere aanplakzuil.
En komen er helemaal geen reactie’s meer…..! Ook goed, prima zelfs!
Dat is dan tenminste een eerlijke reactie!
Want rangschikking, bezoekersaantal, en zo voort en zo verder, interesseren mij geen zier.
Enkel uw eerlijke waardering, uw mening is voor mij belangrijk.

Want dat is waar dit blog is voor bedoeld.
Om mijn mening, mijn visie te kennen te geven.
En daarbij eveneens die van jullie te mogen kennen.
Zo leer je van elkaar.
Zo kan ik het positieve leren uit het leven en de mens, iets dat ik al heel mijn leven placht te doen.
Want mijn mening, mijn visie hoeft niet noodzakelijk de uwe te zijn.
Ze hoeft niet eens het juiste te zijn, ook ik kan dwalen.

Maar wie niet dwaalt, wordt nooit verstandig, een waarheid als een koe.
Maar ik zie niet in hoe ik verstandig kan worden, en iets positiefs kan leren uit een ondoordachte en lukraak geplaatste button, al dan niet een mooie.
Want ook dat is een relatief gegeven.
Wat voor de Romeinen mooi en nieuw was, was voor de Grieken lelijk en grof.
Een button kan een pareltje zijn, maar het zegt niet dat de maker die erachter zit even mooi is.
Bewijze de desinteresse van de maker/plaatser op diverse blogs.

Zo, nu komen mijn gedachten weer enigszins tot rust!
En is mijn hersenpan weer een beetje opgefrist.
Lang zal dat niet duren vrees ik, zo zit ik nu éénmaal in elkaar.
Maar voor nu is het goed.
En kan ik jullie in alle eerlijkheid, en met een frisse kop het volgende toewensen......