Een stralende zon, aangename temperatuur, en onze seniorenvertoefplaats ligt er droevig verlaten bij.

Drie jaar terug begon het met een petitie van de buurtvereniging, "Wij willen een recreatieplaats voor senioren in onze buurt, een petanquebaan!" De jongeren konden niet achterblijven en vroegen een basketplein. De mannen van de sporthal vroegen op hun beurt een parking, en de hondenbezitters een hondenweide. Je kunt je dus rustig inbeelden hoe menige Schepen met zijn handen in zijn haar zat.
Maar het kwam er, het kwam er allemaal.

Eerst kwam er het basketballpleintje. Dan de parking en vervolgens de hondenweide.
De petanquebaan had echter heel wat meer voet in de aarde nodig, letterlijk dan.
Het begon in 2004 met een mooi uitgetekend plan dat in onze brievenbussen werd gedropt, en vervolgens maanden niets meer.
Op een dag werd een door onkruid overwoekerd stuk grond omgeploegd.....en vervolgens maanden niet meer.
In 2006 dan kwam er een omheining, en vervolgens......yep, maanden niets meer.

De senioren begonnen te monkelen, waarom moet het voor ons weer zolang duren. Men had al maanden terug de ballen aangekocht, in reclame bij Aldi, magneetje aan een koordje inclusief, en dit alles verpakt in een degelijk valiesje aan een pensioengerechtigde prijs.
Dat lag nu blinkend te wachten op wat actie, maar de gemeente had geen zin in actie.

Mondjesmaat zagen we een beetje vooruitgang. Eerst wat struikjes, dan wat bloemen, dan enkele boompjes en tenslotte de bankjes en tafeltjes.
Maar nog was het niet af, er moesten nog balken worden geplaatst rond de banen.
Ondertussen waren we 2007 en eindelijk raakte de seniorenvertoefplaats af.

In september werd ze ingehuldigd met een straatbandje en een Schepen die een heus lint kwam doorknippen. Zelfs de pers was aanwezig.
Sindsdien is er geen kat meer op die vertoefplaats geweest.
Ik zie ze op het schoon verdiep al denken, "we zullen nog eens rap zijn voor die oude......"