You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
01-08-2007
PARADOX
"Als de vos de passie preekt,
boer pas op je ganzen!"
O O O! Waarom moet ik toch altijd
alles in vraag stellen? Waarom kan ik niet klakkeloos geloven wat anderen mij
proberen wijs te maken?
Ik las op het blog van mijn goede
vriendin Bojako (Klik op de naam om op haar blog te komen) enkele citaten van Maya Angelou. Ik had de naam nog nooit
gehoord, en dan ben ik nieuwsgierig. Google en Wikipedia zijn een ware
openbaring voor dit onwetend troubadoerke.
Ik kon lezen dat Maya Angelou Affro-Amerikaanse is, een schrijfster en
dichteres van onder meer "Ik weet waarom gekooide vogels zingen." Een
aanklacht tegen het jarenlange misbruik, onderdrukking en uitbuiting van de zwarte
bevolking door de blanke, en het wedervaren van haar traumatische jeugd.
Ik zocht naar een korte inhoud van het boek, of naar een recensie, maar ik vond
niets.
Maya Angelo, haar pseudoniem heeft iets hemels, haar werkelijke naam daarentegen
klinkt heel gewoontjes, Marqueritte Johnson.
Toen ik verder zocht, kon ik lezen dat zij veel bijbelse spreuken en teksten
schreef.
En dan krijg ik de kriebels!
Dan zie ik meneer pastoor op de kansel staan met een belerend vingertje, hel en
verdoemenis over de arme mens uitstrooiend. Gewoon om hen dom te houden.
Ik stel dan de gulle uitgestrooide wijsheden in vraag. Ik noem ze liever
paradoxen.
Want wat zijn wijsheden? Wie heeft de wijsheid in pacht? En is elke wijsheid
een waarheid?
"Als je geluk hebt dan kan de
fantasie van de één, de werkelijkheid van een miljoen anderen veranderen!"
is één van de vele citaten van M.A.
Zij refereert daarbij heel waarschijnlijk naar Martin Luther King die een droom
had en die die droom zag uitkomen waar vele miljoenen inderdaad gelukkiger door
werden. En het is maar goed ook dat die droom van hem is uitgekomen, ook al
kostte het zijn leven.
Maar als je nou even met mij tegendraads wil zijn, is het dan niet zo dat er
even veel miljoen mensen door die droom ongelukkig zijn geworden. Let wel, ik
zeg niet dat die laatsten gelijk hebben, ik heb daarbij enkel de bedoeling om
mijn bewering te staven dat wijsheden en spreuken misschien wel opgaan voor de
ene, maar daarom niet voor de andere.µ
Wanneer je bij Google "Wijsheden" intypt, enkel dat woord, dan krijg
je binnen de 3 seconden maar liefst 429.000 sites voor je kop, allemaal gevuld
met spreuken, citaten en wijsheden. Eén van die sites telt maar liefst 17000
citaten. Hebben die allemaal de wijsheid in pacht? Hebben die het allemaal bij
het rechte eind?
Ook is het zo dat al die spreuken,
gezegdes en citaten evengoed kunnen gebruikt worden om iemand pijn te doen. Om
iemand een kleedje te passen, zoals wij in Antwerpen zeggen. Om je weg te
steken achter de woorden van een ander wat je niet rechtstreeks en duidelijk durft
zeggen. Zou dat de bedoeling zijn geweest van die wijze die het gezegde gelanceerd
heeft?
Ik vermoed van niet.
Er zijn 662000 citaten over liefde, 431000 over oorlog, 241000 over vrede,
224000 over haat, en slechts 179000 over vriendschap, en nog schrijnender, maar
33100 over loyaliteit. Deze cijfers bewijzen voor mij alvast dat vriendschap en
loyaliteit op een veel lager pitje stonden dan oorlog en haat bij de wijzen. Gelukkig hebben we nog de liefde en de vrede.
Wijsheden en mijn in vraagstelling,
ik had er al last van als scholier.
Veel jongeren van nu zullen menen dat mijn schooljaren dateren van in de tijd
dat de dieren nog spraken. Voor mij was het een tijd dat diegene die voor de
klas stond het voor het zeggen had, en dat ik als kind enkel maar had te
zwijgen en aan te nemen dat het zo was.
Misschien is het net daarom dat men op school nu geen geschiedenisles meer
geeft. De leerling van nu is mondiger geworden, durft dingen in vraag stellen,
neemt niet meer alles klakkeloos aan wat de onderwijzer hem vertelt.
Ik heb nooit klakkeloos aangenomen wat men mij vertelde. Ik zocht de mens
achter de woorden, maakte een profiel aan, en dacht daarbij het mijn ervan, en
dat doe ik nog steeds.
Neem bijvoorbeeld Al Gore. Een man
die beweerd dat hij het internet heeft uitgevonden, wat strijdig is met het
feit dat de voorloper van internet, namelijk ARPANET, reeds in 1971 werd
opgericht. Nog een groter tegenstrijdigheid is wanneer hij ons heel wijs komt
vertellen dat we zuinig moeten omspringen met energie. Een man die ons waarschuwt
voor het broeikaseffect in de documentaire " An Inconvenient Truth".en
die zelf aan grote energieverspilling doet
Op zijn domein in Nashville verbruikt Al Gore voor 30.000 dollar PER MAAND aan energie. Dat is het dubbele van wat een
Amerikaans gezin PER JAAR verbruikt
Waar blijft de geloofwaardigheid van al die wijzen?
"Bij de meeste mensen is
lafheid de oorzaak van hun deugd" schrijft Ernst Buchholzen, en daar ben
ik het grotendeels mee eens.
Waar ik het helemaal mee eens ben, is het volgende citaat: "Ik geloof dat
ik, waar enkel de keuze zou worden gelaten tussen lafheid en geweld, ik geweld
zou aanraden"
Geschreven door Mahatma Ghandi, een pacifist in hart en nieren.
Maar wat had ik die man graag als vriend gehad
Reacties op bericht (8)
06-08-2007
kerk
ik heb voor één keer mijn belofte gebroken en ik heb daarstraks vrijwillig een kerk betreden. Omdat er een kunst tentoonstelling te zien was. De werken hielden hier en daar wel verband met religie, maar soit. Zelfs op het podium van de pastoor stonden werken. Waar iedereen vol ontzag de heilige treden ontweek, heb ik zijn kamerbreed tapijt bezoedeld met mijn onreine voeten. En of ik ervan genoten heb. In mijn hoofd hoorde ik de stem van mijn moeder galmen: "Komt daar af!!! Wat zullen de mensen wel niet denken!!!" wat toch voor een schalkse glimlach op mijn lippen zorgde . Mijn onschuldige manier om ondeugend te zijn.
groetjes van iep
{}
geschreven door fiep
04-08-2007
..
Zoals Mahatma Ghandi wordt er maar elke twee duizend jaar één geboren. Over citaten: als je lang genoeg zoekt, vind je er altijd wel een dat je past. K'zal ook eens gaan Googlen. Knuffel van Ludovikus.
{}
geschreven door Ludovikus
wijsheid
Wijsheid bekom je niet zomaar ... En er is een verschil tussen spreuken en wijsheid.Wijsheid haal je uit levenservaring en empathie ... Niemand heeft de waarheid in pacht, iedereen leeft in zijn eigen realiteit, zijn eigen waarheid. Miljoenen verschillende werelden naast elkaar. Sommigen onder ons bereiken een soort spirituele verlichting waar men veel wijsheid uit kan halen. Maar niet alle wijsheid is bestemd voor iedereen. Gebruik hetgene wat voor jouw op dit moment van toepassing is en denk erover na, neem niets zomaar klakkeloos aan.
Religie is iets anders dan de kerk. Ik kom nooit in de kerk, walg er gewoon van. Voor pastoors en soortgenoten heb ik geen enkel respect. Maar wel voor de gewone man of vrouw die in zijn eigen tijd, zonder anderen lastig te vallen, zijn eigen spirituele weg vind. Zonder priesters, onnodige wetten, zonde en moraal ... Gewoon vrede en rust in jezelf ....
groetjes van Fiep
{}
geschreven door fiep
02-08-2007
Niet akkoord, Mus, niet akkoord!
De fameuze energie rekening van Al Gore die door de Republikeinen met plezier op Internet werd gezet, behelst het verbruik in de TOTALITEIT van zijn eigendommen. En ja, Lulu, heeft er er meer dan eentje. Hoeveel zou de factuur van de familie De Clercq bedragen wetende dat ze hoofd mede-eigenaars van enkele grote hotels? Wat citaten betreft, wel dat is zoiets als horoscopen, je vindt er steeds IETS in terug dat van toepassing is of dat de persoon in kwestie DENT dat van toepassing is. Volgens de meeste horoscopen zou ik, Titipoes en weegschaal een vredelievend, amusant, welbespraakt persoontje zijn. Het laatste adjectief à la limite, doch de rest!!!
{}
geschreven door Titipoes
01-08-2007
en hier de korte inhoud van het boek ...
I Know Why the Caged Bird Sings is a 1969autobiographical novel about the early years of author Maya Angelou's life. The autobiography explores the isolation and loneliness faced by Angelou, and the attributes of her character that helped her cope with the prejudices of society. Quite graphic in nature, the text deals with issues including childhood, rape, racism, and sexism, some of which has generated controversy.
The novel follows Marguerite's (later called My, or Maya, by her brother) young life and the struggles she undergoes in the racist South. Abandoned by their parents at an early age, she and her older brother, Bailey, live with their grandmother "Momma", and her crippled uncle in Stamps, Arkansas, where her grandmother operates a general store.
Many of the problems Marguerite encounters in her childhood stem from the prejudices of her white neighbors who treat her family at the best with cool respect and, at the worst, blatant contempt. Furthermore, despite the fact that Momma is wealthier than most of the white neighbors, the white neighbors' children hassle them insolently, one girl even revealing her pubic hair to Momma. These events, along with Marguerite's feelings of inferiority to other white and black children, despite her above-average intelligence, cause her to initially start out as a self-conscious and short-tempered girl.
A turning point in the novel occurs when Marguerite and Bailey's father unexpectedly appears at their home to send them to live with their mother in St. Louis. While there, Marguerite, only eight years old at that time, is raped by her mother's boyfriend, Mr. Freeman, which traumatizes her. Mr. Freeman is later murdered after escaping jail time, which further burdens her with guilt and causes her to withdraw from all other people except for her brother. Even after moving back to Stamps, Marguerite remains reclusive until she meets the amiable Bertha Flowers who supplies her with books to encourage her love of reading, and coaxes her out of her shell.
As Marguerite grows up, she experiences many other instances of racism, including an old white woman who shortens her name to "Mary," hence reducing her name to a more common one; white speakers at a graduation ceremony who disparage the black audience by implying their limited job opportunities, and the white town dentist's refusal to operate on Marguerite's rotting tooth, even when Momma reminds him of a loan he owed her.
Finally, when even her brother Bailey is disturbed by the discovery of the corpse of a black man that some white men took pleasure in seeing, Momma decides to move the family to live permanently with their mother in San Francisco, California for their mental well-being.
Marguerite, now more frequently called "Maya," enters adolescence, but not without awkwardness. She becomes worried that she might be a lesbian (which she equates with being a hermaphrodite), and initiates sexual intercourse with a teenage boy she knows only vaguely to dispel this fear. The encounter causes her to become pregnant which she hides from her family until in her eighth month of pregnancy to be able to graduate from high school. Maya gives birth to a beautiful baby boy and begins her trek to adulthood by accepting her role as a mother to her newborn son.
dikke zoen,
{}
geschreven door bojako
ze doet me wat aan u denken Muske ...
Maya Angelou was born Marguerite Ann Johnson in St. Louis, Missouri, on April 4, 1928. In 1931, when she was three years old, her parents divorced and she and her 4-year old brother, Bailey, were sent alone, by train, to live with their grandmother in Stamps, Arkansas. While living with her grandmother, Angelou participated in a wide variety of dance classes including tap, jazz, foxtrot, and salsa. After four years in Stamps, the children returned to their mother's care. At age eight, Angelou confessed that her mother's boyfriend, Mr. Freemen, had sexually abused her, and Angelou's uncles beat the man to death. Horrified by the outcome, she became mute, believing, as she has stated, that "the power of [her] words led to someone's death." She remained nearly mute for another five years, at which point her mother sent the children to live with their grandmother once again. Angelou credits a close friend in Stamps, Mrs. Flowers, for helping her "re-find her voice." She began to speak again at age 13. During one of her first bouts of activism, Angelou persisted at age 15 in becoming the first black person hired on the San Francisco streetcars.
In 1940, while spending the summer with her father in the Los Angeles area, Angelou was assaulted by her father's live-in girlfriend, which led to her running away from home and spending a month as a resident of a junkyard that housed other homeless children. She finally called her mother and was sent a ticket back to San Francisco, but her month of homelessness had a profound effect on her way of looking at the world. In Caged Bird, she notes: "After a month my thinking processes had so changed that I was hardly recognizable to myself. The unquestioning acceptance of my peers had dislodged the familiar insecurity...After hunting down unbroken bottles and selling them with a white girl from Missouri, a Mexican girl from Los Angeles and a Black girl from Oklahoma, I was never again to sense myself so solidly outside the pale of the human race. The lack of criticism evidenced by our ad hoc community influenced me, and set a tone of tolerance in my life."
Angelou became pregnant at the age of 16 and gave birth to her son, Guy Raphael Johnson, who also became a poet. To support herself, she sang, with an affected Caribbean accent, at Enrico Banducci's famed San Francisco nightclub, The Purple Onion. During this phase of her career she released a record album on the Liberty Record label entitled "Miss Calypso." It has since become a highly sought-after collectible among fans of record albums by celebrities.
{}
geschreven door bojako
...
Zou jij niet beter op de kansel gaan staan Musje ? Zoals jij kan betogen...petje af zenne,en dan moet je weten dat ik hier juist een wijsheid kwam opzetten ,haha,of een citaat,en wat het ook is ,ik denk dat elk mens dit op zijn eigen manier interpreteerd,daarom die verschillen! dikke kus van je maatje(eens zien of ik het wel kan zetten hier)
Laat het beste uit je verleden het slechtste voor je toekomst zijn!
(heb ik altijd een mooie gevonden)
{}
geschreven door hotlips
twijfels
Dag musje,eerlijk bij mij staan ook citaten in mijn blog,je kan er eens over nadenken,maar of ze allemaal gelijk hebben,is natuurlijk de vraag.Ik laat dit over aan diegene die ze leest,het dient om enkel mijn blog wat op te fleuren,ik heb ook niet de wijsheid in pacht.Wat die geschiedenis betreft,daar moet ik je gelijk in geven,de leeraar gaf zijn mening,neem bvb de Franse revolotie,of het tijdperk van Stalin,hij gaf zijn mening en duwde ons in een bepaalde richting,let wel het was zijn mening.Wij moesten het allemaal slikken zoals hij het verwoorde,andere mening werdt niet op prijs gesteld.Nu zijn gelukkig ook de menigen van de leerling belangrijk,beter nog dikwijls moeten ze proefwerken afleggen waar zij hun opinie kwijt kunnen.Zelfs de leeraar van zedenleer(heb geen katholiek onderwijs gevolgd) verdacht ik van een communistische mening op na te houden,heb één keer mijn mond opengetrokken met de bewering die hij staafde van eigendom is diefstal.Toen heb ik onder andere gezegd;wil jij zeggen dat ik heel mijn leven werk,een huis daar van koop dat dit diefstal is.Dat was ook de eerste keer dat ik mijn mond opentrok,was nog een verlegen ventje toen.Heb later eens boeken gelezen over Stalin en consoorten,massamoordenaars waren het.Nu zeg je ook de ze geen geschiedenis meer geven,moet ik toch even tegenspreken,men noemt het nu cultuur -gedrag wetenschappen.Kan het weten mijn dochter is zestien,en als ik zo eens haar boeken bekijk kom je automatisch toch bij geschiedenis terecht,al is het wel een ander uitgangspunt als vroeger,men kan er over discucieren dat wel zoals ik al opgemerkt heb.Zo mus dat was het een beetje,een hele boterham,maar zo heb je het graag nietwaar? Knuf roby
{}
geschreven door peeters robert
Over mijzelf
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!