Daar staat hij dan! Hij schittert in zijn hagelwitte harnas. Mijn laatste aanwinst, mijn onversaagde keukenhulp. James de tweede, mijn vaatwasser.
Wekenlang heb ik folders bekeken, gesurft op Internet om prijzen en merken te vergelijken. Zaterdag was dan eindelijk de kogel door de kerk en ging ik toch maar naar mijn oude vertrouwde winkel. Omdat de service er goed is, omdat ik vertrouwen heb in de zaakvoerder, meer dan in een grote winkelketen.
Schoondochter ging met me mee want my dutch lover maakt zich het ganse weekend nuttig bij zijn zus.
Elk jaar met de kermis wordt onze hulp ingeroepen. Ik heb dat altijd heel graag gedaan, maar ik kan het helaas niet meer.

Na veel wikken en wegen opteerden we voor een Miele. Oerdegelijk merk. Maar in de winkel aangekomen liet de verkoper me een Bosch zien. Die stond net in promotie. Zelfde AAA klasse, zelfde hoeveelheid programma's, minder waterverbruik en minder decibels, 5 jaar garantie Maar wat uiteindelijk de doorslag gaf was dat de Bosch door de promotie liefst 300€ goedkoper was dan de Miele. En dat vind ik toch een aardig verschil voor een toestel dat net hetzelfde doet als zijn broer met een gerenommeerd merk. Leuke som die ik nu aan wat anders kan spenderen. Trouwens zo heel lang zal ik de utgespaarde centen niet kunnen vasthouden, want mijn 'lappeke' vertoont rare kuren.

Zaterdagmorgen gekocht en zaterdagnamiddag stond hij hier al, mijn James II.
De intrede verliep enigszins stroef, want toen de leverancier aanbelde, kwam ik tot de bevinding dat mijn parlofoon kapot is. Ik kon de goede man dus niet zeggen op welk verdiep hij moest zijn. Het gevolg was dat de man op elk verdiep is uitgestapt om mijn huisnummer te zoeken. Intussen stond ik boven te wachten tot de lift vrij was om naar beneden te kunnen gaan. Maar goed, uiteindelijk kwamen we elkaar op het juiste verdiep tegen aan de liftdeur.
De oude werd verwijderd en de nieuwe nam zijn plaats in. Zo gaat het ook met mensen dacht ik toen James I de deur uitging op weg naar de sloop.

De nieuwe bracht wel een hoop rommel mee. Een hele hoop karton dat zich langs geen kanten in stukken laat scheuren, en een hoop van dat isoleerspul, alias piepschuim. De kartonnen doos vond mijn Snoes prachtig. Het piepschuim kon hem minder bekoren. Nadat hij er even zijn nagels had ingezet ging hij er met een grote boog omheen. Vuiligheid is dat spul zeg, al drie keer ben ik met de stofzuiger rond geweest en nog vind ik her en der van die kleine stukjes. Het is net of dat spul leeft.

Enfin, nadat ik de instructies een keer of zes gelezen had, wilde ik aan de slag gaan. Maar.....ik heb geen vuile vaat verdorie! Nee, je moet die van jullie niet brengen!!!
Ik heb hem dan maar eens laten spoelen en hij is een streling voor het oor tegenover de oude brompot.
Het laden vraagt ook wat aanpassing want hij heeft een heel andere indeling dan de oude. Meer mogelijkheden, meer bestek en meer ruimte om grote potten en pannen te laden, moest ik dat willen.
Nu is het enkel wachten tot my dutch lover thuiskomt. Hij blijft dan nog een ganse week hier. Dus zal ik James II al vlug aan het werk kunnen zetten.