Verleden zondag was een dag waarbij ik weer in vrede was met de hele wereld, en vooral met mezelf.
Ik heb niet echt veel nodig om tevreden te zijn, zo af en toe een kleine meevaller is vaak al genoeg en zondag had ik die meevaller.
Ja ja, niet ongeduldig worden, ik kom to the point!

Het was een uitzonderlijke warme aprildag en ik moest nodig wat boodschappen doen.
Nu is dit op zondag perfect mogelijk voor mij vermits hier op drie stappen van mijn deur een super Delhaize is die op zondag open is. En ja, het is diezelfde Delhaize die drie weken terug is overvallen en waarbij men een bediende neerschoot, en nee, ik heb er echt niets van gemerkt, ik hoorde het pas op het nieuws.

Back to business, geen winkelprobleem dus op zondag.
Maar ik zou geen echte vrouw zijn als ik geen probleem zou hebben met mijn kleerkast, want wat trek je aan op zo'n onverwachte warme dag?
En daar sta je dan met een stralend hemelsblauw dilemma.
Nu beweert mijn dochter dat ik mijn Jeansbroeken minstens één maat te groot koop.
"Mams een Jeans moet strak zitten, je moet de spanning voelen op je bips!" Tja, zij wel met haar 50 kg, bij mij zit er echter 30 kilo meer vlees op mijn vege lijf.
Enfin, verleden zomer liet ik mij verleiden tot het kopen van een strakke witte jeansbroek in haar aanminnelijke aanwezigheid en nadrukkelijke commentaren.
En laat nu mijn oog precies vallen op dat eigenste kledingstuk bij het opentrekken van mijn kleerkast.

Meteen flitsten daarbij beelden door mijn hoofd van stevige winterse stamppotten met lekkere sauzen die ik ongegeneerd verorbert had.
De vele lekkere warme chocomelks die ik zo graag ga drinken in onze favoriete coffeeshop wanneer ik in NL logeer. "Met room mevrouw?......Euh....Ja graag!" En daar hoort toch een taartpunt bij, ook met room natuurlijk of wat had je gedacht. En niemand om mij tegen te houden want mijn knuffel offert zich gewillig op om mee te doen.
Je kunt je dus voorstellen met welk een gevoel ik die bewuste Jeans uit de kast nam.
Met ware doodsverachting trok ik hem aan......en...... HIJ PAST ME NOG!
Hij zit mij nog als gegoten. Ok, mijn bips zijn erg aanwezig maar dat valt op te lossen met een tot op de heupen vallend T-shirt.
Mijn dijen voelen de spanning maar dat geeft niet, ik ga immers geen turnoefeningen maken, ik ga stappend winkelen. En het is net die spanning die mij ervan zal weerhouden om langs de patisserie afdeling te passeren.

Ik voel pure euforie.
Echter één minpuntje, onder een zomerse broek horen ook zomerse schoenen en ik kies voor een lang niet gedragen open sandaaltje met hoge hak.
Dat was een beetje te hoog gegrepen voor mijn door warme laarzen verwende voeten, want nu loop ik met talloze pleisters op mijn voeten die ontsiert zijn door dito blaren.
Maar al bij al kan mijn week niet meer stuk, ik moet niet drastisch gaan honger lijden, want als die broek mij nog past, dan past de rest van mijn zomerkleding mij ook nog.
Nu enkel nog een reden vinden waarom ik zo nodig dat mooie zomerse rokje wil kopen, want mijn geijkte alibi "Ik heb niets om aan te trekken, niets past mij nog!" gaat nu natuurlijk niet meer op.