Help, ik zoek een muze!
Eén die me inspiratie geeft om hier wat kunnen neer te poten, want het lijkt wel of elk onderwerp dat ik wil aansnijden al door een andere blogger is ingenomen. Je kunt het zo gek niet bedenken of een medeblogger heeft er een posting van op zijn blog staan. Over katten en honden, ziekte en gezondheid, kinderen en kleinkinderen, ouders en  grootouders, politiek, moppen, proza en poezie, fauna en flora.....enz. Allerlei onderwerpen vindt je op de blogs van seniorennet, zelfs over straatstenen vond ik een posting!
Waarover kan ik dan nog schrijven? Waar kan ik de lezers nog mee verbazen?
Ik kan toch niet altijd over mezelf schrijven, ze gaan me nog verdenken van narcistisch te zijn! Trouwens over mezelf schrijven doe ik al op mijn ander blogje, en trop is teveel hè.

Toen werd er aan de bovendeur gebeld en geklopt, ik deed open en daar stonden zij, maar liefst twee muzen! Waar heb ik dat aan verdiend, dacht ik stilletjes bij mezelf.
Twee knappe jonge dames, allebei hoog blond en super gebruind, al dan niet door de zon. Allebei in een zwart mantelpakje, de ene met minirok en superlange benen, de ander met net even lange superbenen, in een lange broek.
"Mevrouw, wij komen even praten over uw laatste factuur van de kabelmaatschappij!"

Het koude zweet breekt mij meteen uit, iets wat mij naast deze jonge schoonheden al helemaal doet verbleken, want ik zie er sowieso al niet te florissant uit in mijn afgedragen huisplunje en mijn weerbarstig kapsel van laat maar waaien want buiten mijn kat ziet niemand het.

"Het zal toch niet waar zijn zeker dat ik die  factuur ben vergeten te betalen!" Met mijn lamentabele hersenpan van de laatste maanden zou dit niet eens een wonder zijn, langs de andere kant ben ik altijd heel correct in het uitvoeren van mijn betalingen, ik wacht nooit tot de uiterste datum.

"Euh.....ik.....euh....." In fracties van seconden gaan er tal van gedachten door mijn hoofd..... men komt mij van de kabel afsnijden.... dat brengt extra kosten mee....ik moet mijn map met betalingsbewijzen nemen......ik ga vanavond geen nieuws kunnen kijken.....ik moet het vuur onder de pan lager gaan zetten......mijn sigaret ligt op te branden.....de kat gaat seffens aan de haal met mijn zalmfiletje.....!

De beide dames praten mijn verwarring vrolijk en handig weg door te zeggen dat ze van Belgacom zijn en dat ze mij een goedkoper tarief aan de hand kunnen doen. Modem is gratis, decoder is gratis en dit alles voor slechts 75€ per jaar ipv de 150€ die ik nu betaal.
Mijn koud zweet gaat over in bloedheet, maar ook dat merken ze niet en ze ratelen verder. Ik zeg hen vriendelijk dat ik momentheel geen interesse heb en ook geen tijd, mijn pan staat op het vuur, maar ook dat wuiven ze vastberaden weg.
"Wie wil er nu niet goedkoper leven?" vragen ze ietwat gemelijk, en ik zie hen denken dat, aan mijn voorkomen te zien, ik het alvast niet te breed schijn te hebben.

Eentje probeert zich zo onopvallend mogelijk langs me heen de hal in te wurmen, haar collega haalt alvast een bundel papieren boven.
Maar ik heb ondertussen mijn apropos terug gevonden, ik bedank vriendelijk en sluit vastberaden de deur.

Ik haast mij naar de keuken, mijn sigaret is opgerookt, mijn boter in de pan is verbrand, de kat vind de keuze van mijn avondmaal super en zit lekker te smullen in een hoekje van de living, daarbij een spoor van stukjes vis achter zich latend.

En ik.....ik laat mij op een stoel zakken en begin te lachen.
Omdat ik hen dankbaar ben, mijn twee muzen, want nu heb ik tenminste iets om op dit blogje te schrijven.
Iets dat u nog niet hebt geschreven.
Of zijn ze bij jullie ook langs geweest, mijn muzen van Belgacom?