Hier zit een heel erg gefrustreerd mens... allee ik tracht er het beste van te maken door wat te bloggen... op FB de berichtjes te volgen... maar toch... verleden week nam ik het besluit deze week eens 't stad in te trekken... mannekes jullie weten niet hoe ik er naar snak nog eens op mijnen allene de winkels af te schuimen zoals ik vroeger geregeld deed en wat nu alweer 9 maanden geleden is door die verrekte pikkelpoot... nu die poot weer ietwat doet wat een poot behoort te doen nl. stappen... zou het er eindelijk van komen... ja... dag man... de vorige weken was ik druk bezet met dokters belegeren... voor mij en 't manneke... vandaag moest ik even een zaakje afhandelen bij de bank en aangezien die bank vlak over een tramhalte ligt... nam ik het koene besluit na mijn boodschap die tram op te wippen (ja iets in die aard dan toch) richting stad... en wat gebeurde er... het weer was/is vandaag nog een graadje erger dan gisteren... 't manneke zette me af aan de bank en ik verzocht hem nederig te blijven wachten want het goot "ouwe wijven" om het charmant te zeggen... het kleine stukje van de parking tot de bank was voldoende om me te transformeren van een redelijk verzorgde dame in een erbarmelijke natte figuur... 't stad zal nog wat moeten wachten op mijn visite... misschien morgen... hoop doet... enz.

De enige die geen last schijnt te hebben van het weer is de kat... dat beest maakt er een gewoonte van om de 10 minuten buiten te wippen... komt dan kloddernat weer binnen en moet afgedroogd worden... moet... ja want ze gaat zich dan tegen de meubels aanwrijven met als resultaat uitgebleekte vlekken... gggrrr... na zowat 100 droogbeurten vertikte ik het de deur nog te openen voor het scharminkel en waren we in een uitputtingsslag gewikkeld... rara wie er won... poessie mauw natuurlijk... dat beest blijft tegen de terrasdeur aanspringen en als dat niet helpt aan mijn benen krabbelen tot ik het opgeef om eindelijk wat rust te hebben... tenminste voor de volgende 10 minuten.

Ik hoor net de terrasdeur weer dichtklappen... haha... manlief heeft zich opgeofferd... ik blijf nog effe boven.

09-07-2014 om 16:58 geschreven door Myette

Na enkele dagen rust vanwege het schitterende weer en... laat ik maar eerlijk bekennen... een luie bui... neem ik de pen weer ter hand etc. etc... tja wie neemt er nu nog de pen ter hand... een van die uitdrukkingen die hopeloos verouderd zijn... wie gebruikt nog een agenda boekje... ik wel ja want ergens vertrouw ik papier beter dan elektronische dinges die te pas en te onpas er de brui aan geven... als ik een rekenmachientje gebruik tel ik het later na om zeker te zijn dat dat ding me niet fopt... wie ik wèl altijd om hulp vraag is de Google... in geval van twijfel bij spelling of iets anders helpt Google me diplomatisch het rechte pad weer op... ik merk dat ik een beetje afgedwaald ben van... ja van wat... wat wilde ik ook alweer vertellen... ach ja... dat we gisteren gezellige namiddag hadden met de blogmaatjes op een terrasje met de nodige drankjes en dat we chance hebben gehad want vandaag regent het pijpenstelen... we hadden het er ook over dat het nodig eens zou moeten regenen en iemand vroeg of dat dan 's nachts kon gebeuren... helaas... de weergoden verstonden alleen het eerste deel... regen dus... maar allee ik ga niet klagen... de tuin snakte naar water en niet alleen onze tuin vermoed ik... alleen spijtig voor de mensen die nog werken en nu hun week end in het water zien vallen... ik ga me zo dadelijk in mijn relax nestelen met een boek... ben deze week mijn voorraad gaan aanvullen bij de bib en voel me nu in mijn nopjes... waar komt die uitdrukking toch weer vandaan... die "nopjes" bedoel ik.

Ik las dat de heilige drievuldigheid (di Rupo/Didier/De Crem) weer naar Brazilië mocht in een legervliegtuig... waarom altijd dezelfde personen... zijn dat de febbekes soms... en waarom mogen die altijd gratis reizen terwijl de echte supporters er het hele jaar voor gespaard hebben... ik klink nu als een verbitterd oud wijf zeker maar ik krijg er soms het zuur van... al dat gratis gedoe terwijl ze rijkelijk verdienen... bwah... niet eerlijk toch... niet dat ik perse naar het WK wil... verre van... 't manneke dan wel en ik zou hem met plezier op dat legervliegtuig zetten als ik dan de rest van het WK ook eens de TV voor mij zou hebben... het zit er echter niet in maar dromen mag toch.

Ik ga straks mijn geheugen nog eens uitwringen of ik er nog wat kan uitpersen voor mijn autobiografie... DADA!

05-07-2014 om 10:15 geschreven door Myette

En ja... het ging vlug... donderdag voor de middag belde man dat hij naar huis mocht en we zouden hem (zoon en ik) komen afhalen rond 14 u... dus nà het middagmaal... Belgacom had beloofd die dag iemand te sturen om het zaakje terug recht te breien... om 10 u een dringende bel aan de deur... wie stond er met zijn valiesje... ja mijn ongedurige wederhelft... was met de bus gekomen... heel stoer... die stoere kerel was de volgende dag niet meer zo manhaftig want het ging van "ooooooo" en "aaaaaaaaa" en zielig rondstrompelen... tja ik heb dan maar heftig mijn bieterkes opeen geklemd met het gevaar nog wat vullingen te vermorzelen... want een man die pijn heeft mag je niet tegenspreken... onze zoon had de vorige dag het gras komen maaien... ultra kort... hopen mos eruit getrokken... en nog wat klussen geklaard want als die ergens aan begint wordt het grondig gedaan... 't manneke ging direct zijn territorium inspecteren wat mij deed besluiten mijn mond toch maar open te trekken en hem te dreigen met hel en verdoemenis als hij ook maar één woord van afkeuring zou durven lossen... ja ik ken mijn pappenheimers he... vrijdag avond... dus gisteren... kwam hij met zijn hond weer bij ons aanlopen en man bedankte hem voor zijn werk wat zoon weer stom verbaasd deed staan... dacht dat hij het niet goed verstaan had... vandaag gaat het precies wat beter... tja een kijkoperatie wordt onderschat omdat je maar 3 piepkleine sneetjes ziet maar je vergeet allicht dat er aan de binnenkant duchtig gerommeld wordt... de Belgacom technieker kwam na de middag... keek... trok aan een kabeltje en voilà de dader was gevonden... de aansluiting met de decoder was labiel... nu hebben we weer een splinternieuwe decoder met als resultaat dat onze TV perfect werkt... momenteel toch... maar dat ik al mijn opgenomen films kwijt ben en ik met een maagdelijk blote schijf zit die ik nu weer zal moeten vullen... die techniekers zijn stuk voor stuk behulpzame en lieve jongens maar voorlopig heb ik er toch genoeg gezien.

Wat het jaar 2014 betreft... we hebben een prachtige lente en zomer... maar voor de rest is het maar knudde... de onheilsberichten vliegen ons om de oren... vrienden die overlijden... anderen die aan allerlei kwalen lijden en een operatie behoeven... mijn dubbele ingreep... dan 't manneke... en het is nog niet gedaan want hij zal heel waarschijnlijk nog zijn knie moeten laten behandelen en ik hoef een nieuwe lens... je ziet er komen kosten aan... toen ik bij onze huisarts een beetje zat te klagen dat ik oud zijn toch zoooooo vervelend vond kreeg ik als antwoord dat ik er "NOG goed uitzag VOOR MIJN LEEFTIJD" en die man dacht nog dat ik er blij zou mee zijn... haha... dat NOG is er teveel aan.

28-06-2014 om 09:33 geschreven door Myette

Hey lieverds... heb 't manneke gisteren afgeleverd in de kliniek... ben ook nog even fotokes van mijn rug gaan laten maken... zit met een S vormige scoliose zoals ik las in het bijgevoegde rapport... dat wist ik al lang want heb la mamma vaak verweten dat zij en pa mij ietwat scheef ineen geknutseld hebben... tja ik was dan ook de eerste en een proefstuk... 's avonds nog manlief gaan bezoeken die weer zijn gewone zelf was... t.t.z. dwars... haha... maar zoals la mamma me altijd onder de neus wreef : "ge wilde 'm hebbe nu moet ge'm verslijten zoals hij is ook" et voilà dat doe ik dus... straks effe belle of hij weer naar huis mag vandaag of niet.

Nu iets anders... gisteravond vleide ik me neer op de bank voor de TV met als doel een ontspannend avondje buis... niet dus... die buis had weer rare kuren... mijn PC idem dito... van pure frustratie ben ik om 9 u naar mijn bed getrokken waar de telefoon me om 9u30 uit wist te werken... de zoon die wilde weten hoe het met de pa en mij ging... goed dus... even liefjes met zoon gebabbeld en ziedend terug in bed gekropen... toch goed geslapen... om 7 u klaar wakker om mijn bijkomende taken aan te vangen... d.w.z. de kat uit de garage laten... kattenbak uitmesten... duiven voeren... dingen die 't manneke anders doet en waarvoor ik strikte orders had gekregen... straks nog de schildpad voeren... heb ook nog Belgacom verwittigd dat ik het stilaan beu ben en dat ze iemand moeten sturen om de boel hier in orde te brengen... ben benieuwd wanneer dat zal gebeuren... gelukkig is mijn rugpijn stukken beter... tel je zegeningen!

26-06-2014 om 09:23 geschreven door Myette

Allee vooruit zover zijn we al... vrijdag de ganse voormiddag in de kliniek gezeten met 't manneke... en ik die me vast voorgenomen had dat gebouw voorlopig niet meer binnen te gaan... eerst afspraak met de chirurg om zijn deskundige mening te horen... die mening was dat het wel degelijk om een liesbreuk ging en dan nog wel een dubbele... ja als je iets doet moet je het goed doen nietwaar... daar kun je blijven mee rondlopen maar de geluiden die menlief uitstoot als de pijn hem overvalt... en dat op de meest ongelegen momenten... zijn niet van de poes dus liever geen risico nemen en die dingen laten dicht maken... dat zal woensdag al kunnen gebeuren... omdat we er dan toch waren hebben we ineens de volgende punten afdgehaspeld zoals bed bespreken... bloed laten trekken... foto longen... cardiogram... en vooral niet vergeten een voorschot storten... dus woensdag binnen en als alles goed verloopt donderdag terug thuis... wat mezelf betreft gaat het niet zo goed... moordende rugpijn zodat ik verga van de pijn als ik zit of sta... alleen plat liggen lucht wat op... pijnstillers helpen geen bal... kan even goed een zuur bolleke slikken... ga maandag proberen bij de kine te geraken en als een behandeling daar me niet helpt moet ik het hogerop zoeken... weet alleen niet waar zoeken... que sera sera... we zien wel.

21-06-2014 om 19:45 geschreven door Myette

Door allerlei omstandigheden ben ik al niet meer naar de koekenstad getrokken in zeker 8 maanden... ik snak ernaar nog eens gewoon te doen zoals vroeger en mijn vertrouwde winkels in te stappen om wat rond te neuzen... deze week vatte ik het plan op donderdag of vrijdag te gaan shoppen maar dat is weer glorieus in het water gevallen... woensdag kwamen de kinderen eten en... zoals elke huisvrouw weet... sta je dan uren in de keuken... dat staan was funest voor mijn rug en die begon terug op te spelen... niet erg dacht ik... ik ga vroeg slapen en ben morgen weer fit... ik had wel eerst een afspraak met de bank en was van plan daarna de tram op te springen... allee springen is wel wat overdreven... en stadwaarts te rijden... maar... toen ik in me in de badkamer optutte kwam 't manneke gruwelijk brullend de trap op gekropen... pijn in de onderbuik... en als die man pijn heeft kan zelfs een dove hem horen... na wat beraadslagen van hoe we die situatie gingen aanpakken besloten we toch maar het oorspronkelijke plan te volgen met als aanpassing dat ik na de bank niet naar de stad maar wel mee naar de huisarts ging... die constateerde na één blik op 't mannekes blote buik dat het hier om een liesbreuk ging... wij naar de dokter voor een echo en ja het was een liesbreuk... zelfs een dubbele... daarna naar de kliniek voor een afspraak met een chirurg... dat is dus morgen, vrijdag, en ik mag/moet weer mee... thuis even de uitslag van de echo bekeken en uitleg over liesbreuk operaties... et voilà we zijn weer vertrokken... adieu stad... wanneer ik je ooit zal weerzien weet ik nog niet... die rug wil ook maar niet beter worden n zitten of staan is een kwelling... ik heb en passant een voorschrift losgepeuterd van de huisarts voor kine... nu nog afspreken.

Ik ben het leven nog niet beu maar er zijn van die dagen dat ik het toch wel een ietsiepietsie zwaar vind.

19-06-2014 om 17:35 geschreven door Myette

Gisteren weer bezoek gekregen van zoon met hond... dat is nu alweer enkele maanden dat hij elke zaterdagavond bij ons aanloopt om krachten op te doen voor de lange wandeling terug naar huis... die avonden zijn voor mij TV-loos geworden want zoals elke moeder ben ik dan het luisterend oor waarin hij al zijn zorgen kan storten... zoon heeft rugklachten en had een zware en pijnlijke week achter de rug... begrijpelijkerwijs maakte hij zich zorgen dat er mogelijk een operatie zou moeten gebeuren... die zorgen draag ik nu met mij mee... ging er mee slapen en stond er mee op... hij is single en staat er dus alleen voor... dan nog een kat en een hond erbij... allemaal vraagtekens die ik probeer te negeren... daarom ga ik nu efkes verder met mijn herinneringen aan vroegere tijden die weliswaar ook soms vol problemen zaten... tja zo is het leven nu eenmaal.

-66- WEER WINDSTILTE

Dit wil niet zeggen dat we niets meer deden en maar lagen te luieren… integendeel we waren nog heel actief… alleen op reis gingen we niet meer… de kinderen zaten nog op school en ook in hun puberjaren met alle problemen van dien… dochter M was al heel wat jaren bij de gidsen en nu als leidster aangesteld… het was een heel moderne groep en dus liepen er ook jongens rond met als resultaat dat M verliefd werd… tja wij waren er niet zo gelukkig mee maar hoe meer je tegen spartelt hoe obstinater ze worden dus stelde ik mij op zoals mijn ouders die gewoon zegden :”jij moet zelf weten wat je wilt en als je je gat verbrandt moet je maar op de blaren zitten”… wat ik dan ook heb gedaan en nog doe… haha… echtgenoot had zoals steeds er een ander gedacht over en bokte tegen wat dan weer ook tussen ons voor veel spanningen zorgde… zoon N was een ander geval… bij hem geen meisjes maar school problemen wat resulteerde in school verlaten en deeltijds onderwijs gaan volgen… het werd ons mooi voorgeschoteld… halve dag school… halve dag praktijk… in de werkelijkheid kwam er van de praktijk niets in huis wat resulteerde in een puber die halve dagen op straat doorbracht in gezelschap van niet zo’n beste vrienden… ook problemen waar ik niet ga over uitweiden… als ze later mijn zieleroerselen moesten lezen weten ze maar al te goed waarover ik het heb… intussen zaten wij ook nog in de badminton club wat manlief heeft volgehouden tot hij dik in de 70 was… ik ben er vroeger mee gestopt omdat al mijn leeftijdgenoten stilaan vertrokken waren en de nieuwe lichting vond het niet fijn met ons oudjes te spelen… beter in schoonheid eindigen dus.

15-06-2014 om 09:08 geschreven door Myette

Zoals ik al vertelde over onze Belgacom perikelen stond ik deze ochtend op met een min of meer gerust gemoed... de grootste problemen waren weeral opgelost dus de dag lachte me toe... allee lachen is wel veel gezegd... het ging een inkoop-voer-dag worden en ik ken leukere dingen dan in supermarkten rond te struinen om prei en tomaten en nog wat van die artikelen in te slagen maar ja iedereen heeft nu eenmaal van die verplichtingen waar je je maar moet aan onderwerpen... 't manneke vroeg "Poirot" op te nemen omdat hij in de namiddag naar de golf wilde... na de ook verplichte ochtendboterham zette ik me neer om aan 's mans wens tegemoet te komen... zo ben ik nu eenmaal... de onderdanige echtgenote... ik neem de afstandsbediening ter hand... druk op de knop en wacht tot ik order krijg nog eens te drukken... tevergeefs... er kwam een tekst op het scherm met "geen videosignaal" en lap daar zat ik... van de hand gods geslagen... schuim op mijn lippen... stoom uit mijn oren... ik rende direct naar de telefoon en die deed het wel... naar boven voor de PC en die deed het ook... 't manneke beende naar de TV... drukte op de knop en voilà... BEELD... OEF... maar die oef werd weer te vroeg uitgestoten want toen kwamen we tot de ontdekking dat Belgacom weer had zitten rommelen... de volgorde der kanalen veranderd... het beeld ook... bij het opnemen van een film hadden ze ook al zitten prutsen... de programma's klopten van geen kanten... WAAROM o WAAROM doen ze dat ons toch aan... is dat om ons oudjes alert te houden zodat we niet gaan indommelen of is het pure kwaadaardigheid... net als we onder de knie hebben hoe we dit of dat moeten vinden veranderen ze het hele systeem... en is dat alleen bij Belgacom of doen die andere zenders dat ook... enfin we waren al blij dat er toch nog beeld kwam en we vertrokken naar de winkel waar we onze voorraad voor enkele weken hebben aangevuld... elke keer weer sta ik perplex aan de kassa als ik te horen krijg wat ik moet betalen... gewoon wat groenten... fruit en vlees en ik was 88 eurokes kwijt... na de middagboterham ben ik de tuin ingetrokken met de bedoeling me te ontspannen en te lezen... dat lukte me niet zo goed en dan ben ik maar mijn frustraties gaan afreageren op het arme onkruid dat ik heel venijnig met wortel en al heb uitgetrokken... sè nà!

11-06-2014 om 19:39 geschreven door Myette

Joehoe... joehei... in mei legt elk pietje een ei... ja ik weet wel dat de tijd verstreken is maar dit pietje is niet meer van de jongsten en daardoor een beetje lui en laks geworden... wat kan ik jullie vertellen... dat de voorbije week saai en pijnlijk was... alhoewel mijn heup zich begint te gedragen... ik denk dat eindelijk die bobijn garen die ze erin stopten bij de operatie verteerd is want alles zit dicht en blijft hopelijk dicht... ha net terwijl ik een zucht van opluchting slaakte kreeg ik weer een opstoot van mijn "rugpijn"... als ik te lang rechtstaand werk gebeurt dat soms... zo ook nu... de enige manier om die opstoot te kunnen verwerken is platte rust... wat kan je doen als je plat op je rug ligt... niet veel... het plafond afspeuren naar... ja naar wàt... wat lezen... veel peinzen over wat je vroeger allemaal wel kon en nu niet meer... noem het maar kniezen... de blogmeeting moest ik afzeggen... 't manneke moest alleen op dagtocht met de club... boodschappen doen ging niet zo dat ik nu overal lege kasten aantref die nodig gevuld moeten worden... een werkje voor morgen... tot overmaat van ramp zaten we 2 dagen zonder PC en TV... aangezien 't manneke die zaken op mijn arme rug schuift mocht ik Belgacom bellen... dan krijg je zo'n man aan de lijn die begint orders uit te delen... zo van ... trek die en die stekker eens uit... steek die of die stekker eens in een ander poortje... jawadde... welk poortje... volg die kabel... enz. enz... daar lag ik dan op mijn knieën al die dingen in en uit te trekken... die man werd een beetje nerveus en kribbig en ik natuurlijk ook tot ik riep dat ik de pijp aan maarten gaf en dat ze maar iemand moesten sturen... de volgende dag kwam er een jong broekje de zaak eens onderzoeken en kwam tot de vaststelling dat het de modem was... die werd vervangen door een nieuwer model... hij smeerde ons nog een ander kastje aan dat alle problemen zou oplossen... allee vooruit... in een helder ogenblik vroeg ik zijn GSM nr. voor ingeval dàt... gelukkig maar want hij was 5 minuten buiten toen we ontdekten dat we op de TV niet van kanaal konden wisselen... ik dat knaapje opgebeld en hij kwam direct terug om de TV te herprogrammeren... manlief gelukkig met zijn TV en ik met mijn PC... wat ik niet had gedaan was controleren of de telefoon het nog deed... dat ontdekte ik maar eerst zondag... maandag weer Belgacom met weer die litanie van trek dit en dat eens uit... ik heb die man gewoon verteld dat hij maar iemand moest sturen... dat is vandaag gebeurd en we zijn nu weer volledig ingesteld... nu nog afwachten wat dit ons gaat kosten... als beloning mocht ik naar de tandarts die bijna een vol uur aan een afgebroken kies heeft gewerkt... dan naar de bib waar ik eventjes een boete mocht betalen... als toetje na de middag naar de golf... toen we daar aankwamen begon het net te regenen... wat kun je dan doen... als troost een Duvel drinken wat ik dus gedaan heb... moet er nog zand zijn?

10-06-2014 om 20:17 geschreven door Myette

...

Verkiezingen voorbij... de stilte nà de storm... of is het wachten op de volgende... ik las net dat niettegenstaande de overgrote meerderheid voor N-VA koos men niet uitsluit dat de volgende regering zou kunnen gevormd worden zonder N-VA... waarom niet... ooit deden ze hetzelfde met het VB door gewoon de rangen te sluiten en het VB de mond te snoeren... wat dan... gaan de kiezers dit weer pikken of komen ze in opstand... en dan nog... wat kunnen wij gewone burgers doen... die lieverds aan de top doen toch wat ze willen... de periode voor de verkiezingen volgde ik zo wat terloops de uitspraken van enkele van die gasten... dat heet dan gestudeerd te hebben en zich erop voor te laten staan ook maar ze begrijpen helemaal niet dat met modder gooien het tegenovergestelde effect heeft op Jan-met-de-pet... die is helemaal niet zo dom als ze wel denken en heeft dat spelletje door... enkele van die opgeblazen mannekes zijn echt zielige figuren... ik noem geen namen want reclame mag hier niet (haha)... maar in de partij van een van hen die ik bijzonder laag vond is de man helemaal niet geliefd en willen ze hem maar al te graag kwijt... het probleem is dat die man zo'n opgeblazen ego heeft dat hij niet wil inzien dat hij nota bene iets verkeerd zou gedaan hebben... neeeee... het is de schuld van die anderen natuurlijk... natuurlijk!

Nu is het wachten welke kapriolen ze gaan uithalen om hun hachje te redden... spannend toch?

26-05-2014 om 12:31 geschreven door Myette

Gisteren dinsdag deden we boodschappen... onze poes wilde niet binnen komen dus lieten we de deur naar de tuin open en vertrokken... toen we thuiskwamen zat... of liever lag poes op haar buik... helemaal overstuur... toen ze rechtkrabbelde liep ze wat kramikkig recht de tuin in en ging onder haar geliefde struik liggen... in de regen... en luidkeels jammerend... wij in alle staten want we dachten dat ze had gevochten en gewond was... vermits onze poes geen kat is die je zonder handschoenen kan vastpakken trok 't manneke zijn dikke "hofanorak" aan met als toemaatje werk handschoenen... hij wist ze toch vanonder die struik te trekken waarop poes dadelijk naar binnen ging en helemaal naar boven waar ze op het logeerbed ging liggen... wij... of liever zij... krijgt de laatste tijd regelmatig bezoek van twee katten (katers?) en we hadden onze kat al eens in het gazon in gevecht gezien met een van hen... maar... 't manneke is dadelijk in paniek en wil al naar de dierenarts terwijl ik meer ben van "eventjes afwachten en observeren"... gelukkig maar want toen we thuiskwamen van een bezoekje aan een zieke vriend kwam poes ons monter tegemoet getrippeld... ging uitgebreid drinken uit de emmer in de garage en dan uitgebreid alles weer uitkotsen... daarop wilde ze perse naar buiten en heeft tot laat in de avond verlangend zitten uitkijken naar... ja naar wat of wie... ik heb nu het duistere vermoeden dat poes gewoon werd verkracht en... aangezien ze toch al 17-18 jaren oud is... was dat voor haar misschien een geweldige schok waar ze even van moest bekomen... na haar slaapje heeft ze zich bedacht dat het echt niet zo slecht was en ging ze terug op de uitkijk zitten wachten op meer van datte... dus hier zitten wij dan met een dilemmna... ze rustig laten doen of tussenbeide komen... toen ik de vorige keer die andere kat weg joeg had ik ook al de indruk dat poes me niet echt dankbaar was... tja goede raad is welkom... wat doe je met een overspelige kat... tussen " " jes... het beest is gesteriliseerd.

14-05-2014 om 10:04 geschreven door Myette

Sorry mensen maar er moet me iets van de lever... hier zit namelijk een heel ambetant mens dat me steeds uit mijn lethargie komt rukken... telkens ik in een zalige nietsdenkende gemoedstoestand ben gekomen... zalig omdat je gedachten stilleggen geen sinecure is en heel wat inspanning vraagt waar je dan eindelijk in geslaagd bent... dus je zit zowat te knikkebollen en de tijd te laten voorbij ruisen... je kijkt wat naar de regendruppels die onvermoeibaar neer blijven druppen... naar de vogels die mistroostig hun veren zitten uit te schudden... de kat die al even mistroostig naar buiten zit te gluren... 't manneke die onverstoord met zijn postzegels zit te klooien... het beetje verstand dat je hebt in de nulstand... en dan... dan komt dat ellendige vrouwmens me wat zitten aanporren... wèg die zalige rust... "dat brein wakker schudden" zegt ze... helaas door de schok is het wakker geschoten en volop bezig met te bedenken waar het dit blog mee kan vullen... genoeg gezeverd nu???? OK dan ga ik maar even verder met de memoires van een "hausfrau" voor zoveel die waard zijn... daar gaan we dan :

-66- WEER WINDSTILTE

Dit wil niet zeggen dat we niets meer deden en maar lagen te luieren… integendeel we waren nog heel actief… alleen op reis gingen we niet meer… de kinderen zaten nog op school en ook in hun puberjaren met alle problemen van dien… dochter M was al heel wat jaren bij de gidsen en nu als leidster aangesteld… het was een heel moderne groep en dus liepen er ook jongens rond met als resultaat dat M verliefd werd… tja wij waren er niet zo gelukkig mee maar hoe meer je tegen spartelt hoe obstinater ze worden dus stelde ik mij op als mijn ouders die gewoon zegden :”jij moet zelf weten wat je wilt en als het tegen valt moet je maar op de blaren zitten”… wat ik dan ook heb gedaan en nog doe… haha… vader had zoals steeds er een ander gedacht over en bokte tegen wat dan weer ook tussen ons voor veel spanningen zorgde… zoon N was een ander geval… bij hem geen meisjes maar school problemen wat resulteerde in school verlaten en deeltijds onderwijs gaan volgen… het werd ons mooi voorgeschoteld… halve dag school… halve dag praktijk… in de werkelijkheid kwam er van de praktijk niets in huis wat resulteerde in een puber die halve dagen op straat doorbracht in gezelschap van niet zo’n beste vrienden… ook problemen waar ik niet ga over uitweiden… als ze later mijn zieleroerselen moesten lezen weten ze maar al te goed waarover ik het heb… intussen zaten wij ook nog in de badminton club wat manlief heeft volgehouden tot hij dik in de 70 was… ik ben er vroeger mee gestopt omdat al mijn leeftijdgenoten stilaan vertrokken waren en de nieuwe lichting vond het niet fijn met ons oudjes te spelen… beter in schoonheid eindigen dus.

12-05-2014 om 13:44 geschreven door Myette

Na een zonnige periode zitten we weer tijdelijk onder een grijze hemel... van die zonnige heb ik... en ook jullie vermoed ik... tenvolle van genoten... lekker in de tuin met een boek... naar de vogeltjes luisteren die het ook naar hun zin hadden... de bedwelmende geur van de seringen opsnuiven die dit jaar welig bloeien... hoor mij nu bezig... ik word zowaar dweperig... ook mijn lijf hield even een rustperiode... maar nu lig ik al enkele dagen terug in oorlog met mijn bedrading... die dekselse wond wil maar niet dichtblijven... elke keer dat ik begin te denken dat het eindelijk eens gaat lukken begint het daar te jeuken en prikken en LAP weer open en weer verband erop... het begint werkelijk op mijn "seskes" te werken... hoelang nog?

Gisteren heb ik de draad weer opgepikt en de kinderen te eten gevraagd... een eenvoudig maal met gebraden kip... frietjes en een frisse salade... met als achterafje een chocolade cake met slagroom... ik had niet de zin en de energie om culinaire hoogstandjes te proberen... ik herinner me nog de tijd dat ik koken en nieuwe recepten uitproberen geweldig vond... de bewijzen van deze kookmanie liggen nog opgestapeld in de kast... uitgeknipte receptjes die ik zeker nog eens moest uittesten... helaas... ik denk... nee ik weet dat dit er nooit meer van zal komen... wil er iemand die stapel hebben... ik wil ze met plezier afstaan want nu kijken ze me soms verwijtend aan... ik luisterde enkele dagen geleden nog naar het mooie liedje van Louis Neefs "Ach Margrietje"... waar ook die zin in komt "nee die tijd komt nooit meer, nooit meer terug" en zo is het maar... als jonge vrouw deed ik nooit de moeite naar zangers als Neefs te luisteren... toen was het allemaal rock-and-roll... en swingen maar... achteraf toen de man al dood was ben ik hem gaan appreciëren... die warme stem en ook zinnige teksten... "Ach Margrietje" deden bij mij enkele tranen opwellen... tranen van weemoed... dat mag soms... zolang het maar niet te lang duurt... haha!

Dus gisteren kwamen de kinderen mijn eenvoudig maaltje nuttigen en nuttigen deden ze... het was of ze al in dagen niets meer te eten hadden gekregen... nu dochterlief is niet bepaald een toegewijde kokkin... ze kookt om haar man tevreden te houden want die man is met zijn 1,95 m nogal een slokop... vooral vlees en zoetigheden... en dan ook meer bepaald ijskreem... zet hem een pot van 2,5 l voor de neus en die gaat eraan als niemand er een stokje voor steekt... al bij het binnen komen bij ons begint hij schoonma... ikke dus... te flemen in de hoop op ijskreem als dessert... maar schoonmama is niet altijd zo gewillig en dus werd het cake... die cake werd dan ook rijkelijk onder slagroom bedolven en bestrooid met chocoladevlokken voor meneer er tevreden over was... maar ja als dekeuken eer aangedaan wordt is de kookster tevreden he... de afwas nadien is voor 't manneke en die is dan minder content maar alla dat trekken we ons niet meer aan.

En nu ga ik mijn luie lijf eens wassen en aankleden... mijn huis wat opruimen en voor de rest... RUST... tot spoedig!

08-05-2014 om 08:55 geschreven door Myette

OEF... we hebben een spannende nacht achter ons... rond 4 u schrok ik wakker van een ijselijke kreun uit 't mannekes mond... hij krabbelde recht en greep naar zijn borst waar hij een "vreselijke" pijn voelde... als de liefhebbende echtgenote die ik ben sprong ik ook uit bed om bezorgd te vragen wat er scheelde... zijn hart... ik heb wel al enkele keren gelezen wat de symptonen van een hartaanval zijn... kwestie van op alles voorbereid te zijn... en ik had niet de indruk dat het die kant op ging... ik zegde dat hij beneden in de zetel moest gaan zitten... rechtop... stopte hem onder enkele plaids... ging op de divan liggen en observeerde hem aandachtig... intussen lag ik druk te denken hoe we dit gingen aanpakken... aangzien hij niet kon rijden en ik al jaren niet meer van hem mocht rijden is dat een probleem... naar spoed of afwachten... het werd het laatste want ik zag hem stilletjes in slaap vallen... in de vroege ochtend heb ik dan wel de huisartsenpraktijk gebeld om de dienstdoende arts te bestellen want onze huisarts is natuurlijk weer op vakantie... die man riekt gewoon dat er iets op komst is bij ons want elke keer wij hem dringend nodig hebben is hij foetsie... de dokter van wacht kwam even na de middag en vond niets bijzonders... alleen bij druk op de borstkas piepte 't  manneke van de pijn... daar zat het... waarschijnlijk iets verrokken... diagnose... pijnstiller nemen en wachten tot het over gaat... maar wat er dan allemaal door je heen gaat tijdens die wachturen... OEF!!!

Maar nu ga ik effe verder met mijn herinneringen

-65- DE DROGE PERIODE

Ja toen kwam er een periode dat we niet meer op vakantie gingen… de kinderen werden groot en een verlof samen met ons zagen ze niet meer zitten en wij vertikten het hen alleen thuis te laten… we trokken er wel eens een dagje op uit zoals naar Bobbejaanland maar ook dat was geen onverdeeld succes… tieners vinden hun ouders maar niks op die leeftijd… ik vond het ook maar niks die droge vakanties dus begon ik te zeuren dat ik ook nog wel eens weg wilde en na lang genoeg “een zaag te hebben gespannen” besloten we naar het Gardameer te trekken… dat werd een nachtreis met de Europabus zodat we rond 7 u in de ochtend in ons hotelletje aankwamen… dat hotelletje had ik in de catalogus gevonden van het reisagentschap en het was liefde op het eerste gezicht… klein… okergeel geschilderd… vlak aan het meer zodat we in de eetzaal bijna met onze voeten in het water zaten… de veerboot die van het ene stadje aan het meer naar het andere voer meerde vlak onder onze kamer aan en toen ik die eerste dag onze valiezen aan het uitpakken was hoorden we de stoomfluit al van verre… dit gaf al dadelijk een echt vakantiegevoel… in dat hotelletje maakten we kennis met een ander stel uit Antwerpen zodat we aan tafel al aanspraak hadden… we trokken elke dag een andere richting uit… soms te voet langs het meer… soms met de overzet… soms met de lijnbus… daar werden we op een keer bijna uitgegooid… waarom… omdat ik per ongeluk de kaartjes van de vorige rit aan de conducteur toonde en die was daar niet mee opgezet… begon een hele litanie waar we geen jota van verstonden… gelukkig zat er ook een vlaamse dame op die bus die al jaren in Italië woonde en die vertaalde… waarop ik uit een andere zak de goede kaartjes tevoorschijn viste… net op tijd want die conducteur wilde ons eruit zetten… en dan zeggen ze dat Italiaanse mannen zo galant zijn… ammehoela… we deden toen ook een dagje Venetië… veel te kort maar de rit met de bus naar die stad is nogal lang… ik voelde me er direct thuis… ook nog even een gondola meegepikt maar zonder zingende gondelier en dan weer de bus op naar ons hotel… manlief had op die reis maar liefst 2 cameras meegenomen… de ene liet hij al dadelijk de tweede dag vallen zodat die onbruikbaar was en… toen we naar Venetië gingen filmde hij de hele dag lang en kwam er op het einde achter dat er geen film in stak… dat gebeurde net toen we op de boot terug uit Venetië zaten en het scheelde niet veel of ik kieperde hem over boord.

29-04-2014 om 16:36 geschreven door Myette

Het is eventjes stil geweest hier... dat kwam omdat ik de hele tijd met vingers en tenen gekruist heb gezeten en misschien kun je je daar een voorstelling bij maken... het is moeilijk dan iets te schrijven... na veel en dikwijls te hebben gebeld naar de firma die onze terrasdeur moest herstellen... en na vele beloften van "misschien" die en die dag... is het er toch van gekomen... gisteren gooiden ze plots 4 struise kerels ons huis in... die kerels begonnen direct de boel te demonteren terwijl de overgordijnen nog aan de rails hingen... tot mijn schaamte heb ik wat op die mannen hun gemoed gewerkt door mijn operatie in het strijdperk te gooien en wat het hulpeloos oud menske uit te hangen... het heeft gewerkt ook nog want voor ze vertrokken na gedane arbeid hebben ze heel braaf die gordijnen terug aan de haakjes gehangen... toch lief he... ja wie niet sterk is moet met truken omgaan zeg ik maar zo... dus na eindeloze licht- en luchtloze weken kunnen we weer op ons terrasje... de kat is er ook blij mee... we hebben tevens... de boel  moest toch opengebroken worden door dat kapotte rolluik... een motorke laten placeren zodat we nu alleen nog maar één vinger hoeven te gebruiken om dat ding op en neer te halen in plaats van zoals vroeger al krochend aan het touw te hangen... tja de gewrichten van 't manneke en mij zijn niet meer wat ze waren en dus passen we ons aan... een motorke hier en een motorke daar... leve de moderne tijden... ik heb tevens prijs gevraagd voor een motor op de garagepoort... nu nog een traplift... misschien ook eentje voor de hoftrap... een scooter voor madam en een voor meneer zodat we allebei afzonderlijk op stap kunnen... ach mogelijkheden genoeg zodat we tot onze laatste ademtocht in ons huisje kunnen blijven wonen... wat we nu gaan doen is driftig sparen om al dat moois te kunnen betalen... zal ik eens met de klak rondgaan?

26-04-2014 om 20:22 geschreven door Myette

PASEN... een zalige Pasen... vrolijke Pasen... het feest van de eieren en de paashaas... ik weet nog altijd niet hoe dat beest bij Pasen is terechtgekomen... die eieren wel... die werden gebracht door de klokken van Rome... ach die klokken... wat zaten wij als kinderen te wachten op dat klokgebeier... "hoera de klokken zijn terug en met hen de eitjes... zoeken maar"... vandaag zat ik ook te wachten op dat gebeier maar werd vreselijk teleurgesteld... heel af en toe hoorde ik een eenzame klok in de verte terwijl... in mijn herinnering toch... vroeger alle klokken van de hele stad tegelijk begonnen te luiden... of vergis ik mij nu... het gaf zo'n feestelijk gevoel... toen ik dat eenzame klokje hoorde schoot even mijn gemoed vol... waar zijn de tijden gebleven toen de kinderen ook nog de tuin in stormden om eitjes te zoeken... ook toen ze al uit huis waren nodigde ik ze elk jaar uit voor een paasmaaltijd met een presentje naast hun bord... maar ja op een dag vertelden ze dat ze andere plannen hadden en ook die traditie werd opgedoekt... nu zaten 't manneke en ik helemaal alleen aan ons gekookt tikkeneitje te nippen... kwestie van toch nog iets van stemming op te roepen... en dàt in een nog altijd donkere eetkamer want dat rolluik en die terrasdeur wachten nog altijd op reparatie... van sfeer gesproken... wat ik heb vandaag weet ik niet maar de waterlanders staan op het punt uit te breken... foei Myette!!!

Genoeg gezeverd nu... gisteren kwam zoon weer aanlopen met Vico de hond... dat beest heeft ons volledig geaccepteerd als zijn bomma en bompa... misschien de enige grootouders die hij gekend heeft want zijn hondenleventje liep niet over rozen... amper is zoon binnen of V stormt de trap op... recht naar de keuken waar hij mij dan met grote verwachtingsvolle ogen aankijkt... klaar voor zijn snoepje... zijn speciale deken ligt dan al over de bank gespreid... ik bescheiden in de ene hoek en hij breeduit over de rest van de zetel gedrapeerd met zijn kop op mijn schoot al zuchtend van genot... ik word er gewoon week van... zoon kijkt dan vertederd toe... die hond is zijn alles nu... en wij... ja wij beschouwen dat beest dan maar als een kleinzoon bij gebrek aan beter.

Ik keek net even voorzichtig uit het venster en zie de zon aarzelend komen piepen... word het dan toch nog paasweer... even rap een boke eten en dan hopen dat ze nog even blijft zodat we in de tuin kunnen zitten... tot later nog eens!

20-04-2014 om 11:59 geschreven door Myette

Traditiegetrouw wordt er met Pasen een

ZALIGE PASEN

gewenst wat ik hierbij dus doe voor al mijn blogmaatjes en ook voor de toevallige passanten

19-04-2014 om 14:47 geschreven door Myette

Lieverds ik voel me plots 5 kilokes lichter... waarom... ik vertelde al dat ik last had van dat litteken... niettegenstaande het boeltje ogenschijnlijk dicht zat voelde ik het toch trekken en prikken maar ja... geduld is een schone zaak dus oefende ik me in geduld... tot ik  maandag bijna "ne floeren aap scheet"... sorry voor het ordinaire woordgebruik maar het is de naakte waarheid... die vervloekte wond was weer aan het lekken... ik zag me al terug in de kliniek belanden voor de zoveelste ingreep... dinsdag moest ik naar de tandarts voor dat afgebroken stukje tand... dacht ik... na veel gepor en gespiegel werd er echter niets onregelmatigs gevonden... ik breek er nu mijn hoofd over hoe het kan dat je bij het eten van een onnozel boke plots iets in je mond hebt dat er helemaal niet hoort... het leek echt op een stukje tand... aangezien het niet MIJN stukje tand is kan het alleen van de bakker zijn en dat is nu niet bepaald een smakelijk gedacht... enfin... ik was toch in de kliniek en ben dan naar de afdeling orthopedie gestapt voor een afspraak... dat was vandaag dus... eerst werd ik verwelkomd door een jonge... weer een hele knappe... dokter die mijn heup bekeek en betastte... hij vond het er heel goed uitzien... iets waar ik niet mee akkoord ging... toen ging hij de big chief himself halen die even later kwam binnen zeilen met zijn gevolg zodat ik geen publiek tekort kwam... alle vier bekeken ze dat litteken en de diagnose was dat er soms draadjes zich een weg naar buiten zochten... beter naar buiten dan naar binnen zei de chef en hij maakte zich niet ongerust waarop ik repliceerde dat IK dat wèl deed want ik had eventjes genoeg van klinieken en dokters... van die knappe assistent kreeg ik achteraf nog de raad me niet aan de zon bloot te stellen alsof ik ga lopen pronken met dat lelijke litteken... onderhand krijg ik de indruk dat ik half Antwerpen mijn billen al heb moeten tonen... het is wellekes geweest... het is deze keer met een sisser afgelopen en ik belde direct 't manneke om me te komen halen en naar de golf te rijden waar ik mijn kliniek ontsnapping heb gevierd met een lekkere Duvel... en dat het gesmaakt heeft!!!

17-04-2014 om 20:35 geschreven door Myette

Het was hier even een drukke tijd... druk met doktersbezoeken... zoals ik al zegde vorige keer zou ik elke week bloed moeten laten nemen tot mijn CRP op 5 kwam... aangezien ik +9 had bij het eerste onderzoek had ik er niet veel hoop op dus toen gisteren het rapport van het lab binnen kwam kreeg ik een aangename verrassing... ik stond plots op 4,5 dus gedaan met aftappen... gisteren was het ook mammo dag... zoals steeds pijnlijk en stressvol... de dokter die mijn echo moest nemen was wel een heel charmante jonge en knappe kerel zodat het de pijn wat verlichtte... hij was dan ook nog zo vriendelijk me direct gerust te stellen... toen ik dan toch in de kliniek was ben ik naar de afdeling tanden getrokken om te bedelen voor een spoedige afspraak... verleden week vrijdag was ik nog op controle geweest en had mijn gebit laten oppoetsen... mijn tandartse is een heel propere vrouw en die gaat er heftig tegenaan... toen ze zo tussen mijn tanden aan het porren was dacht ik nog : "als mijn vullingen er maar niet aan gaan"... het waren mijn vullingen dus niet maar wel een stuk tand toen ik dinsdag smakelijk een stuk toast zat te verorberen... mijn eetlust was plots verdwenen... enfin ik mag volgende week dinsdag weer komen opdraven om 8 u in de ochtend en dan nog blij zijn ook dat het zo vlug gaat... terwijl ik dan toch bezig was tegelijkertijd een afspraak gemaakt bij de oogarts... nu ben ik de inventaris aan het opmaken... ben ik nu niets vergeten of is er nog iets aan mijn corpus dat dringend moet nagekeken worden... wat betreft die heup... dat lelijke litteken jeukt en brandt gelijk de pest en bij mijn laatste bezoek bij de huisarts heeft hij het ontsmet en er terug een verbandje op geplakt... maar ik voel dat het daar binnenin stilaan op zijn plooien begint te komen... straks gaan we met onze buren een korte wandeling maken... ben benieuwd of ik het ga halen.

12-04-2014 om 00:00 geschreven door Myette

OEF... OEF en nog eens OEF... als ik wat geluk heb ben ik weer voor een jaar gerust... door die operatie was mijn afspraak voor de jaarlijkse controle bij de tandarts opgeschoven en vandaag moest ik de martelstoel op... mijn tandartse is een heel lieve en knappe vrouw maar als ze thuis ook zo poetst als gebitten dan vrees ik voor haar meubeltjes... de witte tornado kan er niet aan tippen... en terwijl ik daar zo lag te liggen afzien dacht ik met pijn in mijn hart aan jullie... aan de gemiste babbel en het bijhorende wijntje... ach ik zal me maar troosten met het gevoel van propere en tandsteenvrije bieterkes.

Volgende week wordt weer niet een van de aangenaamste want ik moet nog maar eens bloed laten aftappen... ik sta onder strenge controle... er zitten nog altijd zekere beestjes in mijn lijf en die moeten eruit... HET was al gezakt tot 7 maar HET moet onder de 5 komen... wat HET is weet ik niet en kan me ook niet schelen... dat moeten de dokters maar uitmaken... dan moet ik ook nog een mammo laten nemen en zoals altijd ben je dan bang dat ze iets gaan vinden dat niet thuishoort in een deftige boezem... als dàt allemaal onderzocht en goed bevonden is ga ik naar de ogendokter want ik zie alles in een waas... dat heeft wel zo zijn voordelen maar toch.

Wat het weer betreft mogen we niet klagen... vandaag is het wat somber maar wel zacht... ik ben al verscheidene keren naar de golf geweest... ook gisteren... niettegenstaande mijn in gebreke vallende lijf was mijn spel niet slecht... mag ik nog eens stoeffen... en het Duveltje achteraf was ook niet te versmaden... hehe!!!

Woensdag was het club vergadering bij mij en vandaag heb ik de mij toebedeelde taak volbracht dus ik zit hier met een volledig leeg schuldgevoel te genieten van propere tanden en gedane arbeid... zo stilaan kan ik mijn vroegere leven weer oppikken... stappen gaat heel wat beter dan voorheen maar de marathon zal ik wel nooit kunnen lopen... niet dat ik ooit die neiging had... de wond is dicht maar mensen lief wat is het lelijk... gelukkig had ik ook nooit de wens een string te gaan dragen... ik draag nu bomma-broeken die de gevoelige plek beschermen... waar is de tijd dat ik in een minuscule bikini rondliep... ai ai ai!!!

04-04-2014 om 17:15 geschreven door Myette