You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
06-10-2010
EEN DAGJE ZIEKENHUIS
Gisteren, dinsdag, dus weer een dag doorgebracht in het ziekenhuis. Een consultatie bij de oogarts, een gesprek met de psychologe, en als laatste een heel lang gesprek en daadwerkelijke hulp en opklaring bij alle administratieve rompslomp met een sociale assistente. Er kwam zoveel tegelijk op me af dat ik nu niet weet wat ik eerst moet vertellen.
Misschien eerst beginnen met het gesprek bij de psychologe. Het was een standaard gesprek zoals; Hoe ga ik met mijn ziekte om? In hoeverre kan ik mij verzoenen met het verlies van mijn zelfstandigheid? Wat zijn mijn sociale contacten en vaardigheden? Wat zijn mijn hobbys? Kan ik die nog uitvoeren? Nee, dus. Ben ik dan bereid andere hobbys te zoeken? Aan het eind van het gesprek kwam zij tot de conclusie (iets waar ik me al bewust van was) dat ik nog altijd in de fase zit van het verwerken van mijn ziekte. Dat ik liever een ziekte zou hebben waarbij een operatie een uitkomst en/of hoop zou bieden op genezing, iets wat bij mij dus niet mogelijk is. Maar dat ik langs de andere kant blij ben dat ik geen ziekte heb waarbij ik terminaal ben en ook geen lichamelijke pijn heb. Dat ik enkel en alleen mezelf zal kunnen helpen bij het verwerken van, en dat ik zal moeten aanvaarden. Dit liefst zo snel mogelijk om verder te kunnen en innerlijke rust te krijgen.
Een beetje ondankbaar (weet ik van mezelf) vond ik het gesprek zonde van de tijd terwijl buiten heerlijk het zonnetje scheen en ik snakte naar een kop koffie. Want de lieve dame vertelde me niets nieuws wat ik zelf al niet wist.
En dan de oogarts, Ann Buyck. Een hele lieve en zeer gedreven dame die zicht, ondanks een druk huishouden met 4 kinderen, voor de volle 200% inzet en engageert voor mensen met een visuele handicap. Na tal van oogtesten bleek dat mijn zicht nog maar eens met 0,25 puntjes achteruit is gegaan. Ik zie nu nog maar 2% met beide ogen. Dit percentage betreft mijn centraal zicht want vanuit de ooghoeken van het aangetaste oog zal ik altijd nog dingen blijven waarnemen. Toen ik haar al schertsend zei dat ik me dan misschien maar moest bekwamen in het danig scheel zien, lachte ze hartelijk en zei dat ze me dan gelijk een karrenvracht Dafalgan zou voorschrijven omdat ik dan wel last ga krijgen van schele koppijn. Humor is nog altijd de beste remedie he!
De oogtesten van gisteren hadden tot doel om te kijken welke optische hulpmiddelen voor mij in aanmerking komen. De oogarts moet aan de hand van deze testen een advies doorgeven aan de adviescommissie van het Vlaams Fonds. De oogarts echter laat de administratie daarvoor over aan een sociale assistente die in het kader van Low Visions Persons werkt voor De Markgrave, een vzw waar blinden en slechtzienden voor alles en nog wat terecht kunnen. En zodoende kwam ik terecht bij weer een andere dame.
Maar daarover later meer want dat is een hele boterham en een verhaal op zich. En nu moet ik eerst hoognodig boodschappen gaan doen en een beetje mijn kot opkuisen. Mijn poetsiepoets is immers op verlof. Nog een conclusie bij dat laatste: ik heb duidelijk het verkeerde beroep gekozen zoveel jaren geleden!
Reacties op bericht (5)
07-10-2010
En toch moet je verder lieve schat!
Maar wat jij de laatste weken al te horen kreeg en te verwerken, begint stilaan te tellen en je zou er wel even moedeloos van worden. Nu maar te hopen dat men voor jou een goede oplossing vindt qua optische hulp en dan doorbijten Petra. Je weet dat we allemaal heel erg met je meeleven al staan we hier niet elke dag. Maar ik weet ook dat dit maar een druppel op een hete plaat is en je veel meer dan een bemoedigend woord nodig hebt, kon ik je dat maar geven..... Een dikke knuffelkus
{}
geschreven door natoken
.
'k Was hier... en ik kom gauw terug lezen. Weet ni goed wat zeggen, alleen : warme knuffel, schattebout.
{}
geschreven door paz
*
Ben nu echt wel benieuwd welk beleg er op die boterham zal liggen.
{}
geschreven door camille
..
Heb het gelezen ,maar weet niet direct wat te antwoorden,voel me altijd zo hulpeloos,we spreken elkaar overmorgen wel zeker he!Moeten trouwens nog goed afspreken,dikke kus!
{}
geschreven door lipske
06-10-2010
hier staat 't ook op zijn kop !
brontekst bedoel ik petra ! ach meisje , ik kom hier telkens kijken en hopen dat er beter nieuws zal zijn .....je bent een optimiste , en sterk , maar sterke mensen hebben het ook lastig , weet ik zeker ..... maar je bent " ne deurebieter " , west-vlams , zal jij wel verstaan hé .....(knipoogje )'k ben curieus wat die soc. asst . je vertelde , 'k hoop echt : positieve zaken ! liefs
{}
geschreven door ani
Over mijzelf
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
