Aan het Piazza della Signoria, een van de mooiste pleinen van Italië, ligt het Palazzo Vecchio, dat het plein beheerst. Het is een groot rechthoekig blok met een kantelenrand. De toren van dit bouwwerk is 94 meter hoog. De muren van dit paleis zijn bekleed met grof afgewerkte natuurstenen. Op de gevel zijn fresco's aangebracht van de negen schildwapens van de stad Firenze. Naast de toegang staan twee beelden met links een kopie van de David van Michel Angelo en rechts de beeldengroep van Hercules en Cactus. Boven de ingang is het monogram van Christus op een blauwe achtergrond aangebracht.
Vanoudsher is dit gebouw het bestuurscentrum van de stad en die functie heeft het nog steeds als het stadhuis van Firenze.
De Loggia dei Lanzi bevindt zich rechts van het Palazzo Vecchio en bevat een aantal beroemde beelden (replica's), zoals o.a. Perseus, Hercules, de Centaur naast een paar andere beelden.
De koning van Seriphos wilde Danaë als vrouw, maar Perseus verdedigde de eer van zijn onwillige moeder. Polydektes werd woedend over deze afwijzing en eiste van elke inwoner paarden als cadeau voor zijn volgende huwelijkskandidate. Perseus had geen paarden maar zei, dat hij alles voor de koning zou halen ook al was het het hoofd van Medusa.
Zeus vroeg Athena om zijn zoon te helpen en zij wees hem een grot in Libië, waar drie oude vrouwen woonden. Deze vertelden hem waar de nimfen in de onderwereld woonden. De nimfen gaven hem wapens en een zak voor Medusa's hoofd en een paar gevleugelde sandalen om snel te kunnen vluchten. Hermes, de boodschapper van de goden gaf hem een sikkel. Perseus onthoofde Medusa met één haal van zijn sikkel en vloog weg.
Toen ik vanmorgen het raam uitkeek bleek de krulhazelaar van mijn buren bedekt met een laagje sneeuw. Daarom vlug mijn camera gepakt, telelens ervoor en gefotografeerd door het bovenraam, want sneeuw verdwijnt snel voor de zon nietwaar ?
Het paleis met de naam Palazzo Pitti was in de vijftiende eeuw de residentie van de koopman Luca Pitti, die dit bouwwerk in de periode van 1440-1458 liet bouwen. De structuur is een vierkant geheel, dat gelijk was zowel in hoogte als diepte. Het gebouw heeft drie verdiepingen en is via drie ingangen op de begane grond bereikbaar. In latere jaren zijn er twee vleugels aan het bouwwerk toegevoegd.
Het paleis is ook enige tijd de residentie geweest van de Italiaanse koninklijke familie.
Tegenwoordig is in dit paleis de Gallaria Palatina gevestigd, een galerie met vele schilderijen van beroemde Italiaanse schilders, maar bijv. ook van Antoon van Dijck en Rubens.
Achter dit paleis liggen de wereldberoemde Boboli-tuinen. Toen de familie Medici het paleis in 1550 aankocht, werd er tegelijkertijd ook begonnen met de aanleg van het park, dat oorspronkelijk 320.000 vierkante meter omvatte en tegen de helling van de Boboliheuvel werd aangelegd. Hierdoor zijn er ook hoogteverschillen te overbruggen tijdens een bezoek aan deze tuinen. Het is ontworpen door de tuinarchitect Niccolò Pericoli. Zijn ontwerp zou als voorbeeld dienen voor vrijwel alle koninklijke tuinen in Europa met inbegrip van Versailles. In de loop der eeuwen werden de tuinen ook voorzien van vele kunstwerken, fonteinen en beeldhouwwerken. Daarnaast is er een amphitheater en een koffiehuis (1774) en tref je er vijvers aan.
De Ponte Vecchio is één van de oudste bruggen in Italië en heeft een lange geschiedenis. Al omstreeks 120 n. Chr. liep de oud Romeinse weg, Via Cassia, hier op het smalste punt van de Arno via een brug over de rivier. Net als veel andere Italiaanse bruggen is ook deze brug meerdere malen herbouwd op dezelfde plek. In 1333 werd zelfs de stenen brug door het water van de Arno weggevaagd en werd in 1345 begonnen met de bouw van een nieuwe brug en op die constructie is de huidige brug gebaseerd.
In de dertiende eeuw begonnen de eerste handelaren en handwerkslieden zaken te doen op deze brug. In het begin waren dat vooral smeden en leerlooiers en later de slagers. De winkels werden in het begin symmetrisch aan beide kanten van de brug gebouwd, maar in latere jaren waren de eigenaren vrij om naar eigen behoefte aan te bouwen of te verbouwen. Dat is duidelijk aan deze brug te zien, als je die aan de buitenkant waarneemt.
In 1565 werd de bouw voltooid van een doorgang boven de winkels voor de regerende elite, zodat deze zich niet tussen het gewone volk moest begeven om zich van het Uffizi naar het Palazzo Pitti (waarover later meer) te verplaatsen. Deze doorgang wordt de Corridoio Vasariano genoemd.
De slagers moesten in de zestiende eeuw het veld ruimen op last van Ferdinand I, omdat zij stankoverlast veroorzaakten en de Arno vervuilden met hun afval. Sindsdien kent deze brug een lange galerij met veel goudsmeden en juweliers, die het beeld van de brug domineren met hun mooie etalages, waaraan toeristen zich vergapen.
