What's in a name?
Ik bedoel niet onze familienamen, want die kunnen we niet zelf kiezen.
Ook onze roepnamen, voor alle duidelijkheid, kunnen we niet zelf kiezen, maar ik vraag mij af of dat niet beter wél tot de mogelijkheden zou behoren.

Onze voornamen worden gekozen door onze ouders, meestal naar de mode van de tijd waarin we geboren werden, en meestal verwijzend naar een grootouder of meter en peter.
Zo lopen er ontelbare Maria's en Louisa's rond, om er maar twee te noemen.
Ook Jozef en Louis waren in de vroegere jaren een populaire naam voor een jongetje.
Met de jaren kregen we een grotere verscheidenheid, ouders werden creatiever, maar voornamen volgden nog steeds de mode trend.
Denk maar aan de ontelbare Sandra's, de Nancy's de Sven's en de Bjorn's, teveel modenamen om op te noemen, maar één ding hebben ze gemeen, ze komen allemaal vrijwel uit éénzelfde periode.
En wat ze ook nog gemeen hebben, de drager is er niet altijd gelukkig mee.
Moesten we kunnen kiezen, ik denk dat 95% van ons een andere roepnaam zou kiezen.
Ik alvast wel.

Mijn moeder had een voorkeur voor Franstalige namen.
Mijn broer heet Jean-Claude, mijn zus Jacqueline, en ik noem Lucienne, en alle drie horen we niet graag onze naam en verbasteren we hem.
Mijn broer laat zich Jan noemen, mijn zus Jackske of Jacky en ik Lulu.
Lulu komt door mijn grootmoeder, zij noemde mij zo, soms ook 'kleine Loulou', naar mijn moeder, Marie-Louise, en door haar Loulou werd genoemd.
Althans de vier keer dat ik haar in mijn leven heb gezien, maar dat is een ander verhaal.

Ik haat mijn roepnaam omdat hij zo verschrikkelijk lelijk wordt uitgesproken hier in Antwerpen, maar ook in Nederland heeft men er veel moeite mee, en klinkt het niet appetijtelijk in de oren.
De enigen die mijn naam correct en mooi uitspreken zijn de Fransen zelf.
Zo maakte mijn Antwerpse pleegouders er Luschén van (zo schreven ze het trouwens ook) waarbij het achterste deel tot in het oneindige werd uitgerekt (klinkt als Luscheeeeeen)
Ik haatte die toonaard.
De Nederlanders maken er dan weer Lusien van of Lusjijn, en ook dat klinkt helemaal niet mooi in mijn oren.

Daarom zou het goed zijn dat we onze roepnaam, op pakweg twintigjarige leeftijd, zouden mogen veranderen in onze eigen keuze, want ik ben lang niet alleen die ontevreden is.
Ik vraag mij af of de hedendaagse Elias, Olivier, Declan, Kenzo of Zachary, of de Amelie, Fleur, Nova, Uriëlle of Waverly nog tevreden zullen zijn met hun naam als ze volwassen zijn?
Ik heb mijn naam alvast aangepast, ik laat mij in België Lulu noemen, en in Nederland noemt men mij Sientje.
En heel soms wanneer ze mij vragen: "Hey, hoe heet jij?" dan antwoord ik heel vrank, "Op een vuurtje tiens, want dat warmt het best!"