Pffff... het is lekker weer maar toch voel ik me neerslachtig... ik heb dat wel meer dus maak ik me er niet zo druk over... alleen wachten tot die "loet" over is... intussen kabbelt het leven hier gewoon door... onze vriendenkring brokkelt stilaan af door overlijden en ziekte... ikzelf kan me ook niet meer inzetten voor mensen die ik vroeger als vrienden beschouwde maar zelfs niet de moeite nemen een tegenbericht te sturen op een mailtje... ze sturen een of ander PPS-ke maar dat is zo onpersoonlijk... dus WEG ermee... tja 't manneke beweert al jaren dat ik een "moeilijk" mens ben en misschien is dat wel zo maar als ik voel dat mensen weinig interesse tonen trek ik me in mijn schelp terug... het leven en de tijd dat ik hier nog rondwandel is te kort om die tijd te verspillen in zinloos gezever en dan gebruik ik die tijd liever om me in een boek te verdiepen... ik ben dan wel geen kuddedier maar dat betekent niet dat ik niet kan genieten van samen zijn met echte vrienden... samen lachen... soms een ernstig gesprek... die vrienden kunnen dan ook bij mij terecht met hun zorgen en daar neem ik dan wèl de tijd voor.

Het leven wordt er niet gemakkelijker op... ikzelf zit constant met nek- en hoofdpijnen... daarom die onderzoeken en morgen bezoek bij de neuroloog voor de uitslag... daarop komt dat 't manneke soms het noorden kwijt is en dat zelf beseft en zich zorgen maakt... ik probeer niet teveel vooruit te denken maar dat is moeilijk... ik zie het dus vaak somber in.

Gisteren toch nog een namiddag naar de golf geweest en zitten napraten met enkele vrienden... we zijn daar begonnen met die wekelijkse afspraak zo'n 15 jaar geleden en waren met een 20-tal... nu zijn we nog met 6 als we voltallig zijn... toch triest... de zondagochtenden competitie voor de club hebben we 2 jaar geleden opgegeven wegens "te vroeg opstaan" en "te vermoeiend" maar dat betekent ook dat we "uit de circulatie" zijn... soms ontmoeten we nog enkele oud-medeleden maar ook dàt vermindert.

Aan degenen die nog wakker zijn na mijn ellenlange klaagzang... proficiat en bedankt om me te willen aanhoren... ik hoop dat mijn volgende blogje ietwat opgewekter wordt.

10-06-2015 om 10:26 geschreven door Myette

Dit even teneinde mijn "massa lezers" (ironie) gerust te stellen... na onderzoek van mijn binnenwerk is gebleken dat de normale sleet zijn gang ging en er geen alarmerende zaken gevonden werden... ik kan nog best een jaartje mee dus... volgende week bezoek bij de neurologe en dan kom ik te weten of die mevrouw me van mijn pijntjes kan verlossen of niet... ben al blij dat die hersenscan hersens heeft gevonden want soms twijfel ik zelf.

Waar ik ook mijn twijfels over heb is waarom ik eigenlijk dit blog nog aanhou... het is dat ik altijd heb gehouden van schrijven en lezen en een blog is een soort uitlaatklep... maar als je steeds het gevoel hebt dat je als "roepende in de woestijn" staat te bleiren komen de twijfels opdagen... ik ben jaren geleden begonnen met chatten... ik begon dan steeds met te zeggen dat ik gewoon wat wilde praten over ditjes en datjes maar... geloof me... dames waren niet geïnteresseerd en de heren wilden allesbehalve praten... zodoende heb ik nog maar 1 chatter... een man wel maar een echte vriend... hij vertelt me zijn zorgen en ik hem de mijne en dit al jaren... niet dat we alleen praten over problemen hoor... we houden het zo licht mogelijk.

Met de leeftijd komt ook het besef waarom je vele zaken verzamelt die je toch nooit meer gebruikt... ik begon met kasten na te kijken en dingen weg te geven of te gooien... boeken die je nooit meer zult lezen... kleren waar je al jaren niet in gezien wil worden... "vrienden" waar je nooit iets van hoort... ik heb nog zo het een en ander te ordenen maar ben er mee bezig.

Maar nu ga ik eerst de tuin in... stoel staat al klaar... mandje gevuld met boek... bril... telefoon... papier en pen... gaat mee... ik las deze morgen in de krant dat ouderen zich niet mogen vermoeien met dit warme weer en wie ben ik om wijze raad in de wind te slaan?

05-06-2015 om 12:40 geschreven door Myette

Soms komen bedenkingen zomaar ineens opduiken... zo ook hier... ik weet al lang dat ik geen echt kuddebeest ben... ook geen hausfrau in hart en nieren... dat ik soms vreselijk geïrriteerd geraak van bepaalde mensen... dat ik eigenlijk niet geschikt ben om als iemands partner door het leven te gaan... en ja ik hou wel van een goed gesprek maar niet elke dag... maar niet van eindeloos gezever... van een welgemeende knuffel maar niet non stop... van iemand waar je van opaan kunt en die iemand daar sta ik dan ook voor klaar... maar om te zeggen dat ik de droomvrouw ben... verre van... wat ben ik dan vraag ik me soms af... een egoïstisch kreng... nee dat nu ook niet... minderbedeelden en dieren raken mijn hart wel en ik probeer dan ook te helpen waar ik kan... ik ben iemand die met de beste wil van de wereld geen komedie kan spelen en dat zie je wel aan mij hoezeer ik ook mijn best doe mijn gevoelens te verbergen... ik veracht hypocriete mensen die menen dat ze boven anderen verheven zijn omwille van wat... ja van wat... dat vraag ik me dan af... ik heb wel respect voor mensen die eerlijk en intelligent zijn... dat mag ook gewoon boerenverstand zijn... profiteurs die anderen voor hun karretje spannen laat ik vlug vallen... ik heb nu eenmaal geen behoefte me te omringen met allerlei mensen of ze me nu interesseren of niet... het moet de moeite waard blijven of ik trek me terug in mijn "hoekje met mijn boekje" of ik zit hier achter mijn computer mijn binnenste te ontbloten.

Als ik zo in gesprek geraak met mijn zoon kom ik tot de ontdekking dat hij ongeveer hetzelfde denkt... leert hij iemand kennen die hem bevalt dan gooit hij er zich met volle overtuiging in... iets waar hij toch in zal moeten veranderen want hij wordt vaker teleurgesteld dan goed voor hem is... met als resultaat dat hij op 44- jarige leeftijd liever als loner door het leven gaat... met zijn hond en kat... daar geeft hij al zijn liefde aan en die appreciëren dat dan ook.

Ik ga me nu klaarmaken voor het bezoek aan onze huisarts... ben benieuwd wat de uitslag van die onderzoeken zal zijn... best wel nerveus nu.

04-06-2015 om 08:37 geschreven door Myette

Tegenstrijdige gevoelens zal iedereen wel eens hebben zeker... ik dus ook... ik vertelde vroeger al dat zoon tegenwoordig elke zaterdagavond ons een bezoek brengt MET zijn beste maatje... de Vico (de hond)... ze doen dan eerst een lange wandeling en komen zo tegen 10 u aan... ik kook die dag voor 3 zodat zoon EN hond nog een hapje kunnen eten... zoon zet zijn prakkie in de micro golf en zet zich dan gezellig in de zetel met bord op schoot... tja als vrijgezel heeft hij zo zijn eigen leefwijze... de hond poot zich voor hem neer en wacht gretig af... elke hap die zoon in de mond steekt wordt aandachtig gevolgd met oren en ogen alert... dan krijgt hij een brokje... slokt het door... likt zich de bek en wacht op het volgende... dat gaat zo door tot het bord leeg is... hond legt zich voldaan neer... zoon idem... maar terwijl de hond hoogstens eens een zuchtje slaakt begint zoon te babbelen... aangezien hij alleen hond en kat thuis heeft is die avond zijn babbelavond... 't manneke blijft TV kijken en moeke luistert... soms als ze heel rap is mag ze ook een woordje placeren maar niet vaak... hij praat dan over alle minne... soms ook goeie dingen die hem die week zijn overkomen... ik zit en luister onderwijl even afgebroken om man, zoon en hond brokjes te voeren... drink een Duvel om de moed erin te houden tot ik tegen 12 u zoon en hond de deur uitduw... die tegenstrijdige gevoelens zijn deze... ik hou zielsveel van mijn zoon... de hond is ook een schatje... maar de laatste maanden heb ik geen enkele keer eens een film kunnen kijken... soms verveel ik me grondig maar toon het niet want anderzijds ben ik gelukkig dat zoon zo gaarne bij ons langskomt en vind het ook zielig voor hem dat hij altijd alleen is... de foute vrienden die hij vroeger had heeft hij de laan uitgestuurd toen hij zijn gezonde verstand begon te gebruiken... nieuwe vrienden heeft hij niet gemaakt omdat hij alleen werkt en nooit meer uitgaat... dus... ik ben zijn klankbord geworden en dat wil ik niet kapotmaken.

Zondagavond regende het pijpestelen en ik zat zielsgelukkig TV te kijken toen we het bekende belletje hoorden en zoon weer voor de deur stond met een kletsnatte hond... die hond moest poot voor poot afgedroogd worden... hij heeft ook zo'n dikke vacht dat er 3 badhanddoeken aan gingen en nog begon hij zich uit te schudden toen hij boven kwam wat mij een luide NEE deed roepen... ik stopte vlug wat vlees in zijn verwachtingsvolle muil en hij vergat dadelijk dat hij zich nog moest uitschudden... toen zoon boven kwam... al even nat... ging de vierde handdoek eraan... weer hetzelfde scenario... brokjes voor beiden... drankje en luisteren.

Deze voormiddag living... keuken... gang een sopje gegeven want alles stond onder de modderpoten (van de hond) niet van zoon... nu zit ik hier in tweestrijd... ga ik het hem vragen ons niet meer te overvallen als het zo'n stinkweer is en alleen de zaterdag te komen of ga ik als liefhebbende moeder zwijgen als vermoord en het geduldig uitzitten... ben er nog niet uit!

01-06-2015 om 15:35 geschreven door Myette

Zoals ik al vertelde kreeg ik bericht dat mijn MRI niet goed aangeslagen was... hm... niet duidelijk genoeg dus... en dat ik terug moest komen... dat was dan vandaag... na weer zowat 1 uur wachten werd ik opgeroepen en werd een cabine in geloodst met het verzoek me uit te kleden... ik merkte te laat dat ze geen hospitaalhemdje hadden klaargelegd en begon op de deur te bonzen... het kind dat opendeed keek me perpleks aan alsof ze niet wist waar ik het over had maar gaf me dan toch dat hemd maar... na weer een kwartuur te hebben zitten nagelbijten in dat benauwde hokje mocht ik binnen komen... dat bed op... de deken erover... oordopjes en oorbeschermers op... nog een kap over mijn hoofd en ik werd de oven ingeschoven waar het orkest begon... na zowat een kwartuur stopte de ketelmuziek en werd ik naar buiten geschoven maar het was nog niet gedaan... vooraleer ik een zucht van verlichting kon slaken werd mijn hand beetgenomen... kreeg ik een band rond mijn arm met het verzoek een vuist te maken wat ik volgaarne deed... kreeg een prik met contrastvloeistof en weer de oven in voor de volgende sessie... weer die gamelan en dan... o opluchting... mocht ik beschikken... volgende week donderdag naar de dokter met de uitslag... wat zal het worden?

Vandaag zou het burendag worden en werd ons gevraagd stoelen buiten te zetten en kennis te maken met onze buren... mooi niet dus... na de middag stond ik paraat om eventueel die buren te gaan begroeten maar onze straat bleef angstvallend leeg... geen stoelen... geen buren... eigenlijk is een gewone weekdag niet zo'n goed idee voor een burendag... ik denk niet dat er veel mensen thuis zitten tijdens de week... mannen en vrouwen gaan uit werken behalve natuurlijk die enkele oudjes die reikhalzend zitten te wachten tot ze die onbekende buren een handje kunnen gaan geven... weer iets dat in het water viel... letterlijk want het begon dan nog te regenen ook.

29-05-2015 om 23:16 geschreven door Myette

Hehe... al een hele dag doorgebracht zonder problemen... alhoewel... toen ik de GPS wilde raadplegen en zag dat dat ding "plat" stond maakte ik me niet direct druk want daar is opladen voor... jaja... na zowat alle "prisen" in huis te hebben geprobeerd moest ik toegeven dat bovenvermeld ding het niet meer deed... en weer maakte ik me niet druk want ik verwachtte zoon 's avonds en die krijgt zowat alles weer aan de praat... ik zat er dit keer naast... 't manneke die nooit zo'n GPS in huis wilde want hij weet de weg toch beter te vinden dan zo'n machientje is volledig over stag gegaan en wil dat ik een nieuwe koop... waarom weet ik ook niet want als de GPS opstaat en dat lieve meisje ons rechts wil laten inslaan zegt man steevast : "ik zou langs links gaan" en dit zo de hele route door tot het schuim me op de lippen komt... ik zit nu echt in spanning te wachten wat vandaag me weer gaat brengen... tot hiertoe is het rustig.

Zonet de wekelijkse restauratiewerken uitgevoerd want daar neem ik de zondagvoormiddag voor... ik sluit me dan op in de badkamer met verbod binnen te komen tot ik alle heikele punten heb af- en bijgewerkt... deze keer nog mijn "blein" moeten verzorgen die ik opgelopen heb door de kliniek grondig te verkennen... ik verwachtte dan ook niet 20 kilometer te moeten stappen in mijn nieuwe schoenen en had ook geen kousen aangetrokken... zodoende!

Nu moeten jullie niet gaan denken dat ik hier in zak en as zit... OK... ik zat er eventjes in maar dat duurt nooit lang bij mij... in een zak zitten en dan nog in as ligt me niet zo.

24-05-2015 om 12:04 geschreven door Myette

Verdorie nog es an toe sèg... net was ik thuis van een zeer enerverend bezoek aan het ziekenhuis voor maar liefst drie onderzoeken... en ik kreeg telefoontje dat ik terug moest komen voor nog een bijkomend MRI onderzoek... en LAP daar gaat mijn rust weer... wat zouden ze ontdekt hebben... ik moest er om 9 u  zijn voor het controleren van mijn zenuwbanen... dat betekent electroden aan enkels en polsen... overal steken ze pinnekes in je huid en die pinnekes worden verbonden met draden... dan stroom erop en : "doe je ogen dicht en ontspan je mevrouwtje"... jaja ontspan je maar als om beurten je voeten en polsen staan te wippen onder stroom... na deze marteling moest mijn hoofd onderzocht worden... ik kreeg een soort kap op... zo'n 20 tal contacten werden op hoofd en nek geplakt met van die vieze gel en weer van hetzelfde : "ogen dicht en ontspannen" enfin ik deed mijn best om aan leuke dingen te denken en net toen ik dacht dat ze me vergeten waren werden die contacten uit mijn haar gerukt met meenemen van een aantal haren en mocht ik beschikken... daar stond ik dan met mijn coiffure recht overeind en vol gel en moest zo een toilet gaan opzoeken om me te kunnen fatsoeneren... dat gedaan zijnde ging ik 't manneke opzoeken om naar het cafetaria iets te gaan gebruiken voor de volgende sessie... die MRI... nog zoiets plezants... 20 minuten heel ongemakkelijk liggen te liggen luisteren naar gedreun... gepiep en geklop... daar kwam nog bij dat de onderkant van dat ligbed me plots in de rug begon te schoppen... toen ik eindelijk naar huis mocht wilde man me perse de kortste en beste weg tonen uit de kliniek... jawadde... we verdwaalden en hebben zowat de hele kliniek bekeken wat ik in lijdelijke stilte heb verdragen om geen ruzie te krijgen... thuis heb ik hem zowat gedwongen alleen naar de golf te gaan want ik was dringend aan wat rust toe... toen belden ze vanuit de kliniek dat ze nog een bijkomende MRI moesten maken en zit ik weer in de "zemelen"... wie heeft er ooit dat schitterende idee gehad dat "elke leeftijd zijn charme heeft"

Thuis lag er bij de post een factuur van de dakwerker die zijn voorschot opvroeg... en dit terwijl ze nog niet wisten wanneer ze konden beginnen... voor of na het bouwverlof... heb direct gebeld dat ik dat voorschot zal betalen "bij aanvang van de werken"... jaja... proberen gaat mee toch!

22-05-2015 om 16:37 geschreven door Myette

We zijn nu al 5 dagen "droog" (hout vasthouden)... deze namiddag enkele boodschappen gedaan... dit gewapend met extra zakdoeken en die speciale watten voor ingeval dàt... was niet nodig... oef... toch maar voorlopig alle afspraakjes afgezegd behalve natuurlijk de bezoekjes aan de dokter.

Mijn dagen kabbelen hier heel gezapig verder... een wasje... een strijkje... wat verstelwerk... koken... lezen en cryptogrammen oplossen... dat laatste is momenteel ietwat verslavend geworden en ik begin al in kronkels te denken... aangezien 't manneke al heel lang kronkelig denkt begin ik zachtjes op zijn niveau te komen... wie weet worden we nog het ideale stel.

We hebben een dakwerker uitgekozen die ons het interessantste lijkt maar die man is echt niet van de rapste... dat belooft... we moesten een hele maand wachten op zijn offerte en toen ik gisteren belde om enkele kleine puntjes te bespreken voor we ons definitief vastleggen beloofde hij te bellen voor een afspraak... geen telefoon gehad vandaag... heel vervelend want je zit zowat vast.

Daarstraks uit de bib 12 boeken meegepikt zodat ik de volgende "regendagen" kan overleven... ik hou van afwisseling in het menu dus wat lezen... een cryptogram... wat computeren... nog wat lezen... etc. etc. dit natuurlijk onderbroken door de dagelijkse huishoudelijke taken maar ook daar probeer ik niet vast te komen zitten in een dagelijkse sleur... "sleur" vind ik zo'n vies woord.

19-05-2015 om 16:49 geschreven door Myette

Het leven heeft zijn ups and downs dat weet iedereen... spijtig genoeg krijgen de meesten onder ons meer downs dan ups en daarom moeten we van die ups tenvolle genieten om daarna de downs te kunnen aanpakken... oef... kan er nog iemand volgen?

Om nog even verder te zeveren... de laatste tijd hadden we hier meestal te maken met downs afgewisseld met soms een opkikkertje... zoals donderdag namiddag even een uitstapje naar de golf met babbel en drankje zodat ik goedgemutst naar huis terug keerde... nog wat TV gekeken 's avonds en tegen 11 u maakten we ons op om ons bed in te duiken... tot plots een kreet uit de badkamer me deed opschrikken... 't manneke zat weer te bloeden als het spreekwoordelijke geslacht varken... in paniek... ik probeer dan mijn hoofd koel te houden maar dat is moeilijk met een man die al bloedend zit te trillen en de hele omgeving ondersproeit... na zowat een heel uur van neus dichtknijpen en opstoppen met van die bloedstelpende watten die ik gelukkig al in huis had gehaald... die helpen niet dadelijk maar hoop doet leven toch... nog een kletsnat washandje in zijn nek gekwakt... meer om hem te kalmeren dan... en net toen ik begon te denken om toch maar naar Spoed te trekken minderde de vloed en konden we eindelijk naar bed... ik heb die nacht wel geslapen maar met schokjes... bij het minste snurkje van man was ik wakker... de volgende dag dan maar weer naar de Spoed getrokken voor raad want onze huisarts is met vakantie en de andere artsen van de praktijk waren afwel bezet ofwel met vakantie... zodoende...

We brengen nu reeds 2 dagen bloedloos door en ik geniet van de rust... gisteravond genoten van Outlander... nog eens een interessante serie die ik voor geen goud wil missen... wat de volgende dagen ons gaat brengen moeten we maar afwachten... ik zit in elk geval klaar met watten en Nesivine... dat was de raad die de Spoedarts ons gaf... die bloedstelpende watten bespuiten met Nesivine om het gesprongen adertje dicht te trekken... benieuwd of het zal helpen.

16-05-2015 om 11:11 geschreven door Myette

Na de voorbije stressrijke dagen was ik aan wat rust toe en kreeg ze... de voormiddag doorgebracht met mijn eigen ik wat op te kalefateren en na de middag naar de minigolf gereden voor een partijtje... dat partijtje kwam in de vergeethoek door de drukte en... toen we aankwamen zaten er enkele van de clubleden uit te rusten van hun competitie-voormiddag en wij schoven aan voor een babbel en bleven zitten... dat werd dan een luie maar zeer aangename namiddag... een van mijn blogmaatjes was er ook met man en hond en ik kreeg zelfs een likje (van de hond natuurlijk)... nu zit ik hier ietwat doezelig van een wijntje en een porto na te genieten.

Heb gisteren nog een offerte binnen gekregen van de eerste loodgieter die ons dak kwam inspecteren... ik had die firma al opgegeven want dit was 1 maand geleden... blijkbaar is iedereen zijn dak aan 't renoveren... en ik denk dat we die gaan nemen want is de voordeligste tot hiertoe en goedkoper gaat het niet worden dus maandag bellen om te bevestigen en de anderen mailen voor annulatie.

Dit was het even voor vandaag... wat morgen ons gaat brengen zien we dan wel... hopelijk peis en vree!

14-05-2015 om 19:24 geschreven door Myette

Spoed... gisteren nog maar eens op de Spoed gezeten met 't manneke... wat een dag was dat... het was poetsdag met van mijn kant geweldige voornemens want ik zou dit en ik zou dàt eens een goeie beurt geven... je weet wel die lentekriebels he... ik was net bezig de dakwerker die ons dak kwam inspecteren aangenaam te onderhouden toen mijn poetshulp kwam aangestormd om te zeggen dat "meneer geweldig bloedde" en ja meneer had weer een neusbloeding waar ik me niet zo erg ongerust over maakte in het begin... he zou wel stoppen zeker... maar nee het stopte niet maar werd erger... toen hij een half uur zowat alles in de omgeving had besproeid vond ik het tijd om hulp in te roepen... gelukkig was onze buurman/vriend thuis en wilde die ons naar de Spoed rijden maar... de vrachtwagens van de andere buren stonde voor zijn garage... ik dan maar die mannen gaan optrommelen om de weg vrij te maken zodat we konden vertrekken... op de Spoed mochten we direct heel de rij voor ons voorschieten toen ze man zagen binnenlopen met een lading doordrenkte keukendoeken onder zijn neus... ze namen hem bloed af voor onderzoek en zijn bloeddruk die weer onstellend hoog was... op een gegeven ogenblik werd ik ook even ongerust want er droop bloed uit zijn ene oog... 't manneke zal ondertussen te zweten en te trillen als het spreekwoordelijke espenblad... na zowat een uur mochten we naar de neus-keel-oren dokter die de verantwoordelijke ader heeft dichtgebrand... zijn gezicht en handen werden gewassen... wat wel nodig was want intussen leek hij meer op een vampier die net een lekker maaltje achter zijn kiezen had dan op een mens... daarna weer wachten tot een dokter ons kwam vertellen dat we naar huis mochten... buurman gebeld... buurman kwam ons halen en dat was dat... dachten we... toen ik net even lag uit te blazen in de tuin stond de pedicure aan de deur... dat was ik helemaal vergeten... 's avonds toen we gingen slapen kreeg man nog even een klein neusbloedingske met direct weer paniek... gelukkig ging het dadelijk over en hebben we de nacht... weliswaar onrustig want het bed was net verschoond... bloedloos doorgebracht... wilde zoeven afspraak voor hem maken met onze huisarts en kwam tot de ontdekking dat die meneer er weer vandoor is voor 3 weken... dat gebeurt ons nu elke keer... als we hem nodig hebben is hij weg... dan maar een van de andere dokters besteld voor deze namiddag... daar gaat mijn rustige dag!

12-05-2015 om 08:29 geschreven door Myette

MOEDERDAG... hierbij wens ik alle mamas een genoeglijke dag... ikzelf word als Antwerpse niet in de bloemen gezet vandaag maar moet wachten tot in augustus... tja dat is nu eenmaal traditie hier in deze contreien... mijn dochter haar schoonmoeder is van Mechelen en het eerste jaar had ze er niet aan gedacht in mei schoonmama te gedenken... dat is haar slecht bekomen want schoonmama was woest... ze zal dit dus nooit meer vergeten.

Naar men ons beloofde wordt het vandaag een zonnige en warme dag... dat wordt genieten.

10-05-2015 om 09:33 geschreven door Myette

Mijnen accu is weer ietwat opgeladen... donderdag de hele dag "op trot" geweest (vertaling aan te vragen) met de club... alhoewel we in de voormiddag tijdens onze stadswandeling (eigenlijk meer een dorp) regen hadden was het best te doen en onze gidse was zeer goed... die wandeling draaide hoofdzakelijk rond kerkelijke zaken want het viel op dat de Kerk er duchtig de plak zwaaide... vroeger dan toch... wat een discussie teweeg bracht tussen mij en enkele andere leden over de hiërarchie in de Kerk... dus ben naar Google gestapt voor nadere toelichting en tot de conclusie gekomen dat het er in de Kerk nog erger aan toegaat dan in het leger... ikzelf heb nooit iemand hoger gekend dan meneer pastoor vroeger maar wat daarachter allemaal komt is onbeschrijfelijk... op kop staat natuurlijk de Paus maar of die man er zelf nog aanuit kan betwijfel ik toch.

In elk geval was de Kerk vroeger alom tegenwoordig en deelde duchtig de lakens uit aan Jan en Klein Pierke... vooral aan de vrouwen van Jan en Pierke want men kan hen moeilijk vrouwvriendelijk noemen... vroeger en nu nog... wij vrouwen werden beschouwd als puur verderf voor de tere mannelijke zieltjes en daarom geweerd als de pest... je ziet wat hen dat opgebracht heeft... de leegloop in de kerken waarvan er vele niet meer gebruikt worden.

Dit terzijde gelaten... onze dag was gelukt... veel moeten wandelen dat wel en mijn rug en voeten voelen het nog... maar de omgeving is er nog zalig landelijk en voor degenen die nog gaan fietsen kan ik de streek warm aanbevelen... Maldegem en omstreken.

Gisteren nog effe een golfke gaan plegen voor de middag en na de middag zitten genieten in de tuin... dat zit er vandaag niet in vrees ik... maar ik las dat de weerman ons enkele warme dagen heeft beloofd na het weekend... dus nog even geduld.

09-05-2015 om 10:42 geschreven door Myette

Ja jullie lezen het goed... seskes... dat betekent dat ik "het op mijn seskes heb" oftewel dat mijn zenuwen op springen staan in verstaanbaar nederlands vertaald... waarom... omdat 2 huizen verder de buren aan het verbouwen zijn en dit al voor de vierde keer sinds ze er wonen... dat betekent de hele dag geboor en geklop... ik kan mezelf niet meer horen denken dus schrijf ik hier maar wat onzin neer... en hierna staat ons weer wat te wachten want 3 huizen verder is verkocht en de nieuwe eigenaars zullen natuurlijk weer wat aan te merken hebben op de inrichting en dit nadat dat huis pas 2 jaren geleden werd verkocht en waar zeker 6 maanden in werd geboord en geklopt... dus wij en de naaste buren kunnen ons plezier wel op... als ik hoor spreken over "een rustige ouwe dag" barst ik in hoongelach uit... het leven kan soms zwaar zijn.

Een lichtpuntje... morgen trekken we erop uit met de club... geen lawaai rond mijn oren... alleen het gesnater en gekwek van een volle bus clubleden... koken is er ook niet bij morgen want zoals altijd wordt er ons 's middags een warme lunch voorgezet en die lunches zijn doorgaans best te pruimen... als het weer nu nog ietwat wil meewerken... ik heb toch maar alvast plu en regenhoed klaargelegd want het ziet er niet zo schitterend uit.

Wat gebeurde er de vorige dagen... niets eigenlijk... tenminste niets wat jullie zou interesseren... zelfs de minigolf viel in het water en eigenlijk was ik er niet rouwig om want ik heb nog altijd last van een pijnlijke nek en schouders toen ik vorige week te lang buiten heb gezeten in de wind... de dagen kwamen en gingen in een gezapig tempo voorbij... wel onder begeleiding van het boren en kloppen bij de buren... helaas... momenteel is het even rustig hiernaast... denk dat ze koffie slurpen nu... hoop dat de dorst groot is want die stilte doet echt goed... en LAP... gedaan alweer.

06-05-2015 om 14:35 geschreven door Myette

Ik had me indertijd voorgenomen niet mijn politieke meningen op het blog te spuien maar... zonet las ik dat BDW van mening is dat de vestiging van een Saudische groep in onze haven een goede zaak is en veel banen gaat creëren... nu heb ik daar mijn bedenkingen over... we worden overspoeld door islamieten die kost wat kost de overhand willen krijgen over ons demokratisch en christelijk land... wat als we ze nu ook nog binnen halen via allerlei grote bedrijven die dan weer hun zegje moeten hebben op de markt... wat dan?

Meer ga ik er niet over schrijven... ik zie het misschien verkeerd en ben altijd bereid mijn mening te herzien.

05-05-2015 om 09:11 geschreven door Myette

Iedereen kent dat gezegde "krakende wagens rijden het langst"... wel deze krakende wagen zal het dan nog niet rap begeven... dinsdag naar de mini golf geweest en tot tegen 6 u buiten zitten boemelen... ik zat op een hoek in de wind en was door en door koud toen we naar huis reden met als resultaat een pijnlijke nek en schouderpartij... 't manneke heeft me ingesmeerd met dat kwalijk riekend goedje dat zo doeltreffend zou zijn tegen spierpijnen en nu zit ik hier ingepakt te stinken... ga me vandaag niet buiten wagen dus... de brieven voor de club worden straks in de enveloppen gestoken (65 stuks) en als dat gedaan is ben ik rijp voor een rustkuur... vreselijk geestdodend werkje is dat.

Gisteren kwamen de kinderen eten en... zoals van mij verwacht wordt... liet ik toch wel de boontjes in spek verbranden zeker... ik heb er nog enkele kunnen redden voor mijn wederhelft en de anderen moesten zich tevreden stellen met witloof... als dessert kregen ze zelfgemaakte ijskreem en dat maakte veel goed... de wijn smaakte ook weer lekker en het gesprek reed als een trein.

Tja dat laten aanbranden leer ik maar niet af... ik zet dan een pan op het vuur (elektrisch fornuis) en ga dan eventjes in de rapte nog wat puzzelen... vergeet die pan en LAP heb het weer zitten... 't manneke doet gewoonlijk de afwas maar de pannen laat hij staan en ik heb zo al heel wat aangebrande pannen staan schuren... die van gisteren staat er nog... met boontjes en spek toe... gggrrrrr!

Zonet nog een offerte van dakwerker binnen gekregen die maar liefst 2000 euro minder is dan de vorige... ik ga er nog enkele laten komen... wie weet hoe die uitdraaien!

Nu trek ik keukenwaarts... die pan roept me!

30-04-2015 om 11:00 geschreven door Myette

Effe even rappekes iets neerpennen... of moet ik intikken zeggen... de voorbije dagen waren zoals het weer... soms zon... soms regen... met vrienden op wandel geweest met nadien een babbel en een glaasje op een zonnig terrasje in Schoten... vandaag gepoetst en nadien naar dokter voor die verdomde hoofdpijnen die me al maanden pesten... die dokter (neuroloog) ondervroeg me over het wat en hoe en waar en stuurde me door voor allerlei scans... dat moet gebeuren einde mei... nu weer afwachten wat ze binnen in mijn hersenen en ruggenmerg gaan vinden... ik hoop natuurlijk juist genoeg... niet teveel of te weinig... de sleet slaat toe mannekes en het bevalt me van geen kanten... morgen mini golf als het niet regent tenminste... woensdag komen de kindjes eten en vrijdag ga ik met mijn blogmaatjes lekker kletsen onder het genot van enkele drankjes... ach we pakken mee wat er nog te rapen valt niet... tussen die bedrijven door is het weer travakken voor de club... ik ben al verwittigd dat er een mail met zware inhoud op komst is... die inhoud moet dan verpakt worden en opgestuurd naar alle leden en dat houdt me toch enkele uren aan het werk... dus als jullie niets van me horen de komende dagen niet ongerust worden... dit oudje leeft dan nog maar is druk bezig... tot kijk!

27-04-2015 om 19:57 geschreven door Myette

Vandaag zie ik het leven weer wat rooskleuriger... ik ben zelfs in mijn kasten gedoken om kleren te sorteren... te wassen en op te bergen voor de winter... ja zelfs aan overgordijnen heb ik me gewaagd... als dàt niet flink is... in onze wasplaats hing al verscheidene weken een vies luchtje... de plaats waar poes haar kattenbak had staan... aangezien poes incontinent was de laatste weken verdacht ik haar van hier of daar stiekem iets achter te hebben gelaten... gisteren heb ik in een woeste bui alles uit de hoeken gesleurd en grondig schoongemaakt in de hoop die geur te verdrijven... ik vrees dat die geur me in de neus zit want toen ik languit voor de TV lag te genieten rook ik het nog... poes blijft me achtervolgen... en ja zo'n dier dat je jarenlang in huis hebt gehad en waar je steeds rekening moest mee houden vergeet je niet licht... bij alles wat ik in huis doe denk ik aan haar en dat zal nog lang duren vrees ik... het blijft een gemis... het is hier ook heel wat stiller geworden in huis want ook poes gaf een gespreksonderwerp... het is bijna zo erg als toen een voor een de kinderen het huis uit gingen... een lege plaats aan tafel... eerst koken voor 4 en dan maar 3... daarna viel nummer 2 ook weg en zaten wij oudjes nog alleen... iedereen met kinderen heeft dat meegemaakt... nu is 't manneke naar de golf... zijn rug is ietwat beter en zijn neus droog... wat de golf betreft... onze vaste golfnamiddag was jarenlang de dinsdag namiddag... maar ook die vrienden vielen een voor een af... we begonnen met een twintigtal mensen... de laatste tijd waren we nog maar met 7... een ervan heeft het opgegeven... 2 zitten momenteel voor 6 weken in Spanje... 1 gaat ook op reis voor enkele weken... en ze waren nog met 3... een dooie boel wordt het zo en als er geen mensen bijkomen gaan we ermee stoppen... mijn motto is :"het moet plezant blijven"... er zijn al genoeg vervelende plichten in je leven zodat je je vrije tijd goed moet besteden.

18-04-2015 om 10:31 geschreven door Myette

Het is niet mijn bedoeling om te klagen maar aangezien ik hier op mijn blog jullie op de hoogte hou moet ik toch vertellen wat er gebeurde nietwaar... dinsdag met de uitslag van Spoed naar onze huisarts getrokken... die gooide zijn PC open... klokte in en las wat de kliniek te vertellen had... geen alarmerende berichten... geen trombose te bespeuren... een hele opluchting voor manlief... maar... we waren nog niet thuis of hij begon te klagen over zijn rug... iets wat hij niet deed bij de dokter... zeg ik : "neem een pijnstiller"... zegt hij : "nee"... in plaats van het rustig aan te doen begon hij in de tuin te klussen tot mijn grote ergernis maar ja... luisteren naar mijn raad doet hij toch niet dus zwijg ik in alle talen... na de middag was het minigolf en man deed niets anders dan over en weer sloffen met pijnlijk vertrokken gezicht... en weer zweeg ik... nadien voor de laatste keer met de vrienden gaan eten want die vertrekken voor 6 weken naar Spanje... deze ochtend wilde ik me nog eens zalig in bed ronddraaien want ik had een rustige dag gepland maar owee dat viel weer tegen... 't manneke kreeg nog maar eens een neusbloeding en dan moet hij verzorging krijgen... dan ook maar even de lopende zaken afgehandeld zoals een enorme strijk en de fris gewassen keukengordijnen opgehangen... na de middagbokes de tuin in met een boek en man achtergelaten in de zetel binnen voor de TV... zonet zijn rug ingewreven met Voltaren en hem een pijnstiller opgedrongen... hij zit nu even zoet te wezen en ik hoop dat dit de hele avond zo blijft... morgen de dokter bellen om raad.

15-04-2015 om 19:16 geschreven door Myette

We zijn hier nog niet aan de "nief patatjes"... na een niet zo happy week stapten we gisteren in blijde verwachting de bus in voor een dagtocht met de club... prachtig weer... aangenaam gezelschap... 2 musea bezocht die allebei de moeite waard waren... met een lekkere warme lunch tussendoor... dus een dag om aan terug te denken... ja inderdaad... toen we terug de bus instapten voor de terugreis naar home sweet home toonde 't manneke me zijn blote benen en die benen waren helemaal gezwollen en hard... aangezien hij al eens een trombose heeft meegemaakt was er paniek... hij wilde dadelijk naar de Spoed... na aankomst thuis de wagen genomen en naar Spoed getuft waar we weer zo'n 3 uren in spanning hebben doorgebracht... eerst kregen we bezoek van een jonge Hollandse dokter waarvoor ik moest tolken want man verstond hem niet en ik bijna niet... dan werd er weer eens bloed afgetapt en daar moesten we de uitslag van afwachten... die uitslag was ietwat dubieus... manlief kreeg een bloeddrukverdunner in zijn buik gespritst en mocht naar huis met het verzoek de volgende dag terug te komen voor een vaatonderzoek... wij deze voormiddag terug naar Spoed en nu is het weer wachten op het verdict... momenteel ben ik nu aan het bekomen van een heet verblijf in onze tuin... effe afkoelen en de wereld op de hoogte houden... dit gedaan zijnde trek ik terug de hof in met mijn boek.

10-04-2015 om 16:18 geschreven door Myette