In 2001 kreeg ik van zoonlief voor mijn verjaardag een computer.
Zelf kwam hij er pas na zijn twintigste achter dat hij informaticus wou worden.  Hij was schoolmoe op zijn achttiende, heeft na zijn legerdienst alle stielen als werknemer doorlopen, en besloot toen om terug te gaan studeren.
Hetgeen hem met brio is gelukt!
Vermits kleindochter beter met een pc overweg kon dan met haar rammelaar, vond "mijn nerdje"(mijn troetelnaam voor zoonlief) dat ook de bonnie niet kon achterblijven.
Het was een tweedehands desktop, W'98. Ik kan dit nu wel met veel branie hier vertellen, maar op de bewuste dag zelf hoorde ik het in Keulen donderen bij die informatie.
Zoonlief instaleerde hem, gaf mij een boek, en vertrok met de woorden "veel plezier ermee mams".
Daar stond hij dan te blinken, mijn computerke!
Het spelen van een kaartspelletje lukte mij reeds na een paar uur! Veel meer dan dat zat er trouwens niet in omdat ik nog geen internet aansluiting had.
En toen kwam de kat op de koord!
Ik zette hem uit, ging slapen, en na het weer ontwaken zette ik hem weer op...... maar nada!
Geen beeld maar een foutmelding. Paniek!
Telefoon naar zoonlief, die bij het horen van mijn ietwat ijle stem, krom lag van het lachen.
Om een lang verhaal kort te maken, (al is dat een steeds weerkerend probleem bij mij) ik had de pc uitgezet, en niet zoals het hoort "afgesloten". Wist ik veel!
En die eerste minkukel zette mij ertoe aan om de éne cursus na de andere  te gaan volgen in het avondonderwijs voor volwassenen

Sindsdien ben ik dus student.
Dit staat officieel op de getuigschriften die ik heb behaald, en ook op de school worden we zo aangsproken op de één of andere mededeling of prospector.
De vlag dekt echter de lading niet, want  de titel 'student' is ietwat te hoogdragend in mijn geval.
Niet dat ik niet zit te zweten en te zwoegen over en bij de leerstof hoor, nee het verschil zit hem mijn geheugen.
Telkens bij het einde van de les ga ik met de nodige now how naar huis.
Thuis gekomen wil ik die kennis meteen in de praktijk omzetten, kwestie van mijn partner danig te imponeren....
En daar loopt het al mis! Amper twee uur, na de vier uur durende les, zit ik met de handen in het haar. Wanhopig uitroepend " daarnet kon ik het nog, daarnet wist ik het nog!"
Eén troost, al mijn mede studenten, één enkele uitzondering niet te na gesproken, kampen met hetzelfde probleem als ik.
Onze leraar, die ik bewonder voor zijn nooit aflatend geduld, begint dan nog maar eens opnieuw.

Dus, ik ben student.
En als hardwerkend student mag ik ook genieten van de welverdiende schoolvakantie's.
Zo ook van deze herfstvakantie.
Mijn allerliefste, de hond, de kat en ik gaan er een weekje tussenuit.
Wij gaan naar onze woonst in NL. meer bepaald naar Brunssum.
Daar in Brunssum wonen wij in een winkelstraat midden in het centrum.
Vermits winkelen één van mijn grote hobby's is, ga ik mij daar niet vervelen.
Al zal er natuurlijk ook eens grondig moeten worden gepoetst, in plaats van ons wekelijks te beperken tot het geven van water aan de planten, en met de plumeau van ver te staan wapperen.
Mijn eerste peeceeke is ondertussen wijlen, en in de plaats heb ik nu een laptop. Ik noem het 'mijn lappeke.'
Als mijn bijna overladen verstandelijke vermogens, mij niet in de steek laten, kan ik draadloos surfen in NL.
Dan schrijf ik het volgende berichtje vanuit Brunssum.
Moesten jullie nu een ganse week niets te zien krijgen, dan wil dat zeggen dat het mij niet gelukt is om de nodige software te reinstaleren.

Een prettig weekend toegewenst aan al mijn bezoekers!

{} geschreven door sandy