Maar door die open ramen en deuren komen ook de straat geluiden binnen!
Nu ben ik een echte stadsmus. Ik zou niet kunnen gedijen in een streek met een totaal heersende stilte om mij heen.
Zo kan ik enorm genieten van de joelende kinderen in de speeltuin vlak over mijn huis. Ook die sporadische hoog oplopende huiselijke twist waarin de ganse buurt mag mee delen deert me niet en brengt zelfs wat ambiance in mijn saaie leventje, Ook die pukkelknaap met zijn snerpende en knallende bromfiets vergeef ik hartelijk. Maar ‘Trop is teveel’ zei VDB, en de mens zal nooit weten hoezeer ik het met hem eens ben.

Maandag gooiden ze hier, nog maar es, de hoek van de straat open. Er werd geklopt dat het een lieve lust was, en tegelijkertijd stond daarbij de ganse dag een compressor brullend te daveren.
Volgens mij zit daar een bron met een heel kostelijk goedje want die hoek breekt men om de haverklap open.

Dinsdag vond men het hoog tijd worden om onze bomen en heggen te snoeien. Het geluid van de scherpe snerpende boomzaag danste mijn huiskamer binnen van 07h tot 16h,
Toen die mannen eindelijk klaar waren en vertrokken klonk er uit hun autospeaker: “Sorry mensen voor de overlast en bedankt voor het geduld.” Vond ik toch vriendelijk.

Vandaag vond men het dan weer nodig om aan de gevel van het nabij gelegen appartementsblok te werken.
Van ‘s morgens vroeg mocht ik genieten van het geluid van diverse drilboren die per se gaten in het beton wilden krijgen, en het gehamer op een metalen stelling. En daar gaan ze nog wel een tijdje mee doorgaan.

“What a beautiful noise, comin' up from the street” zingt Neil Diamond, maar het is overduidelijk dat hij niet mijn woonbuurt in gedachten had toen hij dit lied schreef.
Want ik tel de uren af tot het bouwverlof ingaat en ik in alle stilte kan genieten van de zon op mijn balkon.