You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
19-11-2007
LEVEN IS EEN KUNST
Hoelang is
het geleden dat je echt nog eens jezelf kon zijn? Dat je jouw persoonlijkheid
echt geen sikkepit geweld moest aandoen? Dat je geen weerstand of andere
vervelende gevoelens ervaart wanneer je tegenover een andere persoon staat?
Is mij nog nooit gebeurt zeg je! Wel dikke proficiat dan, je hebt voor jezelf
een perfecte persoonlijkheid gecreëerd!
En vertel mij meteen dan heel vlug hoe je dat hebt gedaan.
Want je
persoonlijkheid handhaven is het moeilijkste dat er is om te doen. Iets doen om
niets te moeten doen klinkt eenvoudiger dan het is. Gedachten flitsen ongewild door je
hoofd, het lijkt soms wel een op hol geslagen paardenmolen. Ze draaien en blijven
draaien en geen mens kan het doen stoppen, jij zelf nog het allerminst.
Droom groot en leef simpel las ik ooit ergens, het leven is een kunst!
Dat zal wel, maar hoe vaak kom je daarbij niet in conflict met jezelf? Je
persoonlijkheid hangt af van zovele aspecten, zoveel invloeden van buitenaf,
dat het moeilijk wordt om te handhaven wat je je voorneemt te willen zijn.
Het begint allemaal met lief zijn voor
jezelf. Vaak ben je veel te streng in je doelstellingen. Je denkt, gaat er
lijnrecht op af en je wijkt geen centimeter. Tot je plat voorover valt, dan is
het uit met de pret.
Wat maakt toch dat we ons steeds trachten te plooien naar anderen? Is het
angst? Angst om niet voor vol te worden aanzien? Want alles moet kwaliteit
hebben, alles moet een goede reden hebben.
Uit de bol gaan en eens goed gek doen, je van de wereld en zijn bewoners niets
aantrekken wordt je niet in dank afgenomen. Jij bent dat éne uitzinnige moment
al lang weer vergeten maar anderen praten er jaren nadien nog over. Bakken
kritiek krijg je over je heen, om nog maar te zwijgen van je zelfkritiek.
Hoe doe je het, jezelf zijn?
Zonder dat je iemand kwetst of in de kou laat staan. Zonder dat je nadien
overloopt door schuldgevoelens?
Hoe ontwikkel je een persoonlijkheid waarvan iedereen zegt, wauw, en waarbij je
jezelf niet te kort doet?
Wie het weet mag het me vertellen!
Reacties op bericht (5)
27-11-2007
****
Ik moet zeggen dat ik u wel een beetje mis hoor kom maar vlug terug, knuffel noyo
{}
geschreven door noyo
20-11-2007
Ik denk,
dat wij allemaal, of beter gezegd, velen onder ons, voortdurend ons best doen om in de smaak te vallen bij iedereen en door iedereen willen aardig gevonden worden. Dat is een hopeloze strijd, die bij voorbaat verloren is! Maar vanaf het ogenblik dat je er een uitgesproken mening op nahoudt en die niet netjes voor jezelf houdt, mag je het helemaal vergeten, temeer als je een vrouw bent. Ik weet daar alles over, maar de tijd dat ik ervan wakker lag, is voorgoed voorbij.
Groeten van
{}
geschreven door Michelly
...
Nou, ik ga je hier ggen antwoord op geven, want ik weet het niet. Hopelijk komt hier iemand die het antwoord wel weet en dan hebben wij er misschien ook iets aan.
{}
geschreven door thea
..
ik werk er zo hard aan om écht mezelf te zijn, maar het is een verloren strijd hoe erg ik ook mijn best doe. Ik knarsetand als schoonma in de buurt is omwille van haar zoon, ik bijt nog liever mijn tong af dan iets negatief over mijn twee schoondochters te zeggen. Vroeger danste ik naar de pijpen van vader, daarna naar die van ventje en zonen. Maar elke dag sta ik op en zeg ik tegen mezelf: "vanaf nu ga je met niemand rekening houden, enkel jezelf" - maar liefste Mus, dat zal me nooit lukken, net zomin als bij u. We zijn namelijk al onszelf met al onze gebreken. dikke knuffel
{}
geschreven door bojako
De vinger leggen op de zere wonden
Dag lulu, dit is nu echt een artikel dat me aanspreekt, al kan ik er geen antwoord op geven, zit ook altijd met mijn eigen in een knoop. Hetgeen ik wel ondervonden heb is wat je ook doet, er altijd mensen klaarstaan om je af te breken. Dus als je uit de bol wil gaan, hetgeen ik ook graag doe trouwens, dan doe je het gewoon, kritiek hebben de mensen toch altijd hoe je het keert of draait. Moest mijn vader daar enorm voor bewonderen, wil niet zeggen dat hij simpel van geest was, nam alles zoals het was, gaf nooit kritiek op iemand, was allemans vriend. Als je met hem meeging over straat werdt je regelmatig tegen gehouden door mensen die graag een praatje met hem maakte, je deed er een uur over waar je normaal in een kwartiertje was. De grote vraag is ook voor mij, hoe deed hij dat, geliefd bij jan en alleman, zonder afbreuk te doen aan zelfrespect. Weet het antwoord nog niet Lulu, en dat zal zo wel blijven , ondanks ik mijn best doe om iedereen te nemen zoals hij is,met fouten incluus, moet ik eerlijk bekennen dat er nog altijd personen zijn die ik niet kan rieken of zien ,zoals men zegt. Tja zal er mee moeten leven, en doe jij dat ook maar, mijn gedacht hé lulu. Kusjes en groetjes, robert
{}
geschreven door peeters robert
Over mijzelf
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
