Ik ben een nachtmens. Ik schuim dan ook mijn favoriete blogjes af in het schijnsel van de maan. (Beetje poëtisch doen met Halloween in het achterhoofd. hé, hahaha.)
Maar wanneer je mijn reacties in de namiddag onder jullie posting vind, wees er dan maar zeker van dat ik zit te lummelen.
En vandaag komt dat door de strijk.

Met dochterlief in huis is mijn strijkmand tweemaal zo vlug vol. Nogal wiedes natuurlijk, alleen is het minder evident dat ze even vlug weer leeg is.
Nu zit ik met strijken in feite niet veel in. Ben er nog tamelijk goed in ook, als jullie  mij even willen toestaan om een dikke nek op te zetten.
Dat komt omdat ik véle jaren terug een driejarige avondcursus snit en naad heb gevolgd. Strijken was daarbij een belangrijk onderdeel want kleine foutjes kan je wegstrijken.

Jarenlang heb ik mijn eigen kleding en die van de kinderen gemaakt. Ik was zeer modebewust, mijn kinderen droegen vaak een kledingstuk dat nóg niemand droeg. Pas enkele maanden later liep iedereen ermee, maar daartegen had ik al lang weer nieuwe ideeën.
Jaren later liet dochterlief mij weten dat ze vaak het liefst de naaimachine door het venster had gekeild, want modieus was het laatste wat ze wilde zijn. Vandaar waarschijnlijk ook haar alternatieve zwarte periode in haar tienerjaren, hahaha. Als het aan haar had gelegen waren mijn brei en haakpennen dezelfde weg opgegaan, want deed ik óók nog eventjes tussen de huishoudelijke taken, de fulltime job, en een boek lezen door.

Pfff, ondankbaar kind laat ik haar lachend weten, je broer was dankbaarder voor al mijn ijverigheid, hij heeft nu nog heimwee naar de dikke warme truien en zachte broeken met voering wegens een delicate huid.
Had ik die energie nu nog maar, je zou mijn strijkijzer nogal eens een gang zien gaan. Wat rock en roll in de dvd speler en Jerry Lee Lewis zou zich verslikken in zijn woorden als hij mijn tempo wilde bijhouden.
Maar helaas!

En toch, ik ga eraan beginnen!
De strijkmand staat al in zicht, de strijkplank en het strijkijzer ook. En in gedachten zie ik die mooie stapeltjes al in mijn kasten liggen.
"Niets dat een huisvrouw zo euforisch maakt als een mooie geordende kleerkast. Aan de kleerkast en de keukenkasten herken je de capaciteiten van de huisvrouw" brulde mijn schoonmoeder mij altijd toe. Zij was een strenge maar goede leerschool.

Maar mijn schoonmoeder is al lang uit de picture verdwenen, en in feite is dat maar goed ook.
Zij zou mijn pc anders óók al lang door het venster hebben gesmeten.
Maar mijn strijkmand zou wel verbluffend leeg zijn!