Ik las gisteren bij MYETTE (als je op haar naam klikt, kom je op haar blogje) dat zij verlangd naar kleinkinderen. En haar schrijfsel zette mij aan het denken. Ik deel mijn gedachten graag met jullie.
Laar mij vooraf echter één ding héél duidelijk stellen, ik heb super lieve kinderen, maar zo af en toe moet er toch iets van mijn hart.

Ligt het aan mij, vraag ik me heel dikwijls af?
Ben ik te afstandelijk, ben ik niet geëngageerd genoeg?
Ben ik als rechtgeaarde schoonmoeder niet verplicht om te pas en te onpas mijn gedacht te zeggen en mij duidelijk te bemoeien met het huishouden van mijn kinderen, al was het maar om al die schoonmoedermoppen die in omloop zijn te bevestigen?
Wel, alle moppen ten spijt, ik ben anders. Ik ga zelden naar mijn kinderen toe, tenzij ze me nodig hebben natuurlijk.
Ik zeg nooit wat ik denk over hun manier van leven, of over de manier van opvoeding van mijn kleindochter, ook al heb ik er een mening over.
En soms zit mij dit dwars.
Soms lijkt het of dat mijn mening er helemaal niet toe doet. Het lijkt wel of mijn schoondochter helemaal geen schoonmoeder heeft.
Oh ja, ik heb een schat van een schoondochter, steeds bereid om mij te helpen wanneer nodig, een liefhebbende echtgenote voor mijn zoon, een prachtige moeder voor mijn kleindochter, een echte kloek.
En laat het nu net dat laatste zijn dat me dwars zit.

Mijn schoondochter haar moeder leefde jaren met kanker, men wist dat zij niet oud ging worden.
Daarom ging mijn kleindochter steeds daar naartoe op logement, "ik ga ze niet zien opgroeien" zei ze steeds, en ze kreeg gelijk want verleden jaar is ze overleden.
En ik begreep en zweeg, maar.....
Ik heb door dit alles nooit mijn kleindochter haar Pamper ververst, heb niet haar eerste tandjes zien groeien, niet haar eerste pasjes of woordjes mogen beleven, en dat doet pijn, maar ik aanvaarde gelaten.
Nu is mijn kleindochter bijna zeven jaar, en buiten één enkele keer zie ik haar nog niet veel.
Enkel als het niet anders kan, of als ik het uitdrukkelijk vraag, dan komt ze eens logeren.
Oh ja, ze komen op zondag vaak op bezoek, maar dan is mama daar, en dan beslist mama wat er gedaan wordt.
En ik begrijp en zwijg weer, want mama werkt fulltime en heeft ook niet zoveel tijd te spenderen met haar kind.

En de vakantie dan, hoor ik jullie denken?
Wel die vakantie is voor mijn kleindochter tot het laatste uurtje helemaal gevuld.
Zo gaat zij op Franse les, leert typen, gaat paardrijden, gaat zwemmen, gaat turnen, gaat op gevechtssport, gaat carten.
En elke vrije minuut die mama en papa hebben gaan ze met mijn kleindochter naar de bioscoop, naar theater, naar Plopsaland, naar Disneyland.
Twee meters heeft mijn kleindochter, één daarvan is de zus van mijn schoondochter de andere is haar boezemvriendin. Allebei werken óók zij fulltime.
En dan komt heel vaak van die kant "Zeg, het is lang geleden dat we Anouk nog hebben gezien, wanneer mag ze nog eens een weekendje komen?"
Mijn kleindochter is een super gelukkig kind, en ik ben daar heel blij om, maar het heeft ook zijn schaduwkant.
Ik vervreemd van mijn kleinkind, maar ik begrijp en ik zwijg.

Zo kan ik haar nooit met een cadeautje verrassen want meestal heeft ze het al gekregen. Een nieuwe DVD, een nieuwe CD, een dekbedovertrek van K3, een stoeltje van 'Princess', een leuk T-shirt van 'Spring'......
Nee, ik moet steeds eerst bellen, vragen of het goed is dat ik het koop.
De weinige momenten dat ik wel alleen met haar samen kan doorbrengen wil ik dan ook mijn hartje ophalen, maar dan merk ik dat ik hopeloos achterloop, dan is haar interesse ondertussen veranderd, en ik wist er niets van.
Het is ook zo met Sinterklaas, haar verjaardag en nu weer met Pasen, wat moet, wat mag, wat kan ik kopen?
Ik moet eerst bellen naar de mama en de papa, en die zeggen het mij dan wel.
En dan voel ik mij als een loopjongen, maar ik zwijg.

Tja, er gaan vele moppen rond over bemoeizieke schoonmoeders.
Zouden er ook grapjes bestaan over schoonmoeders die zwijgen om de lieve vrede te bewaren?
Die alles over zich heen laten gaan
Zouden er ook moppen bestaan over het verdriet van een schoonmoeder die eveneens oma is?
Stuur ze mij dan aub gauw door, want ik kan een een lach goed gebruiken nu.

{} geschreven door nida

{} geschreven door Michelly

{} geschreven door noyo

{} geschreven door Myette

{} geschreven door thea

{} geschreven door venus

{} geschreven door wijsneus

{} geschreven door hotlips

{} geschreven door bojako

{} geschreven door Meermin