Buffetcruise op de Linge 

Het beloofde een regenachtige dag te worden maar de weergoden waren met ons.

Op enkele druppels na in Breda was het een heerlijk weertje.

Iedereen was perfect op de afspraak op de P&R in Kontich en Merksem.

De bijkomende opstapplaats in Merksem is een groot succes. Er stapten meer deelnemers op in Merksem dan in Kontich.

In Leerdam was er uiteindelijk niet veel te beleven maar niet getreurd. De boot, het heerlijk buffet, de natuur en het gezelschap maakte alles goed.

Men kon zelfs genieten van het zonnedek op de boot.

In de late namiddag hadden we nog een stop in Breda. Onze zeer goede gids bracht ons langs het Nassaumonument en het Begijnhof naar de Grote Kerk en naar de Grote Markt waar we nog de tijd hadden om iets te drinken.

Zonder files werden we in Merksem en Kontich veilig terug afgezet.

Iedereen vond het een geslaagde dag. Meer moet dat niet zijn.

Hugo  

De Charmeur van Europa

Geen massale opkomst voor het verhaal over “De Charmeur van Europa”, maar het enthousiasme van de aanwezigen na de uiteenzetting door Marijke Arijs gaf de afwezigen eens te meer ongelijk.

Marijke, een dame met klasse zonder franjes, bracht ons het verhaal van de memoires van Prins Charles Joseph de Ligne die zij in boekvorm vertaalde naar het Nederlands. 

Zij nam ons mee naar de 18^e eeuw, ten tijde van Casanova.

In tegenstelling tot die meer bekende charmeur, was Prins Charles Joseph de Ligne een levenskunstenaar.

Geboren in Brussel en opgevoed in het kasteel van Beloeil was hij schrijver, diplomaat, militair, bon vivant en, door zijn vele reizen een graag geziene gast aan de Europese vorstenhuizen, zeker in de damessalons van het frivole Parijs.

Als schrijver noteerde hij zijn gedachten in het moment, los van elkaar, karakteristiek voor de levenswijze van deze opmerkelijke man.

Hij was opgewekt en wars van protocol, in tegenstelling tot zijn vader, een veldmaarschalk in Oostenrijkse dienst.

Zijn openheid en levensstijl, Goethe noemde hem “de vrolijkste man van zijn tijd” maakte dat hij niet al te zeer “au serieux” genomen werd aan het toenmalige preutse hof van Wenen.

Als diplomaat en zakenman onderhield hij nauwe kontakten met Joodse families.

Na de val van Napoleon had het Congres Van Wenen plaats met als doel, de staatkundige herordening van Europa.

De gezanten en raadgevers vormden een gezelschap van enkele duizenden personen waarbij de Oostenrijkers erop toezagen dat hun hoge gasten niets tekort kwamen tijdens hun verblijf. Het ontlokte aan Prins Charles Joseph de Ligne de uitspraak: “der kongress tanzt, aber er kommt nicht vorwärts”,“het congres danst, maar komt niet vooruit”.

Het boek met de memoires van deze interessante “menselijke mens” zoals Marijke Arijs hem terecht noemde zal in de toekomst waarschijnlijk opnieuw worden uitgegeven.

Met het einde van de zomer valt meteen ook het doek over de “Zomer van 50plus” van dit jaar.  Het verhaal over “De charmeur van Europa” was een zeer mooie afsluiter.

Ook in 2018 gaan wij mensen uitnodigen met een interessant verhaal of boekbespreking.

En Marijke? Wij zien haar zeker terug!

Komen jullie ook?

Vic G.

Bijlagen:
Marijke arijs 1.jpg (13.5 KB)   

Van 04 september tot 09 september naar Slovakije & Krakau.

Op een sombere maandagmorgen in alle vroegte (4h30) verzamelden 35 50 Plussers op de Park § Ride in Kontich om naar Zaventem te rijden en naar Wenen te vliegen.

In Wenen stond de bus klaar om door te reizen naar Bratislava waar een Nederlandstalige gids ons Bratislava leerde kennen. Na de lunch reden we verder naar Resort Sojka.

De volgende dagen ontdekten we Slovakije in al zijn facetten. Mooie natuur en oude dorpjes en unieke gebouwen zoals bijvoorbeeld de houten kerk in Svaty Kriz. Eén van de grootste houten gebouwen van Centraal Europa.

We namen ook een oud tandrad in Strebske Pleso om een wandeling rond het bergmeer te maken te maken en om van de mooie natuur te genieten maar het weer speelden ons parten en we liepen in de mist.

We genoten ook van de mooie gotische retabels en het mooie dorpsplein in Spisska Sobota.

Op onze laatste dag bezochten we de machtige burcht van Orava in Oravky Podzamok. Eén van de mooiste burchten van Slovakije. Echt waar!!!!!

Onze volgende halte was het bezoek aan het concentratiekamp Auschwich en Birkenau. Er zijn geen woorden om dit te beschrijven. Onbegrijpelijk wat een mens een andere mens kan aandoen. Op onze verdere busrit naar Krakau was het heel stil.

Onder een blauwe hemel en een stralende zon brachten we de laatste 2 dagen door in de super mooie stad Krakau.

De Wawelheuvel met zijn mooie kathedraal, de grote markt met de Lakenhallen, de Mariakathedraal en nog vele mooie hoekjes en kantjes bezochten we met een zeer goede gids.

Zij confronteerde ons ook met het verleden van Polen en Krakau. De invloed van het communisme, de vervolging van de Joden, het diepgelovige zijn van de Poolse bevolking kwam allemaal aan bod. Kortom heel de geschiedenis  van Polen.

Het was een boeiende reis waar iedereen heeft van genoten.

Hugo

.

Gouda en de kaasmarkt

Aan onze gids in Kroatië:

Beste Zdenka,

Ik heb gisterenavond wat zitten mijmeren over de reis, en enkele dingen op papier gezet. Ik vergelijk deze reis met een rijk gevulde tafel waar wij met de hele groep gretig konden aanzitten, alle dagen andere specialiteiten, overgoten met een saus met anekdotes. Af en toe gaf je ons een spreekwoordelijk  bloemetje voor onze stiptheid,  maar de grootste bloemenkorf komt jou toe, je bent een bron van informatie, je kon ons zelfs wegwijs maken in de moeilijke en ingewikkelde materie van je eigen land en omliggende regio’s. Jouw kennis van onze moedertaal is merkwaardig, soms met een grappige uitspraak. Als jongste van de groep mag ik de spreekbuis zijn om je te bedanken. Wij kunnen niet anders dan dankbaar zijn voor je niet aflatende inzet. Morgen scheiden onze wegen maar bij ons blijft een beeld hangen van een tenger vrouwtje, hoedje op en  haren in de wind maar een grote dame. Zdenka, het ga je heel goed en ik hoop dat je nog veel buitenlandse toeristen kunt rondleiden in je eigen land waar je zo fier op bent. 

Dank voor alles.

Leo D.

Bedrijfsbezoek aan Elixir d'Anvers

Stipt om 14 uur werden we door onze gids ontvangen in het authentieke directiebureel uit 1894 in Neo Vlaamse Renaissancestijl.

Onze gids wijdde ons in in de geschiedenis van Elixir d’Anvers. In 1863 ontdekte François-Xavier de Beukelaer het recept van deze godendrank. De uitzonderlijke kwaliteit van Elixir d’Anvers werd bekroond met tientallen gouden medailles. Eén van de meest markante diploma’s komt uit Boulonge-sur-Mer en draagt de handtekening van Louis Pasteur.

Vervolgens werden we rondgeleid in de fabriek waar we de zeer oude  koperen ketels waarin de Elixir nog altijd wordt gebrouwen konden bewonderen.

Vervolgens kregen we een zicht in het productieproces via een dvd en als afsluiter  was er een degustatie van 3 van hun producten: Elixir d’Anvers, Elixir de Spa en Advokaat Extra FX de Beukelaer.

Iedereen vond dit een geslaagd bedrijfsbezoek en ging tevreden naar huis.

Ludieke Quiz

Na een academisch kwartiertje wachten, waren aan 5 tafels de nodige 5 spelers per ploeg aanwezig om deze ludieke quiz, door Hans Boon samengesteld, te starten. Elke ploeg had als eerste taak een ploegnaam te kiezen

Jean-Pierre en Leo toonden weerom hun kunnen , en de beelden/foto’s  met de vragen kwamen vlot op het grote scherm.

Jean-Pierre had zelfs een nieuwigheidje op de PC gezet : een digitale klok die de voortgang van de beschikbare tijd op het doek projecteerde, en, bij afloop een wekkersignaal gaf!

Bij vragenronde 1 en 2, en de eerste tussenronde , werden de meeste fouten gemaakt. Onze “ verbeteraar” Hugo had er wel werk aan!

Tussenronde 2( zet de juiste naam bij de lingerie!) viel zeker bij de mannelijke deelnemers erg in de smaak!

Na tussenronde 2 hielden we een korte pauze.

Bij tussenronde 4 werd de kennis van het Zuid-Afrikaans getest met meerkeuzevragen  : “dat wees nie maklik nie!!!”

Tot hiertoe waren twee ploegen echt aan mekaar gewaagd wat het puntenaantal betrof. De eindronde zou uitsluitsel moeten brengen. Deze ronde was zo samengesteld dat bij elke vraag tips werden gegeven. Vond je het antwoord al nà de eerste tip, dan bracht dat 7 punten op. Na elke tip, een puntje minder natuurlijk.

Uiteindelijk hadden we een winnende ploeg, maar slechts met 1 punt verschil met de tweede ploeg.

De deelnemers van de eerste drie winnende ploegen mochten aan de prijzentafel iets uitkiezen.

Daarna even uitblazen bij pot en pint : weerom een geslaagd praatcafé!

LVS

Bezoek aan het Havenhuis Antwerpen

Zaterdag 22 april hebben wij met 60 (meer waren er niet toegelaten) belangstellenden een bezoek gebracht aan het nieuwe havenhuis. De eerste 2 groepen vertrokken om 10 u. en de 3^de om 14 u.

Twee stadsgidsen gaven ons een 90 min. durende inkijk in het Havenhuis.

Het doel van dit gebouw was om de 500 bedienden van het havenbedrijf die verspreid over de stad werkten een gezamenlijke werkplaats te verschaffen. Deze ‘werkplaatsen’ zijn werkelijk van alle moderne snufjes voorzien.
Zaha Hadid Architects leverde met het Havenhuis een architecturaal meesterwerk af, op maat van een wereldhaven als Antwerpen. Het hoofdkantoor van het Havenbedrijf Antwerpen is zonder twijfel een van de blikvangers van de Antwerpse skyline. Maar ook binnenin is het gebouw adembenemend, dankzij een fascinerend lijnenspel dat er zich op elke verdieping voltrekt, en duizelingwekkende vergezichten.

Voor meer uitleg; plannen, foto’s en een video kan je terecht op volgende websites:

http://www.portofantwerp.com/nl/het-havenhuis-een-nieuwe-thuis-voor-een-wereldhaven

http://www.zaha-hadid.com/architecture/port-house/#

http://www.archdaily.com/795832/antwerp-port-house-zaha-hadid-architects

Driedaagse Friesland 18 tot 20 april 2017

Met drieënveertig deelnemers stapten wij dinsdag 18 april om 7 uur op de bus. In de onverhoeds kletsende regen, dat was een tegenvaller, maar wij hebben de rest van onze driedaagse geen druppel regen meer gezien. Onze start had een kwartiertje vertraging omdat een deelnemer de eigen auto niet kon starten, maar dat euvel werd door onze voorzitter snel opgelost.

Na een ontbijtstop in Hendrik Ido Ambacht, een goed uur later, ging het verder naar ons hotel in Leeuwarden. Het hotel Post Plaza bleek een echte meevaller, en dat merkten wij dadelijk aan de uitgebreide lunch die wij kregen en de grote puike kamers die wij na de lunch ontdekten. 

Om twee uur wachtten ons twee gidsen voor een stadswandeling. De gids van onze groep heette William Lord, een zoon van een Canadese soldaat, vertelde hij, die bij de bevrijding in Leeuwarden was blijven plakken. William Lord kent zijn Hollandse vaderlandse geschiedenis als geen ander en kent blijkbaar ook ongeveer elke inwoner van het grote dorp dat Leeuwarden nog steeds is.

Na het uur stadswandeling ontdekten wij de stad verder met een praam , de open boten waarmee vroeger de ganse binnenstad bevoorraad werd. De binnenstad doorkruist met grachten die alle met pramen bevaarbaar zijn, soms wel kop in kas onder de straten door. Het valt ook op dat er wel veel fietsers zijn, maar eigenlijk weinig auto’s. De grachten zijn ook proper gemaakt en er wordt veel aan de wegenis gewerkt. Onze arme chauffeur Ivo moest wel 45 minuten stappen om op zijn aangewezen bus parkeerplaats te geraken. Dit de eerste keer; daarna nam hij maar een taxi… 

´s Avonds  kregen wij een lekker driegangenmenu in het Grand Café van het hotel, in het deel van het hotel dat vroeger het postgebouw was.. 

Woensdag was onze ganse dag Ameland. Op zoek naar het unieke eilandgevoel zoals in de folder staat. Eerst met de autocar naar Holwerd veer. Check in. Even een lastig gevoel gehad omdat de kassierster maar bleef beweren dat de tickets wel besteld maar niet betaald waren. Ik was al bezig visa-kaart te zoeken toen een collega van die dame de situatie rechtzette. De voucher die ik in hand had was eigenlijk wel zeer dubbelzinnig opgesteld…

Op de ferry naar Ameland kregen we koffie en koek en konden wij het meanderen volgen. De Waddenzee is aan het verzanden en het eiland is slechts te benaderen langs enorme bochten. Een affiche van waterstaat legt uit waarom baggeren geen oplossing is. De getijdenstroming geloof ik, maar voor een Antwerpenaar moeilijk te begrijpen. In Antwerpen is er 4 à 5 meter tij, op de Waddenzee amper 2 meter. In Antwerpen wordt wel volop gebaggerd…

Op Ameland aangekomen staan er 2 elektrische (!) busjes klaar om een grote rondrit te maken.

De chauffeurs van de elektrowagens zorgen voor de uitleg . Onze chauffeur is een enthousiaste Ameland kenner die ook volledigheidshalve zijn eigen foto’s laat zien van weer, brand en andere ongelukken. Wij kwamen zodoende wel een beetje laat voor het eten in het dorp Nes, Hotel Restaurant De Jong.

Er wordt opgemerkt dat op Ameland veel namen vaak voorkomen. Zoals De Jong bijvoorbeeld. Ameland wordt religieus in twee helften opgesplitst. De linkerhelft (west) is protestant, de rechterhelft (west) is rooms. Nes is dus rooms, en een inwoner, (De Jong) is ooit kardinaal geworden. 

Na de uitgebreide koffietafel (met koud en warm) bezoeken de liefhebbers nog het Natuurcentrum; een extra cadeautje van 50plus. 

Een bus staat klaar om ons op te halen en naar de veerhaven te brengen; daar staat uiteraard Ivo met de autocar klaar. Wij trachten nog een bezoek te brengen aan Dokkum maar dat (mooie?) plaatsje is erg autocar-onvriendelijk. Het zal voor een andere keer zijn. 

Terug in Post Plaza is het driegangenmenu (Vitello Tonnato, Gebakken zalm, Meringuetaart) opperbest. 

En van het hotel mogen we ook niet vergeten dat het Grand Café de ganse dag open staat voor toog- en tafelhangers met een goede keuze van onze eigen bieren. 

Onze derde dag is de relax-dag. We kunnen ontbijten tussen 7 en 10 uur en vetrekken pas om 11uur richting Giethoorn, waar in restaurant Hollands Venetië ons een stevige maaltijd wacht. Dan maken wij een rondvaart door het Hollands Venetiê, het bovenwater gebleven toeristisch gebied gegroeid tussen de turfstekerijen. Sommigen onder ons herkenden het gebied want 50plus was hier reeds geweest een vijftal jaar terug. Een kenner beklaagde  er zich wel over dat de duvel er zo sterk is opgeslagen. 

De verdere terugreis naar Kontich nam wel wat tijd in beslag. Wij hebben, vooral rond Utrecht, kennis gemaakt met de Hollandse files tijdens de spitsuren. Dat is zowat zoals bij ons. 

Het was een goede reis! Goede sfeer, fijne deelnemers. 

Lode

Paasbloemstukken maken

Zoals steeds bij een praatcafé  waren onze technici Leo en Jean-Pierre als eersten ter plaatse: scherm opstellen, beamer aansluiten, bedrading voorzien, PC klaarzetten…

Vanaf iets vóór twee zochten de liefhebbers van het bloemschikken zich een plaatsje  aan de lange tafel en liep het zaaltje aardig vol. Volgens de richtlijnen van “JUF” Jeanine had iedere deelnemer het gevraagde materiaal meegebracht : oase, fris tuingroen,  allerhande bloemschikmateriaal, paasversiering, een vaas, en rozen. De realisatie van ons paasstuk kon beginnen.

Onze Jeanine was weeral de geduldige helpster, gaf suggesties waar nodig, en hielp met praktische tips. De oaseblokken in de vazen verdwenen stilaan onder een opvulling van fris groen en paasversiering. Het inbrengen van de rozen gebeurde met een eerder ongewone techniek waardoor ze horizontaal over de vaas hingen.

Onze vorderingen werden gefilmd door Jean-Pierre en Vital , we konden het zelfs volgen op groot scherm! Rond de klok van 4  stonden onze werkstukken op de eretafel te pronken. De fotografen van dienst maakten een mooi groepsportret.

Vele handen maakten dat het opruimen in geen tijd klaar was.

We bedankten Jeanine voor haar inzet met een bloemetje, en een drankje na de arbeid was welkom!

LVS

.

Met ½ uurtje vertraging kon Koen Meirlaen beginnen aan het relaas over zijn verblijf en werkzaamheden op Antarctica.

Zijn verblijf daar was het gevolg van een project dat hij als leraar opzette in zijn school in Deinze. Het AHA project wil leerlingen bewust maken van de klimaatveranderingen die zich de laatste decennia  op onze aarde manifesteren.

Tijdens de 3 maanden die hij verbleef op de basis” Princess Elisabeth” werkte hij mee met pool wetenschappers. Hun onderzoek spitste zich toe op het verklaren van het hoe en waarom van de versnelde opwarming van de aarde.

We kregen ook erg mooie beelden te zien van een biotoop die zoveel anders en extremer is dan de natuur in onze westerse wereld. Het voorbereiden op het overleven in barre omstandigheden bij minus 30° is van groot belang, en vereist o.a. ook  speciale kledij.

Hoe het leven in het zero-emissie station “Princess Elisabeth”  er aan toe ging kwam ook aan bod. Speciaal was wel het verhaal over de recyclage van eigen afval, dat twee dagen nadien als drinkbaar water uit de kraan kwam.

Een mooi en grappig filmpje over het nesten bouwen van  de plaatselijke” pinguïn bevolking” viel wel in de smaak!

Na de pauze stond de klimaatverandering in de kijker met een aantal statistieken en tabellen. Koen Merlaen maakte ons duidelijk dat, als de opwarming aan het huidige tempo verder ging, we ons toch zorgen mochten maken over de toekomst van onze kleinkinderen.

Onze levenswijze aanpassen zal dus nodig worden.

Na het vragenkwartiertje keken we als afsluiter naar  een filmpje, gemaakt door de scholieren zelf , met een oproep tot steun aan het AHA project.

Luce

       ‘Handen van ijs, hart vol vuur’

      door Dixie Dansercoer. 

Wie er niet bij was op deze lezing van  Dixie Dansercoer op zaterdag 17 december mag spijt hebben!!!

Van minuut één tot het einde was zijn verhaal interessant. Ook al kennen we de naam en hebben we er al dikwijls artikels  over gelezen, wanneer het door de persoon zelf kan verteld worden is het zoveel beter.

Hoe hij er is toegekomen van de koude noord- en zuidpool  te willen en kunnen trotseren, de ontberingen, de uitrusting, alles werd uit de doeken gedaan…zelfs op de vraag ‘ TOILETBEZOEK” gaf hij uitleg……voor ons heel simpel, in de vrieskou NIET simpel!

Zo’n expedities lopen niet altijd vlotjes, dat konden we vaststellen aan de prachtige beelden, ijs dat in beweging is en waar er een doorgang moet gezocht worden! Het verschil van ijs tussen noord- en zuidpool, confrontaties met dieren, alles kwam aan bod. Hoe zelfs de kledij zo ontworpen is dat men niet zou transpireren, natte kleding kan men zich niet permitteren in de vrieskou. Tot op de gram is alles berekend want de slede die ze trekken weegt bij de start +/- 100kg. Hoe hun eten speciaal door een team van 6 personen wordt uitgekiend, hoe het verpakt is, te veel om kort samen te vatten.  Risico’s worden tot het minimum beperkt maar in de pure natuur zijn er obstakels die moeten genomen worden. Een pluspunt..men geraakt nu vlugger vooruit met het kitesurfen op sneeuw en met een slede achteraan, een vaardigheid die hij al kende maar nu is aangepast en verbeterd!!

Een expeditie is geen kleine uitstap, die begint al een paar jaar voor men vertrekt met de voorbereidingen, zowel fysiek, mentaal als de samenstelling van de uitrusting.

Het was aangenaam, leerrijk om al die aspecten te aanhoren en we wensen hem voor de volgende expeditie,  zoals  wij zouden zeggen “ een goede reis”!!

Sylvia De Brabander (AASvzw)

Vierdaagse Winterreis

“In het hart van de champagne”

AUBE EN TROYES 

Als je thuis komt van een reis, is de steevaste vraag : “Hoe was het eten ?” en “Hoe was het weer ?”

Wel het eten was op zijn frans, lekker en streekgebonden, vooral onze lunches.  De uitschieter op dit vlak was ons middagmaal op dag drie, toen wij de Abdij van Clairvaux bezochten.  “A la table de Claudine” mochten wij aanschuiven voor een Boeuf Bourgignon met veel wijn en een aperitief van het huis vooraf.

De diners waren steeds in hetzelfde restaurant “Hippopotamus”, een steenworp van ons hotel.  Het was goed, maar soms was het eten niet meer warm.  Gelukkig was er Hugo om er voor te zorgen dat dit werd rechtgezet en dat we een speciale plaats kregen boven, waar we met z’n alle ruim konden zitten. 

Het vier sterren hotel Mercure Troyes Centre was, als wij toekwamen, al volledig in kerstsfeer versierd met vele lichtjes, de kamers waren ruim met goede bedden.  Dit kon niet beter. 

Nu het weer.  In de winter moet het koud zijn met veel zonneschijn en dat was het.  Vier dagen lang.  Hadden wij geluk ! 

De cultuur was met een grote “C”.

Wij bezochten drie kathedralen die van Laon, Troyes en Reims.  Voor mij was Laon de mooiste.  De lichtinval door het opengewerkte triforium was die morgen zo feeëriek dat je er stil van werd.  Ook heel speciaal zijn de ossen op de westelijke torens.  Zij bewijzen eer aan de ossen die de bouwstenen van de kathedraal omhoogtrokken. 

Het bezoek aan de Abdij van Clairvaux, gesticht in 1115 door Bernardus de Fontaine, was zeer de moeite waard.  Het heeft een rijke geschiedenis, die op een heel interessante manier werd verteld door de de lokale gids die ons ook een rondleiding gaf.

In de tijd van Napoleon is het een gevangenis geworden, met erbarmelijke toestanden.

Nu nog steeds is er een gevangenis, maar daar moesten wij gelukkig niet binnen. 

Ook Wereld Oorlog I is aan bod gekomen met Chemin des Dames en het Memorial van Dormans met het ossuarium.  In dit ossuarium staan 130 kisten met daarin de beenderen van naar schatting 1500 soldaten die hier sneuvelden.  Slechts 11 daarvan konden worden geïdentificeerd en hun namen staan op de muur vermeld. 

Het falen van het Franse offensief op de Chemin des Dames, in april 1917, werd in de bus zeer boeiend vertelt door onze gids Annie.  Maar omdat er geen tijd genomen werd om even te stoppen en voeling te hebben met de plaats waar het allemaal is gebeurd, was dit wel even een teleurstelling. 

Dan bezochten wij nog Essoyes, Troyes en Reims. 

In het pittoreske Essoyes deden wij de Renoir wandeling en daarna gingen wij op bezoek bij een champagnehuis in Loches sur Ource “Champagne Richardot”.

Bij de open haard in de rustieke ontvangstsalon kregen wij een heerlijke proeverij en de champagne was elegant en fijn. 

In de gotische stad Troyes, met een stadsplan in de vorm van een champagnekurk, mag je niet voorbij gaan aan de vele gerestaureerde, renaissance vakwerkhuizen.  Breng zeker een bezoek aan de Ruelle de Chats !

Wat wij niet winsten was dat Troyes in de 19^e eeuw een echt technologisch centrum werd van het Franse breigoed, vooral kousen.  Maar zij zijn ook de uitvinders van “de slip”, de onderbroek die wij nu nog allemaal dragen.

Het “Maison de l’Outil” bevat 10.000 werktuigen en is uniek in de wereld. 

In Reims bewonderde wij de kathedraal met de bijzonder, kleurrijke glasramen en de beroemde lachende Engel en de haast pratende levensgrote beelden. 

En als kers op de taart was er de Kerstmarkt van Reims, met zijn vele kraampjes, hapjes en drankjes. 

Dank aan de organisatie en graag tot een volgende keer.

Edith en Gerard

.

Citytrip Praag

De hoofdstad van Tsjechië aan de Moldau, wordt beschouwd als een van de allermooiste en meest bezochte steden van Europa. De kunst- en geschiedenisliefhebbers vinden er ruimschoots hun gading wat betreft gebouwen en monumenten. Maar de stad heeft veel meer troeven: een wandeling door de drukke maar gezellige winkelstraten, het Wenceslasplein, de imposante Karlsbrug, de Joodse wijk, het schitterend kasteelgebied ‘Hradcany’ en typische cafeetjes en restaurants. Ondanks de contrasten vormt de stad toch een harmonieus geheel. Het volledige historische centrum staat op de UNESCO-werelderfgoedlijst.

Dagboek Zestig

Wie zegt dat er geen mensen meer zijn die interesse hebben voor boeken laat staan om de schrijvers ervan, komen van een koude kermis thuis.

68 geïnteresseerde deelnemers volgden muisstil de voordracht door Ingrid Vander Veken over haar boek ‘Dagboek zestig’.

Een heel interessante en mooi opgebouwde voordracht geïllustreerd door enig mooie en soms ontroerende beelden vervolmaakten het geheel. 

Het gezellig interieur van deze taverne L’Entrepot du Congo op de Vlaams Kaai kraakte in zijn voegen bij een over verdiend applaus door de aanwezigen. 

Was jij erbij ? Dan zul je er geen spijt van gehad hebben.

Niet ? dan heb je wat gemist!