You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
07-02-2008
KLEINE VLAM
Vaak denk ik, "Je wordt oud
meid". Het innerlijke vuur van welleer, hoewel nog lang niet uitgeblust,
laait niet meer zo hoog op. Ik hoef niet meer zo nodig op de barricaden te
staan. Liever laat ik me meedrijven door de wind, eender uit welke richting hij
waait.
Mijn ogen kijken vaker weg met zijwaartse blik. Want wat niet weet, niet deert.
Ik word immuun voor het dagelijks bloed dat van mijn tv scherm druipt. Het
oorlogsgeweld, het is een ver van mijn bed show. Ik ben gewoon dankbaar dat het
niet mijn achtertuin is waar de lijken opeengestapeld liggen.
Ik ben dankbaar dat mijn kinderen
gezond en gelukkig zijn, dat mijn vrienden het goed hebben.
Dat de auto van de eerste keer start wanneer ik dringend op een afspraak moet
zijn, of de fietsbanden niet lek zijn wanneer ik op een mooie zonnige dag een
fietstochtje wil maken.
Ik ben blij wanneer de zon schijnt en mijn pijnlijke knoken verwarmd, maar bij
winterse buien zet ik simpelweg de verwarming wat hoger en blijf lekker binnen.
Geluk zit hem in kleine dingen, en die slogan neem ik me vaker en vaker eigen.
En dan stel ik vast dat m'n wereld klein en eng is geworden. Dat ik berust.
En dan plots doemt er voor mij een
beeld op van een kind. Een uitgemergeld kind met een gelaat waarin enkel grote
hongerige ogen zitten. Ogen die me smekend aankijken.
Een zwerver die zich beschut tegen de koude met het karton waarin mijn laatste
luxe aankoop was verpakt.
Ik zie warm ingeduffelde moeders met jengelende kinderen aan hun hand zich naar
de laatste solden haasten om dat ene merkartikel dat nu 70% is afgeprijsd.
Wanneer en waar men het gaat dragen weten ze niet, maar het is goed om het in
de kast te hebben.
Aan de andere kant van de wereld huilt een moeder met haar dode kind in de
armen, gestorven door een verdwaalde kogel, of de zoveelste bomaanslag in een
oorlog der machten.
En dan voel ik afgrijzen, dan voel
ik pijn.
Dan ben ik dankbaar dat ik niet ongevoelig ben geworden.
Dat ik nog steeds die haat in me voel tegen onrecht.
Dan laait dat innerlijke vuur weer op.
Met het ouder worden is er mildheid gekomen. Maar passief ben ik nog lang niet!
Reacties op bericht (5)
09-02-2008
..
Ik kan hier alleen maar op zeggen dat jij verwoordt wat mij dikwijls bezig houd,ja...in wat voor ne wereld leven we he Musje!Dikke kus voor jou en je Knuffel!
geniet van het zonneke en donder niet van je balkonneke Prettig weekend met een kiss from Lips!
{}
geschreven door hotlips
geijk heb je!
we kunnen niet alle leed oplossen maar we doen hier en daar ons best,zoen noyo
{}
geschreven door noyo
08-02-2008
..
We kunnen niet anders dan het eens zijn met Michelly maar moeten toch wat bij blijven met de actualiteit, anders worden onze zakken nog meer volgeladen met hun shit. Als je anderen al geen pijn doet ben je reeds heel ver op de goede weg. Nu nog zorgen dat de anderen ons geen pijn doen. Kissssss for a mis. (Wil zeggen kus voor ons Mus)
{}
geschreven door Ludovikus
..
Ik ga volledig akkoord met wat Michelly zegt, maar ik voel ook die machteloosheid en frustratie om het te veranderen. Je probeert op kleine wijze je steentje bij te dragen om het leed van anderen te verhelpen, maar het is allemaal een druppel op een hete plaat. De ergste zaken kan ik niet meer aanzien. Programma's op TV zoals dat weeshuis in Bulgarije moet ik nu afzetten, het is te erg om te moeten beseffen dat er nu nog zulke toestanden op de wereld zijn. Omwille van die machteloosheid doe ik (tot mijn grote schaamte) meer en meer aan struisvogelpolitiek. Wat ik wel nog probeer te doen is helpen waar ik kan. 'Charity begins at home' is een Brits gezegde. Herinnert ge u nog de laatste keer dat ik om vier uur 's morgens aan die arme man aan mijn deur geld gaf voor een dokter voor zijn ziek kindje? Nadien bleek het een oplichter te zijn. Soms zakt de moed me toch in de schoenen hoor.
{}
geschreven door Bojako
07-02-2008
Inderdaad
datzelfde gevoel heb ik ook. Maar ook het gevoel dat ik me nu veel drukker maak over allerlei toestanden dan vroeger. Misschien omdat ik daar nu meer tijd en aandacht aan besteed? Die tijd heb je niet als je een fulltime-job hebt, een huishouden en een kind en bovendien een man die zelden thuis was. Dan heb je wel andere dingen om je druk over te maken. En nu kan ik die machteloze withete woede voelen, als ik politici hoor raaskallen en liegen op het scherm en dan kan ik me maar best afsluiten voor hun gebral want het is verdomd slecht voor mijn hart.
Groetjes van
{}
geschreven door Michelly
Over mijzelf
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!